Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Cheetah 125+. Ένα αιλουροιδές για τον Spectrum σας!

Θαυμάσια! Καταφέραμε να πάρουμε με το πενιχρό μας βαλάντιο έναν Atari 800 XL και μετά από 1-2 χρόνια περάσαμε στην διάδοχη κατάσταση ενός  ZX Spectrum +2 (αφού στην ελληνική αγορά ο Αταράκος δεν μπορούσε να βρει software). H  χαρά μας είναι μεγάλη και με τρεμάμενα χέρια ανοίγουμε τη συσκευασία του...νέου μέλους της οικογένειας! Ο Specy  μας  χαμογελά γνέφοντας καταφατικά με τα μάτια και τεντώνοντας το μακρόστενο κομψό ανθρακί κορμί του φαίνεται γεμάτος αυτοπεποίθηση! Και πως θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, αφού το νεώτερο μέλος της  βρετανικής βασιλικής οικογένειας πατούσε γερά σε δύο εποχές! Στο ένδοξο ευγενικό παρελθόν μιας αυτοκρατορίας που άλωσε ακόμα και τους Σλάβους (Spectrum κλώνοι) ενώ από την άλλη, αυτή του μέλλοντος αφού διέθετε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά ώστε να επεκτείνει ακόμα παραπέρα όλα όσα είχαν πετύχει οι πρόγονοι του. 

Πραγματικά ο +2 ήταν ένας πολύ όμορφος micro!!! Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ πάντα είχα το απωθημένο ενός Amstrad CPC και απλά... άρπαξα την ευκαιρία! Το ενσωματωμένο κασετόφωνο και το υπέροχης αίσθησης πληκτρολόγιο ήταν το εισιτήριο για το πέρασμα των ZX  στο επόμενο tech level! Αν ρωτάτε τώρα τι νέες δυνατότητες είχε ο νέος Spectrum σκέπτεστε βλάσφημα! Ο Spectrum ήταν τέλειος και δε χρειαζόταν upgrade! Αν πάλι έβγαινε σήμερα ακριβώς τις ίδιες δυνατότητες θα  διέθετε!!!

O ΖΧ Spectrum +2 έρχεται σε ένα απίστευτα ελκυστικό πακέτο  που περιλαμβάνει πραγματικά τα πάντα προσφέροντας ένα χειριστήριο και 6 διαφορετικά παιχνίδια! Φυσικά δεν υπάρχει πλέον η ανάγκη αγοράς κασετοφώνου αφού ο νέος Spectrum -στα πρότυπα του θρυλικού Amstrad CPC- το διαθέτει πια ενσωματωμένο! Το χέρι μου χαϊδεύει το νέο μεταμορφωμένο πληκτρολόγιο που  νιώθω ότι ασκεί επάνω μου μια έντονα αγχολυτική επίδραση! Τα πάντα βγαίνουν από τις συσκευασίες τους και με ιερή ευλάβεια στήνονται επάνω στο...εεεχμμμ..πάτωμα του σαλονιού! Ο computer μπαίνει στην πρίζα και ο συντονισμός της (έγχρωμης επιτέλους) τηλεόρασης μας αποκαλύπτει το αρχικό μενού με τα χρώματα της ίριδος! Ένα χαμόγελο μακαριότητας σχηματίζεται ασυναίσθητα στο πρόσωπο μου ενώ από το στόμα μου ξεφεύγει ένα επιφώνημα θαυμασμού! Αφού (μετά από ένα σύντομο συμβούλιο) απαντήθηκε ο γρίφος σχετικά με το πως κινείται η μπάρα του αρχικού menu (Μεγάλε Spectrum)  ήρθε η ώρα να ξεναγηθούμε στη μαγεία του μηχανήματος φορτώνοντας κάποιο από τα games που το συνόδευαν!

Το κλασικό Sinclair χειριστήριο που ερχόταν μαζί με το βασικό πακέτο του +2!

