Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Apple IIgs: "Aπό το πιο εκρηκτικό κόκκινο ως το πιο απαλό βιολέ"...

Η παρατεταμένη μου επαφή με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές φαίνεται ότι τελικά μου άφησε ένα σωρό κουσούρια και νευρώσεις που θα με συνοδεύουν για όλο το υπόλοιπο της ζωής μου! Έτσι, εμμονές και διάφορα άλλα σύνδρομα, αναδύονται περιστασιακά στην καθημερινότητα μου, δυσκολεύοντας με, στην προσαρμογή μου με τη σημερινή κομπιουτερική πραγματικότητα. Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω, το άκουσμα και μόνο των 4096 χρωμάτων αρκεί  για να μου προκαλέσει μέγα σοκ, ενώ η παρακολούθηση ενός ομαλού scrolling στην οθόνη μπορεί να με φέρει κυριολεκτικά σε πλήρη έκσταση! Παρομοίως με τα προηγούμενα, μια και μόνο φωτογραφία των στοιβαγμένων δώρων κάποιου παρελθόντος Pixel Grand prix, μπορεί και κάνει ακόμα και σήμερα τους σιελογόνους αδένες μου (ως γνήσιο υποκείμενο των πειραμάτων Παβλόφ) να υπέρ-εκκρίνουν σε μια αυτόματη ανακλαστική αντίδραση!

Χιλιάδες παιδιά που τότε ανήκαμε στον υπέροχο κόσμο του Pixel, ονειρευόμασταν κάθε βράδυ την πιθανότητα να γίνουμε εμείς οι ευτυχισμένοι νικητές! Τα Pixel Grand Prix ήταν σχεδόν η μόνη μας ευκαιρία ώστε να ξεπεράσουμε οικογενειακούς προϋπολογισμούς και να γίνουμε από "έσχατοι" ξαφνικά οι "πρώτοι"!



Θεέ μου, πόσα όνειρα δεν έκανα και εγώ σαν παιδί, ώστε ένα... μόνο ένα από αυτά τα απίθανα, λατρεμένα, "καταραμένα" computers να κληρωθεί και σε εμένα!!!  Νοιώθω έντονα ξαφνικά την ανάγκη  να  βυθιστώ ξανά  στα γεγονότα και ξεφυλλίζω ένα παλιό Pixel. Σάββατο, 20 Ιουνίου, 17:00 η ώρα και πάνω από εκατό δώρα  περιμένουν στοιβαγμένα στο γήπεδο του παναθηναϊκού τους τυχερούς νικητές. Τα μάτια μου αυτόματα ψάχνουν την λίστα των δώρων αφού εύλογα μου γεννήθηκε η απορία  να δω ποιο ήταν άραγε το πιο ακριβό. Χμμμ σίγουρα  κάποια μεγάλη Amiga ή ο Atari ST σκέφτομαι. Τελικά διαψεύστηκα, αφού αντίκρισα κάτι που... νόμιζα ότι το είχα ξεχάσει!


Έξαφνα η μνήμη μου ξεκαθάρισε και η μορφή ενός από τους πιο εξεζητημένους υπολογιστές  που βγήκαν ποτέ σε παραγωγή παίρνει σάρκα και οστά, πυροδοτώντας μου  αλυσιδωτές αναμνήσεις. Αυτομάτως, θυμάμαι το πρώτο μου Pixel (που έτυχε να το έχει σαν hardware review σε κάποιες από τις σελίδες του)! Μετά έρχεται στο μυαλό μου η στήλη της αλληλογραφίας όταν σε κάποιο γράμμα ένα παιδί ( τυχερός ιδιοκτήτης ενός Apple IIgs) έγραφε περί του πως βρήκε καταστεναχωρημένος το μηχάνημα του σκεπασμένο με σοβάδες στην κατεστραμμένη τότε από το σεισμό Καλαμάτα και παρακαλούσε απελπισμένα το περιοδικό να του δώσουν τη διεύθυνση της αντιπροσωπίας  αφού η Apple της περιοχής του εξαφανίστηκε!


Καλώς ήρθες Apple IIgs! Το μαγικό πινέλο του Paintworks plus έγινε για εμένα σήμα κατατεθέν, ενώ τα 4096 χρώματα  εξασφάλιζαν ότι μπορούμε να θαυμάσουμε, "από το πιο εκρηκτικό κόκκινο, ως το πιο απαλό βιολέ"! 



Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να θυμηθώ μια έκθεση στο Ζάππειο, εκεί που πρωτο αντίκρισα τα υπέροχα χρώματα του, όταν μπροστά στην οθόνη του χάζευα ένα πινέλο που έσταζε μπογιά με ένα απίθανο animation. Η τελευταία ατάκα από μια διαφήμιση μου "έμεινε" για πάντα στο μυαλό και έκτοτε την σιγοψιθύριζα ασυναίσθητα για όλη την υπόλοιπη μαθητική ζωή μου. "Από το πιο εκρηκτικό κόκκινο ως το πιο απαλό βιολέ! ". Το micro αυτό αν και δεν με απασχόλησε ποτέ τόσο στενά ως  χρήστη, παρόλα αυτά η εικόνα του, εντυπώθηκε για πάντα μέσα μου, σηματοδοτώντας και οριοθετώντας στη φαντασία μου το άγνωστο και το εξωτικό.  Ήταν αυτό που δυστυχώς δε θα συναντούσα και  δε θα αποκτούσα ποτέ...



Έτσι έμοιαζε (πλήρες) το σύστημα Apple IIgs, ο υπολογιστής όνειρο που θα χτυπούσε στα ίσια τους υπέρ υπολογιστές Atari ST και Amiga! Πρέπει να παραδεχτείτε ότι είναι από τους πιο όμορφους οπτικά micro's που έχουν ποτέ φτιαχτεί! Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: το mouse με το ένα πλήκτρο!


Σκεπτόμενος  όλα αυτά που πέρασαν θέλω ξαφνικά να διαβάσω εδώ και τώρα λίγες πληροφορίες  για αυτό το μηχάνημα, μα δεν κατάφερα να βρω κάτι το ιδιαίτερο. Κανένα πρόβλημα σκέφτομαι! Θα γράψω εγώ λίγα λόγια και θα τα διαβάζω συνέχεια! Νομίζω ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να ψάξω στα μπαούλα της συλλογής μου και να αναψηλαφήσω αυτό το άγνωστο (τουλάχιστον για εμένα) κομμάτι της computer ιστορίας. Είναι κάτι που το χρωστάω σε αυτό το micro αλλά και μου το χρωστάει!  Κυρίες και κύριοι η Apple απάντησε στις προσευχές σας και σας παρουσιάζει το Apple IIgs... 


Εν αρχή υπήρχε το σκότος, ύστερα γεννήθηκε το χρώμα...

