Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Roland MT32: Ήταν η τελευταία ευκαιρία των Adventures του Atari ST;

Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια, όταν σε  κάποιο τεύχος του (νέου τότε) περιοδικού SPRITE, τα μάτια μου έπεσαν σε ένα καταπληκτικό άρθρο, που για λίγο ομολογώ ότι με "κλόνισε", αλλάζοντας τον τρόπο που έβλεπα μέχρι τότε τα κομπιουτερικά δρώμενα! Σε αυτό λοιπόν το "αιρετικό"  κείμενο, ο "προσηλυτιστής" συντάκτης, "ευαγγέλιζε" την παντοδυναμία των PC's στον τομέα του (άκουσον, άκουσον!) gaming!!! Ήταν τόσο μάλιστα μεγάλος ο οίστρος του,  που  έφτασε στο σημείο  να υποστηρίξει,  ότι ο μόνος λόγος που δεν είχε βγει  ακόμα το "Sonic the Hedgehog" στο PC, ήταν το "μπέρδεμα" (α)συμβατότητας, ανάμεσα στις διαφορετικής αρχιτεκτονικής VGA's, που κυκλοφορούσαν τότε!

Χμμμ....λές; Ίσως και να είναι πιθανό, αλλά πως είναι δυνατόν αυτό  το "αρχαίο" μηχάνημα, που μετά βίας θα το χαρακτήριζα Computer, να φτάσει σε σημείο να γίνει η τέλεια παιχνιδομηχανή; Πως θα μπορούσε αλήθεια να συναγωνιστεί μεγαθήρια, όπως το φοβερό και τρομερό Sega Mega Drive; Την εποχή που διάβαζα αυτό το άρθρο, η παντοδυναμία των 16bit home computers έκανε το ενδεχόμενο μιας τέτοιας προοπτικής να δείχνει αρκετά απίθανο, ενώ τα όποια κέρδη  αποκόμιζε η πλατφόρμα του MS-DOS από τις "πολύχρωμες"  EGA και VGA κάρτες γραφικών, εξανεμιζόντουσαν στη στιγμή εξαιτίας της παρατεταμένης αφωνίας που ήταν καταδικασμένοι οι IBM κλώνοι (ούτε όρκο σιωπής να είχαν δώσει!). Χμμμμ... σίγουρα είχε φαντασία και πολύ θράσος ο νεαρός.   

Αφήστε τους Amiga users να ψάχνουν εναγωνίως για συμβατό midi interface! Ο Atari ST μπορεί να "οδηγήσει" χωρίς καμία έξτρα προσθήκη αυτή την "κάρτα όνειρο", αντικείμενο του πόθου όλων των PC's users! Αν βρείτε παιχνίδια που την υποστηρίζουν θα ζήσετε μια εμπειρία που όμοια της δεν είχατε ποτέ ξανασυναντήσει! Μη ξανά ακούσω λοιπόν Amiga user να "στραβώνει" όταν ακούει για το midi του Atari.  Το Midi δεν είναι μόνο για δουλειά αλλά μπορεί να δημιουργήσει μαγεία! Είπαμε, το αμερικανάκι τα έχει όλα και συμφέρει!


Προχωρώντας όμως την ανάγνωση λίγο  παρακάτω (και με την  αμφισβήτηση μου να φουντώνει ολοένα περισσότερο), δέχθηκα  άξαφνα και την χαριστική βολή! Ο "προβοκάτορας" αρθρογράφος άρχισε να εκθειάζει τώρα και τις...ηχητικές δυνατότητες των συμβατών!!!!! Αυτό το ενοχλητικά αλλόκοτο κείμενο,  άρχισε  να με προκαλεί μέχρι δυσφορίας, παίζοντας απροκάλυπτα πια με τη λογική μου! Δεν πίστευα  αυτά που διάβαζα, περί της ανυπέρβλητης πιστότητας των εκπληκτικών (αληθινών) μουσικών οργάνων που έβγαιναν μέσα από τα ηχεία (!!!) του PC! Ένα ηχητικό αποτέλεσμα τέτοιας ποιότητας, που θα έκανε  ακόμα και την τρομερή AMIGA να κοκκινίσει από την ντροπή της!!!

-"Πέσαμε θύματα αθέμιτου ανταγωνισμού", έλεγε και ξανάλεγε ο "αμήχανος" συντάκτης προσπαθώντας και αυτός σοκαρισμένος  να βρει ένα "καταραμένο" άλλοθι για αυτό που βίωνε! Και ήταν τελικά όλα ακριβώς όπως τα έλεγε...

Ο ήχος φυσικά δεν προερχόταν από το ταπεινό speaker του PC, αλλά  από μια πανάκριβη κάρτα επέκτασης,  που έφερε την υπογραφή  ενός ιαπωνικού κολοσσού, της  ξακουστής ROLAND!!!  Μετά και από αυτό, ο κόσμος μου άρχισε να καταρρέει! Το SPRITE είχε δίκιο! Τα PCs έκρυβαν  μέσα τους αρετές που μέχρι τότε αρνιόμουν πεισματικά να δω. Κάποτε στο μέλλον, οι συμβατοί θα γίνονταν πράγματι η δυνατότερη παιχνιδομηχανή! Η "διαβολική"  τους  άνεση να δέχονται όλες αυτές τις "καταραμένες" μαγικές κάρτες επέκτασης, τους εξασφάλιζε εφόρου ζωής,  ότι θα είχαν πάντα τα καλύτερα γραφικά και ήχο! Ήταν όμως αυτή η αρχή του τέλους των 16bit home computers; Θα μπορούσε άραγε  ο αγαπημένος μου Atari ST να ανταγωνιστεί αυτά τα τέρατα, στο δικό τους γήπεδο, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο;


Εδώ βλέπετε την οπίσθια άποψη του Roland MT32. Η συγκεκριμένη διάταξη, είναι η πρώτης γενιάς υλοποίηση. Από αριστερά βλέπουμε το πλήκτρο ενεργοποίησης, τη θύρα τροφοδοσίας, τις θύρες midi και τις δυο εξόδους Left-Right  των 2X 6.35MM MONO JACK AUDIO για τον ήχο. Η μεταγενέστερη υλοποίηση του MT32 (Με κάποιες αλλαγές- βελτιώσεις στο εσωτερικό του)  είναι εύκολο να αναγνωριστεί αφού έχει συν μια υποδοχή για ακουστικά! Παρόλα αυτά, πολλοί PC χρήστες κυνηγάνε επίμονα αυτή την πρώτη έκδοση προς αποφυγή προβλημάτων συμβατότητας (για κάθε ενδεχόμενο). 


Η θλιβερή αλήθεια είναι βέβαια στις μέρες μας γνωστή (όσο και αυταπόδεικτη), αφού όλα αυτά χρόνια δεν προλαβαίναμε να μετράμε τη μια κατακέφαλη μετά την άλλη! Χάσαμε ένα δύσκολο πόλεμο και είχαμε απώλειες! Σίγουρα θα έχετε συναντήσει  κάποιο παλαίμαχο χρήστη της τότε ένδοξης εποχής, να τριγυρνάει σήμερα μισότρελος στα φόρα,  να ταΐζει στον εθνικό κήπο κοπάδια τις γάτες και να τον κυνηγούν τα παιδιά στις γειτονιές! Σας φαίνεται τραγικό αυτό; Ίσως και να είναι! Όμως φίλοι μου τα πράγματα παραλίγο να μην ήταν ακριβώς έτσι! Σήμερα θα μιλήσουμε για κάτι που δεν έγινε ευρέως γνωστό! Θα προσπαθήσουμε  να "ψηλαφίσουμε" εκείνη την ύστατη αμυδρή πηγή φωτός, που λίγο πριν το τέλος θα μπορούσε οριακά να αναστρέψει αυτήν την κατάσταση, δίνοντας πολύτιμες ανάσες οξυγόνου στα αγαπημένα μας 16bit homes. Τι ήταν αυτό; Συνεχίστε την ανάγνωση.


Αλήθεια, η ιδέα να παίξετε παλαιά Adventures της Sierra σε ένα παλαιότερο σύστημα σαν τον Atari ST πως θα σας φαίνονταν; Αν έχετε ενδοιασμούς προχωρήστε παρακάτω στην ανάγνωση!



Και ενώ όλα αυτά που περιέγραψε το περιοδικό SPRITE άρχισαν σιγά-σιγά να γίνονται...η νέα μας πραγματικότητα, πίσω εκεί στο Αταρικό στρατόπεδο επικρατούσε η συνηθισμένη (δεν κάναμε και τίποτα άλλο) παγωμάρα! Και επάνω εκεί, που ετοιμαζόμασταν να "αποχαιρετήσουμε ο ένας τον άλλον, καταδικασμένοι από ασφυξία, και  εγκλωβισμένοι  σαν τα ποντίκια στο κελί της κλειστής αρχιτεκτονικής, που εμείς οι ίδιοι χτίσαμε, ξάφνου κάτι φάνηκε ελαφρά να κινείται από το μέτωπο -μιας γνωστής σε εμάς- εταιρίας, την ηγέτιδα των Adventures Sierra! Ο αμερικάνικος κολοσσός λοιπόν, φιλοδοξώντας να περάσει σε μια νέα εποχή δημιουργίας τίτλων,  σκέφτηκε να δώσει στα προϊόντα του, ένα πιο προηγμένο, κινηματογραφικού τύπου,  οπτικοακουστικό αποτέλεσμα.

Η τέλεια εικόνα θα έρχονταν με τη βοήθεια της υψηλής ανάλυσης και των 256 χρωμάτων της SVGA,  ενώ ο τέλειος κινηματογραφικός  ήχος, θα εξασφαλίζονταν με τη χρήση "εξωτικών"  Sound cards και modules όπως το  Roland MT32. Για να επιτευχθεί μάλιστα το μέγιστο αποτέλεσμα, η Sierra  προσέλαβε για αυτό το σκοπό, επαγγελματίες συνθέτες μουσικούς!  Σύντομα η Sierra και η Roland  ξεκίνησαν μια στενή συνεργασία, με την  πρώτη  να υποστηρίζει  μανιωδώς στα παιχνίδια της την χρήση του MT32 (η Sierra πήρε μάλιστα και τα δικαιώματα πώλησης του MT32 στις Η.Π.Α) ανοίγοντας έτσι νέους δρόμους στην ψηφιακή διασκέδαση. Για όσους δεν έχουν ποτέ ακούσει ή δει τη συγκεκριμένη διάταξη της Roland, θα πω ότι το MT32 ήταν ένα μικρού μεγέθους module synthesizer (έμοιαζε σαν ψηφιακό ξυπνητήρι πρίζας) που θα μπορούσε να συνδεθεί σε ένα PC μέσω της θύρας Midi. Οι βασικές λειτουργίες του ήταν προσβάσιμες μέσω ενός απλοϊκού front panel και της υποτυπώδους LCD οθόνης του, ενώ οι πιο εξειδικευμένες λειτουργίες του, ήταν προσβάσιμες μόνο μέσω ενός computer ή κάποιου  sequencer. 


Ποιες λέξεις σας έρχονται στο μυαλό όταν ακούτε SIERRA; Roberta Williams, όνειρο, παραμύθι, ελευθερία, PC's, 256 χρώματα, πολλά games που τελειώνουν με τη λέξη  quests και απροσδόκητα...Atari ST με Roland. Ζω ένα όνειρο μη με ξυπνάτε!!!


