Jack Tramiel : Η διακριτική γοητεία μιας εκκεντρικότητας!

Ο Apple Macintosh έχοντας αφουγκραστεί από πολύ νωρίς την αλλαγή που έρχεται,  ενσωμάτωσε όλες τις νέες καινοτομίες που μπορούσε να προσφέρει η εποχή του. Από εκείνο το σημείο και ύστερα όλοι οι υπολογιστές θα έμοιαζαν κάπως έτσι! 

Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1985, τη στιγμή που ένας νέος micro κάνει την  εμφάνιση του! Είναι το πνευματικό παιδί του άλλοτε κραταιού προέδρου της Commodore,  Jack Tramiel  που έκανε για πολλαπλή φορά ένα νέο ξεκίνημα στην ταραχώδη  ζωή του! Ο Atari ST σχεδιάστηκε σε χρόνο ρεκόρ (σε λιγότερο από ένα χρόνο) και παρουσιάστηκε στο χειμερινό  Consumer Electronics Show του Λας Βέγκας, κυριολεκτικά από το πουθενά! Το computer κοινό της εποχής,  εντυπωσιάστηκε βλέποντας ένα μηχάνημα αρκετά εξωτικής εμφάνισης που δε θύμιζε εξωτερικά σε τίποτα τα αντίστοιχα της Apple και της IBM. 

Ο νεοφώτιστος Atari ST λανσαρίστηκε ως ότι κοντινότερο προς τα "εξωτικά" Apple mac's (αλλά χωρίς να αποτελεί κλώνο τους) κοιτώντας τα, απευθείας στα μάτια, αφού βελτίωσε  πολλά από τα βασικά τους σημεία! Προσθέστε τώρα σε αυτό και την παραδοσιακά χαμηλή τιμή - κάτω του κόστους- του Tramiel και έχετε μπροστά σας το επόμενο σίγουρο  hit!!! 

Η συμπαγής (όλα σε ένα) κατασκευή του και ο κομψός σχεδιασμός του παρέπεμπαν μάλλον σε κάποιο εκλεπτυσμένο  home παρά σε ένα αμιγώς επαγγελματικό σύστημα! Ο Atari ST δεν διέφερε ιδιαίτερα  στο μέγεθος από ένα C64c. Παρόλα αυτά έκρυβε στα σπλάχνα του ένα "πολύ νευρικό" κεντρικό επεξεργαστή, ότι καλύτερο μπορούσε να προσφέρει η αγορά εκείνο τον καιρό! Διέθετε επίσης ένα εύκολο σύστημα χειρισμού αφού μόνο με τη βοήθεια ενός mouse μπορούσες σε λίγα μόνο  κλίκς  κυριολεκτικά να κάνεις τα πάντα! Αισθητικά, ο Atari έβγαζε μια έντονη προσωπικότητα, συνδυάζοντας τολμηρές ακμές και καμπύλες με μοναδικά απαράμιλλο τρόπο! Ο τολμηρός σχεδιασμός του, ανεξαρτήτως αν άρεσε ή όχι, δεν πέρασε απαρατήρητος από κανένα!

Ποιο ήταν το πιο περιζήτητο καλώδιο στον ST; Κρατήστε την ερώτηση στο μυαλό σας και συνεχίστε την ανάγνωση! 