Ήταν τότε το 1976, όταν ο εικοσιεξάχρονος  Steve Wozniak πάλευε στο γκαράζ του σπιτιού του για να υλοποιήσει αυτό που αργότερα θα ονομαζόταν Apple 1. Στην πραγματικότητα οι προσπάθειες του είχαν αρχίσει τουλάχιστον ένα χρόνο νωρίτερα και καθοριστικό ρόλο σε αυτό το εγχείρημα έπαιξε το νέο τεχνολογικό θαύμα, ο επεξεργαστής της MOS 6502, που ερχόταν σε μια τιμή σκάνδαλο 30$ έναντι των 300$ του Motorola 6800, θέτοντας έτσι νέα οικονομικά δεδομένα. Ο ίδιος ο Wozniak  κατά τις πηγές αγόρασε τον πρώτο του 6502 τότε στην παρθενική του παρουσίαση της Wescon 75, στεκάμενος κυριολεκτικά στην ουρά. Τα συναισθήματα πρωτόγνωρα και οι παραστάσεις αντιφατικές αφού από τη μία έβλεπες τους αγχωμένους  ανθρώπους της MOS να έχουν μόλις προλάβει να δημιουργήσουν σε χρόνο ρεκόρ τα δύο manuals με το απαραίτητο documentation που χρειαζόταν για την προώθηση  του νέου επεξεργαστή, ενώ από την άλλη οι "τσαντισμένοι" άνθρωποι της Motorola   βλέποντας τις ομοιότητες  με το δικό τους επεξεργαστή "άναψαν" κυριολεκτικά τα τηλέφωνα σε μια προσπάθεια συντονισμού των επόμενων κινήσεων. Λίγο καιρό ύστερα, θα ξεσπάσει η  γνωστή δικαστική θύελλα που  οδήγησε σε εξελίξεις τη MOS και  αργότερα στην σχεδόν άνευ όρων "πώληση" της στην Commodore.

 Steve Wozniak και Steve Jobs επάνω από τον Apple II.



 O πρώτος Apple κατασκευάστηκε σε μια εποχή που δεν υπήρχαν πληκτρολόγια, δεν υπήρχαν cases, δεν υπήρχε ήχος και φυσικά δεν υπήρχε χρώμα. Το αρχικό όραμα του δημιουργού έμελλε να συναντήσει αργότερα την διαχειριστική ματιά του Steve Jobs (21 χρονών) και το Μάρτιο του 1976 ιδρύεται η Apple που αποτέλεσε  αργότερα σταθμό για το personal computing.  Τον Ιούλιο του 1976 το Apple1 κυκλοφόρησε επίσημα στην αγορά για το κοινό υπό τη μορφή κιτ απευθυνόμενο σε ενθουσιώδεις χομπίστες στην τιμή 666$. Το 1977  βρίσκει την Apple σε μια πιο ώριμη φάση αφού μετά την έλευση του Mike Markkula  μετακομίζει σε νέα κτήρια ενώ λίγους μήνες αργότερα έρχεται  και η εξέλιξη του αρχικού project του Woz, το AppleII. Το Apple II πρακτικά ήταν το πρώτο έγχρωμο personal computer αν και υπήρξαν πριν ίσως και άλλες υλοποιήσεις που έβγαζαν έγχρωμα γραφικά όπως ο  περιβόητος adapter Cromenco TV Dazzler για ALTAIR 8800. Το Apple II  διατέθηκε στο κοινό στην τιμή των 1,298$.         


Αν όλα αυτά σας φάνηκαν αρκετά εντυπωσιακά, εντούτοις  δεν ήταν όλα  εύκολα και ρόδινα  για το νεοαφιχθέν δεύτερο μήλο. Ο σχεδιασμός του πρώτου project λέγεται ότι έπασχε από αρκετά τεχνικά λαθάκια, ενώ οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι το όλο τεχνικό εγχείρημα ξεπέρασε τις ικανότητες του νεαρού και φιλόδοξου τότε Woz που ήταν απλά τεχνικός (και μάλιστα χωρίς ακόμα πτυχίο) και όχι μηχανικός με αποτέλεσμα η Apple να προσλάβει αργότερα  επαγγελματία ώστε να τον βοηθήσει στον επανασχεδιασμό της πλακέτας. Ο τρόπος χειρισμού επίσης του νέου computer, απείχε  αρκετά από αυτό που θα χαρακτηρίζαμε σήμερα ως "φιλικό" με την απομνημόνευση εντολών και  ποικίλων συνδυασμών πλήκτρων να είναι στην ημερήσια διάταξη. Η απουσία arrows keys και lower case χαρακτήρων ήταν ακόμα ένα θέμα που του αφαιρούσε σίγουρα κάποιους πόντους σε εφαρμογές όπως  την επεξεργασία κειμένου. Σαν κερασάκι στην τούρτα έρχονταν  και η υπερβολικά υψηλή τιμή του που αυτομάτως το έφερνε σε δύσκολη θέση έναντι στον λυσσαλέο ανταγωνισμό που δέχονταν τότε από τα TRS-80 της Radio Shack και PET της Commodore  που οδηγούσαν την κούρσα. Προσθέστε τώρα σε αυτά και το γεγονός της απουσίας TV output  (ο Woz λέγεται ότι δε τα κατάφερε καλά στο θέμα των FCC και τελικά δεν συμπεριλήφθηκε σαν στάνταρ) και καταλαβαίνετε ότι ο  Apple II  απομακρύνθηκε ακόμα πιο πολύ από τον οικιακό χρήστη που δε διέθετε κάποια ειδική οθόνη.

Apple II, παγκόσμιο σύμβολο της ιστορίας του personal computing! Παρατηρήστε τα εσωτερικά slots επέκτασης και αναλογιστείτε από πότε η Apple είχε κάτι τέτοιο!



Από την άλλη, η Apple είχε υψηλής ανάλυσης γραφικά, χρώματα, ήχο, αξιοζήλευτες δυνατότητες επέκτασης και το κυριότερο, πίστεψε στο δημιούργημα της. Τα πράγματα σταδιακά στην αγορά άρχισαν να βελτιώνονται και μετά από λίγο καιρό οι πωλήσεις της άρχισαν να ανεβαίνουν -κυρίως- χάρις  τη δημιουργία "επαγγελματικού" ποιοτικού  software όπως το VisiCalc (1979). Από εκεί και πέρα η συνέχεια είναι γνωστή. Το Apple II πέρασε στη ιστορία ως κομβικό σημείο του personal computing ενώ επηρέασε βαθιά την μετέπειτα computer κουλτούρα του πλανήτη  μπαίνοντας σε πολλά σπίτια, σχολεία και ερευνητικά κέντρα.  Η νέα εποχή των υπολογιστών έχει αρχίσει πια να ανατέλλει  ενώ ο επερχόμενος θάνατος της γραφομηχανής είναι τώρα προ των πυλών.΄Η οκτώ bit σειρά της Apple  θα συνεχίσει να πουλάει καλά για πολλά χρόνια ακόμα, φτάνοντας στο σημείο να δίνει άνιση μάχη ακόμα και  με τα τα πρώτα 16bit computers που άρχισαν να καταφθάνουν.

Το 1986 η Apple βλέποντας ότι η πλατφόρμα της σειράς ΙΙ έφθασε τεχνολογικά στο τέλος της, έβγαλε προς απάντηση της ήδη εγκατεστημένης βάσης των εκατοντάδων χιλιάδων χρηστών της, την 16bit συνέχεια της, το Apple IIgs. Ο  Apple IIgs (gs=Graphics and Sound)  έγινε δεκτός με μεγάλο ενθουσιασμό από την Apple II κοινότητα αφού αναβάθμιζε επιτέλους την παλαιά γερασμένη  σειρά  δίνοντας της, την απαραίτητη 16bit ανάσα ώστε η δυναστεία να συνεχίσει με σιγουριά στο μέλλον. Στα θετικά του εκτός των άλλων ήταν ότι διέθετε την πολυπόθητη προς τα πίσω 8bit συμβατότητα με την παλιά  φρουρά, όρος απαράβατος και αδιαπραγμάτευτος για όλους τους Apple φαν. Στις νέες δυνατότητες τώρα, είχε ένα σορό αρετές όπως ένα πολύ φιλικό (Mac like) Graphic interface, υψηλής ανάλυσης έγχρωμα γραφικά, 15 κανάλια stereo ήχο και αξιοζήλευτες δυνατότητες επέκτασης.