To Χειριστήριο της Sinclair έχει ένα απίθανο σχεδιασμό,  ασορτί χρωματικά με αυτό το  νέο τεχνολογικό θαύμα. Προσπερνάω γρήγορα το ελαφρώς σεξιστικό του υπονοούμενο του σχήματος  και τα μάτια μου καρφώνονται στο πλαϊνό του μηχανήματος! Θεέ μου Απίστευτο!!! Αυτό το εργαλείο έχει επάνω του ότι μπορούσα να ονειρευτώ!!!  Στην αριστερή πλευρά δίπλα στο (ασορτί παρακαλώ!) πλήκτρο reset υπάρχουν δύο ενσωματωμένες υποδοχές Joysticks,  πολύτιμο κληροδότημα του πατέρα του ZX-Spectrum 128! Επιτέλους αναφώνησα!!! Τέρμα τα interface και οι επεκτάσεις! Τώρα τα πάντα είναι εύκολα! Τοποθετώ το χειριστήριο και αρχίζω τα άλματα στους διαδρόμους του  Disco Dan! Νοιώθω υπέροχα  βυθιζόμενος σταδιακά όλο και περισσότερο στη μέθη αλλά δεν μου είναι πια  ούτε αυτό αρκετό! Η απληστία γιγαντώνεται μέσα μου και άξαφνα θέλω να μάθω μέχρι που φτάνουν τα όρια! Αμέσως φορτώνω την elite του ποδοσφαίρου, τo Match Day II (ήταν  το Kick off της εποχής του)! Τύφλα να έχουν τα καταραμένα  NEO-GEO ποδοσφαιράκια (εντάξει το παρακάνω άλλα έτσι είναι ο έρωτας)!!!  Ο Spectrum φορτώνει με εκπληκτική ταχύτητα - για τα δεδομένα της κατηγορίας το παιχνίδι (είπαμε έρωτας) και ξαφνικά έρχομαι αντιμέτωπος με ένα απρόσμενο πρόβλημα! Πως θα παίξω 2 players με τον αδερφό μου έχοντας μόνο ένα χειριστήριο; Χα! Κανένα απολύτως πρόβλημα!!! Με έντονη την ικανοποίηση για το πως τα κατάφερα και  συνέλαβα τόσο γρήγορα την ιδέα, πηγαίνω στο δωμάτιο και φέρνω ένα κλασικό Atari Joystick του XL μου! Επιτέλους, να και μια φορά που μου χρησίμευσε  σε κάτι που είμαι Αταρόβιος σκέφτηκα! Τα βύσματα φυσικά ταίριαζαν ακριβώς (Μεγάλε Θείε!!!) και παρά τι κάποιες αναστολές του Spectrum το χαριτωμένο μικρό της Atari συνδέθηκε χωρίς το παραμικρό πρόβλημα!

Αχχχ...πονεμένη ιστορία! Το έλεγε ο χριστιανός επάνω αριστερά! USE ONLY SINCLAIR SJS1 JOYSTICKS! Κάτω βλέπετε τη φωτογραφία του καλύτερου προέδρου του κόσμου!