Το Roland MT32 χρησιμοποιούσε ένα σύστημα σύνθεσης γνωστό ως L.A.S., συναντούμενο, και στη best seller σειρά  synthesizer Roland  D-50. Θεωρείται μάλιστα ως προάγγελος του General MIDI, ενώ τα κορυφαία για την κατηγορία χαρακτηριστικά του, του έδιναν σαφές προβάδισμα έναντι των φθηνότερων wave table-Fm synthesis καρτών, που κυκλοφορούσαν εκείνα τα χρόνια στα PC's. Τα μουσικά όργανα ακουγόντουσαν πραγματικά φυσικά, ενώ (η αχίλλειος πτέρνα των άλλων καρτών ήχου) τα κρουστά, ακούγονταν επιβλητικά, γεμάτα όγκο,  ικανά να μεταδώσουν την απόλυτη έξαψη στον τυχερό ιδιοκτήτη ακροατή! Αν δε την έχετε ακούσει ποτέ, αξίζει να τη δοκιμάσετε σε παιχνίδια όπως το King.s Quest IV ώστε να ακούσετε  τα πανέμορφα εκκλησιαστικά όργανα με τον μεσαιωνικό  ρομαντισμό!

Η εξέλιξη της χρήσης του MT32 στο PC,  ήρθε  ουσιαστικά με την ISA υλοποίηση του, ως κάρτα πια, με την ονομασία  LAPC-I  (για την ακρίβεια ήταν μια Roland CM-32L μαζί με ένα MPU-401). Στα υπέρ της συγκεκριμένης διάταξης  ήταν και η ύπαρξης  33 samples εφέ (CM32), που έκλειναν το μάτι στο gaming, αφού προοριζόντουσαν για χρήση στα διάφορα παιχνίδια.  Αποτρεπτικός παράγοντας για την απόκτηση ενός MT32 ή μιας  LAPC-I, ήταν δυστυχώς  η πολύ υψηλή τιμή τους, που  παρόλα αυτά, ενδεχομένως δεν θα κρατούσε μακριά τον, αποφασισμένο να  έχει το καλύτερο, power user! Οι κάρτες ήχου της Roland, έμειναν στην ιστορία, ταυτισμένες με την ποιότητα χωρίς παραχωρήσεις, ξαφνιάζοντας μέχρι σήμερα ακόμα και τον έμπειρο χρήστη με τον ήχο τους! Η συμβολή τους στον ήχο του υπολογιστή ήταν δεδομένη, σε μια εποχή μάλιστα που δεν υπήρχε ακόμα  καλά - καλά κάποιο ενιαίο πρότυπο.


"Μαζεμένο" το Roland θα σας θυμίσει σε μέγεθος περισσότερο ένα επιτραπέζιο ψηφιακό ξυπνητήρι παρά ένα synth rack! Σήμερα μπορείτε να αποκτήσετε το δικό σας σε πολύ χαμηλή τιμή - αν και ορισμένοι αρχίζουν να ξυπνάν σιγά - σιγά και να ανεβάζουν τις τιμές εξαιτίας της σημερινής του "ξαφνικής"  ζήτησης! Αν θέλετε το δικό σας πρέπει να βιαστείτε!


Ο Atari ST από την άλλη, με τη δεδηλωμένη του τυφλή υποταγή στα square form κελεύσματα της σειράς AY-3-8910, "χώλαινε" σαφώς έναντι των πιο εξειδικευμένων ηχητικών υλοποιήσεων που βρίσκονταν σε λειτουργία σε άλλα  συστήματα. Η κλειστή αρχιτεκτονική  του, καθώς και η προσπάθεια διατήρησης  της εύθραυστης  συμβατότητας με τους  γενάρχες  της σειράς,  έκανε την οποιαδήποτε προσπάθεια ηχητικής αναβάθμισης αρκετά δύσκολο εγχείρημα. Είναι  πράγματι λυπηρό να βλέπεις τα μισητά PC's,  να δέχονται κατά κόρον αυτές τις καταπληκτικές  Synthesizers κάρτες  με τον εξωπραγματικό ήχο, ενώ ο  Atari ST, ο πραγματικός βασιλιάς των studios,  να παραμένει ίδιος και απαράλλαχτος, όπως την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε! Έπρεπε  όμως να είναι έτσι τα πράγματα; Αν το σκεφτεί κάποιος με την απλή λογική, ο Atari ST δεν είχε την ανάγκη ενός ISA slot στο εσωτερικό του, ώστε να χειριστεί μια synthesizer κάρτα! Το "αμερικανάκι" ήταν εξοπλισμένο από τη γένεση του με standard MIDI θύρες, που του επέτρεπαν να ελέγχει  μεγαθήρια, πολύ μεγαλύτερα ακόμα και από αυτή την κάρτα της Roland!  Θεωρητικά ο ST θα μπορούσε άνετα (και πολύ πιο εύκολα από ένα PC) να δεχτεί εξωτερικά μια τέτοια κάρτα, μέσω των ενσωματωμένων MIDI θυρών του και να απολαύσει  άμεσα των ευεργετημάτων της.


Και έτσι πραγματικά έγινε! Με το S.C.I.0 Sierra's Creative Interpreter, ήρθε και η συνεργασία της MT-32 με τον ST!  Διάσημα adventures, που άφησαν εποχή μέσα από τις σελίδες του Pixel (και τα νοσταλγικά κείμενα του Ανδρέα Παρασκευά Τσουρινάκη), ξαφνικά αναγεννήθηκαν στον ST, εμφανώς ωφελημένα από τη δύναμη της Roland!  King's Quest IV, Police Quest 2,  Space Quest 3, Leisure Suit Larry 3 είναι μερικά από τα παιχνίδια που "ρευματοδώτησαν" πανηγυρικά αυτή τη νέα ονειρική προοπτική, στήνοντας το ασφαλές προγεφύρωμα που θα οδηγούσε όλους τους Atari users με σιγουριά στο μέλλον. Ακολουθώντας το παράδειγμα της Sierra, αρκετές ήταν οι εταιρίες που υποστήριξαν  με τη σειρά τους  το νέο αυτό πρότυπο, προσπαθώντας μη χάσουν το τρένο των εξελίξεων. Αν και αυτή η περίοδος έδειξε αρχικά αρκετά υποσχόμενη, εντούτοις η υπόθεση του Atari ST εγκαταλείφθηκε σχετικά γρήγορα, βάζοντας άδοξα τέλος και σε αυτό το όνειρο! Ο αριθμός των παιχνιδιών του Atari  που υποστήριξαν το MT32 πρότυπο δε μου είναι γνωστός, ωστόσο ίσως με το ζόρι να μετρούνται στα δάχτυλα των δυο χεριών. Εδώ θα πρέπει να τονίσω, ότι δεν πρέπει να συγχέουμε το ΜΤ32 πρότυπο με την  General MIDI σύνδεση που υποστηρίζουν άλλα παιχνίδια του Atari ST και είναι περισσότερα.

Θαυμάσια! Συνδέσατε επιτυχώς το MT32 και είσαστε σχεδόν έτοιμοι! Πριν δοκιμάσετε να τρέξετε το παιχνίδι, εκτελέστε το Music.PRG  για να επιλέξετε music device. Σε διαφορετικές εκδόσεις του προγράμματος θα συναντήσετε και μια τρίτη επιλογή για το Casio CZ. Μόλις επιλέξετε μονάδα σώζετε και το πρόγραμμα θα εγκαταστήσει αυτόματα το midi module. Από εκεί και πέρα θα ζήσετε ένα όνειρο από το οποίο δε θα θελήσετε ποτέ να ξυπνήσετε! Δεν υπάρχει πια καμιά επιστροφή μετά από αυτό...


Το να προσαρμόσετε το Roland MT32 στον Atari σας είναι πολύ εύκολο αφού το μόνο που θα χρειαστεί να κάνετε είναι να συνδέσετε τα midi καλώδια και τη τροφοδοσία του ρεύματος. Τα παιχνίδια της Sierra που δοκίμασα περιέχουν τους απαραίτητους divers σε ξεχωριστό εκτελέσιμο αρχείο (Music.PRG) και θα απαιτηθεί από εσάς (την πρώτη μόνο φορά) να το εκτελέσετε και να δήλωσετε αν θέλετε "3 voice Atari" ή "MT32". Η επιλογή σας θα σωθεί στο δίσκο εγκαθιστώντας έτσι το σύστημα ήχου της επιλογής σας. Αν όλα πάνε καλά η LCD οθόνη του Roland θα επιβεβαιώσει την αναγνώριση της μονάδας κατά το φόρτωμα του παιχνιδιού, με διάφορα text messages (όπως π.χ. το όνομα του παιχνιδιού ή άλλου είδους χαιρετισμούς) και με το πράσινο λαμπάκι  "midi message"  να επιβεβαιώνει τη ροή δεδομένων. Από εκεί και πέρα είστε έτοιμοι να απολαύσετε μια πρωτόγνωρη εμπειρία, όνειρο, ακόμα και για πολλούς χρήστες των  ταιβανέζικων PC κλώνων.


Τελειώνοντας με λίγες σκέψεις... 
Ένοιωσα διπλή χαρά με αυτά που ανακάλυψα σήμερα, αφού αποδείχθηκε ότι αγνοούσα ένα τεράστιο κεφάλαιο της ιστορίας της πληροφορικής  (που δε θυμάμαι να είχε αναφερθεί ποτέ στα περιοδικά της εποχής). Χάρηκα πολύ για το μεγάλο δώρο της Sierra προς εμάς τους 16bit home users, αφού μας αξίωσε να ακούσουμε αυτά τα αριστουργήματα μέσα από τα αγαπημένα μας home computers απομακρύνοντας προσωρινά το ενδεχόμενο αλλαγής υπολογιστικής πλατφόρμας! Η μεγαλύτερη όμως χαρά μου είναι, ότι επιτέλους ένοιωσα ότι κέρδισα και μια προσωπική δικαίωση, αφού η native δυνατότητα του Atari ST στα Midi αποδείχθηκε τελικά ότι δεν έχει θέση μόνο στα ακριβά -και "αδιάφορα" για το μέσο χρήστη- studios, αλλά μπορεί να βρει εφαρμογή με τρόπο άμεσο και στην ψηφιακή διασκέδαση, συμβάλλοντας στη δημιουργία μιας οπτικοακουστικής εμπειρίας που όμοια της δεν είχαμε ποτέ ξαναζήσει!

Η αξία της Roland MT32 είναι αδιαμφισβήτητη, και είναι αυτός άλλωστε ο λόγος που μέχρι  σήμερα πολλοί χρήστες του PC αρνούνται να συμβιβαστούν με την μέτρια  εξομοίωση του ήχου της μέσω των σύγχρονων καρτών, σπεύδοντας  (ακόμα και σήμερα) άρον-άρον να προμηθευτούν το δικό τους MT32 , συνδυάζοντας το ακόμα και με το Dos Box.


Ανέβασα "βιαστικά" μερικά video για να μπείτε στο νόημα και να καταλάβετε για τι πράγμα  μιλάω! Το "Conquest of Camelot" έκανε "το σαγόνι μου να πέσει" με την έντεχνη μεσαιωνική μουσική του! Πραγματικά ισάξιο του "Conquest of Long bow" του 1992, με κάνει να κοιτάζω απορημένος  το πληκτρολόγιο του Atari μου για να διαπιστώσω αν είναι ακόμα ανοιχτός ή έχει γίνει κάποιο λάθος στις συνδέσεις!  Όχι όμως, όλα είναι σωστά και ο Atari ST ερμηνεύει  με  ακρίβεια και μαεστρία "βιρτουόζου" τα θρυλικά  κομμάτια, με ηχητική απόδοση μάλιστα  ενός Super ακριβού PC!!!!  