 Σε αυτή την υλοποίηση οι οπαδοί της Apple είδαν επιτέλους τον δικό τους υπέρμαχο ήρωα που θα τους υπερασπίζονταν αποφασιστικά, σώζοντας τους από την επέλαση των αντιπαθητικών  νεοεμφανιζόμενων Super Computers, Atari ST και Amiga! Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ "πεθαίνω" από περιέργεια  να του ρίξω μια ματιά! Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρω ότι ατυχώς δε διαθέτω drives, software και οθόνη αφού το κόστος απόκτησης τους (ακόμα και σήμερα) πέφτουν αρκετά βαριά για το βαλάντιο μου και συνεπώς δεν μπόρεσα να δω τον Apple IIgs σε κατάσταση λειτουργίας! Εδώ όμως είναι που έρχεται και για εμένα η μεγαλύτερη πρόκληση, αφού έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να προσπαθήσω να κάνω αυτή την παρουσίαση εξίσου ενδιαφέρουσα καλύπτοντας έστω και δύσκολα αυτό το κενό.


Ο Steve Wozniak αγορεύει με φόντο ένα Apple IIgs Woz limited edition. 



Εξωτερική εμφάνιση και μια ματιά στο εσωτερικό.

Το Apple IIgs βρίσκεται τώρα μπροστά μου και είναι έτοιμο για μια πρώτη γνωριμία. Είναι το πρώτο Apple που φιλοξενώ στο site μου (είχα κάνει παρουσίαση και σε ένα Laser 128 πριν από καιρό) και αυτό μου προκαλεί λιγάκι αμηχανία αφού  δεν είχα ποτέ καμία επαφή με αυτή την πλευρά του computing. Εντύπωση αρχικά, μου προξενεί το εξαιρετικά μικρό μέγεθος του -που ομολογώ ότι λίγο με ξάφνιασε- αφού τόσα χρόνια που το έβλεπα μέσα από τις φωτογραφίες του, το φανταζόμουν αρκετά μεγαλύτερο. Η κεντρική μονάδα του Apple IIgs είναι σε διαστάσεις πολύ μαζεμένη με το εμβαδόν της να μη ξεφεύγει πολύ από αυτό ενός κλασικού Apple II ή κάποιου άλλου 8bit home. Στο επάνω μέρος της, πανέμορφες γρίλιες εξαερισμού δίνουν μια εκπληκτική αισθητική στην μορφή του. Το Apple IIgs  είναι επίσης το πρώτο Apple που ομοιάζει εξωτερικά με κάποιο IBM PC. Το όλο σύνολο συμπληρώνει επάξια το minimal αισθητικής αμφιθεατρικό πληκτρολόγιο, ενώ ένα πιστό στην παράδοση (που θέλει τα apple να έχουν μικρές οθόνες) 12" monitor (με γρίλιες)  επισφραγίζει το εικαστικό αποτέλεσμα.


Ο δικός μου Apple IIgs Woz limited edition! Αρχίζω και βελτιώνομαι στη φωτογραφία ε;  Όλα τα "limited edition" είχαν την υπογραφή του Woz στο δεξί άκρο!


Ο Apple IIgs ποζάρει "ασκεπής" δίπλα στη μεγάλη σειρά των ST.  Αν και οπτικά μοιάζουν, κατασκευαστικά αντιπροσωπεύουν αρκετά διαφορετικές φιλοσοφίες!  Εντύπωση μου έκανε πόσο εύκολα αφαιρείται (στον IIgs) το καπάκι με τη βοήθεια των ειδικών ελασμάτων! 


Το μεγάλου μεγέθους τροφοδοτικό του IIgs θυμίζει εκείνα τα πρώτα θηρία των IBM pc's. Παρατηρήστε στο μπροστινό μέρος τα κλιπς που το συγκρατούν επάνω στο case  κάνοντας την αφαίρεση του παιχνίδι ( με ένα κλικ!).  




 Στο πίσω μέρος τώρα, έχουμε μια υποδοχή για stereo ακουστικά, δύο mini din σειριακές για modems και printers, μία υποδοχή joystick, μια υποδοχή για disk drives 3,5" ή 5 1/4", ένα analog RGB, ένα composite και τέλος μια ADB connector που είναι άλλη μια πατέντα του Wozniak και  αποτελεί για κάποιους τον πρόγονο των USB. Σε αυτή τη σειριακή θύρα  μπορούν να συνδεθούν διάφορα περιφερειακά όπως πληκτρολόγια ποντίκια και άλλα.  Ενθουσιασμένος τώρα,  πήρα τα κατσαβίδια μου για να ανοίξω το case και να ρίξω μια γρήγορη ματιά στο εσωτερικό του, αλλά...έκπληξη!!! Όσο και να έψαξα δεν μπόρεσα να βρω τον τρόπο που ξεβιδώνει το κουτί φτάνοντας τελικά στο συμπέρασμα ότι ο Apple δεν έχει καμία βίδα για αυτό το σκοπό! Τελικά (και μετά από λίγη ομολογουμένως σκέψη) ανακάλυψα  δυο πλαστικά ελάσματα  στο πίσω μέρος του case που αναλαμβάνουν χωρίς καθόλου κόπο απλά να ξεκουμπώνουν το καπάκι. Χμμμ...OK, εντυπωσιάστηκα!!! Την ίδια έκπληξη δοκίμασα και αργότερα  όταν θέλησα να αφαιρέσω το τροφοδοτικό ώστε να αποκτήσω καλύτερη θέα της πλακέτας. Εκεί ανακάλυψα ότι και αυτό γίνεται πάλι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, χωρίς δηλαδή βίδες!


Ο Apple IIgs σου δίνει πραγματικά ότι ζητήσεις, αρκεί αυτό να μην είναι... ενσωματωμένο MIDI! Ε, είμαι Αταράς, τι να κάνουμε; Λεπτομέρεια: Προσέξτε τις καλαίσθητες καλύπτρες που κλείνουν τα slots!!!




Δε χορταίνω να το φωτογραφίζω ξανά και ξανά! Είμαι ερωτευμένος...



...και σαν δεκαπεντάχρονος θέλω να δείξω την νέα μου κατάκτηση  σε όλους τους φίλους μου!




Σε αυτό το σημείο άρχισα να  ανακαλώ στο μυαλό μου  όλες εκείνες τις παλιές ιστορίες σχετικά με την καταπληκτική ποιότητα των προϊόντων της Apple, τα μυστήρια disk drives με το αυτόματο eject και άλλα τέτοια. Είναι άκρως εντυπωσιακό ότι εν έτη 1986, ο IIgs είχε ένα case κόσμημα με χαρακτηριστικά που στο PC μου χρειάστηκε επάνω από μιάμιση δεκαετία  να  δω και να  αποκτήσω. Ούφφφ...τα κατάφερα! Η πλακέτα είναι πια γυμνή και προσπαθώ τώρα να καταλάβω τι βλέπω.  Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ότι ήμουν σχετικά υποψιασμένος σχετικά με το τι θα συναντήσω στο εσωτερικό, αφού είχα δει πριν δεκάδες φωτογραφίες του IIgs στο Internet να γυαλίζει εσωτερικά ενάντια στους νόμους της φθοράς και του χρόνου. Έτσι και στο δικό μου Apple, η εικόνα ήταν ακριβώς η ίδια με τα μέταλλα στο εσωτερικό (από τη γαλβανισμένη θωράκιση μέχρι το τροφοδοτικό και τις επαφές) κυριολεκτικά να λάμπουν λες και δεν είχε περάσει καθόλου χρόνος από επάνω τους! Συγκρίνοντας αυτό που είδα με περιπτώσεις άλλων μεταγενέστερων home computers (που είχαν  μάλιστα λιγότερα χρόνια ηλικίας επάνω τους)  δεν μπόρεσα παρά να ξανά-θαυμάσω, αφού πολλά από αυτά έφεραν εμφανώς τα σημάδια της οξείδωσης στο εσωτερικό τους λες και είχαν σωθεί από ναυάγιο. Καθόλου  άσχημα για μηχάνημα 26 χρονών δε νομίζετε;

Μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες! Από αριστερά βλέπετε τον άξιο εκπρόσωπο της σειράς ST ( Atari MEGA ST1),  του πρώτου personal computer (Atari ST) που διέθετε έγχρωμο GUI. Από δεξιά βλέπετε τον Apple IIgs, τον πρώτο Apple με έγχρωμο GUI.  Παρατηρήστε πόσο "μαζεμένος" είναι σε διαστάσεις ο IIgs! 