Εδώ σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας πω ότι  τα Αγγλικά μου τότε, ήταν σε χειρότερη κατάσταση  από ότι είναι σήμερα και  δυστυχώς δεν μπόρεσα να καταλάβω τα  -"No!!! No mister!!!"  που προσπαθούσε να μου πει ο συμπαθέστατος Βρετανός! Όλα πήγαιναν τέλεια και είμαι έτοιμος να θερίσω τους καρπούς των κόπων μου!  Μια κοφτή διαγώνια κίνηση του μοχλού της Atari και ο Spectrum...κάνει  Crash!!! Βρε παιδιά...είναι μια από αυτές τις τρομερές στιγμές  που ο ανθρώπινος εγκέφαλος μοιάζει να μην έχει καλή σύνδεση με τα αισθητήρια όργανα ώστε να καταλαβαίνει άμεσα αυτό που βλέπει! Μια αμέσως δεύτερη αψυχολόγητη κατεβασιά του μοχλού και ένας οξύς ήχος βραχυκυκλώματος με ξυπνάει έξαφνα από τον λήθαργο βρίσκοντας με να θαυμάζω τα χαοτικά παράσιτα  που πιστά στη θεωρία των fractals μετατρέπουν την TV μου σε....παλμογράφο που παίζει Pong! -"Βρε 'συ αυτό είναι σαν το δικό μας!!!Αυτό θα πει... Atari!!!!" AAAAAAA!!!!!! Τρομαγμένος τραβάω την πρίζα του Spectrum και με κλάματα και αναφιλητά τον αφήνω να ξεκουραστεί λίγο!!! -"Τον έκαψα!!! Τον έκαψα ο κακούργος"!!!!! Γρήγορο boot ξανά (Ο Spectrum είχε ανέκαθεν το γρηγορότερο boot)  και ο τεζαρισμένος μέχρι πριν ένα λεπτό  128ρης  μου χαμογελά ανεξίκακα σαν να μη συμβαίνει τίποτα !!! -" Συγνώμη φίλε!!!! My fault!!! My fault!!!"   Τι να σας πω ρε παιδιά!!! Πως το πάθαμε αυτό το πράγμα!!! Η ατυχία της στιγμής; Η κατάρα του θείου; Η ουσία είναι ότι οι Βρετανοί είχαν από πάντα μια λόξα με τα mouse και τα joysticks! Αν ήταν στο χέρι τους σίγουρα θα μας έβαζαν να πληκτρολογούμε όλοι από τα δεξιά! 


Το τρομερό Cheetah 125+ ποζάρει για τις ανάγκες της φωτογράφισης!!! Το ασορτί γκρι καλώδιο θα συνεργαστεί πλήρως με τον γκρίζο αγγλοσάξονα σας!   Επιτέλους τέλος στην απομόνωση!!! Τώρα μπορούν και οι Spectrum users να απολαύσουν μοντέρνο design ξεφεύγοντας από τη παραδοσιακή γραμμή της μαμάς Sinclair...εεε...εννοώ AMSTRAD!   

Τέλος πάντων, τέλος καλό όλα καλά! Έμαθα λοιπόν και κάτι! Τα χειριστήρια του +2 "ακούνε" σε ένα πρωτόκολλο που ονομάζεται Sinclair Interface II και δεν είναι άλλο από αυτό που είχε και ο 128 (που στην ουσία δική του έκδοση είναι και ο +2)!  Δεν είναι δυστυχώς συμβατό με το κλασικό Atari πρωτόκολλο  και ας δείχνουν φαινομενικά ότι ταιριάζουν τα βήματα! Αυτό βέβαια  σαν φιλοσοφία   δεν είναι και ότι καλύτερο αφού οι επιλογές αγοράς χειριστηρίων  μειώνονται δραματικά ενώ ο ομφάλιος λώρος με τα χειριστήρια της Sinclair παραμένει φυσικά άρρηκτος και  δεδομένος! Αυτή η απόφαση της Amstrad να διατηρήσει την παράδοση  μπορεί να μην πειράζει την σκληροπυρηνική  "μπετόν αρμέ" βάση της εταιρίας άλλα δυστυχώς ασκεί μια πολεμική στους χρήστες... "διπλής  ιθαγένειας" που δε θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν το περισσευούμενα χειριστήρια από τα commodore, Atari και ότι άλλο computer διαθέτουν σε εφεδρεία! 


Δεν ξέρετε την Cheetah; Απαράδεκτοι!!! Μια ματιά σε οποιοδήποτε ZX-Spectrum περιοδικό και θα συναντήσετε τουλάχιστον δύο καταχωρήσεις η reviews!!! H Cheetah πραγματικά αγάπησε  και υποστήριξε "τρελά" τον Spectrum!