Δοκιμάζοντας ξανά τα παλιά adventures στον Atari μου για τις ανάγκες αυτής της παρουσίασης, ένιωσα  για ακόμα μια φορά  να  υφαρπάζομαι από το πνεύμα της Roberta Williams! Το "King's Quest IV" μεταμορφωμένο και αναγεννημένο, άγγιξε με τις μελωδίες του τις πιο ευαίσθητες πτυχές της ψυχής μου! Ρομαντισμός, λυρικότητα και ορχηστρικές κορυφώσεις που ακολουθώντας το σενάριο θα σας κάνουν να αναρωτηθείτε, πως ήταν δυνατόν τόσα χρόνια να χάνατε αυτή την εμπειρία! Επόμενη προσπάθεια και φορτώνω  το "Conquest of Camelot"!  Εδώ θα  πρέπει να σας πω, ότι ως Atari χρήστης είχα πάντοτε ως σημείο αναφοράς στη μεσαιωνική μουσική, το επικό "Defender of the Crown" της Cinemaware. Τι είπατε; Αλλαγή σχεδίων τώρα, ή καλύτερα, μάλλον ταυτότητος! Με το που άκουσα την "αναγεννημένη" μεσαιωνική  μουσική του Camelot, με τα αληθινά μεσαιωνικά όργανα,  ένας τίτλος μου ήρθε στο μυαλό αυτομάτως, και ήταν το (πολύ μεταγενέστερο) αριστούργημα "Conquest of the Longbow: The Legend of Robin Hood" που είχα παίξει στον 386 μου παρέα με τη "κτηνώδη" Sound blaster!  Για τέτοια μουσική πληρότητα μιλάμε και το κυριότερο, ακούγεται τώρα μέσα από τον Atari μου! Το σκηνικό συνεχίστηκε αργότερα με  τα "Police Quest ΙΙ" και "Space Quest III" να αναδύουν τις "χαμένες" από το χρόνο αρετές τους μέσα από το "ξεχασμένο" GEM περιβάλλον του ST μου, που θύμιζε αυτή τη φορά έντονα κάποιο ακριβό PC. 



King's Quest IV και το όνειρο για εμένα δε λέει ακόμα να τελειώσει!  Θεέ μου!!! Δυσκολεύομαι να κρατήσω τα δάκρυα μου ακούγοντας  αυτή τη μελαγχολική μουσική! Η δύναμη που δίνει αυτό το ηχητικό lifting στον συγκεκριμένο τίτλο είναι πολύ εντυπωσιακή και το παιχνίδι αποκτάει στη στιγμή μια πρωτόγνωρη λάμψη και κινηματογραφική αίσθηση. Τα μουσικά όργανα της Roland ΜΤ32 πραγματικά "κεντάνε" παίζοντας με  τις αισθήσεις σας όπως μια κινηματογραφική ταινία! Ανάπαυση ψυχής σαν ένα χάδι από το περασμένο computer-ικο μας παρελθόν! O Atari μου ακούγεται καλύτερα από το high end PC μου και....μου αρέσει αυτό! Rosellaaaaaaa!!!!


Έφτασα κάπου εδώ στο τέλος αυτής της αναζήτησης και νιώθω για ακόμα μια φορά το χαρακτηριστικό εκείνο περίεργο  συναίσθημα -σαν παράπονο- να με καταλαμβάνει. Βλέποντας αυτό το άρτιο αποτέλεσμα να βγαίνει από τον ST μου, τείνω να πιστέψω ότι με λίγο σπρώξιμο τα 16bit micros ίσως και να είχαν καταφέρει κάτι καλύτερο. Διάβαζα  τότε με δέος τις παρουσιάσεις των κορυφαίων αυτών Adventures  -πίσω  τότε στη χρυσή εποχή τους- και στεναχωριόμουν που έβλεπα   τον ST μου να χάνει σιγά -σιγά ο τρένο της τεχνολογίας. Τώρα όμως με αυτά τα "καινούρια δεδομένα"  τα πράγματα τουλάχιστον για εμένα...αλλάζουν! Ένα μηχάνημα εξαρχής παραθυρικό με mouse, αξιοπρεπή γραφικά (τουλάχιστον στα επίπεδα μιας EGA 16 χρωμάτων), με δυνατότητα σκληρών δίσκων και δυνατότητα σύνδεσης με εξωτερικά synth modules σαν το MT32 (άντε και με κανένα γρήγορο οπτικό mouse), νομίζω ότι θα μπορούσε να αποτελέσει ικανή πλατφόρμα για Adventures games ακόμα και σήμερα.



Μέχρι να καταλάβει ο συμπαθέστατος Roger Wilco τι πραγματικά του συνέβη, εγώ πιάνω τον εαυτό μου να χορεύει με τα ρεαλιστικά δυνατά κρουστά και να ανατριχιάζω από το μυστήριο που βγάζει ο ήχος του παιχνιδιού! Φανείτε ειλικρινείς,  αυτό που βλέπετε και ακούτε δεν μπορεί άνετα να σταθεί και σήμερα, παρόλο που οι απαιτήσεις σε γραφικά και ήχο έχουν αγγίξει πια το ταβάνι; Θα έλεγα ότι η Roland MT32 ήταν ένα από τα πιο επιτυχημένα upgrade που έχω κάνει ποτέ στο PC...εεεε...στο Atari μου!


Τα πειράματα μου λόγω ελλείψεως χρόνου τα έκανα απευθείας από δισκέτα και δε δοκίμασα να "πετάξω" το παιχνίδι σε κάποιο γρηγορότερο σκληρό δίσκο! Αυτό φαντάζομαι ότι θα απογείωνε την ταχύτητα του παιχνιδιού και όλη την αίσθηση! Τώρα μπορώ να πω ότι εμπέδωσα καλά αυτό που μου έλεγε κάποτε ο εκδότης του περιοδικού USER, όταν μαζεμένοι μπροστά στο τέρας Mega-ST που είχαν κάποτε στα γραφεία του περιοδικού, φόρτωναν όλες τις δισκέτες ενός Adventure με μιας,  στην τεράστια R.A.M disk του μηχανήματος, παίζοντας ουσιαστικά χωρίς την ανάγκη προσπέλασης δίσκου! Κλείνοντας, δεν μπορώ παρά να διατυπώσω ένα ερώτημα που μου γεννήθηκε καθώς έγραφα αυτό το κείμενο,  αν δηλαδή (μετά από όσα είδα) η συγκεκριμένη μουσική πλατφόρμα (Roland-MT32) θα μπορούσε να τύχει σήμερα μιας δεύτερης ευκαιρίας.  στο "όποιο" μελλοντικό software του Atari ST, ή ακόμα καλύτερα  στο ήδη υπάρχον, δια της μετατροπής του με κάποιο patch! Θα ήταν ιδανικό αυτό!


Police Quest II και ο ρυθμός δίνει τα ρέστα του! Θυμάμαι τις κόντρες με τα videos που έδειχναν PC's με Roland ΜΤ32 vs Adlib κάπου κοντά στο  πρόσφατο παρελθόν! Τώρα ναι, μπορώ και εγώ να πω ότι ο Atari ST μου κάνει σκόνη την ταπεινή Adlib αλλά και τη θρυλική και Sound blaster!!!! Ένα σκληρό δίσκο ακόμα να  έβαζα στο τεστ και θα ήταν η τέλεια εμπειρία!


Μου φαίνεται πάντως άκρως ειρωνικό το γεγονός, ότι ενώ πριν πολλά χρόνια ένα κείμενο του Sprite με "γκρέμισε" δείχνοντας μου την "αλήθεια για το PC μέλλον", εγώ σήμερα προσπαθώ, μετά από κάποιες δεκαετίες,  να ξορκίσω για πάντα το κακό, γράφοντας σε απάντηση ένα δικό μου κείμενο, για να...μου αποδείξω το εντελώς αντίθετο! Να περνάτε καλά όπου και να βρίσκεστε. Εγώ θα  πάω πάλι πίσω  στον Atari μου για να δοκιμάσω τα "Leisure Suit Larry 3" και  "The Colonel's Bequest"!

Εις το επαναδείν...


Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Atari Game Token Medal Coin.

Βλέποντας την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας μας (καθώς και τα χάλια της νεοελληνικής κοινωνίας μας),  παρακολουθώ να ανακυκλώνονται οι φήμες περί αλλαγής νομίσματος και έξοδο της χώρας από το ευρώ. Οι καταστάσεις τραγικές και οι "παραστάσεις" πρωτόγνωρες αλλά προσπαθώ να δω σε  τούτη την καταστροφή μια  ευκαιρία βάζοντας το μυαλό μου να δουλεύει υπερωρίες!  Χμμμ...ωραία τα λέω,  αλλά τι το καλό  θα μπορούσε να προκύψει  επάνω σε μια τέτοια καμένη γη;  Η αλήθεια είναι,  ότι κάτι τέτοιες στιγμές που η απόλυτη φτώχεια βρίσκεται προ των πυλών για το σύνολο σχεδόν του ελληνικού πληθυσμού,  τα πράγματα γίνονται  μάλλον επικίνδυνα!  Το μυαλό μου ξεφεύγει ασυναίσθητα πιάνοντας τον εαυτό μου να σκέφτεται με ένα ανόητο παιδικό τρόπο:
-" Ουφ! Ευτυχώς που πρόλαβα να αποκτήσω κάποια "ικανή" συλλογή πριν την εποχή των ισχνών αγελάδων! Όπως πάμε από ένα διάστημα και ύστερα ακόμα και ένας Boxed ZX-Spectrum θα είναι πια όνειρο!"  


Η χώρα μας, δεν υπάρχει περίπτωση να μη ξαναγυρίσει σε γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης με αυτό το νόμισμα! Τώρα που το σκέφτομαι....φοβάμαι μη ζηλέψουν και τίποτα άλλοι και μας πάρουν την ιδέα! Ωχ! Λες;



Και είναι φυσικό αυτό, αφού  οι συλλογές και οι λοιπές "εκλεπτυσμένες εκκεντρικότητες" δεν ανήκουν σε λαούς που  αγωνίζονται για την επιβίωση τους αλλά σε αυτούς που έχουν λύσει πρώτα όλα τα άλλα τους προβλήματα.  Καταλαβαίνω σύντομα ότι με βασικούς μισθούς της τάξεως των 500 ευρώ (όπως μάλλον πάνε τα πράγματα) η απόκτηση σήμερα ενός Vintage home computer θα έχει το ίδιο χρηματικό ισοδύναμο (για να μη πούμε χειρότερα) της εποχής που πρωτοεμφανίστηκε. Αθάνατες όμορφες εποχές που για να αποκτήσεις μια φουλ Amiga ή ένα Falcon (όπως θα θυμούνται οι παλαιότεροι) θα έπρεπε να δαπανήσεις ίσως πάνω από μισό εκατομμύριο!!!

Αυτά βέβαια είναι μόνο μια θεωρία -από τις πολλές που θα ακούσετε- και κανείς δεν γνωρίζει τελικά τι θα συμβεί. Εγώ φυσικά,  εδώ και καιρό, είμαι ίσως από τους λίγους ανθρώπους στην χώρα μας που έχω εκφράσει ξεκάθαρα τις θέσεις μου για το θέμα του νομίσματος! Αναφορικά με τα ζητούμενα, σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ  θα χρειαστούμε ένα σκληρό νόμισμα με  κύρος, παγκόσμια αναγνωρισιμότητα και καθολική αποδοχή! Το φέρνω καιρό τώρα στο μυαλό μου και είμαι περήφανος που κανένας κρατικοδίαιτος οικονομολόγος δε το σκέφτηκε! Με ένα σπάρο δυο τρυγόνια λοιπόν!!! Η Χώρα μας θα ξανά γίνει πάλι ισχυρή ενώ θα περάσει μόνιμα στην Αταρική σφαίρα επιρροής, δίνοντας πίσω το χαμένο χαμόγελο αυτών που κράτησαν το ιερό λάβαρο της εταιρίας ψηλά όλα αυτά τα χρόνια και με προσωπικό κόστος! Σας παρουσιάζω τη δική μου πρόταση για αλλαγή νομίσματος της χώρας μας!


Καλοδιατηρημένο φτιαγμένο από κάποιο ελαφρύ κράμα πιθανότατα αλουμίνιο. Οι μάρκες από τα coin ups arcades είναι  συλλεκτικές και σας συμβουλεύω να τις "χτυπήσετε" όπου τις βρείτε. .