Τα πλήκτρα εδικών λειτουργιών (F-keys) δέσποζαν λοξά στοιχισμένα στο επάνω μέρος του πληκτρολογίου περιμένοντας  μονάχα ένα πάτημα από τον χρήστη ώστε να αποδείξουν την αξία τους! Ο μεγάλος αριθμός τους (Δέκα) ήταν απαραίτητος ώστε ισοφαριστεί  το νούμερο των  αντίστοιχων εντυπωσιακών αποσπώμενων  keyboards των IBM PCs αλλά και να ξεπεράσει τον κατακόκκινο από αμηχανία  Macintosh δείχνοντας του  ποιος είναι  το αφεντικό! Ήταν μάλιστα   φτιαγμένα από το ίδιο σκληρό υλικό του case, ώστε να δείχνουν ένα με το εξωτερικό περίβλημα! Οι λοξές γρίλιες στο επάνω μέρος του ST  ήταν και το εικαστικό αποκορύφωμα όλου αυτού  του εγχειρήματος, παραπέμποντας σε μεγαλοπρεπή καθεδρικό ναό ή κάποιο εξωτικό αραβούργημα! Αναλόγως από την γωνία που κοιτούσες τον ST, αυτές οι γρίλιες έδειχναν να ανοιγοκλείνουν καθώς τις ακολουθούσε το βλέμμα σου, προσδίδοντας μια μοναδική αίσθηση κίνησης  και βάθους στην μορφή  του! Αυτή η ιδιόμορφη "βεντάλια" όχι μόνο διατηρήθηκε ως επιτυχημένο πείραμα και στα μελλοντικά μηχανήματα,  άλλα επεκτάθηκε χωροταξικά  καταλαμβάνοντας  μεγαλύτερο χώρο στα νέα  cases! 

Εκτός από το άρτιο αισθητικό αποτέλεσμα αυτές οι γρίλιες πρόσφεραν και στην σταθερή ψύξη του μηχανήματος, αφού μέσω αυτών, ο Atari μπορούσε να ελέγχει με απόλυτη επιτυχία την εσωτερική του θερμοκρασία. Αν ήταν άνθρωπος αυτό το μηχάνημα θα τον έλεγες  σίγουρα  ένα λυγερόκορμο και καλογυμνασμένο δρομέα! Το άσπρο του πληκτρολόγιο (τύπου γραφομηχανής) με τα ξεχωριστά αριθμητικά πλήκτρα και τα arrow keys, συμπλήρωναν τέλεια το σύνολο, ενώ από θύρες διέθετε ότι ήθελες! Μπορούσες θεωρητικά να συνδέσεις σχεδόν τα πάντα αφού το μηχάνημα έδειχνε κυριολεκτικά να είναι περικυκλωμένο από υποδοχές!

Το αμερικανάκι ήταν κυριολεκτικά περικυκλωμένο από υποδοχές! Μπορούσες να συνδέσεις σε αυτές σχεδόν οτιδήποτε βάλει το μυαλό σου!

Ο Jack Tramiel (για να πάμε στο θέμα μας) μπορεί να είχε αναλάβει μόλις πρόσφατα την νέα Atari, άλλα το νέο του μηχάνημα έδειχνε να κουβαλάει κάποια χαρακτηριστικά, "φερμένα" από τις παλιές καταβολές της εταιρίας.  Ένα από αυτά ήταν και η κάπως εκνευριστική ηχητική επιβεβαίωση που ακολουθούσε το πάτημα ενός πλήκτρου! Μπορεί αυτό στα παλαιά 8bit Atari να ξετρέλαινε τους ενθουσιώδεις χρήστες,  άλλα τώρα, τη σήμερον τη μέρα, σε έφερνε σίγουρα σε "δύσκολή" θέση στο διακριτικό  επαγγελματικό περιβάλλον ενός γραφείου! 

 Αυτόν τον "σικάτο" ηχητικό ιδιωματισμό τον διατήρησε ο Tramiel ακόμα και αργότερα, στα εντελώς επαγγελματικά  Atari PCs! Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό που υιοθετήθηκε (μάλλον από σπόντα) πίσω από την "παλαιά Atari, και θα μας απασχολήσει στο θέμα μας,  ήταν και το... κατοχικό σύνδρομο!!! Ναι, καλά διαβάσατε φίλοι μου!Και εξηγούμαι!