Τρομάξατε μήπως; Δεν θα έπρεπε αγαπητοί μου γιατί η Cheetah marketing για μια ακόμη φορά σας σκέφτηκε! H Cheetah  δημιουργημένη στη Βρετανία από τα αδέρφια Jacobson, είχε μακρά παράδοση με τα μηχανάκια του θείου κατασκευάζοντας μια ικανή γκάμα από διάφορα interfaces και μικρά περιφερειακά! Οι μεγάλη κλίση της εταιρίας στα θέματα του ήχου προίκισαν την οικογένεια Spectrum ακόμα και με την πολυτέλεια εξωτικών περιφερειακών όπως  speech synthesizers, sound digitizers και άλλα τέτοια καλά! Δεν ήταν όμως μόνο για αυτά γνωστή η εταιρία! Μια σειρά από joysticks που έφεραν το όνομα της, κάλυπταν όλες τις ανάγκες του ανήσυχου gamer άλλα και του "στερημένου" ΖX-128+2  οπαδού! Και λέμε "στερημένου" γιατί η ιδιαιτερότητα του +2 στα χειριστήρια εκτός από ενοχλητική,  καταντούσε πια στερητικό σύνδρομο όταν έβλεπες να παρελαύνουν από μπροστά σου όλα αυτά τα πολύχρωμα  Spectravideo QuickShot με τους εξωτικούς σχεδιασμούς και τα έξτρα χαρακτηριστικά! Έτσι πραγματοποιώντας  μια έξυπνη και απλή  καινοτομία μας χάρισε  το Cheetah 125+ !!! 


Το Cheetah 125+  μαζί με τα χειριστήρια που έμειναν πιστά στην αμερικανική Αταρο-Commodore σφαίρα επιρροής! Χμμμ... όσο παρατηρώ αυτόν τον computer διαπιστώνω ότι είναι πανέμορφος!!!! Μετά από τόσα χρόνια μια ανεξήγητη δύναμη εξακολουθεί να με κάνει να θέλω να του χαϊδέψω το πληκτρολόγιο!

To Cheetah 125+ ερχόταν σε μια πλαστική υλοποίηση με τον χαρακτηριστικό  μοχλό αεροσκάφους τύπου QuickShot! Διέθετε τέσσερα πλήκτρα fire (για να βολεύονται όλοι) καθώς και την έξτρα ευκολία ενός διακόπτη auto fire!! Τέσσερις ισχυρότατες βεντούζες αναλάμβαναν το καθήκον να κρατούν το 125+ καθηλωμένο στο έδαφος με μοναδικό ίσως μειονέκτημα τους ότι αν το ξεκολλάγατε απρόσεκτα μερικές φορές είχαν την τάση να βγαίνουν και να παραμένουν κολλημένες στο τραπέζι. Η αίσθηση του δεν θα έλεγα ότι είναι και η καλύτερη δυνατή που έχετε νιώσει,  (χαρακτηριστικό ίσως και των περισσότερων χειριστηρίων αυτού του τύπου)! Η απουσία επίσης της αίσθησης του  μικρο διακόπτη (που αργότερα) έγινε στάνταρ καθώς και η μη προνόηση  για κάποιο  εξωτερικό σταυρό κατεύθυνσης που θα παίζει το ρόλο του σταθερού σημείου αναφοράς,  του δίνει μια μικρή ασάφεια στις κινήσεις γεγονός που μπορεί να σας βάλει σε μπελάδες όταν ζορίσουν τα πράγματα!

Μια ματιά στο εσωτερικό! Το σαυροειδές έλασμα δε θα πάθει εύκολα ζημιά!

Η εσωτερική του κατασκευή κρίνεται ως τυπική του είδους με δεσπόζουσα θέση να έχει το χαρακτηριστικό σταυροειδές έλασμα που κλίνει το κύκλωμα σε (ευτυχώς) ισχυρότατες βίδες καθιστώντας τη διάταξη ανθεκτική στο βάθος του χρόνου! Καμία σχέση μα τα παλιά Atari και τα....αλουμινόχαρτα!!!  O Υψηλός μοχλός σε συνδυασμό με το αρκετά κυρτό έλασμα δίνουν στην τσίτα αργή απόκριση και μακριές αποστάσεις που για να τις αντισταθμίσει ο παίκτης υποχρεούται να ασκήσει διπλάσια ταχύτητα και συνεπώς μεγαλύτερη δύναμη! Παρόλα αυτά κανένα πρόβλημα! Το Cheetah δεν καταλαβαίνει από σκληρή χρήση και θα σας υπηρετήσει φιλότιμα σε ότι του ζητήσετε! Το μήκος του καλωδίου είναι το τυπικό (οριακά μακρύτερο από αυτό του Atari) και καταλήγει στην καινοτομία της εταιρίας! Διπλό Καλώδιο - διπλό βύσμα!!!!! Ναι καλά διαβάσατε! Διπλό καλώδιο με διχρωμία παρακαλώ!