Το νόμισμα που βλέπετε προέρχεται λογικά από τη δεκαετία του 1980 και είναι μια "μάρκα" προορισμένη μάλλον για τα Arcades της ATARI. Αλήθεια, δε ξέρω αν κάποιος από εσάς πρόλαβε κάποτε Coin-ups με μάρκες, αλλά εγώ ουδέποτε! Πάντα τα κερματοβόρα μηχανήματα -όπου πήγαινα- δέχονταν δραχμές!  Δεν γνωρίζω το ακριβές αντίτιμο του σε  αμερικανικά δολάρια αλλά πιθανόν να ήταν στα 0,25 cents. Ενδεχομένως αν κάποιος  "ξέμενε"  από λεφτά και ανακάλυπτε στις τσέπες του καμιά τέτοια ξεχασμένη, να μπορούσε να την μετατρέψει ξανά σε χρήμα μετά από εύλογο χρονικό διάστημα. Οι Μάρκες των Coin-ups φτιαχνόντουσαν από διάφορα υλικά και η συγκεκριμένη αν κρίνω σωστά από το ελαφρύ της βάρος,  πρέπει να είναι αλουμίνιο! Atari arcades tokens λοιπόν ως μια retro ανάμνηση των μέσων της δεκαετίας του 80 που δεν υπάρχει πια. Ένα μοναδικό item  που πρέπει να έχει ο κάθε Atari οπαδός και συλλέκτης! 


Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Commodore portable typewriter! Το αρχαιότερο Commodore που κατέχω!

Commodore!!! H εταιρία του Jack Tramiel! Πόσο μελάνι δεν έχει ξοδευτεί γύρω από αυτήν την εταιρία  θρύλο; Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι γνωρίζουμε  σχεδόν με κάθε λεπτομέρεια, όλη την ιστορία της και την προσφορά  της στο  personal computing. Πριν από κάποιες ημέρες κάνοντας κάποιες σκέψεις "υπαρξιακού περιεχομένου" του στιλ: "Κλαψ! Τι θα απογίνει η συλλογή μου όταν αφήσω αυτό τον μάταιο κόσμο;" τυχαία  εκείνη τη στιγμή αναρωτήθηκα ποιο να είναι άραγε το πιο παλιό και σπάνιο μηχάνημα της Commodore που διαθέτω; Χμμμμ...δεν μπόρεσα να το απαντήσω άμεσα και έτσι ανοίγοντας τα τεράστια μπαούλα μου άρχισα να ψάχνω! Ο Σκοπός λοιπόν  του σημερινού μου νυχτερινού post, είναι να  παρουσιάσω απλά,  το αρχαιότερο Commodore που πέρασε από τα χέρια μου...


Χάνω τα λόγια μου καθώς παρατηρώ την κάθε πτυχή, την κάθε γωνία, την κάθε καμπύλη αυτού του "γλύπτου" από μέταλλο! Αυτή η  "Καναδέζα"  είναι ένα από τα πρώτα προϊόντα  που έφεραν το όνομα Commodore.  Το πρώιμο logo με προϊδεάζει, ότι αυτή η υπέροχη γραφομηχανή, πρέπει να είναι από τις πρώτες που κυκλοφόρησε ο Jack Tramiel στον Καναδά! 

Είχα ακούσει από τις παλιές ιστορίες, για τον εγκλεισμό του Tramiel σε παιδική ηλικία  στο Άουσβιτς (στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο), και ήξερα ότι "ως εκ θαύματος", ήταν από τους ελάχιστους που επέζησαν από  αυτά τα  στρατόπεδα της φρίκης! Ως μοναδική λύση μπροστά στην ολοκληρωτική καταστροφή που υπέστη, στράφηκε προς αυτούς που του χάρισαν την ελευθερία, τολμώντας το ταξίδι στην απέναντι πλευρά του ατλαντικού. Εκεί για βιοποριστικούς λόγους (περνώντας και από μεγάλη φτώχεια),  εντάχθηκε στον αμερικανικό στρατό, όπου και εμφάνισε ένα νέο ταλέντο,  να επιδιορθώνει γραφομηχανές...


Η πανέμορφη Commodore φανερώνει τα μυστικά στης κάτω από την βαριά της θωράκιση! Όπως μπορείτε να δείτε είναι πανέμορφη και καλοδιατηρημένη.  Αυτό που δεν μπορείτε να δείτε ή καλύτερα να ακούσετε,  είναι ο γλυκός και διακριτικός της ήχος! Νομίζω ότι ερωτεύομαι ξανά...

Μετά από τέσσερα χρόνια, ο Jack Tramiel αφήνοντας τον στρατό εργάστηκε ως υπάλληλος σε κατάστημα επιδιόρθωσης γραφομηχανών δουλεύοντας κυριολεκτικά για "ψίχουλα" γεγονός που τον οδήγησε σύντομα στην επεισοδιακή λήξη αυτής της "σύμβασης" και στην δημιουργία της δικής του αντίστοιχης δουλειάς στο Bronx. Συμπληρωματικά για να προσθέσει  στο εισόδημα του έκανε και άλλες δουλειές του ποδαριού, δουλεύοντας ακόμα και σαν οδηγός ταξί!  Κάπου εκεί χρονικά, είχε και  την  περίφημη "συνάντηση" του,  με το πίσω μέρος ενός Opel Commodore, που τον οδήγησε   (συνδυάζοντας το με  τα όνειρα και τα σχέδια που είχε στο μυαλό του) στην ίδρυση της θρυλικής Commodore, στο Toronto του Καναδά. Εκεί άρχισε να δουλεύει, πουλώντας αρχικά γραφομηχανές από τις χώρες τις ανατολικής Ευρώπης, κάτω από το δικό του brand!   



Δεξιά βλέπετε τον πρώιμο τρόπο γραφής της αγαπημένης μας φίρμας! Στα επόμενα χρόνια στο logo θα προστεθεί και το γνωστό  μπλε χρώμα κάνοντας το σταδιακά να μοιάζει περισσότερο με αυτό που γνωρίσαμε στις μέρες μας.
Μια από τις γνωστότερες πρώτες φίρμες που εμπορεύθηκε ο J.Tramiel ήταν και οι τσεχικής κατασκευής  γραφομηχανές Consul. Η δική μου γραφομηχανή λογικά  πρέπει να είναι καρπός της συνεργασίας των δυο εταιριών, και λογικά από τις πρώτες γραφομηχανές που κυκλοφόρησε τότε η Commodore. Αν και δεν έχω πολλά στοιχεία στη διάθεση μου, εντούτοις μπορώ μόνο από την εμφάνιση να υποθέσω ότι η συγκεκριμένη είναι ο κλώνος της Consul 232, Αν και είναι μια γραφομηχανή που ζυγίζει 3,4Kg, παρόλα αυτά ο ανάλαφρος "αφαιρετικός" σχεδιασμός της, την κάνει να φαίνεται αρκετά μικρότερη και ελαφρύτερη.

Κυρίες και κύριοι μετά σχετικής βεβαιότητος μπορώ να σας πω ότι αυτό είναι το αρχαιότερο Commodore που διαθέτω! 
Η συγκεκριμένη γραφομηχανή πιθανότατα να κυκλοφόρησε σε διάφορα χρώματα. Η δική μου πάντως  διαθέτει ένα καταπληκτικό μεταλλικό "ανθρακί" χρώμα, ενώ ένα αυτοκόλλητο ταμπελάκι στο πίσω μέρος της γράφει Commodore, Toronto Canada. Διάφοροι συνειρμοί και συναισθήματα   με καταλαμβάνουν, καθώς για πρώτη φορά συνειδητοποιώ ότι είμαι ιδιοκτήτης της πρώτης μου... γραφομηχανής, όνειρο για πολλούς νεο-εκκολαπτόμενους συγγραφείς και εραστές της γραφής! Αυτομάτως προσπαθώ να θυμηθώ αν ένοιωσα έτσι αποκτώντας τον πρώτο μου computer...


Το "Retro" έντυπο οδηγιών μοιάζει να είναι και αυτό πιστή αντιγραφή της "τσεχοσλοβάκας"! Ακολουθώντας αυτές τις απλές οδηγίες χρήσης και συντήρησης,  η γραφομηχανή θα γίνει ο πιο πιστός σας σύντροφος για μια ολόκληρη ζωή! 


Η φορητή γραφομηχανή της Commodore έρχεται στην αυθεντική της δερμάτινη θήκη. Το χάρτινο label αναγράφει: Make: Commodore, Model: 600. Μια άλλη μαγική ανακάλυψη έρχεται για εμένα όταν ανακαλύπτω ότι τα ποιοτικά χειροποίητα φερμουάρ αναγράφουν WICO- Czechoslovakia!
Περιεργαζόμενος την δερμάτινη original θήκη μεταφοράς, απρόσμενα ανακαλύπτω ότι επάνω  στα "γεροδεμένα" φερμουάρ, αναγράφεται η επωνυμία WICO- Czechoslovakia! Η συγκεκριμένη φίρμα είναι μια από τις πιο ιστορικές της Τσεχοσλοβακίας με πλούσια προσφορά  στην κατασκευή φερμουάρ ρουχισμού και εξοπλισμού για τις ανάγκες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου! Υπάρχουν δε,  -από ότι λέγεται-  ακόμα και στολές της γερμανικής Wehrmacht και Lutvafe  που φέρουν τα ποιοτικά φερμουάρ της τσεχοσλοβάκικης εταιρίας! Εκ των πραγμάτων τελικά φαίνεται ότι  το αρχαιότερο Commodore διαθέτει και μια εξίσου σπάνια - συλλεκτική θήκη!


Ξεχάστε τις γομολάστιχες και τις μεμβράνες!!! Κλασικό πληκτρολόγιο QWERTY ποιότητας γραφομηχανής από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 (ένα αστείο κάναμε μη βαράτε!). Πέρα από αυτά, έχω την τύχη να κατέχω μια από τις περιβόητες γραφομηχανές  του Tramiel! Δύσκολα θα αποκτήσω κάτι στο μέλλον που θα με κάνει να νιώσω τέτοια ολοκλήρωση...

Technical Data.
  • Name: Commodore portable typewriter.
  • Number of keys:42.
  • Platen length:240mm.
  • Platen diameter:32.5mm.
  • Typewriter size (With case):310x315x75mm.
  • Letter types: PICA size 2,6mm ELITE size 2,08mm.
  • Shift: 6,7mm.
  • Ribbon: One-coloured, Width 13mm automatic rewinding.
  • Typewriter weight (with case): about 4,5Kg.
  • Typewriter weight (without case): 3,4Kg.
  • Date: Εκτιμώμενη ημερομηνία κυκλοφορίας 1958 μέχρι 1965? - Άγνωστο! 

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Cheetah 125+. Ένα αιλουροιδές για τον Spectrum σας!

Θαυμάσια! Καταφέραμε να πάρουμε με το πενιχρό μας βαλάντιο έναν Atari 800 XL και μετά από 1-2 χρόνια περάσαμε στην διάδοχη κατάσταση ενός  ZX Spectrum +2 (αφού στην ελληνική αγορά ο Αταράκος δεν μπορούσε να βρει software). H  χαρά μας είναι μεγάλη και με τρεμάμενα χέρια ανοίγουμε τη συσκευασία του...νέου μέλους της οικογένειας! Ο Specy  μας  χαμογελά γνέφοντας καταφατικά με τα μάτια και τεντώνοντας το μακρόστενο κομψό ανθρακί κορμί του φαίνεται γεμάτος αυτοπεποίθηση! Και πως θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, αφού το νεώτερο μέλος της  βρετανικής βασιλικής οικογένειας πατούσε γερά σε δύο εποχές! Στο ένδοξο ευγενικό παρελθόν μιας αυτοκρατορίας που άλωσε ακόμα και τους Σλάβους (Spectrum κλώνοι) ενώ από την άλλη, αυτή του μέλλοντος αφού διέθετε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά ώστε να επεκτείνει ακόμα παραπέρα όλα όσα είχαν πετύχει οι πρόγονοι του. 