Όσοι, που λέτε, πέρασαν πόλεμο και πείνα, έχουν μια περίεργη μανία να κρύβουν τα αγαθά, αντί να τα χαίρονται!.Κάνετε και εσείς οι ίδιοι ένα πείραμα και δοκιμάστε να κάνετε ένα δώρο σε ένα τέτοιο άνθρωπο, πχ ένα ζευγάρι εσώρουχα, και τότε είναι το πιθανότερο ότι θα τον δείτε  να τα κρύβει σε κάποιο σεντούκι ή συρτάρι ώστε να τα έχει  εύκαιρα σε περίπτωση που τα πράγματα έρθουν για αυτόν δύσκολα, αντί να τα χρησιμοποιήσει τώρα και να τα χαρεί! Θα προτιμήσει χίλιες φορές να φοράει το δικό του τρύπιο χιλιομπαλωμένο εσώρουχο, παρά να χαραμίσει το καλό!

Ο Atari 520 ST δίπλα στο μεταγενέστερο  αποσπώμενο πληκτρολόγιο του Mega ST!

Το μικρό μέγεθος των πρώτων δεκαεξάμπιτων Atari ήταν αξιοθαύμαστο! 

Η  συγκεκριμένη  τάση, φαίνεται ότι είχε αρχίσει στην Atari από πολύ παλαιά, πίσω κιόλας στην εποχή του Atari 800! Οι σχεδιαστές του μηχανήματος είχαν μάλλον κατατρομάξει από τις παλιές ιστορίες  του Αμερικάνικου εμφυλίου (που ακούγανε από τους παππούδες τους) και έτσι  αποφάσισαν να "κρύψουν" και τα δύο cartridges slots (!!!) πίσω από μια καταπακτή, ώστε να μην μπορεί να τους τα πάρει ποτέ κανένας! Έτσι, αν ο χρήστης είχε ξαφνικά την ιδέα να τοποθετήσει κάποιο cartridge στο μηχάνημα του, θα έπρεπε απλά, κοιτάζοντας πρώτα αριστερά και μετά δεξιά ώστε να μη τον βλέπουν,  να ανοίξει μια τεράστια καταπακτή και με ιδιαίτερη  προσοχή να κάνει τη δουλειά του, διακινδυνεύοντας φυσικά  ο 800ρης να του φάει κανένα χέρι!!!

Ατυχώς τώρα, όταν ο νέος και φιλόδοξος Jack Tramiel (μαζί με τους τρεις γιους του) ανέλαβε την επιχείριση, δεν πρόλαβε να μάθει, ή να ακούσει, τίποτα για αυτήν την (επί χρόνια συνεχιζόμενη) άτυπη παράδοση!  Μόλις το έμαθε ο Jack, όπως ήταν φυσικό στεναχωρήθηκε πολύ! Δεν ήταν δυνατόν ο προηγούμενος πρόεδρος (που στο κάτω-κάτω φαλίρισε ολόκληρη την Atari) να είχε  hi-tech  "κρυφές  εκλεπτυσμένες εκκεντρικότητες", ενώ  αυτός ως άσχετος να τα βγάζει έτσι όλα "φάτσα  - κάρτα" στη φόρα σαν να βρίσκεται σε πάγκο στην κεντρική λαχαναγορά!!! Αφήστε που ειδικά ο Tramiel έζησε από πολύ κοντά τη γερμανική κατοχή και έτσι άρχισε σιγά - σιγά να του φαίνεται πολύ οικείος και ελκυστικός  αυτός ο "κατοχικός" τρόπος σκέψης! Έπρεπε να κάνει κάτι γρήγορα ώστε να μην τον περάσουν για κανένα επαρχιώτη...

Οι "αριστοκρατικές εκκεντρικότητες" της παλαιάς Atari που επηρέασαν τον Tramiel!  H τεράστια καταπακτή που είχαν αμπαρώσει τα cartridge slots στον Atari 800!!!  H διαδικασία "ταΐσματος" του μηχανήματος έκρυβε πολλούς κινδύνους !!!  Όσοι έχουν δει την ταινία "The Thing" θα καταλάβουν τι ευνοώ...