Το Cheetah 125+ με ανοικτό το καπό! Οι τέσσερις βεντούζες στήριξης είναι πολύ δυνατές και μπορεί (αν δεν προσέξετε) σηκώνοντας το χειριστήριο  να σας μείνουν κολλημένες στο τραπέζι!

Η μαύρη απόληξη απευθύνεται στους Atari προγόνους, απογόνους και επιγόνους, ενώ το ασορτί γκρι στους βασιλόφρονες νοσταλγούς της ανθρακί αυτοκρατορίας του +2Α!!!! Έτσι,  όλοι έχουν αυτό που ονειρεύονταν! Το Cheetah 125+ είναι μια πολύ έξυπνη αγορά και θα ανταμείψει με τη φιλοτιμία του αυτόν που θα το προτιμήσει! Είναι ιδανικό για flight simulators και  θα συνεργαστεί με  τα περισσότερα actions παιχνίδια αν και δε θα δείξει τον καλύτερο του εαυτό στη γρήγορη δράση και τα σχεδιαστικά προγράμματα! Το χαρακτηριστικό όμως της Sinclair συμβατότητας και το μοντέρνο design του,  τo κατατάσσει σαν μιας πρώτης τάξεως αγορά και επένδυση! Όσοι θέλετε κάτι εντυπωσιακό σε εμφάνιση στον Spectrum σας, προσέλθετε!

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

"Atari flying high", υπήρξε ποτέ τέτοιο σύνθημα από την Atari;

Έπεσε πριν λίγο καιρό στα χέρια μου ένα μοναδικό  Item για τους θαυμαστές των θρυλικών computers της Atari. Το μικρό ξύλινο αεροπλανάκι αν και εμφανισιακά δεν είναι κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό, παρόλα αυτά είναι αρκετά ασυνήθιστο σε σχέση με ότι έχω συναντήσει έως τώρα! Κοιτώντας κάτω από την original διάφανη πλαστική συσκευασία του (με τις οδηγίες συναρμολόγησης)  διακρίνω κάτι που μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Επάνω λοιπόν στα φτερά του έχει τυπωμένα όχι ένα, αλλά δύο slogans! Στο ένα αναγνωρίζω το επί χρόνια γνωστό σύνθημα της Atari corporation "Power without the price"  ενώ στο έτερο βρίσκομαι αντιμέτωπος με ένα νέο motto -"Atari flying high"-  που ομολογώ ότι δεν είχα ακούσει ή συνδυάσει ποτέ  στο παρελθόν με την Atari.  To νέο αυτό motto  μου δημιούργησε  μια εύλογη απορία φέρνοντας μου  μια  έντονη διάθεση για εξερεύνηση!!! 

Το περίεργο αεροπλανάκι με τα δύο λογότυπα! Βγήκε άραγε κάτι τέτοιο στην Tramiel εποχή;


Από που στην ευχή  ξεφύτρωσε πάλι  αυτό; Είναι γνήσιο;  Ποιος ήταν άραγε  ο σκοπός του και τι εξυπηρετούσε;  Τι σημαίνει αυτό  το "Atari flying high"; Ήταν άραγε κάποιο πρώιμο άγνωστο Αταρικό σύνθημα ή  μήπως κάποιο γνωστό  που σταδιακά ξεθώριασε δίνοντας τη θέση του στο "σημερινό" "Power Without The Price";  Ο άνθρωπος που το αγόρασα περιγράφει το αεροπλανάκι  σαν αντικείμενο που φτιάχτηκε μάλλον  για την  πρώτη  CES του 1985,  καθιστώντας  το -αυτομάτως- ένα από τα πιο παλιά Atari items που μπορείς να προσθέσεις στη συλλογή σου σήμερα. Από την άλλη όμως τα ερωτήματα μου παρέμεναν. Έχοντας διαβάσει αρκετά πράγματα γύρω από τον Tramiel αλλά και για την μετέπειτα Atari corporation, δε θυμάμαι να είχε αναφερθεί ποτέ κάτι τέτοιο,  ούτε είχα κάποιο άλλο στοιχείο που θα με βοηθούσε να ταυτοποιήσω χρονολογικά το αντικείμενο αυτό.  Το ξύλινο αεροπλανάκι με το Atari flying high παρέμενε για εμένα ένα άλυτο  μυστήριο που έχριζε επειγόντως  περεταιρω διερεύνησης.  