Νομίζω τώρα κατάλαβα γιατί τον συμπάθησα, έχει και αυτός γρίλιες!!!!




Πραγματικά βελτιώνομαι στη φωτογραφία!  Το Apple IIgs με την υπογραφή του Wozniak στη δεξιά γωνία του! Ένα πραγματικό limited κόσμημα για την κάθε συλλογή! 


Η  πλακέτα του IIgs στο εσωτερικό τώρα,  έχει οπτικά αρκετή ομοιότητα  με αυτές των προηγούμενων Apple II. Η απλότητα και η χαρακτηριστικά "καθαρή της υλοποίηση" φωνάζουν από μακριά το όνομα του Wozniak. Χαρακτηριστική είναι επίσης και η απουσία των πολλών πυκνωτών, αντιστάσεων, βραχυκυκλωμάτων, γεφυρωμάτων και καλωδίων της τελευταίας στιγμής, επιβεβαιώνοντας  τη σωστή δουλειά που έχει γίνει εξαρχής στον τομέα του σχεδιασμού.  Μια ακόμα ευχάριστη  έκπληξη ήταν ότι εκτός από την απόλυτη τάξη που επικρατούσε στην πλακέτα, υπήρχε και μια άψογη τεκμηρίωση  αφού όλες οι πληροφορίες που χρειάζεστε βρίσκονται ακριβώς τυπωμένες επάνω στην  μητρική, χωρίζοντας την σε sections και ονομάζοντας σχεδόν όλα τα chips! Ξεχάστε πια τους ακαταλαβίστικους κωδικούς που φέρουν επάνω τους τα διάφορα ολοκληρωμένα! Τώρα μπορεί ακόμα και ένας αρχάριος να αποκωδικοποιήσει σχεδόν ότι βρίσκεται επάνω στη πλακέτα χωρίς την ανάγκη κάποιου τεχνικού εγχειριδίου. Για όσους δεν καταλαβαίνουν τι εννοώ, δοκιμάστε π.χ.  να εντοπίσετε τον Blitter στην πλακέτα  του Atari ST και είναι σίγουρο ότι αν δεν είστε αρκετό καιρό στα αταρικά πράγματα, θα χρειαστείτε μάλλον βοήθεια. ΄Έτσι, στον Apple IIgs τα πάντα είναι εύκολα και κατανοητά αφού όλες οι πληροφορίες  που θα αναζητήσει ο ανήσυχος χρήστης είναι κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια του γραμμένες απευθείας επάνω στο motherboard. Εδώ μοιραία θα αντιπαραθέσω για άλλη μια φορά με το σήμερα που θέλει -ακόμα και πολύ ακριβές σύγχρονες πλακέτες PC  - να αναγράφουν επάνω τους μόνο τα...απολύτως απαραίτητα!

Μια ματιά στο εσωτερικό και διακρίνουμε την αργή standard RAM του μηχανήματος. Επάνω αριστερά διακρίνεται (μισό) το MEGA II, το custum chip  που είναι υπεύθυνο για την Apple II συμβατότητα! 



Εδώ βλέπετε τη γρήγορη RAM ενώ στα δεξιά υψώνεται προς τον ουρανό μια κάρτα επέκτασης μνήμης!



Η εντυπωσιακά λυτή (4 layers) πλακέτα του Apple IIgs έχει εκ κατασκευής δύο κύριους σκοπούς να επιτελέσει. Ο ένας είναι η λειτουργία της ως ένας παλιός κλασικός Apple II, ενώ ο άλλος είναι να συμπεριφερθεί ως ένας νέος 16bit  multimedia computer. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, ο Wozniak -υπέρμαχος πάντα των απλών και ξεκάθαρων λύσεων- αποφάσισε να διαχωρίσει τα δυο αυτά μοναδικά υποσυστήματα. Έτσι από τη μία έχουμε το Mega II που ασχολείται με την προς τα πίσω  συμβατότητα και την παλιά Aplle II σειρά, ενώ το (FPI) Fast processor interface, είναι αυτό που αναδεικνύει τα έξτρα χαρακτηριστικά του IIgs. Τα δυο υποσυστήματα αν και έχουν διαφορετικούς σκοπούς να επιτελέσουν, εντούτοις μοιράζονται χωρίς πρόβλημα τον ίδιο κεντρικό επεξεργαστή, το  ίδιο input/output, το ίδιο Video και φυσικά το ίδιο expansion. Τον κύριο λόγο στην πλακέτα παίζει ο 16Bit επεξεργαστής 65C816 της Western Design (προσοχή όχι Western Digital) που εκτός από ανεβασμένες επιδώσεις, προσφέρει στον IIgs  και το πολυπόθητο συμβατό mode με το  παλαιότερο MOS6502 που διέθεταν τα προηγούμενα Apple II. Η Western Design αξίζει να θυμηθούμε ότι δημιουργήθηκε από πρώην μηχανικούς της MOS που εγκατέλειψαν την εταιρία όταν ήταν σε κρίση και αυτό εξηγεί πως ο νέος τους 16bit επεξεργαστής έτυχε να τηρεί τα κριτήρια ώστε να είναι η επόμενη διάδοχη κατάσταση της σειράς Apple II. 


Η εντυπωσιακή κάρτα μνήμης καλύπτει σχεδόν όλο το μήκος του κουτιού.  




Συνεχιστής της ένδοξης δυναστείας των Apple II  χωρίς κάρτες επέκτασης είναι σαν να σου "ξυρίζουν το μουστάκι"! Χάρις σε αυτές ο IIgs μπορεί να γίνει ότι θέλει!



Ο 65C816 είναι χρονισμένος σε μια παραδόξως μικρή ταχύτητα χρονισμού ( ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε  τον ανταγωνισμό) 2.8Mhz σε native IIgs mode, ενώ κατά τα φαινόμενα μπορεί να δουλέψει σε δύο καταστάσεις λειτουργίας πέφτοντας στα 1.024Mhz όταν τρέχει κάποιο πρόγραμμα που απευθύνεται στον παλιό Apple II.  Από πλευράς μνήμης το μηχάνημα διαθέτει 256K  (επεκτεινόμενη στα 8M) ενώ σε μεταγενέστερες εκδώσεις  η βασική μνήμη έφτανε το 1Mb.  Από την αργή standart RAM, τα 128Κ χρησιμοποιούνται ως  main και auxiliary - Apple II RAM και δεσμεύονται για τις ανάγκες του Apple II mode ενώ  στην περίπτωση που το σύστημα τρέξει μια Apple IIgs εφαρμογή, ο 65C816 θα γυρίσει αυτομάτως σε native mode χρησιμοποιώντας  για τις ανάγκες του,  128Κ γρήγορης RAM. Κρίνοντας από το διευρυμένο address mode του νέου επεξεργαστή, πιθανολογώ ότι δεσμεύει και χρησιμοποιεί ακόμα και τα εναπομένοντα παραπάνω kilobytes της αργής αλλά και γρήγορης RAM για τις ανάγκες του συστήματος και του video. Δεξιά στην πλακέτα δεσπόζουν τα γνωστά expansion slots (compatible IIe) που σχεδόν όλη η σειρά Apple II τα είχε κρατήσει φιλώντας τα, ως κόρη οφθαλμού. Στο δεξιότερο από αυτά ο Apple IIgs μπορεί να δεχθεί επέκταση μνήμης μέχρι 8MB ενώ στα υπόλοιπα ο νέος Apple μπορεί να υποστηρίξει σχεδόν ότι βάλει το μυαλό σας από controllers, accelerators, extra CPU's κ.τ.λ. Η περιέργεια μου στο εσωτερικό έχει σχεδόν ικανοποιηθεί και είμαι έτοιμος να ασχοληθώ με τα υπόλοιπα μυστικά του μηχανήματος! 