Αμέσως φώναξε στο γραφείο του τον επικεφαλής του σχεδιασμού,  Shiraz Shivji,  εξηγώντας του το "πρόβλημα" και τον ρώτησε αν θα μπορούσαν να κάνουν και αυτοί το ίδιο στην νέα σειρά ST. Ο Shiraz που προηγουμένως δούλευε στην commodore και είχε ακολουθήσει τον Jack στην καινούρια του εταιρία δεν κατανόησε επαρκώς "το βάρος της περίστασης" και έκανε μια αποτυχημένη προσπάθεια να αστειευτεί, που έπεσε ατυχώς στο κενό!!! Η παγερή σιωπή, καθώς και ένα κρυφό σκούντημα από κάποιον που στέκονταν δίπλα του, τον βοήθησε να επανεκτιμήσει αμέσως την κατάσταση και με σοβαρό ύφος -χωρίς να χάσει καθόλου τον ειρμό του- άρχισε να επεξεργάζεται, μιλώντας δυνατά,  ένα σχέδιο! 

Ο Atari 800XL με τη χαρακτηριστική  επάνω αλουμινένια καλύπτρα του! Θα πρέπει να σημειωθεί ότι επίσης  στο πίσω μέρος του φέρει ένα μυστικό πορτάκι που κρύβει την παράλληλη θύρα! Αριστοκράτες !!!!

-"Χμμμ...Θα μπορούσαμε να βάλουμε ένα πορτάκι από μεταλλικό έλασμα που θα κλείνει το cartridge, κάτι σαν τον παλαιό 800XL αλλά φοβάμαι ότι θα έχουμε πρόβλημα με το στατικό ηλεκτρισμό...πρέπει να το σκεφτώ! "

 Τα πράγματα τελικά  αποδείχθηκε ότι δεν ήταν και εύκολα! Η παραγωγή του μηχανήματος είχε πια "κλειδώσει" και τα πρώτα 100 μηχανήματα είχαν  ήδη σταλεί στους developers!!!  Έτσι, προς μεγάλη απογοήτευση του Jack, καμία "κρυφή εκκεντρικότητα" δεν έγινε δυνατό να υλοποιηθεί εκείνη την ημέρα, αλλά ο πιστός και φιλότιμος  Shivji του υποσχέθηκε ότι στο επόμενο μοντέλο πιθανόν να μπορέσει να κάνει κάτι καλύτερο! Η υπόθεση αυτή "κόστισε" πολύ στον Jack αφού από εκείνη τη στιγμή  ένοιωθε ότι η ρετσινιά του "παρακατιανού" θα τον ακολουθούσε για πάντα...

 Ο θρασύς νεοφώτιστος και ο παλαιός βασιλιάς!  Στη φωτογραφία βλέπετε δίπλα - δίπλα
τον Atari 520ST και τον Commodore 64C. Παρατηρείστε ότι δεν έχουν μεγάλη διαφορά μεγέθους!

Ο καιρός πέρασε γρήγορα και ένα χρόνο αργότερα το 1986 η Atari corporation ετοιμάζεται για την γέννηση του νέου της παιδιού! Ο ATARI STF ήταν πια πραγματικότητα! Όλοι στα κεντρικά της Sunnyvale, είχαν κάθε λόγο να είναι χαρούμενοι! Τα γέλια και τα πειράγματα ήταν διάχυτα ανάμεσα στα γραφεία και όλοι έδειχναν άξαφνα  μια τάση χαλάρωσης των τύπων που επέβαλε το καθημερινό πρωτόκολλο! Κάποιοι μάλιστα δεν δίστασαν να ανάψουν και τσιγάρο, κάτι που απαγορευόταν δια ροπάλου εδώ και χρόνια  στην εταιρία! Στα επάνω γραφεία οι πρώτες σαμπάνιες είχαν  ήδη ανοίξει , ενώ τα ασανσέρ ήταν συνεχώς απασχολημένα από τα παιδιά του catering που ανεβοκατέβαιναν ασταμάτητα κουβαλώντας τα διάφορα εδέσματα στους τελευταίους ορόφους!