Πραγματικά ο +2 ήταν ένας πολύ όμορφος micro!!! Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ πάντα είχα το απωθημένο ενός Amstrad CPC και απλά... άρπαξα την ευκαιρία! Το ενσωματωμένο κασετόφωνο και το υπέροχης αίσθησης πληκτρολόγιο ήταν το εισιτήριο για το πέρασμα των ZX  στο επόμενο tech level! Αν ρωτάτε τώρα τι νέες δυνατότητες είχε ο νέος Spectrum σκέπτεστε βλάσφημα! Ο Spectrum ήταν τέλειος και δε χρειαζόταν upgrade! Αν πάλι έβγαινε σήμερα ακριβώς τις ίδιες δυνατότητες θα  διέθετε!!!

O ΖΧ Spectrum +2 έρχεται σε ένα απίστευτα ελκυστικό πακέτο  που περιλαμβάνει πραγματικά τα πάντα προσφέροντας ένα χειριστήριο και 6 διαφορετικά παιχνίδια! Φυσικά δεν υπάρχει πλέον η ανάγκη αγοράς κασετοφώνου αφού ο νέος Spectrum -στα πρότυπα του θρυλικού Amstrad CPC- το διαθέτει πια ενσωματωμένο! Το χέρι μου χαϊδεύει το νέο μεταμορφωμένο πληκτρολόγιο που  νιώθω ότι ασκεί επάνω μου μια έντονα αγχολυτική επίδραση! Τα πάντα βγαίνουν από τις συσκευασίες τους και με ιερή ευλάβεια στήνονται επάνω στο...εεεχμμμ..πάτωμα του σαλονιού! Ο computer μπαίνει στην πρίζα και ο συντονισμός της (έγχρωμης επιτέλους) τηλεόρασης μας αποκαλύπτει το αρχικό μενού με τα χρώματα της ίριδος! Ένα χαμόγελο μακαριότητας σχηματίζεται ασυναίσθητα στο πρόσωπο μου ενώ από το στόμα μου ξεφεύγει ένα επιφώνημα θαυμασμού! Αφού (μετά από ένα σύντομο συμβούλιο) απαντήθηκε ο γρίφος σχετικά με το πως κινείται η μπάρα του αρχικού menu (Μεγάλε Spectrum)  ήρθε η ώρα να ξεναγηθούμε στη μαγεία του μηχανήματος φορτώνοντας κάποιο από τα games που το συνόδευαν!

Το κλασικό Sinclair χειριστήριο που ερχόταν μαζί με το βασικό πακέτο του +2!

To Χειριστήριο της Sinclair έχει ένα απίθανο σχεδιασμό,  ασορτί χρωματικά με αυτό το  νέο τεχνολογικό θαύμα. Προσπερνάω γρήγορα το ελαφρώς σεξιστικό του υπονοούμενο του σχήματος  και τα μάτια μου καρφώνονται στο πλαϊνό του μηχανήματος! Θεέ μου Απίστευτο!!! Αυτό το εργαλείο έχει επάνω του ότι μπορούσα να ονειρευτώ!!!  Στην αριστερή πλευρά δίπλα στο (ασορτί παρακαλώ!) πλήκτρο reset υπάρχουν δύο ενσωματωμένες υποδοχές Joysticks,  πολύτιμο κληροδότημα του πατέρα του ZX-Spectrum 128! Επιτέλους αναφώνησα!!! Τέρμα τα interface και οι επεκτάσεις! Τώρα τα πάντα είναι εύκολα! Τοποθετώ το χειριστήριο και αρχίζω τα άλματα στους διαδρόμους του  Disco Dan! Νοιώθω υπέροχα  βυθιζόμενος σταδιακά όλο και περισσότερο στη μέθη αλλά δεν μου είναι πια  ούτε αυτό αρκετό! Η απληστία γιγαντώνεται μέσα μου και άξαφνα θέλω να μάθω μέχρι που φτάνουν τα όρια! Αμέσως φορτώνω την elite του ποδοσφαίρου, τo Match Day II (ήταν  το Kick off της εποχής του)! Τύφλα να έχουν τα καταραμένα  NEO-GEO ποδοσφαιράκια (εντάξει το παρακάνω άλλα έτσι είναι ο έρωτας)!!!  Ο Spectrum φορτώνει με εκπληκτική ταχύτητα - για τα δεδομένα της κατηγορίας το παιχνίδι (είπαμε έρωτας) και ξαφνικά έρχομαι αντιμέτωπος με ένα απρόσμενο πρόβλημα! Πως θα παίξω 2 players με τον αδερφό μου έχοντας μόνο ένα χειριστήριο; Χα! Κανένα απολύτως πρόβλημα!!! Με έντονη την ικανοποίηση για το πως τα κατάφερα και  συνέλαβα τόσο γρήγορα την ιδέα, πηγαίνω στο δωμάτιο και φέρνω ένα κλασικό Atari Joystick του XL μου! Επιτέλους, να και μια φορά που μου χρησίμευσε  σε κάτι που είμαι Αταρόβιος σκέφτηκα! Τα βύσματα φυσικά ταίριαζαν ακριβώς (Μεγάλε Θείε!!!) και παρά τι κάποιες αναστολές του Spectrum το χαριτωμένο μικρό της Atari συνδέθηκε χωρίς το παραμικρό πρόβλημα!

Αχχχ...πονεμένη ιστορία! Το έλεγε ο χριστιανός επάνω αριστερά! USE ONLY SINCLAIR SJS1 JOYSTICKS! Κάτω βλέπετε τη φωτογραφία του καλύτερου προέδρου του κόσμου!

Εδώ σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας πω ότι  τα Αγγλικά μου τότε, ήταν σε χειρότερη κατάσταση  από ότι είναι σήμερα και  δυστυχώς δεν μπόρεσα να καταλάβω τα  -"No!!! No mister!!!"  που προσπαθούσε να μου πει ο συμπαθέστατος Βρετανός! Όλα πήγαιναν τέλεια και είμαι έτοιμος να θερίσω τους καρπούς των κόπων μου!  Μια κοφτή διαγώνια κίνηση του μοχλού της Atari και ο Spectrum...κάνει  Crash!!! Βρε παιδιά...είναι μια από αυτές τις τρομερές στιγμές  που ο ανθρώπινος εγκέφαλος μοιάζει να μην έχει καλή σύνδεση με τα αισθητήρια όργανα ώστε να καταλαβαίνει άμεσα αυτό που βλέπει! Μια αμέσως δεύτερη αψυχολόγητη κατεβασιά του μοχλού και ένας οξύς ήχος βραχυκυκλώματος με ξυπνάει έξαφνα από τον λήθαργο βρίσκοντας με να θαυμάζω τα χαοτικά παράσιτα  που πιστά στη θεωρία των fractals μετατρέπουν την TV μου σε....παλμογράφο που παίζει Pong! -"Βρε 'συ αυτό είναι σαν το δικό μας!!!Αυτό θα πει... Atari!!!!" AAAAAAA!!!!!! Τρομαγμένος τραβάω την πρίζα του Spectrum και με κλάματα και αναφιλητά τον αφήνω να ξεκουραστεί λίγο!!! -"Τον έκαψα!!! Τον έκαψα ο κακούργος"!!!!! Γρήγορο boot ξανά (Ο Spectrum είχε ανέκαθεν το γρηγορότερο boot)  και ο τεζαρισμένος μέχρι πριν ένα λεπτό  128ρης  μου χαμογελά ανεξίκακα σαν να μη συμβαίνει τίποτα !!! -" Συγνώμη φίλε!!!! My fault!!! My fault!!!"   Τι να σας πω ρε παιδιά!!! Πως το πάθαμε αυτό το πράγμα!!! Η ατυχία της στιγμής; Η κατάρα του θείου; Η ουσία είναι ότι οι Βρετανοί είχαν από πάντα μια λόξα με τα mouse και τα joysticks! Αν ήταν στο χέρι τους σίγουρα θα μας έβαζαν να πληκτρολογούμε όλοι από τα δεξιά! 


Το τρομερό Cheetah 125+ ποζάρει για τις ανάγκες της φωτογράφισης!!! Το ασορτί γκρι καλώδιο θα συνεργαστεί πλήρως με τον γκρίζο αγγλοσάξονα σας!   Επιτέλους τέλος στην απομόνωση!!! Τώρα μπορούν και οι Spectrum users να απολαύσουν μοντέρνο design ξεφεύγοντας από τη παραδοσιακή γραμμή της μαμάς Sinclair...εεε...εννοώ AMSTRAD!   

Τέλος πάντων, τέλος καλό όλα καλά! Έμαθα λοιπόν και κάτι! Τα χειριστήρια του +2 "ακούνε" σε ένα πρωτόκολλο που ονομάζεται Sinclair Interface II και δεν είναι άλλο από αυτό που είχε και ο 128 (που στην ουσία δική του έκδοση είναι και ο +2)!  Δεν είναι δυστυχώς συμβατό με το κλασικό Atari πρωτόκολλο  και ας δείχνουν φαινομενικά ότι ταιριάζουν τα βήματα! Αυτό βέβαια  σαν φιλοσοφία   δεν είναι και ότι καλύτερο αφού οι επιλογές αγοράς χειριστηρίων  μειώνονται δραματικά ενώ ο ομφάλιος λώρος με τα χειριστήρια της Sinclair παραμένει φυσικά άρρηκτος και  δεδομένος! Αυτή η απόφαση της Amstrad να διατηρήσει την παράδοση  μπορεί να μην πειράζει την σκληροπυρηνική  "μπετόν αρμέ" βάση της εταιρίας άλλα δυστυχώς ασκεί μια πολεμική στους χρήστες... "διπλής  ιθαγένειας" που δε θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν το περισσευούμενα χειριστήρια από τα commodore, Atari και ότι άλλο computer διαθέτουν σε εφεδρεία! 


Δεν ξέρετε την Cheetah; Απαράδεκτοι!!! Μια ματιά σε οποιοδήποτε ZX-Spectrum περιοδικό και θα συναντήσετε τουλάχιστον δύο καταχωρήσεις η reviews!!! H Cheetah πραγματικά αγάπησε  και υποστήριξε "τρελά" τον Spectrum!

Τρομάξατε μήπως; Δεν θα έπρεπε αγαπητοί μου γιατί η Cheetah marketing για μια ακόμη φορά σας σκέφτηκε! H Cheetah  δημιουργημένη στη Βρετανία από τα αδέρφια Jacobson, είχε μακρά παράδοση με τα μηχανάκια του θείου κατασκευάζοντας μια ικανή γκάμα από διάφορα interfaces και μικρά περιφερειακά! Οι μεγάλη κλίση της εταιρίας στα θέματα του ήχου προίκισαν την οικογένεια Spectrum ακόμα και με την πολυτέλεια εξωτικών περιφερειακών όπως  speech synthesizers, sound digitizers και άλλα τέτοια καλά! Δεν ήταν όμως μόνο για αυτά γνωστή η εταιρία! Μια σειρά από joysticks που έφεραν το όνομα της, κάλυπταν όλες τις ανάγκες του ανήσυχου gamer άλλα και του "στερημένου" ΖX-128+2  οπαδού! Και λέμε "στερημένου" γιατί η ιδιαιτερότητα του +2 στα χειριστήρια εκτός από ενοχλητική,  καταντούσε πια στερητικό σύνδρομο όταν έβλεπες να παρελαύνουν από μπροστά σου όλα αυτά τα πολύχρωμα  Spectravideo QuickShot με τους εξωτικούς σχεδιασμούς και τα έξτρα χαρακτηριστικά! Έτσι πραγματοποιώντας  μια έξυπνη και απλή  καινοτομία μας χάρισε  το Cheetah 125+ !!! 


Το Cheetah 125+  μαζί με τα χειριστήρια που έμειναν πιστά στην αμερικανική Αταρο-Commodore σφαίρα επιρροής! Χμμμ... όσο παρατηρώ αυτόν τον computer διαπιστώνω ότι είναι πανέμορφος!!!! Μετά από τόσα χρόνια μια ανεξήγητη δύναμη εξακολουθεί να με κάνει να θέλω να του χαϊδέψω το πληκτρολόγιο!