Λειτουργικό σύστημα.







Πάντα έτρεφα ένα απεριόριστο θαυμασμό για τα γραφικά λειτουργικά συστήματα των υπολογιστών της Apple, αφού επηρέασαν και διαμόρφωσαν ουσιαστικά τον τρόπο που επικοινωνούμε με τους υπολογιστές σήμερα. Εμείς οι Atari users δε, έχουμε πάντα μια φυσική ροπή και αγάπη (προς αυτό που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το δικό μας σύστημα), που ομοιάζει λίγο, ακόμα και με αυτή, την ιστορική ροπή και έλξη που ένιωθαν πάντα τα σλαβικά φύλα προς το Βυζάντιο που τους έδωσε το αλφάβητο και την ορθοδοξία. Προσθέστε τώρα σε αυτό και την οπτική ομοιότητα του Atari TOS που κληρονόμησαν οι Atari ST computers (η DR κληρονόμησε για αυτό το λόγο και μερικές μηνύσεις από την Apple) και θα καταλάβετε ότι εμείς οι Atari users θα έχουμε πάντα μια πολύ στενή σχέση κουλτούρας. To Apple IIgs τρέχει ένα παραθυρικό γραφικό περιβάλλον που ομοιάζει αρκετά με αυτό των Mac's και χάρις την ανάλυση και τα χρώματα του υπολογιστή πραγματικά δείχνει πολύ καλαίσθητο και στιλάτο -ακριβώς όπως μας έχει συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια η εταιρία. Πρακτικά το σύστημα "πατάει" σε μια έκδοση του γνωστού μας από την εποχή του Apple II- prodos, που συνδυάζει ουσιαστικά δυο μέρη, το prodos 8 και prodos 16. Το πρώτο ενεργοποιείται όταν ο υπολογιστής τρέχει κάποια 8bit εφαρμογή για τα Apple II (ελέω συμβατότητας) ενώ το δεύτερο απευθύνεται στα εντυπωσιακά (16bit) χαρακτηριστικά του νέου συστήματος και λογικά μέσω αυτού χειριζόμαστε και το γραφικό περιβάλλον.



Δεν έχω λόγια, δείχνει υπέροχο, μακάρι να είχα τρόπο να το δοκιμάσω! 


 Δυστυχώς χωρίς τη δυνατότητα να λειτουργήσω εγώ ο ίδιος το μηχάνημα δεν μπορώ να αναφερθώ σε πράγματα όπως η αίσθηση και η λειτουργικότητα, συνεπώς δεν μπορώ να γράψω και πολλά πράγματα εδώ. Σαν μια μικρή παρατήρηση θα ήθελα απλώς να αναφέρω ότι το λειτουργικό σύστημα του IIgs δε βρίσκεται στη ROM όπως μας είχε συνηθίσει π.χ η Atari με τη σειρά ST αλλά φορτώνει στη μνήμη από κάποια εξωτερική μονάδα δίσκου. Το γεγονός αυτό  κάνει  σίγουρα την ανάγκη απόκτησης μιας κάρτας μνήμης μάλλον επιτακτική -γεγονός φυσικά βέβαιο για αυτόν που θα χρησιμοποιήσει τον IIgs για σοβαρή χρήση. Εν αντίθεση με το λειτουργικό, η γνωστή μας Applesoft BASIC βρίσκεται πάντα εδώ, κρυμμένη βαθιά στο DNA του μηχανήματος, αποθηκευμένη στη ROM. Μια μικρή μουρμούρα ακούστηκε από πολλούς για τους σχετικά μεγάλους χρόνους φορτώματος των δίσκων γεγονός που  -αν και δεν ήμουν σε θέση να το ελέγξω ο ίδιος- μου φαίνεται αρκετά πιθανό να συμβαίνει. Η χαμηλή συχνότητα χρονισμού της CPU καθώς και αρκετά προβλήματα του υποτιθέμενου prodos 16 που μάλλον δεν είχε γραφεί αρκετά καλά ώστε να χρησιμοποιεί πραγματικό 16bit κώδικα (ήταν μάλλον 8bit "μεταμφιεσμένο") ίσως να αποτέλεσαν πρακτικά τροχοπέδη στο σύστημα. Η ουσία είναι ότι μετά την τελευταία έκδοση του GS/OS (που είχε πλήρη 16bit υποστήριξη), όσο  και μετά από τα 3 firmware updates που έγιναν (ανά τα χρόνια) στο μηχάνημα (ROM 0, 1, 3), το πρόβλημα πιθανών να ελαχιστοποιήθηκε. 


Δεν έχω δει άλλη εταιρία να βγάζει τόσο ποιοτικά εγχειρίδια, manuals και γενικά documantation!  Η Apple αποδείχθηκε διαχρονικά μανούλα στο marketing ενώ δεν έκανε ποτέ εκπτώσεις στην ποιότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι σήμερα από τους λίγους δεινοσαύρους που περπατούν ακόμα στον πλανήτη μας!!!


Γραφικά.

Το Apple IIgs για τους λόγους συμβατότητας διαθέτει όλα τα κλασικά screen modes του Apple II έχουμε:


  • Low Res 40x48 με 16 colors
  • Double Low Res 80x48 με 16 colors
  • Hi Res   280x192 με 6 colors
  • Double Hi Res 560x192 με 16 colors
  • Από εκεί και πέρα τη σκυτάλη παίρνουν οι δύο αναβαθμισμένες αναλύσεις του Apple IIgs - Super Hi-Res modes:
  • Mode 320 320χ200  16/256/3200 colors from 4096
  • Mode 640 640x200 4/16 colors from 4096

Paintworks plus!