Οι ιστορίες του αμερικάνικου εμφυλίου ήταν υπεύθυνες για την ανάπτυξη κατοχικού συνδρόμου στους σχεδιαστές της εταιρίας!  Το κατοχικό σύνδρομο ευθύνεται για πολλά δεινά που πέρασαν γενικά οι computer χρήστες! Στα θετικά του, κρατάμε ότι βοήθησε να σφυρηλατηθεί  το ατσαλένιο ηθικό που αποδείχθηκε πολύτιμο  για τον  μετέπειτα πόλεμο των Home computers!!!

Όλοι ήταν χαρούμενοι  εκείνη τη μέρα, εκτός από τον ίδιο τον πρόεδρο! Αγχωμένος όπως ο κάθε "πατέρας" που περιμένει τη στιγμή που θα πρώτο-αντικρίσει το "παιδί" του, κάθονταν "ζαρωμένος" στην πολυθρόνα του γραφείου του,  κρατώντας μια "τεταμένη" στάση αναμονής! Τις γενικές κατευθυντήριες γραμμές τις ήξερε αφού άλλωστε ο ίδιος τις  είχε υπογράψει. Αυτό  όμως που μέσα του  πραγματικά τον "έτρωγε" ήταν το  αν ο αρχιμηχανικός του θα θυμόταν την υπόσχεση του! Ήταν πολύ σημαντικό πράγμα για εκείνον, και οι άσχημες μνήμες του πρόσφατου παρελθόντος του έφερναν μια έντονη ανατριχίλα στην σπονδυλική στήλη, που εκδηλωνόταν εμφανώς επάνω του με ένα   παγερό  "μούδιασμα" και μια γενικευμένη  αίσθηση κατήφειας! Σήκωσε το ακουστικό και κάλεσε χωρίς καθυστέρηση τον Shivji στο γραφείο του! 

"-Λοιπόν; Για πες μου! Τι έκανες; " 

Ο Shivji αρχικά δεν κατάλαβε και άρχισε να του περιγράφει πως έλυσε ένα πρόβλημα υπερθέρμανσης που παρουσιάστηκε ξαφνικά.

"-Δεν εννοώ αυτό!!! Σε ρωτάω τι έκανες με το θέμα των κρυμμένων ports!!! "

Ο Jack Tramiel από την άλλη είχε βιώσει από πρώτο  χέρι τη Γερμανική κτηνωδία!  Τώρα μπορείτε να καταλάβετε το λόγο που ο νέος πρόεδρος προσαρμόστηκε τόσο γρήγορα στις "νέες" συνθήκες της νέας του εταιρίας!!!

Ο αρχιμηχανικός ταράχτηκε!!! Κρύος ιδρώτας άρχισε  λούζει το πρόσωπό του και το χρώμα του  άξαφνα άρχισε να μη δείχνει  τόσο καλό! Πως μπόρεσε αλήθεια να ξεχάσει κάτι τέτοιο;  Με  ιδιαίτερη  άνεση διαβεβαίωσε τον Tramiel ότι έγιναν όλα όπως τα ήθελε - αδυνατώντας   εντούτοις  να του δώσει περισσότερες εξηγήσεις περί του τι ακριβώς έκανε! Ένα επείγον τηλέφωνο από την Ευρώπη διέκοψε την συζήτηση των δύο ανδρών και ο Shiraz πετάχτηκε γρήγορα έξω από το γραφείο σαν τη βρεγμένη γάτα! Με πλήρη συναίσθηση ότι η καρέκλα του κουνιέται, κατευθύνθηκε προς το τμήμα σχεδιασμού, μουρμουρίζοντας ακατάληπτες φράσεις!  Απέφυγε να περιμένει το ασανσέρ, προτιμώντας περιέργως τις σκάλες, που τις δρασκέλισε  πέντε - πέντε  ώστε να  τις κατέβει  ακόμα πιο γρήγορα! Αμέσως μόλις έφτασε στο γραφείο του  και αφού πρώτα ζήτησε και είδε τα χαρτιά του, φώναξε τους συνεργάτες του για ένα μίνι συμβούλιο! 