Λεπτομέρεια: Στην original συσκευασία εκτός απο το made in USA, είναι τυπωμένες και οι οδηγίες συναρμολόγησης! 


Απο εκείνη τη στιγμή άρχισα να ψάχνω νέα στοιχεία, ακόμα και για τις εκάστοτε CES αναφορικά με τη θεματολογία και τα προϊόντα που παρουσιάστηκαν σε αυτές. Κάπου εκεί αναγκάστηκα να αποκλείσω την CES του 1985 κρίνοντας ότι η Atari corporation ήταν τότε σε πολύ αρχικό στάδιο και αφενός,  κανενός τέτοιου τύπου κίνηση (που θα δικαιολογούσε το αεροπλανάκι και το νέο σύνθημα) δεν παρατηρήθηκε. Μετά από εκεί -και προχωρώντας  μερικά χρόνια μπροστά- η αναζήτηση μου ανέλπιστα άρχισε να έχει τα πρώτα ευρήματα!   Κάποιοι κατάλογοι της Atari με έτος κυκλοφορίας 1987 ανέγραφαν  πεντακάθαρα το "Atari flying high" στο εξώφυλλο τους!!! Προφανώς αυτό το slogan πρωτο-έκανε  κάπου εκεί χρονικά την εμφάνιση του! 



Ένας κατάλογος του 1987 ήταν το πρώτο στοιχείο  που βρήκα σχετικά με το παράξενο logo!


Το δικό μου αεροπλανάκι επάνω στα σχέδια  (που φέρουν την σφραγίδα της Atari corporation) ενός Atari ST.
 Μια γρήγορη ματιά  Στις δύο CES της ίδιας χρονιάς (γινόντουσαν πάντα δύο, μια χειμερινή και μια θερινή) και επιτέλους!!! Στη θερινή του Ιουνίου στο Σικάγο,  βρήκα μάλλον αυτό που έψαχνα! Η Atari corporation έχοντας ήδη επιδείξει τους  τρομερούς Mega ST, τον Laser printer και το minimal Atari PC1,  -κάνοντας ένα ηχηρό gaming come back- επιχειρεί μια  ισχυρή ένεση υποστήριξης προς το 8bit hardware! Εκεί, επιδεικνύει 40 τίτλους για τα 8bit συστήματα καθώς και το νέο Drive (με νέο XE DOS) για το XE system. Κάπου εκεί διαβάζω για τις τρελές εντυπώσεις που προκάλεσε ένα αληθινό φυσικού μεγέθους αεροπλάνο Cessna  που ήταν στημένο στο περίπτερο της ATARI πλαισιωμένο (ναι καλά μαντέψατε!!!)  απο το λογότυπο   "Atari flying high". Μια  αληθινή καμπίνα αεροπλάνου ήταν  επίσης διαθέσιμη για τους επισκέπτες που  μπορούσαν  να παίξουν το Flyght simulator II από cartridge σε ένα XE game system!   

Απο το site άλλου συλλέκτη βλέπετε το ίδιο αεροπλανάκι συναρμολογημένο! Το δικό μου δε θέλησα να το ανοίξω...

 Η αναζήτηση μου μάλλον τελείωσε! To ξύλινο αεροπλανάκι ήταν το επίσημο δώρο που έδινε η Atari corporation στους εμπόρους που επισκέπτονταν το περίπτερο της στη θερινή CES του Chicago το 1987! Ανοίγοντας μου περισσότερο την όρεξη αυτή η ανακάλυψη, προσπαθώ να βρω οτιδήποτε οπτικό υλικό που θα πιστοποιούσε  ότι αυτά που περιγράφηκαν  πράγματι συνέβησαν! Λίγο ψάξιμο στα περιοδικά του κομπιουτερικού τύπου και η επιβεβαίωση έφθασε! Μια αρχαία μαυρόασπρη φωτογραφία  του Analog computing είναι σαν χίλιες δικές μου λέξεις. Το μυστήριο του μικρού ξύλινου αεροπλάνου είχε επιτέλους λυθεί. 