Deluxe Paint II



Ομολογώ ότι μετά από αναζήτηση στο internet αλλά και την ανάγνωση των τεχνικών εγχειριδίων του Apple IIgs, μπερδεύτηκα λιγάκι σχετικά τον αριθμό χρωμάτων που μπορεί να αποδώσει ταυτόχρονα ο υπολογιστής στην οθόνη. Εκεί κάπου υποψιάστηκα  ότι ο συγκεκριμένος micro πιθανότατα έχει μια σχετική ευελιξία ως προς τις δυνατότητες απεικόνισης αφού με διάφορες τεχνικές μπορεί να  προσθέτει πολλές χρωματικές παλέτες ταυτόχρονα και να αποδίδει πολύ περισσότερα χρώματα στα ίδια modes απεικόνισης. Μια δεύτερη παρατήρηση που είναι εύκολο να γίνει, είναι  ότι ο νέος Apple στα αναβαθμισμένα Super Hi-Res modes, ουσιαστικά κράτησε το ίδιο ύψος pixels με τα προγενέστερα Apple II, μεγαλώνοντας έτσι τον αριθμό των pixels μόνο κατά πλάτος. Αυτό προφανώς  είναι συνειδητή προσπάθεια των σχεδιαστών της Apple ώστε να ελαττωθεί το κόστος, αφού περαιτέρω  αύξηση της ανάλυσης κατά ύψος θα σήμαινε αυτομάτως και την ανάγκη  απόκτησης ενός πολύ ισχυρότερου έγχρωμου monitor από τα συμβατικά (θυμηθείτε την ανάγκη για high resolution monitor για το 640Χ400 mode του Atari ST),  πράγμα που θα εκτίναζε κατά πολύ και την τιμή του ήδη ακριβού configuration εκτός πια ορίων συναγωνισμού. Το VGC ( το custom chip γραφικών του IIgs) εκτός από τις ενισχυμένες αναλύσεις και τις μίξεις πολλαπλών παλετών  ταυτόχρονα, φαίνεται ότι κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί να επιτρέπει σε κάποια modes ( όπως το 320X200 - 256 χρώματα) την απεμπλοκή του κεντρικού επεξεργαστή από τις βαριές υποχρεώσεις του, βοηθώντας το σύστημα ώστε να μην καταρρεύσει κάτω από το βάρος των χρωμάτων καθιστώντας το έτσι, ιδανικό για τη δημιουργία games.

Axxx!!! Δε μπορούσα να μη το βάλω και αυτό!!!


Στον τομέα των επιδόσεων τώρα, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω από πρώτο χέρι σαν χρήστης τις δυνατότητες του hardware ενώ η αδυναμία μου να δω στημένο και σε λειτουργία το σύστημα, μου επιτρέπει μόνο να διατυπώσω κάποια αναπόδεικτα μεν, αλλά λογικά συμπεράσματα. Ο Apple IIgs φαίνεται εκ πρώτης, ότι στερείται κάποιων έξτρα ειδικευμένων hardware βοηθημάτων που θα περίμενε να δει κανείς αναλογιζόμενος μάλιστα ποια computers υποτίθεται ότι φτιάχτηκε να ανταγωνιστεί. Έτσι, δεν υπάρχει κάτι σαν τον blitter της Amiga ή του Atari ST για την μετακίνηση γραφικών στην οθόνη ούτε η απαραίτητη πια δυνατότητα για hardware scrolling που άρχισαν να αποκτούν ολοένα και περισσότεροι υπολογιστές μέσα στο πέρασμα των χρόνων. Επίσης δεν υπάρχουν τα κλασικά (πολύτιμα για τους αρχαιολόγους)  hardware sprites που σαν μόδα είχαν πάρει τη μορφή επιδημίας στα πρώτα αμερικάνικα micros. Μια ματιά όμως που έριξα στα λιγοστά αξιόλογα games που πρόλαβαν και βγήκαν σε αυτή τη πλατφόρμα, μου αποκάλυψε το Rastan της TAITO, ένα από τα πιο αγαπημένα μου παιχνίδια στα 8bit, που έδειχνε τώρα πραγματικά απίστευτο, αναμφίβολα ευνοημένο από τις δυνατότητες του IIgs! Το παιχνίδι έδειχνε απροσδόκητα εντυπωσιακό τόσο στα χρώματα όσο και στον ήχο κάνοντας με, να νομίζω ότι παρακολουθώ MAME!!! Αναμφίβολα το Rastan έχει την κορυφαία του έκδοση στον IIgs!

Το θρυλικό Rastan της Taito δείχνει στον IIgs σαν εκδοσή των coin-ups μέσα από Mame!!! 


Εξαιρετικές εντυπώσεις αποκόμισα επίσης και από πληθώρα άλλων παιχνιδιών που είδα στο διαδίκτυο επιτρέποντας μου να συμπεράνω ότι με την κατάλληλη προσοχή και υποστήριξη το Apple IIgs θα είχε αφήσει ιστορία στο χώρο του gaming! Αν προσπαθήσω να αναρωτηθώ τώρα, με ποιο τρόπο το Apple IIgs μπορεί και παράγει "τόσο γρήγορα" γραφικά (με την υποστήριξη μάλιστα πληθώρας χρωμάτων) παρά τη φαινομενικά μικρή ταχύτητα χρονισμού του, η απάντηση δε μου έρχεται εύκολα στο μυαλό. Προφανώς εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σωστά (από τον αρχικό σχεδιασμό του) στημένο μηχάνημα, με γρήγορες ρουτίνες στο software, ενώ η  άγνωστη και ανεξερεύνητη δύναμη των custum chips της Apple (που είναι υπεύθυνα για τα γραφικά και τον ήχο) θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Το αποτέλεσμα -αν και δεν έχουμε μεγάλο δείγμα γραφής- δείχνει αρκετά εντυπωσιακό και θα ευχόμουν πραγματικά να είχαν έρθει αλλιώς τα πράγματα ώστε να μπορούσα να δω αυτό το μηχάνημα κοντά στα όρια του και να βγάλω  ασφαλέστερο συμπέρασμα.  Δυστυχώς η ιστορία τα έφερε έτσι ώστε ίσως να μη μάθουμε ποτέ.


Ήχος.

Για τον ήχο θα περιγράψω μερικά πράγματα από αυτά που βλέπετε:  Δεξιά το μακρόστενο chip είναι ο DOC. Αριστερά βλέπετε την sound RAM (64k) που χρησιμοποιείται από το ολοκληρωμένο ήχου για την αποθήκευση και τη διαχείριση των κυματομορφών.  Αυτή η RAM δυστυχώς δεν αποτελεί μέρος του address space του 65C816  (της CPU του IIgs) οπότε το σύστημα   δε τη βλέπει απευθείας! Εδώ έρχεται όμως ως hardware interface,  το sound GLU (το τετράγωνο chip δεξιά) και το σύστημα μπορεί  να διαβάζει  και να γράφει σε αυτή. 


Εδώ τα πράγματα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά, ενώ έχουν και μια ιδιαίτερη σημειολογία για εμάς τους παλιούς users, καθώς αυτός που κρύβεται πίσω από το ολοκληρωμένο ήχου είναι ο ίδιος  άνθρωπος   που  πριν από  αρκετά χρόνια μας είχε δώσει τον SID, το καταπληκτικό τσιπάκι ήχου του Commodore 64. Μέσω της Ensonig λοιπόν, ο Bob Yannes μας μεταφέρει ηχητικά αρκετά χρόνια μπροστά, μεταλαμπαδεύοντας αυτή τη φορά (με ένα νέο project του)  στον IIgs τον καλύτερο ήχο που είδε personal computer την εποχή εκείνη. Το 5503 DOC (Digital Oscillator Chip)  δίνει στο χρήστη τη δυνατότητα να δημιουργεί ήχους με μοναδικό περιορισμό μόνο  τη φαντασία του!  Πολύ αισιόδοξο ε; Πραγματικά! Το DOC είναι ουσιαστικά  ένα ολοκληρωμένο συνθεσάιζερ που είναι σε θέση  να αναπαράξει  32 κανάλια ήχου (ή δεκαπέντε στερεοφωνικά που δίνει ο IIgs) χωρίς  μάλιστα να απασχολεί καθόλου τον κεντρικό επεξεργαστή.