Μια ματιά στα ενδότερα του πληκτρολογίου! Δεξιά βλέπετε τις δυο υποδοχές μυστήριο! Το μαύρο τσιπ που διακρίνεται είναι ο made japan (όπως και πολλά άλλα στα ST) HD6301V1P ελεγκτής πληκτρολογίου.

Έπρεπε να γίνει γρήγορα μια μεταβολή στο σχέδιο και μάλιστα  μέσα στις επόμενες δυο ώρες! Εκ των πραγμάτων, δεν μπορούσαν στην παρούσα φάση να κάνουν κάτι πολύ δύσκολο αφού ο χρόνος δεν επαρκούσε για νέους σχεδιασμούς και δοκιμές! Τελικά, ύστερα από κάποια  ώρα και αφού ακούστηκαν πολλές  ιδέες, τα χαμόγελα επέστρεψαν στην αίθουσα και η επιχείρηση στέφθηκε από επιτυχία!  Σε δυο ώρες τα πάντα ήταν έτοιμα! Ο Shivji πέρασε τα σχέδια στο δεξί του χέρι  και ανέβηκε αυτή τη φορά με το ανσανσέρ, πατώντας το κουμπί του τελευταίου ορόφου! Τώρα απόλαυσε την διαδρομή σιγομουρμουρίζοντας  το μουσικό σκοπό που ακούγονταν από το ηχείο του ανελκυστήρα! Μπαίνοντας με το γνωστό του ανάλαφρο στιλ  στο γραφείο του Jack,  αστειεύτηκε με τη γραμματέα - και σαν να μη συνέβαινε τίποτα - άφησε διακριτικά τα σχέδια του νέου  "βελτιωμένου" ST δίπλα του! 

Ο Tramiel που εκείνη τη στιγμή κρατούσε ακόμα το τηλέφωνο, τα έπιασε με το ένα χέρι και άρχισε  καθώς μιλούσε ταυτόχρονα στη γραμμή, να τα επεξεργάζεται! Δεν πέρασαν δευτερόλεπτα και μία έντονη γκριμάτσα έκπληξης σχηματίστηκε στο πρόσωπο του και χωρίς να πάρει τα γουρλωμένα μάτια του από το σχέδιο έκλεισε βεβιασμένα άρον - άρον την γραμμή! Εκείνες οι στιγμές φάνηκαν  σαν αιώνας στον  πρώην αρχιμηχανικό της Commodore, μέχρι που ο Jack  ξέσπασε σε πανηγυρισμούς! Ένα μεγάλο άγχος ένοιωσε να φεύγει από πάνω του!

-"Συγχαρητήρια!!!", φώναξε και σηκώθηκε από την καρέκλα του πιάνοντας τον στην πλάτη! -"Πως το σκέφτηκες; Αυτό δεν το έχει ξανακάνει κανένας!!! 

Στη  φωτογραφία βλέπετε το σκοτεινό τούνελ που καταχώνιασε  ο  δαιμόνιος  Shivji (απο την εποχή του STF)  τα mouse και joysticks ports για να γλιτώσει από την οργή του Jack!   

 Όλα  τελικά πήγαν  καλά και η νέα σειρά  κυκλοφόρησε με κάποια νέα  ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά, όπως το ενσωματωμένο 3,5 floppy και τροφοδοτικό και φυσικά τις νέες  μαγικές " κρυφές καινοτομίες" του Jack!!! Ποιο ήταν όμως το μαγικό χαρακτηριστικό που ευαρέστησε  τον Tramiel και τον  έβαλε κατευθείαν στην "αριστοκρατία" των κατασκευαστών micros; Επιστρέφουμε  λοιπόν στη στιγμή που ο  Shivji  έφευγε σαν βρεγμένη γάτα από το γραφείο του Tramiel! 