To Cheetah 125+ ερχόταν σε μια πλαστική υλοποίηση με τον χαρακτηριστικό  μοχλό αεροσκάφους τύπου QuickShot! Διέθετε τέσσερα πλήκτρα fire (για να βολεύονται όλοι) καθώς και την έξτρα ευκολία ενός διακόπτη auto fire!! Τέσσερις ισχυρότατες βεντούζες αναλάμβαναν το καθήκον να κρατούν το 125+ καθηλωμένο στο έδαφος με μοναδικό ίσως μειονέκτημα τους ότι αν το ξεκολλάγατε απρόσεκτα μερικές φορές είχαν την τάση να βγαίνουν και να παραμένουν κολλημένες στο τραπέζι. Η αίσθηση του δεν θα έλεγα ότι είναι και η καλύτερη δυνατή που έχετε νιώσει,  (χαρακτηριστικό ίσως και των περισσότερων χειριστηρίων αυτού του τύπου)! Η απουσία επίσης της αίσθησης του  μικρο διακόπτη (που αργότερα) έγινε στάνταρ καθώς και η μη προνόηση  για κάποιο  εξωτερικό σταυρό κατεύθυνσης που θα παίζει το ρόλο του σταθερού σημείου αναφοράς,  του δίνει μια μικρή ασάφεια στις κινήσεις γεγονός που μπορεί να σας βάλει σε μπελάδες όταν ζορίσουν τα πράγματα!

Μια ματιά στο εσωτερικό! Το σαυροειδές έλασμα δε θα πάθει εύκολα ζημιά!

Η εσωτερική του κατασκευή κρίνεται ως τυπική του είδους με δεσπόζουσα θέση να έχει το χαρακτηριστικό σταυροειδές έλασμα που κλίνει το κύκλωμα σε (ευτυχώς) ισχυρότατες βίδες καθιστώντας τη διάταξη ανθεκτική στο βάθος του χρόνου! Καμία σχέση μα τα παλιά Atari και τα....αλουμινόχαρτα!!!  O Υψηλός μοχλός σε συνδυασμό με το αρκετά κυρτό έλασμα δίνουν στην τσίτα αργή απόκριση και μακριές αποστάσεις που για να τις αντισταθμίσει ο παίκτης υποχρεούται να ασκήσει διπλάσια ταχύτητα και συνεπώς μεγαλύτερη δύναμη! Παρόλα αυτά κανένα πρόβλημα! Το Cheetah δεν καταλαβαίνει από σκληρή χρήση και θα σας υπηρετήσει φιλότιμα σε ότι του ζητήσετε! Το μήκος του καλωδίου είναι το τυπικό (οριακά μακρύτερο από αυτό του Atari) και καταλήγει στην καινοτομία της εταιρίας! Διπλό Καλώδιο - διπλό βύσμα!!!!! Ναι καλά διαβάσατε! Διπλό καλώδιο με διχρωμία παρακαλώ!

Το Cheetah 125+ με ανοικτό το καπό! Οι τέσσερις βεντούζες στήριξης είναι πολύ δυνατές και μπορεί (αν δεν προσέξετε) σηκώνοντας το χειριστήριο  να σας μείνουν κολλημένες στο τραπέζι!

Η μαύρη απόληξη απευθύνεται στους Atari προγόνους, απογόνους και επιγόνους, ενώ το ασορτί γκρι στους βασιλόφρονες νοσταλγούς της ανθρακί αυτοκρατορίας του +2Α!!!! Έτσι,  όλοι έχουν αυτό που ονειρεύονταν! Το Cheetah 125+ είναι μια πολύ έξυπνη αγορά και θα ανταμείψει με τη φιλοτιμία του αυτόν που θα το προτιμήσει! Είναι ιδανικό για flight simulators και  θα συνεργαστεί με  τα περισσότερα actions παιχνίδια αν και δε θα δείξει τον καλύτερο του εαυτό στη γρήγορη δράση και τα σχεδιαστικά προγράμματα! Το χαρακτηριστικό όμως της Sinclair συμβατότητας και το μοντέρνο design του,  τo κατατάσσει σαν μιας πρώτης τάξεως αγορά και επένδυση! Όσοι θέλετε κάτι εντυπωσιακό σε εμφάνιση στον Spectrum σας, προσέλθετε!

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

"Atari flying high", υπήρξε ποτέ τέτοιο σύνθημα από την Atari;

Έπεσε πριν λίγο καιρό στα χέρια μου ένα μοναδικό  Item για τους θαυμαστές των θρυλικών computers της Atari. Το μικρό ξύλινο αεροπλανάκι αν και εμφανισιακά δεν είναι κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό, παρόλα αυτά είναι αρκετά ασυνήθιστο σε σχέση με ότι έχω συναντήσει έως τώρα! Κοιτώντας κάτω από την original διάφανη πλαστική συσκευασία του (με τις οδηγίες συναρμολόγησης)  διακρίνω κάτι που μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Επάνω λοιπόν στα φτερά του έχει τυπωμένα όχι ένα, αλλά δύο slogans! Στο ένα αναγνωρίζω το επί χρόνια γνωστό σύνθημα της Atari corporation "Power without the price"  ενώ στο έτερο βρίσκομαι αντιμέτωπος με ένα νέο motto -"Atari flying high"-  που ομολογώ ότι δεν είχα ακούσει ή συνδυάσει ποτέ  στο παρελθόν με την Atari.  To νέο αυτό motto  μου δημιούργησε  μια εύλογη απορία φέρνοντας μου  μια  έντονη διάθεση για εξερεύνηση!!! 

Το περίεργο αεροπλανάκι με τα δύο λογότυπα! Βγήκε άραγε κάτι τέτοιο στην Tramiel εποχή;


Από που στην ευχή  ξεφύτρωσε πάλι  αυτό; Είναι γνήσιο;  Ποιος ήταν άραγε  ο σκοπός του και τι εξυπηρετούσε;  Τι σημαίνει αυτό  το "Atari flying high"; Ήταν άραγε κάποιο πρώιμο άγνωστο Αταρικό σύνθημα ή  μήπως κάποιο γνωστό  που σταδιακά ξεθώριασε δίνοντας τη θέση του στο "σημερινό" "Power Without The Price";  Ο άνθρωπος που το αγόρασα περιγράφει το αεροπλανάκι  σαν αντικείμενο που φτιάχτηκε μάλλον  για την  πρώτη  CES του 1985,  καθιστώντας  το -αυτομάτως- ένα από τα πιο παλιά Atari items που μπορείς να προσθέσεις στη συλλογή σου σήμερα. Από την άλλη όμως τα ερωτήματα μου παρέμεναν. Έχοντας διαβάσει αρκετά πράγματα γύρω από τον Tramiel αλλά και για την μετέπειτα Atari corporation, δε θυμάμαι να είχε αναφερθεί ποτέ κάτι τέτοιο,  ούτε είχα κάποιο άλλο στοιχείο που θα με βοηθούσε να ταυτοποιήσω χρονολογικά το αντικείμενο αυτό.  Το ξύλινο αεροπλανάκι με το Atari flying high παρέμενε για εμένα ένα άλυτο  μυστήριο που έχριζε επειγόντως  περεταιρω διερεύνησης.  


Λεπτομέρεια: Στην original συσκευασία εκτός απο το made in USA, είναι τυπωμένες και οι οδηγίες συναρμολόγησης! 


Απο εκείνη τη στιγμή άρχισα να ψάχνω νέα στοιχεία, ακόμα και για τις εκάστοτε CES αναφορικά με τη θεματολογία και τα προϊόντα που παρουσιάστηκαν σε αυτές. Κάπου εκεί αναγκάστηκα να αποκλείσω την CES του 1985 κρίνοντας ότι η Atari corporation ήταν τότε σε πολύ αρχικό στάδιο και αφενός,  κανενός τέτοιου τύπου κίνηση (που θα δικαιολογούσε το αεροπλανάκι και το νέο σύνθημα) δεν παρατηρήθηκε. Μετά από εκεί -και προχωρώντας  μερικά χρόνια μπροστά- η αναζήτηση μου ανέλπιστα άρχισε να έχει τα πρώτα ευρήματα!   Κάποιοι κατάλογοι της Atari με έτος κυκλοφορίας 1987 ανέγραφαν  πεντακάθαρα το "Atari flying high" στο εξώφυλλο τους!!! Προφανώς αυτό το slogan πρωτο-έκανε  κάπου εκεί χρονικά την εμφάνιση του! 



Ένας κατάλογος του 1987 ήταν το πρώτο στοιχείο  που βρήκα σχετικά με το παράξενο logo!


Το δικό μου αεροπλανάκι επάνω στα σχέδια  (που φέρουν την σφραγίδα της Atari corporation) ενός Atari ST.
 Μια γρήγορη ματιά  Στις δύο CES της ίδιας χρονιάς (γινόντουσαν πάντα δύο, μια χειμερινή και μια θερινή) και επιτέλους!!! Στη θερινή του Ιουνίου στο Σικάγο,  βρήκα μάλλον αυτό που έψαχνα! Η Atari corporation έχοντας ήδη επιδείξει τους  τρομερούς Mega ST, τον Laser printer και το minimal Atari PC1,  -κάνοντας ένα ηχηρό gaming come back- επιχειρεί μια  ισχυρή ένεση υποστήριξης προς το 8bit hardware! Εκεί, επιδεικνύει 40 τίτλους για τα 8bit συστήματα καθώς και το νέο Drive (με νέο XE DOS) για το XE system. Κάπου εκεί διαβάζω για τις τρελές εντυπώσεις που προκάλεσε ένα αληθινό φυσικού μεγέθους αεροπλάνο Cessna  που ήταν στημένο στο περίπτερο της ATARI πλαισιωμένο (ναι καλά μαντέψατε!!!)  απο το λογότυπο   "Atari flying high". Μια  αληθινή καμπίνα αεροπλάνου ήταν  επίσης διαθέσιμη για τους επισκέπτες που  μπορούσαν  να παίξουν το Flyght simulator II από cartridge σε ένα XE game system!   

Απο το site άλλου συλλέκτη βλέπετε το ίδιο αεροπλανάκι συναρμολογημένο! Το δικό μου δε θέλησα να το ανοίξω...

 Η αναζήτηση μου μάλλον τελείωσε! To ξύλινο αεροπλανάκι ήταν το επίσημο δώρο που έδινε η Atari corporation στους εμπόρους που επισκέπτονταν το περίπτερο της στη θερινή CES του Chicago το 1987! Ανοίγοντας μου περισσότερο την όρεξη αυτή η ανακάλυψη, προσπαθώ να βρω οτιδήποτε οπτικό υλικό που θα πιστοποιούσε  ότι αυτά που περιγράφηκαν  πράγματι συνέβησαν! Λίγο ψάξιμο στα περιοδικά του κομπιουτερικού τύπου και η επιβεβαίωση έφθασε! Μια αρχαία μαυρόασπρη φωτογραφία  του Analog computing είναι σαν χίλιες δικές μου λέξεις. Το μυστήριο του μικρού ξύλινου αεροπλάνου είχε επιτέλους λυθεί. 

To θερινό international Consumer Electronics Show1987 του Σικάγο!!! Η φωτογραφία του Analog Computing ως αδιάψευστος μάρτυρας αυτών που έγιναν! Το αεροπλανάκι με και το περίεργο logo δεν είναι πια μυστήριο!
 Όσοι καταφέρετε να αποκτήσετε ένα τέτοιο αεροπλανάκι, να ξέρετε ότι έχετε στα χέρια σας ένα άκρως συλλεκτικό αντικείμενο για τουλάχιστον δύο λόγους.  Πρώτον  γιατί είναι ένα  item  βγαλμένο κατευθείαν μέσα από την "ιερή"  ιστορία των Atari computers και δεύτερον προέρχεται από ένα ανεκπλήρωτο πόθο πολλών computer users της χώρας μας,  να ακουμπήσουμε δηλαδή  έστω και με κάποιο μακρινό τρόπο (αφού δεν ήταν ποτέ δυνατόν να το ζήσουμε) κάτι που να προέρχεται απο μια  τέτοια CES που διαβάζαμε στον τύπο. To international Consumer Electronics Show ήταν για εμάς κάτι που άνηκε στον κόσμο του ονειρικού και του ανεκπλήρωτου. Ήταν εκείνο το κομβικό σημείο της ζωής μας  που θα μας άλλαζε και θα μας προσδιόριζε  σαν χρήστες  για τα επόμενα πέντε χρόνια! Έφθασε επιτέλους και για εμένα η στιγμή να το ζήσω -έστω από όσο κοντά μου  επιτράπηκε- αγγίζοντας  ένα αντικείμενο από αυτό...




Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Σπουδαίος δεν είναι αυτός που φαίνεται στα μάτια των άλλων σπουδαίος , αλλά αυτός που κάνει τους άλλους να νιώθουν κοντά του σπουδαίοι.

Κάθομαι και σκέφτομαι κάτι τέτοιες στιγμές, τι αξία να έχουν άραγε μονάχα μερικά λόγια; Τι μπορείς να πεις όταν ένα τόσο μεγάλο κακό χτυπάει  απροειδοποίητα,  μουδιάζοντας  τη νόηση και  γεμίζοντας τους πάντες με πόνο; Πονάω, νιώθω να πνίγομαι, προσπαθώ συνεχώς να το αναβάλω μα δε βρίσκω και πάλι  ανάπαυση. Είναι ειδικά αυτές οι στιγμές που νοιώθω ότι  είμαστε  υποχρεωμένοι -περισσότερο από όλες τις άλλες φορές- να πούμε μερικές λέξεις, όσο δύσκολο και αν φαντάζει αυτό, όσο και αν νιώθουμε ότι μας σωθήκαν τα λόγια. Θα μου πείτε ίσως, ότι τώρα πια είναι  πολύ αργά και  δε θα ωφελήσουν κανένα. Ίσως και να είναι έτσι! Όμως μετά από από κάποια ηλικία, όταν οι φιλικές σχέσεις περνάνε από πολύ εξειδικευμένα κόσκινα και η συσσωρευμένη μας πείρα μας προσφέρει αξιόπιστο πια μέτρο σύγκρισης, τέτοιες απώλειες είναι πάντα εκτός από  οδυνηρές και αναντικατάστατες! Οι σπάνιοι άνθρωποι δεν πρέπει να φεύγουν έτσι στα μουλωχτά και σιωπηλά σαν να μην υπήρξαν. Αρνούμαι να συμβιβαστώ με το συνηθισμένο καρτερικό μουγκό πόνο, το μοιρολατρικό σήκωμα των ώμων και τους χαμηλούς τόνους που συνηθίζονται σε τέτοιες περιπτώσεις.  Έχω αφιερώσει άπειρες λέξεις σχετικά με τους Retro Computers ή και για την παρουσίαση ενός και μόνο παιχνιδιού! Θα πάθω τίποτα αν γράψω μερικές προτάσεις για ένα άνθρωπο; Όπως μιλάμε για τα απλά και τα ελαφρά,  το ίδιο και περισσότερο πρέπει να ασχολούμαστε και με τα σοβαρά και τα αληθινά. 

Από αυτούς που  ήρθαν και σε χαιρέτησαν ακούστηκαν  πολλά από τα  θαυμαστά που κατάφερες και πέτυχες στη ζωή σου! Εγώ ήξερα μόλις το 1/3  αυτών και πάλι σε θαύμαζα!  Ασυμβίβαστος,   προικισμένος με  πνεύμα ανήσυχο και σφραγίδα τεχνοκράτη, αλλά και συνάμα και με μια σπάνια καλλιτεχνική   φύση  που μπόλιαζε τα πάντα  με αγάπη και ευαισθησία. Ειλικρινά με ότι αποφάσισες να ασχοληθείς πέτυχες πρωτιές. Έφεδρος Αξιωματικός στο στρατό, Κύπελα και διακρίσεις στον αθλητισμό, αρθρογραφία στα μεγαλύτερα έντυπα της χώρας, ζωγραφική, μουσική, συγγραφή  και φυσικά τη γνωστή "τρέλα σου" με την τεχνολογία και τους Computers! Ευαίσθητος και ευπροσήγορος έκανες με τον τρόπο σου αυτούς που βρίσκονταν δίπλα σου να φαίνονται αληθινά  σπουδαίοι!  Πηγή έμπνευσης για εμάς τους νεότερους, που αντλούσαμε δύναμη βλέποντας σε να αντιμετωπίζεις αδιαμαρτύρητα  τις δυσκολίες της ζωής. Μιας ζωής που κρίνοντας από τα σπάνια χαρίσματα που διέθετες αναρωτιόμασταν όλοι με απορία γιατί δε σε αντάμειψε ανάλογα. Ίσως ο ακέραιος χαρακτήρας σου που δεν υπολόγιζε ποτέ το κόστος καθώς και η ευαίσθητη ψυχή σου να ήταν ο λόγος που το σύστημα σου έδειχνε συνεχώς το πιο σκληρό του πρόσωπο.

Σύντομα αναγκάστηκες (όπως είπε κάποιος που σε αγαπούσε) να αγωνιστείς μέχρι εσχάτων -με ότι πια σου είχε απομείνει- στον δυσκολότερο όλων στίβο, αυτόν της σκληρής βιοπάλης, πίσω από όποια εργασία μπόρεσες να βρεις. Οδηγός ταξί, υπάλληλος διαφημιστικής και τελευταία κούριερ. Μου είχες πει πόσο φοβόσουν μήπως σου κλέψουν αυτό το μηχανάκι που ήταν πια το μοναδικό  εργαλείο της δουλειάς σου!  Δεν είχες τώρα πολλές επιλογές και εισπράττοντας κατάστηθα το  κόστος έβαζες κάθε μέρα την ζωή σου σε κίνδυνο. -"Σε φάγανε τόσα χρόνια παιδί μου, θα αναπαυτείς επιτέλους τώρα!!!", είπε μια κυρία που σε ήξερε από παλιά! Από όλους εμάς  που σε ζήσαμε έστω και για λίγο,  σου στέλνουμε την αγάπη μας μέσα από τα βάθη της ψυχής μας . Όλοι αυτοί που εκείνη την τρομερή νύχτα δεν έκλεισαν  μάτι, θα σε αναζητάνε για πάντα αρνούμενοι την απώλεια σου. Όσοι σε γνωρίσαμε  από κοντά και σε αγαπήσαμε, θα σε θυμόμαστε όπως ήσουνα  να φοράς το αγαπημένο σου αγωνιστικό τζάκετ. Το υποβλητικό μαγικό γαλάζιο σου βλέμμα έσβησε απρόσμενα από αυτή τη γη. Αναπαύσου εν ειρήνη Λάκων...



Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Atari 260 ST Schematic.

Ποιος δε θυμάται  την έκπληξη της αγοράς όταν ο Jack Tramiel  με μια αστραπιαία κίνηση (που μόνο με το κεραυνοβόλο Blitzkrieg μπορεί να συγκριθεί), σχεδίασε και υλοποίησε από το μηδέν μια υπολογιστική διάταξη κυριολεκτικά φερμένη από το μέλλον; Τίποτα πια δε θα έμενε ίδιο και από εδώ και πέρα όλοι οι υπολογιστές θα έμοιαζαν κάπως έτσι! Υπολογιστική δύναμη που μέχρι χθες έμοιαζε όνειρο έγινε ξαφνικά κτήμα του καθενός ενώ τεράστιες ποσότητες μνήμης RAM μοιράστηκαν απλόχερα σε όλους! Ακόμα και μετά από χρόνια τα IBM PC's έβλεπαν το 1MB του Atari ST και αλληθώριζαν!


Ήταν όμως τα χρόνια δύσκολα και τίποτα δεν εξασφάλιζε ότι το "αμερικανάκι¨θα τα κατάφερνε να μείνει ζωντανό στην αγορά. Το πρόσφατο φάντασμα του Βρετανού αριστοκράτη Sinclair QL ήταν εκεί να μας θυμίζει ότι δεν αρκεί να έχεις δυνατά χαρακτηριστικά για να επιζήσεις! Από την προσωπική μου συλλογή τράβηξα μερικές φωτογραφίες  ενός εθνικού  κειμηλίου για εμάς τους Atari users! Οι πρόγονοι μας, οι πρώτοι  "Atari "Sixteen/Thirty-two" στο στάδιο της κατασκευής! Αυτό το προσχέδιο πλακέτας προήλθε μάλλον από κάποιον υπάλληλο που δούλευε τότε για την Atari corporation! 


Είναι ένα CAD printout που κάποιοι σχεδιαστές εργάζονται σε κάτι μελλοντικά μεγάλο! Το μέγεθος του είναι αρκετά μεγάλο A1 και είναι τυπωμένο στο κλασικό διάφανο "ρυζόχαρτο" που οι μηχανικοί  συνήθιζαν να εργάζονται  εκείνο τον καιρό. Η επιγραφή- επικεφαλίδα  επάνω παραπέμπει στον άμεσο πρόγονο του Atari 520ST, τον 260ST! Τα γιαπωνέζικα γράμματα πιστοποιούν την ανάμειξη του παράγοντα της άπω ανατολής, γεγονός που δεν γνωρίζω επαρκώς πως προέκυψε. Είναι αλήθεια ότι ο Jack Tramiel από τα πρώτα κιόλας βήματα της Commodore είχε στενές επαφές με την Ιαπωνία (μια τάση που μέχρι τα χρόνια της Atari μάλλον δεν εγκατέλειψε ποτέ). Ως Atari user και retro computer lover, τέτοιου είδος έγγραφα τα φυλάω ως ανεκτίμητο θησαυρό.    

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Κουβεντούλα περί Atari ST, IBM PC και PC-Ditto. O πόλεμος των λειτουργικών συστημάτων, η πτώση της DR και η άνοδος της Microsoft!

Σας φαίνεται οξύμωρο αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία; Κάλως ήρθατε στη δεκαετία του ογδόντα, την εποχή που οι υπολογιστές  αποκτούσαν διχασμένη προσωπικότητα!

Μέσα σε μια ταραγμένη εποχή γεμάτη από  κατακλυσμούς και  "γενεσιουργικές ηφαιστειακές εκρήξεις", η "ανακάλυψη"  του personal computing έφερε ασύλληπτες  ανακατατάξεις  στους μέχρι τώρα οικονομικο-κοινωνικούς συσχετισμούς όλων των επιπέδων! Οι πολλές  τάσεις και ιδέες καθώς και η πρωτόγνωρη "αίσθηση του αγνώστου" που συνόδευε αυτή την αγορά, συντέλεσαν στο να διαμορφωθεί  ένα εξαιρετικά ασταθές επιχειρησιακό σκηνικό που εξελίχθηκε σε ταφόπλακα για πολλούς  που προσπάθησαν να τη διαμορφώσουν. Αρκετά χρόνια μετά, η κατάσταση δυστυχώς δεν δείχνει  να έχει ομαλοποιηθεί ακόμα, θυμίζοντας σχοινοβασία σε μεγάλο ύψος χωρίς δίχτυ ασφαλείας! Όσοι "οδήγησαν" τότε τις εξελίξεις των computers, αναγκάστηκαν να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις που  ίσως εκείνη την εποχή  φαινόντουσαν αντιφατικές όσο και διφορούμενες....

Τα νέα δεν περνούν απαρατήρητα από τον ειδικό τύπο! Το περιοδικό Pixel προκαλεί αίσθηση με τον συμβατό του Jack Tramiel κάπου στο 1988.