To θερινό international Consumer Electronics Show1987 του Σικάγο!!! Η φωτογραφία του Analog Computing ως αδιάψευστος μάρτυρας αυτών που έγιναν! Το αεροπλανάκι με και το περίεργο logo δεν είναι πια μυστήριο!
 Όσοι καταφέρετε να αποκτήσετε ένα τέτοιο αεροπλανάκι, να ξέρετε ότι έχετε στα χέρια σας ένα άκρως συλλεκτικό αντικείμενο για τουλάχιστον δύο λόγους.  Πρώτον  γιατί είναι ένα  item  βγαλμένο κατευθείαν μέσα από την "ιερή"  ιστορία των Atari computers και δεύτερον προέρχεται από ένα ανεκπλήρωτο πόθο πολλών computer users της χώρας μας,  να ακουμπήσουμε δηλαδή  έστω και με κάποιο μακρινό τρόπο (αφού δεν ήταν ποτέ δυνατόν να το ζήσουμε) κάτι που να προέρχεται απο μια  τέτοια CES που διαβάζαμε στον τύπο. To international Consumer Electronics Show ήταν για εμάς κάτι που άνηκε στον κόσμο του ονειρικού και του ανεκπλήρωτου. Ήταν εκείνο το κομβικό σημείο της ζωής μας  που θα μας άλλαζε και θα μας προσδιόριζε  σαν χρήστες  για τα επόμενα πέντε χρόνια! Έφθασε επιτέλους και για εμένα η στιγμή να το ζήσω -έστω από όσο κοντά μου  επιτράπηκε- αγγίζοντας  ένα αντικείμενο από αυτό...




Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Σπουδαίος δεν είναι αυτός που φαίνεται στα μάτια των άλλων σπουδαίος , αλλά αυτός που κάνει τους άλλους να νιώθουν κοντά του σπουδαίοι.

Κάθομαι και σκέφτομαι κάτι τέτοιες στιγμές, τι αξία να έχουν άραγε μονάχα μερικά λόγια; Τι μπορείς να πεις όταν ένα τόσο μεγάλο κακό χτυπάει  απροειδοποίητα,  μουδιάζοντας  τη νόηση και  γεμίζοντας τους πάντες με πόνο; Πονάω, νιώθω να πνίγομαι, προσπαθώ συνεχώς να το αναβάλω μα δε βρίσκω και πάλι  ανάπαυση. Είναι ειδικά αυτές οι στιγμές που νοιώθω ότι  είμαστε  υποχρεωμένοι -περισσότερο από όλες τις άλλες φορές- να πούμε μερικές λέξεις, όσο δύσκολο και αν φαντάζει αυτό, όσο και αν νιώθουμε ότι μας σωθήκαν τα λόγια. Θα μου πείτε ίσως, ότι τώρα πια είναι  πολύ αργά και  δε θα ωφελήσουν κανένα. Ίσως και να είναι έτσι! Όμως μετά από από κάποια ηλικία, όταν οι φιλικές σχέσεις περνάνε από πολύ εξειδικευμένα κόσκινα και η συσσωρευμένη μας πείρα μας προσφέρει αξιόπιστο πια μέτρο σύγκρισης, τέτοιες απώλειες είναι πάντα εκτός από  οδυνηρές και αναντικατάστατες! Οι σπάνιοι άνθρωποι δεν πρέπει να φεύγουν έτσι στα μουλωχτά και σιωπηλά σαν να μην υπήρξαν. Αρνούμαι να συμβιβαστώ με το συνηθισμένο καρτερικό μουγκό πόνο, το μοιρολατρικό σήκωμα των ώμων και τους χαμηλούς τόνους που συνηθίζονται σε τέτοιες περιπτώσεις.  Έχω αφιερώσει άπειρες λέξεις σχετικά με τους Retro Computers ή και για την παρουσίαση ενός και μόνο παιχνιδιού! Θα πάθω τίποτα αν γράψω μερικές προτάσεις για ένα άνθρωπο; Όπως μιλάμε για τα απλά και τα ελαφρά,  το ίδιο και περισσότερο πρέπει να ασχολούμαστε και με τα σοβαρά και τα αληθινά. 