Ο δαιμόνιος μηχανικός λοιπόν, αφού κατέβηκε αγχωμένος κάτω  στο γραφείο του, αναζήτησε επίμονα εύκολες αλλαγές, που θα ήταν εφικτές και θα έσωζαν το κεφάλι του, που ομολογουμένως  δεν στεκόταν και πολύ καλά στη θέση του! Εκεί έπεσαν διάφορες ιδέες, μερικές σοβαρές όπως η κάλυψη του cartridge port με τη βοήθεια μεταλλικού ελάσματος (είχε γίνει και στο παρελθόν), αλλά  και μερικές απελπισίας που ήταν για γέλια, όπως π.χ. να μπει ένα μικρό κουρτινάκι ώστε να κρύβει τα  midi ports ή ακόμα και η αφαίρεση των τυπωμένων χαρακτήρων από το πληκτρολόγιο ώστε να μη ξέρει  ο χρήστης τι πατάει (τυφλό σύστημα) και ο ST να του κάνει έκπληξη στην οθόνη! Τελικά κατέληξαν σε δύο εύκολες και προπάντων, πραγματοποιήσιμες αλλαγές! 

Εδώ βλέπετε τις υποδοχές του mouse και των joysticks του πρώτου ST,  όταν δηλαδή  είχαν αφήσει τον άνθρωπο (Shiraz Shivji ) να κάνει την δουλειά του  όπως ο ίδιος ήξερε!!!

Η Μία ήταν να κρύψουν  τις δύο υποδοχές του mouse και των joysticks μέσα σε ένα βαθύ τούνελ στο εμπρός δεξί μέρος του ST,  κάτω από το αριθμητικό πληκτρολόγιο! Ήταν πρακτικά αδύνατον να τοποθετήσει πλέον κάποιος το ποντίκι ή ένα χειριστήριο στα τυφλά χωρίς να στραμπουλίσει τα δάχτυλα του! Φοβούμενος όμως ο Shivji ότι αυτό δεν ήταν από μόνο του αρκετό να σώσει το κεφάλι του, προχώρησε και σε μια άλλη "πινελιά", να τοποθετήσει δηλαδή ένα μικρό έλασμα καλύπτρα στην είσοδο της δισκέτας του disk drive!!! Έτσι ο Atari ST ήταν το μόνο Home που η τρύπα του drive δεν έχασκε σε κοινή θέα! Ακόμα και η Commodore Amiga 500 δεν πρόλαβε να διαβάσει και να "σηκώσει"  αυτήν την νέα καινοτομία! Αυτές οι αλλαγές έμελλε να περάσουν στην ιστορία και να γίνουν αργότερα η σημαία της Atari!

Το πιο περιζήτητο καλώδιο του Atari ST. Επέκταση για το mouse και τα joysticks!

Ο Jack Tramiel ήταν πανευτυχής! Είχε  περάσει πια στην "εκκεντρική ελίτ" των ηλεκτρονικών υπολογιστών! Δεν ήταν τυχαίο ότι από τότε που "το γύρισε" στις εκκεντρικότητες, άρχισαν όλοι να τον υπολογίζουν και να τον καλούν σε συνεντεύξεις στα περιοδικά και τις τηλεοράσεις! Έγινε το πιο περιζήτητο πρόσωπο στις διάφορες λέσχες! Έπαιζε γκολφ με τις πιο εκλεκτές προσωπικότητες! Όλοι ζητούσαν τη γνώμη του, για τους πάντες και  τα πάντα! Ήταν τόσο εξόφθαλμα τα ευεργετικά  αποτελέσματα της νέας εκκεντρικής τάσης, ώστε κράτησε τις μαγικές καινοτομίες του  Shivji  και σε όλη την μελλοντική σειρά ST, ακόμα και στην ναυαρχίδα της εταιρίας, τα μεταγενέστερα Falcons!!!  Ούτε να ακούσει ήθελε για  βελτιώσεις, νεωτερισμούς και νέα cases!!! -"Τρελοί ήσαστε; Να βγάλω μόνος μου τα μάτια μου; Δεν την ξαναπατάω!",  φέρεται να έλεγε στους συνεργάτες του, όταν αργότερα απέρριπτε μετά βδελυγμίας  το project  και το νέο case του "Falcon Microbox"!!!