 Αυτό το επαγγελματικού προσανατολισμού σύστημα το είχαμε συναντήσει ξανά και στα Ensoniq Mirage samplers, στα ESQ-1 synthesizers, όπως και σε Arcades της TAITO καθώς ειδικεύεται στη δημιουργία waforms από samples που είναι αποθηκευμένα στη RAM. Το DOC κυκλοφόρησε επίσης από την Ensoniq και σε ISA κάρτες για το PC ενθουσιάζοντας αυτούς που είχαν μουσικές ανησυχίες.  Το Apple IIgs ήταν το μοναδικό μήλο που τόλμησε ένα τόσο εντυπωσιακό  ηχητικό εγχείρημα εντάσσοντας ένα τέτοιο chip synthesizer στο εσωτερικό του. Τα αποτελέσματα αυτής της κίνησης μπορείτε να τα φανταστείτε (αλλά και να τα ακούσετε στα σπάνια videos που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο). Μια ανεξάρτητη μνήμη με 64Κ βρίσκεται στην πλακέτα για τις ανάγκες του chip βοηθώντας έτσι στην αποθήκευση των waveforms, ενώ μια άλλη δυνατότητα που έχει το Apple IIgs είναι ότι μπορεί να γράψει  κατευθείαν εκεί εισερχόμενα αναλογικά δείγματα που θα προέρχονται από κάποια εξωτερική πηγή (π.χ. ένα μικρόφωνο). Θα μου μείνει πραγματικά αξέχαστη η αντίδραση του Βασίλη Κωνσταντίνου όταν σε εκείνο το τεστ του Apple IIgs στο PIXEL παραδέχθηκε γεμάτος θαυμασμό ότι ο ήχος που έβγαινε από το νέο μήλο υπερτερούσε πολύ έναντι των Amiga και Atari ST  (μα και από όσα είχαμε ακούσει την εποχή εκείνη).





Πανέμορφος σαν πολεμική τριήρης!







Τελευταίες σκέψεις για το διαμάντι της Apple.

Το Apple IIgs ως γνήσιο τέκνο της εποχής που το γέννησε  κρύβει μέσα του  όλο το άρωμα, τον ενθουσιασμό και τη μαγεία που χαρακτήριζε την ομάδα που το δημιούργησε και αυτός που θα το παρατηρήσει πιο εμπεριστατωμένα θα εντοπίσει αρκετά επιμέρους χαρακτηριστικά που είναι  πολύτιμα σε αυτούς που αρέσκονται να μελετούν την ιστορία των υπολογιστών και να συλλέγουν γνώσεις. Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό που παρατήρησα στον IIgs (και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση) ήταν, ότι ενώ διαθέτει μια ευρύχωρη κεντρική μονάδα στις προδιαγραφές των IBM pc's (κουτί) παρόλα αυτά δεν διαθέτει εσωτερικά θέση για σκληρό δίσκο, κάνοντας έτσι μονόδρομο την επιλογή κάποιου εξωτερικού που θα τοποθετηθεί κάπου ανάμεσα στα drives του γραφείου σας.

Αυτό μου έφερε αυτομάτως στο μυαλό και άλλα παραδείγματα  εκείνης της εποχής όπως π.χ της Amiga 1000 και του  Atari Mega ST που ομοίως ενώ φαινομενικά διέθεταν ικανά cases για αυτό το σκοπό, παρόλα αυτά ακολούθησαν και αυτά την εποχή τους και την παράδοση των εξωτερικών μονάδων.  Ένα άλλο χαρακτηριστικό που με καταγοήτευσε σε αυτό το μηχάνημα (αλλά δυστυχώς δεν ήμουν σε θέση να το δω με τα ίδια μου τα μάτια) ήταν η ύπαρξης easter eggs! Πιστή στην παράδοση που θέλει την Apple να υιοθετεί παρόμοιες συνήθειες ακόμα και στα Mac's, θα ήταν αδύνατο να μην πριμοδοτηθεί και αυτό από την εταιρία με κάτι παρόμοιο,  οπότε  αν πατήσετε μια ακολουθία πλήκτρων στην εισαγωγική οθόνη του IIgs (Control-OpenApple-Option-N) τότε θα ακούσετε τη φωνή της πολυμελούς ομάδας σχεδιασμού (τουλάχιστον στην ROM3) να φωνάζει "Apple II"!!! Μαγεία ε;


Είπαμε ότι η Apple το "κατέχει το άθλημα"!  Ο τυχερός τότε ιδιοκτήτης του Apple IIgs Woz edition με το επίσημο regitration του, λάμβανε μια υπογεγραμμένη επιστολή από τον Steve Wozniak καθώς και μια εγγύηση γνησιότητας με τις υπογραφές όλων των τεχνικών που εργάστηκαν για αυτό το θαύμα.  Εκπληκτικό ε; Εσωτερική παράδοση μιας παλιάς τάξης πραγμάτων... 



Εδώ δράττοντας της ευκαιρίας, αξίζει να αναφέρω ότι η Apple αποδείχθηκε διαχρονικά  "μανούλα" του marketing (δεν είναι τυχαίο ότι επιβίωσε μέχρι σήμερα) δυαισθανόμενη από την αρχή τη δύναμη  του "συλλεκτικού" και του ξεχωριστού. Μια σειρά από υπογεγραμμένα συλλεκτικά αντικείμενα αλλά και  "επέτειακά" μηχανήματα  (όπως στην περίπτωση κάποιων Mac) αποτελούσαν ανέκαθεν συνηθισμένη τακτική της εταιρίας. Στα πλαίσια αυτής της τακτικής (και με την ευκαιρία της δέκατης επετείου κυκλοφορίας των Apple II) τα πρώτα 50.000 κομμάτια του IIgs που κυκλοφόρησαν, έφεραν στο case τους την υπογραφή του Wozniak (Woz edition) πυροδοτώντας κύματα ενθουσιασμού στους φανς! Σαν κίνηση  αυτή η υπέροχη μόδα με τα υπογεγραμμένα μηχανήματα  βρήκε μιμητές και σε άλλες εταιρίες όπως τους ενθουσιώδεις δημιουργούς της πρώτης Amiga του κυρίου Miner, που έκαναν κάτι αντίστοιχο.

  Οι αιτίες τώρα της αποτυχίας του IIgs στην αγορά έχουν για εμένα εξαιρετικό ενδιαφέρον και γεννούν πολλά ερωτηματικά, αφού σαν μηχάνημα  φαίνεται ότι φτιάχτηκε με την προοπτική να πρωταγωνιστήσει. Βλέποντας τον, συνολικά σαν υλοποίηση μάλιστα, έδειξε να είναι πολύ ώριμο σε όλους τους επιμέρους τομείς, απόρροια  ίσως και της αθροιστικής δουλειάς που γίνονταν επί πολλά χρόνια, όταν και οι πολλές  πρώιμες μορφές του είχαν πολλά διαφορετικά ονόματα ( ΙΙχ, Cortland, Phoenix, Rambo, Gumby). Τι μπορεί αλήθεια να πήγε λάθος στην υπόθεση του IIgs;

Βλέπετε τη ροζ μπαταρία επάνω δεξιά; Ο Apple IIgs είναι ο πρώτος Apple II με real time date clock! 