Από αυτούς που  ήρθαν και σε χαιρέτησαν ακούστηκαν  πολλά από τα  θαυμαστά που κατάφερες και πέτυχες στη ζωή σου! Εγώ ήξερα μόλις το 1/3  αυτών και πάλι σε θαύμαζα!  Ασυμβίβαστος,   προικισμένος με  πνεύμα ανήσυχο και σφραγίδα τεχνοκράτη, αλλά και συνάμα και με μια σπάνια καλλιτεχνική   φύση  που μπόλιαζε τα πάντα  με αγάπη και ευαισθησία. Ειλικρινά με ότι αποφάσισες να ασχοληθείς πέτυχες πρωτιές. Έφεδρος Αξιωματικός στο στρατό, Κύπελα και διακρίσεις στον αθλητισμό, αρθρογραφία στα μεγαλύτερα έντυπα της χώρας, ζωγραφική, μουσική, συγγραφή  και φυσικά τη γνωστή "τρέλα σου" με την τεχνολογία και τους Computers! Ευαίσθητος και ευπροσήγορος έκανες με τον τρόπο σου αυτούς που βρίσκονταν δίπλα σου να φαίνονται αληθινά  σπουδαίοι!  Πηγή έμπνευσης για εμάς τους νεότερους, που αντλούσαμε δύναμη βλέποντας σε να αντιμετωπίζεις αδιαμαρτύρητα  τις δυσκολίες της ζωής. Μιας ζωής που κρίνοντας από τα σπάνια χαρίσματα που διέθετες αναρωτιόμασταν όλοι με απορία γιατί δε σε αντάμειψε ανάλογα. Ίσως ο ακέραιος χαρακτήρας σου που δεν υπολόγιζε ποτέ το κόστος καθώς και η ευαίσθητη ψυχή σου να ήταν ο λόγος που το σύστημα σου έδειχνε συνεχώς το πιο σκληρό του πρόσωπο.

Σύντομα αναγκάστηκες (όπως είπε κάποιος που σε αγαπούσε) να αγωνιστείς μέχρι εσχάτων -με ότι πια σου είχε απομείνει- στον δυσκολότερο όλων στίβο, αυτόν της σκληρής βιοπάλης, πίσω από όποια εργασία μπόρεσες να βρεις. Οδηγός ταξί, υπάλληλος διαφημιστικής και τελευταία κούριερ. Μου είχες πει πόσο φοβόσουν μήπως σου κλέψουν αυτό το μηχανάκι που ήταν πια το μοναδικό  εργαλείο της δουλειάς σου!  Δεν είχες τώρα πολλές επιλογές και εισπράττοντας κατάστηθα το  κόστος έβαζες κάθε μέρα την ζωή σου σε κίνδυνο. -"Σε φάγανε τόσα χρόνια παιδί μου, θα αναπαυτείς επιτέλους τώρα!!!", είπε μια κυρία που σε ήξερε από παλιά! Από όλους εμάς  που σε ζήσαμε έστω και για λίγο,  σου στέλνουμε την αγάπη μας μέσα από τα βάθη της ψυχής μας . Όλοι αυτοί που εκείνη την τρομερή νύχτα δεν έκλεισαν  μάτι, θα σε αναζητάνε για πάντα αρνούμενοι την απώλεια σου. Όσοι σε γνωρίσαμε  από κοντά και σε αγαπήσαμε, θα σε θυμόμαστε όπως ήσουνα  να φοράς το αγαπημένο σου αγωνιστικό τζάκετ. Το υποβλητικό μαγικό γαλάζιο σου βλέμμα έσβησε απρόσμενα από αυτή τη γη. Αναπαύσου εν ειρήνη Λάκων...