Οι "διακριτικές εκκεντρικότητες" δεν έλειψαν ούτε από τη νέα  σειρά των Mega ST! (Φώτο:  Άποψη κάτω από το εξωτερικό πληκτρολόγιο).

 Αυτά τα νέα έφτασαν σίγουρα και στην παραδοσιακή εχθρό της Atari την Commodore! To κλίμα ήταν ήδη εδώ και καιρό τεταμένο ανάμεσα στις δύο εταιρίες! Η ξαφνική ηρωική έξοδος πριν ένα χρόνο του Tramiel από την προεδρία της commodore έφερε αλυσιδωτές αντιδράσεις και κλυδωνισμούς και πολλά στελέχη της, μένοντας πιστά στον Jack, τον ακολούθησαν στην νέα εταιρία. 

Ο Jack tramiel τελικά δικαιώθηκε για τις επιλογές του! Είχε περάσει
πια στην Elite της computer αριστοκρατίας!!!

Οι υποψίες για βιομηχανική κατασκοπεία και από τις δύο πλευρές ήταν τόσο έντονες ώστε πολλοί δεν δίστασαν να "δείξουν" ως κλεψίτυπη την Commodore που  η Amiga βγήκε τόσο καλά διαβασμένη, αφού χωρίς να ξέρει τίποτα από  " διακριτικές εκκεντρικότητες",   παρουσίασε   ξαφνικά την δική της κρυφή πρόταση στην Amiga 500, που προκάλεσε αίσθηση! Για όσους δεν θυμούνται, ας  ρίξουν μια ματιά στο κάτω μέρος της Amiga και θα ανακαλύψουν έκπληκτοι μια μυστική καταπακτή, σαν το αμπάρι του "Black Pearl"! Σε αυτό το trap door λοιπόν,  οι τεχνικοί της commodore έκρυψαν μια θύρα επέκτασης που η "κυρία" μπορούσε να δεχτεί σχεδόν τα πάντα (Τώρα που το σκέφτομαι θεωρώ  πιο σοβαρή προσβολή το ότι η Amiga δεχόταν  Atari (!!!) joysticks!!! Χάθηκαν βρε παιδιά τα Sinclair interface II ; Τέλος πάντων!!!).  Αυτά τα trap - doors, γνώρισαν τεράστια αποδοχή στους Amiga users, που (προφανώς ως γνήσιοι κατοχικοί και αυτοί)  εκτίμησαν τη χρησιμότητα τους, γεμίζοντας τα κυριολεκτικά με ότι έβρισκαν μπροστά τους! Ήταν τόση η θέρμη τους, που πολλές φορές  καταχωνιασμένες κάρτες και λοιπές διατάξεις, προεξείχαν και έχασκαν στο κενό ( αδυνατώντας να κλείσει ακόμα και το καπάκι...). Τι να πεις;

Τελειώνοντας, σε περίπτωση που τελικά αναρωτιέστε με ποιον τρόπο η Commodore μπήκε και αυτή στο παιχνίδι των "εκλεπτυσμένων εκκεντρικοτήτων" σχεδόν ταυτόχρονα με την Atari,  σας δίνω την απάντηση! Δεν ήταν αποτέλεσμα βιομηχανικής κατασκοπίας όπως πολλοί νόμιζαν αρχικά! Πολλές φορές η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια και τα πράγματα είναι περισσότερο απλά από ότι αρχικά φαίνονται. Πίσω λοιπόν από την κατασκευή της Amiga -που δεν ήταν εσωτερική παραγωγή της Commodore- βρισκόταν μια εταιρία που ονομαζόταν Amiga Corporation! Το όλο project ονομάζονταν Lorraine και πίσω από αυτό ήταν ένα από τα μεγάλα κεφάλια της παλαιάς Atari,  o λατρευτός κύριος Miner....