Παρακολουθώντας όλα αυτά τα χρόνια τα πεπραγμένα της computer industry,  είχα την ευκαιρία να ακούσω διάφορα σχόλια  σχετικά με τον τρόπο που λειτουργούσαν οι εταιρίες κατασκευής computers και να δω πολλές τραγικές στιγμές της ιστορίας τους. Έτσι διαπίστωσα, ότι ενώ εξωτερικά η πολιτική γραμμή τους φαίνονταν να είναι ενιαία και αρραγής, εντούτοις πολλές φορές στο εσωτερικό τους τα πράγματα κάθε άλλο παρά έτσι ήταν, αφού υπήρχαν πάντα διαφορετικά think tanks, πολλές ομάδες που δούλευαν σε διαφορετικά projects, ακόμα και ομάδες που δουλεύουν ανταγωνιστικά στο ίδιο project! Φυσικά ποτέ δεν έλειψαν και  κάποιοι "έξυπνοι" μηχανικοί που δούλευαν μόνοι τους στο σπίτι  και παρουσίαζαν ως δια μαγείας ξαφνικά στον εργοδότη τους κάποιο έργο χωρίς να ενημερώνουν κανένα από την ομάδα τους για την πρόοδο τους. Αυτό το σκηνικό (που θύμιζε σε πολλές περιπτώσεις βυζαντινή αυλή) ώθησε μέχρι και προέδρους να εγκαταλείψουν τις εταιρίες τους συνεχίζοντας έτσι αλλού την πορεία τους. Κάτω λοιπόν από αυτό το πρίσμα, πιστεύω ότι το νέο Apple ΙΙgs "επιβλήθηκε" κάτω από μια "αδιευκρίνιστη εσωτερική τάση" της Apple, που δεν κατόρθωσε όμως ποτέ να αποτελέσει μέρος της κεντρικής στρατηγικής μέχρι και τη στιγμή που εγκαταλείφθηκε.

Εδώ βλέπουμε τον επεξεργαστή της Western Design  65C816 ( το μακρόστενο 40 pin με το ανοικτό γκρι χρώμα). Αν και καθαρόαιμος 16bit επεξεργαστής το data bus ( πολύ σημαντικό για την απόδοση) ολίγον με μπέρδεψε! Σε άλλα sites το είδα 16bit ενώ αλλού 8bit!  Από τη δική μου πλευρά κλείνω περισσότερο στα 8bits! Ενώ φαίνεται  να έχει εσωτερικά 16bit αρχιτεκτονική παρόλα αυτά έχει ένα 8bit εξωτερικό data bus. Αυτό για την επικοινωνία  μνήμης και επεξεργαστή  πρακτικά σημαίνει δύο  memory κύκλους  για τη μεταφορά μιας 16bit αξίας!



 Αν προσπαθήσει να δει κανείς τώρα, την συνύπαρξη ενός οπλισμένου σαν αστακό "Super Apple II"  απέναντι από τα ευνοούμενα και ελπιδοφόρα  Mac's (το μέλλον της εταιρίας), τότε σίγουρα θα διακρίνει ότι μάλλον κάτι δε "κολλάει". Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ένα computer σαν το IIgs έχει ένα φανερό πρόβλημα πλασαρίσματος ανάμεσα στα υπόλοιπα μοντέλα της εταιρίας, αφού οι super δυνατότητες και τα ειδικά χαρακτηριστικά του, το έκαναν άκρως ανταγωνιστικό προς αυτά. Ανεξάρτητα  τελικά αν η απόφαση της δημιουργίας του ΙIgs πάρθηκε ως συνειδητή εμπορική επιλογή ή ήταν αποτέλεσμα  των πιέσεων κάποιου "εσωτερικού λόμπι"  (ίσως και όνειρο του Woz που μπόρεσε τελικά και το επέβαλε),  η ύπαρξη δυο κορυφαίων ανταγωνιστικών πλατφορμών κάτω υπό την ίδια σκέπη ήταν σαν σκέψη  εξαρχής προβληματική. Κάπως έτσι φημολογείται ότι επιλέχθηκε η χαμηλή συχνότητα της CPU έναντι των 7.8Mhz του 68000 του Mac, ενώ αργότερα με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο θάφτηκε, όπως  και το προηγούμενο project της Lisa (όταν επεκράτησε τελικά η γραμμή του λόμπι των mac's). Όλα αυτά λοιπόν γυρίζουν συνεχώς στο μυαλό μου και μου έχουν εξάψει ομολογώ  περισσότερο την περιέργεια!

Μετά από σχεδόν 30 χρόνια άνοιξα το καπάκι για να δω... τα πάντα να γυαλίζουν σαν να μην είχε περάσει μέρα από επάνω του!!!


Όσο όμως ενδιαφέροντα και βγαλμένα από ιστορίες συνωμοσίας ακούγονται αυτά,  εκτός από τους λόγους εσωτερικής πολιτικής που φαινομενικά στραγγάλισαν το IIgs, υπήρχε ίσως και κάτι άλλο   που τελικά στάθηκε εμπόδιο στην διάδοση του -και είναι λίγο οξύμωρο αφού κανονικά συγκαταλέγεται στα πλεονεκτήματα του μηχανήματος- και δεν είναι άλλο από τη ζητούμενη... συμβατότητα με τον Apple II!!!  Όσοι από εσάς έχετε έχει ζήσει από παλιά το πέρασμα των home computers στη χώρα μας θα θυμάστε ότι όσες φορές οι εταιρίες αναγκάστηκαν (δικαιολογημένα) σε κάποιας μορφής backwards compatibility, αυτό πέρα από τα αρχικά κέρδη λειτούργησε στο πέρασμα του χρόνου αρνητικά για το ίδιο το μηχάνημα τραβώντας το, ουσιαστικά προς τα πίσω. Θα θυμάστε την περίπτωση του C-128 πως βυθίστηκε αύτανδρο χωρίς καμία εκμετάλλευση των έξτρα χαρακτηριστικών του από το software.

Μπορώ να πω ότι επίσης και εμείς οι Atari ST users βασανιστήκαμε χρόνια από αυτό το καταραμένο  "Single drive format" που  προς χάριν της συμβατότητας με τον παλαιότερο  520 ST, μας πλάσαραν οι εταιρίες "πετσοκομμένα προγράμματα" γεμίζοντας μας με πολλές δισκέτες! Με αυτό το φαινομενικό προσόν της συμβατότητας λοιπόν, ο Apple IIgs μπήκε σε δεκάδες σχολεία, δημόσιες υπηρεσίες και ιδρύματα στην Αμερική αντικαθιστώντας εκεί την παλαιά φρουρά των γερασμένων Apple II που υπηρετούσαν με ζήλο όλα αυτά τα χρόνια. Σαν τίμημα αυτής της πράξης ο Apple IIgs, αυτό το διαμαντάκι της Apple, παγιώθηκε σε μια στάσιμη κατάσταση εξέλιξης, λειτουργώντας μόνιμα σε... Apple II mode, όπου στερούμενος των έξτρα δυνατοτήτων και προτερημάτων του, επικοινωνούσε  με το χρήστη εξάγοντας ένα ξερό ηχητικό "μπιπ" που έβγαινε γεμάτο πόνο μέσα από το συνθεσάιζερ ταλαντωτή του!


Πραγματικά άξιος, από τις πιο πληθωρικές παρουσίες που πέρασαν στο site μου, με κατενθουσίασε!


Κλείνοντας εδώ, θα ήθελα να πω ότι το Apple IIgs με κατενθουσίασε! Είναι από τις σπάνιες φορές που η απόκτηση ενός υπολογιστή με έκανε να αισθανθώ τόσο γεμάτος και ευτυχισμένος. Κοιτάζω τον ΙΙgs επάνω στο γραφείο μου και για τελευταία φορά τον χαζεύω!  Όσα χρόνια και αν περάσουν θα τον λαχταρώ και θα τον σέβομαι. Άλλωστε, δεν πρόκειται να ξαναβγεί ποτέ υπολογιστής που θα με θαμπώσει με το πιο εκρηκτικό του κόκκινο και το πιο απαλό βιολέ! Κάπου εκεί μου έρχονται στο μυαλό τα (τότε) λόγια των ανθρώπων της Apple, "Macintosh is new, but Apple II is forever"...