Κάπου στο 1988  η Atari corporation,  δύο μόλις χρόνια μετά την απόλυτα επιτυχημένη  κυκλοφορία των ST's δείχνει  να σκέφτεται προσεκτικά τα επόμενα της βήματα. Τα πράγματα πηγαίνουν εξαιρετικά καλά για τον νέο της 16bit computer και το νέο αναμενόμενο upgrade  (που ακούει στο όνομα MEGA ST) είναι πια προ των πυλών! Και ενώ η προσοχή όλων βρίσκεται στις επόμενες ανακοινώσεις της εταιρίας, μια ξαφνική όσο και αινιγματική ενέργεια παγώνει σε όλους το χαμόγελο στα χείλη, δηλώνοντας απροκάλυπτα ένα αψυχολόγητο πισωγύρισμα. Η Atari corporation ανακοινώνει το πρώτο της IBM συμβατό κλώνο...

Καταλαβαίνετε ότι τα πράγματα άρχισαν να δείχνουν αρκετά περίεργα αναγκάζοντας τον πρόεδρο να βγάλει την ακόλουθη ανακοίνωση…

Η ανακοίνωση Tramiel.
‘’Η Σειρά των IBM είναι ξεπερασμένη και τεχνολογικά κατώτερη της σειράς ST. Υπάρχει όμως κόσμος που θα ήθελε για διαφόρους λόγους να αγοράσει ένα τέτοιο υπολογιστή. Σε αυτούς λέμε ότι σε κάθε περίπτωση αγοράζουν το’’ λάθος μηχάνημα’’ και θα πρέπει να προσανατολιστούν στην αγορά ενός Atari ST. Κάνουμε εξαιρετική δουλειά με τις νέες τεχνολογίες και δεν έχουμε την ανάγκη να αντιγράψουμε κάτι το παλιό! Πουλάμε πολύ καλά και χωρίς τη βοήθεια του PC κλώνου. Πάντα όμως φτιάχναμε μηχανήματα που ζητάει ο κόσμος και αυτή τη στιγμή η ανάγκη για ένα φθηνό IBM συμβατό είναι υπαρκτή.’’

Λίγο αργότερα θα συμπληρώσει ο πρόεδρος:
’Υπάρχουν δύο αγορές. Αυτοί που χρησιμοποιούν κάποιον IBM στο γραφείο και θα έβλεπαν με καλό μάτι την δημιουργία ενός φθηνού συμβατού και από την άλλη των νεαρών χρηστών που θέλουν πάντα το πιο προηγμένο! Αυτοί θα στραφούν προς την σειρά ST.’’

Μάλιστα!!! Δεν είχαν περάσει παραπάνω από 2.5 χρόνια από την τότε εξαγορά της χρεοκοπημένης  Atari από την Warner και ξαφνικά η νέα πρωτοποριακή εταιρία που θα έδινε έμφαση στις νέες τεχνολογίες αποφασίζει να γυρίσει πίσω σε ένα αρχαίο και ξεπερασμένο υπολογιστικό πρότυπο τουλάχιστον 7-8 χρόνων!!!!!!

Μια τελευταία διορθωτική δήλωση από την Atari ήρθε να ηρεμήσει το κλίμα:
"Οι ST users δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από την στροφή της εταιρίας μας στους κλώνους. Ως βασικό concept παραμένει η σειρά ST και οι ανάγκες της βάσης χρηστών που έχει δημιουργήσει!".


Πως φτάσαμε όμως μέχρι εδώ; Η σχετικά νεοσύστατη Computer βιομηχανία από τη γέννηση της    πατούσε επάνω σε κινούμενες λιθόσφαιρικες πλάκες, με ότι καλό ή κακό συνεπάγεται αυτό. To  επικίνδυνο σκηνικό, στοίχισε σε πολλές εταιρίες που έπεσαν εν μια νυκτί ενώ αρχικά σημείωναν τρομερές κερδοφορίες! Σε αυτή τη χρονική στιγμή που αναφερόμαστε με τις δηλώσεις Tramiel,  βιώνουμε το οστικό κύμα από την έκρηξη  ενός πολέμου που άρχισε αρκετά  χρόνια  πίσω!

Προς μεγάλη έκπληξη όλων η μάχη  δεν είχε να κάνει με ταχύτητες, μνήμες, επεξεργαστές και το στεγνό hardware που έδινε επιδώσεις. Το μείζον τώρα είναι η διείσδυση και η κυριαρχία  πέρα από τα brand names και τα σκληρά πλαστικά και μέταλλα. 
Κυρίες και κύριοι, μετά από ένα ανηλεή πόλεμο που κράτησε παραπάνω από μια δεκαετία, η επόμενη μάχη θα δοθεί  κάτω από το μαλακό υπογάστριο αυτών των τεράτων! 
Καλώς ήρθατε στον πόλεμο  των λειτουργικών συστημάτων….



Ένας υπόγειος πόλεμος είχε  αρχίσει προ πολλού και μόνο οι πολύ υποψιασμένοι είχαν  τους "κατάλληλους αισθητήρες" για να τον αντιληφθούν! Αν αναρωτηθείτε σήμερα  ποιοι οδηγούν τις εξελίξεις στην πληροφορική,  δεν είναι η Commodore, δεν είναι η Atari, δεν είναι η IBM, δεν είναι καν  οι  εταιρίες hardware...

Τι είναι όμως λειτουργικό σύστημα;
Η απάντηση που θα δώσω σε αυτό είναι πολύ απλή αν και σχετικά ελλιπής! Λειτουργικό σύστημα είναι μια συλλογή από μικρά προγράμματα που χρησιμεύουν ώστε να πραγματοποιούνται οι ουσιαστικές βασικές λειτουργίες ενός μικροϋπολογιστή. Ο σκοπός τους είναι να αποτελούν τον ενδιάμεσο μεταξύ ανθρώπου και μηχανής κάνοντας δυνατή την επικοινωνία σε βασικό επίπεδο. Η  ύπαρξης των λειτουργικών συστημάτων κάνει σίγουρα ευκολότερη τη ζωή του προγραμματιστή! Για να καταλάβουμε τη μεγάλη σημασία τους θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι χωρίς την ύπαρξη τους η κάθε εφαρμογή θα έπρεπε να κατασκευάσει τις δικές της ρουτίνες - πατέντες  για να διαβάσει το πληκτρολόγιο, να μετατρέψει το δυαδικό αποτέλεσμα σε ASCII, να το εμφανίσει μετά στην οθόνη, να διαβάσει τα drives, να στείλει αργότερα το αποτέλεσμα στον εκτυπωτή και... ούτω καθεξής! 


Το γνωστό μας ATARI GEM κληρονομιά από την περιβόητη Digital Research! Το OS του Atari ST έχει γραφεί σε γλώσσα C και είναι από κοινού δημιούργημα της DR και των προγραμματιστών της ATARI.

Φανταστείτε τώρα αυτό να συμβαίνει συνέχεια από χιλιάδες διαφορετικές εφαρμογές με χίλιους δύο διαφορετικούς τρόπους! Θα σήμαινε απλά το απόλυτο χάος! Με τα λειτουργικά συστήματα υπάρχουν τυποποιημένοι  κανόνες και τάξη σχετικά με το input- output, memory management και γενικά τη διαχείριση όλων των πόρων του συστήματος λειτουργώντας ως ο ενδιάμεσος μεταξύ εφαρμογής και μηχανήματος! Το λειτουργικό σύστημα ασχολείται φυσικά και με ένα πολύ ιδιαίτερο για εμάς τους χρήστες τμήμα του υπολογιστή το Disk management, διαχειριζόμενο λειτουργίες όπως το σβήσιμο, format, αντιγραφή. Σε αυτό του το χαρακτηριστικό αναφέρεται συνήθως ο πολύς κόσμος ονομάζοντας το  και ως DOS. 


Εντυπωσιακή φωτογραφία από το 5/14" drive της Triangle. Η εμπορία αυτού του τύπου περιφερειακών εκτινάχτηκε μετά τη χρήση των IBM εξομοιωτών. Παρατηρήστε αριστερά στη διαφήμιση βρετανικού περιοδικού την πιστοποίηση, "IBM compatibility with PC-DItto".

Τα πλεονεκτήματα γενικά που προσφέρει η χρήση OS είναι η ευκολία χρήσης και η ταχύτητα στον προγραμματισμό αφού η εκμάθηση ενός μηχανήματος γίνεται ευκολότερη εξαιτίας του σταθερού interface μεταξύ εφαρμογής - μηχανής! Ένα επίσης άλλο μεγάλο πλεονέκτημα είναι η ευκολία μετατροπής και κατά επέκταση η μεταφορά μιας εφαρμογής σε διαφορετικό  hardware που τρέχει το ίδιο λειτουργικό! Τέλος  το λειτουργικό μπορεί να βρίσκεται στη ROM είτε να φορτώνει κατευθείαν από αποθηκευτικό μέσο (δίσκο-δισκέτα) ή ακόμα και τα δύο προηγούμενα μαζί! 

ATARI - TOS, το λειτουργικό σύστημα του ATARI ST περιέχεται μέσα στη ROM του μηχανήματος  (ήταν από τις μεγαλύτερες που είχαν παρουσιαστεί τότε). Παρόλα αυτά στα πρώτα μοντέλα του ST το ΤOS φορτωνόταν από δισκέτα!!!

Ο κύριος ρόλος του που είναι άμεσα αντιληπτός από το χρήστη είναι η δυνατότητα άμεσου ελέγχου της μηχανής χωρίς την ανάγκη ξεχωριστής εφαρμογής! Ο χειρισμός πραγματοποιείται είτε με κάποιον line editor πληκτρολογώντας εντολές όπως το MS- DOS, είτε με κάποιο γραφικό περιβάλλον GUI όπως το GEM και τα  WINDOWS ή συνδυασμός και των δύο.  Ανάλογα με την δυναμικότητα και τον προσανατολισμό του υπολογιστή που απευθύνεται το OS, αυτό μπορεί να έχει έξτρα ιδιαιτέρα χαρακτηριστικά. Έννοιες όπως Multi-user, Multi processing, Multitasking, Multi threading, Real time, απαντάνε σε χαρακτηριστικά και προσανατολισμό λειτουργικών συστημάτων.
Αυτά σε γενικές γραμμές είναι τα λειτουργικά. Από ότι καταλάβατε ο ρόλος τους στο γεωπολιτικό γίγνεσθαι των υπολογιστών αν και υπήρξε αρχικά  σχετικά αθόρυβος, ήταν μάλλον καθοριστικός αφού στο μέλλον  θα διαμόρφωνε   σχέσεις δυνάμεων,   συμμαχίες  και  αντίπαλα στρατόπεδα..


Η βιβλιοθήκη προγραμμάτων ως δούρειος ίππος επιβολής των λειτουργικών.
Η προσθήκη δυνατών τίτλων στη βιβλιοθήκη  ενός υπολογιστή  ήταν η μοναδική εγγύηση  επιτυχίας και μακροζωίας του. Ο Atari ST είχε την τύχη  να προκαλέσει από νωρίς το ενδιαφέρον αρκετών Software developers (ακόμα και της Microsoft).

Ας δούμε λίγο χρονικά την περίοδο αρχές του 80 που αφορούν την υπόθεση των PC και κατά επέκταση του MS-DOS. Τα IBM PC’S λοιπόν, όταν πρωτοεμφανίστηκαν έδειχναν σαν αρχαία όχι μόνο σε σχέση με ένα Atari ST ή μια Amiga, άλλα και με τις περισσότερες εταιρίες που μεσουρανούσαν εκείνη την εποχή! Πως θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά τα πράγματα άλλωστε; Το πρώτο IBM PC που εμφανίστηκε  Αύγουστο του 1981, είχε μόλις 16K RΑΜ και αποθήκευση ουσιαστικά σε κασέτα (στο μικρότερο entry configuration )!!! Η δε τιμή του, 1565 δολάρια!!! Αν τώρα ο φιλόδοξος αγοραστής ήθελε να αγοράσει κάτι που έμοιαζε περισσότερο με σύγχρονο υπολογιστή θα έπρεπε να βάλει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη αφού για 64Κ και δύο 160Κ drives, θα έπρεπε να καταβάλει το ποσό των 3045 δολαρίων!!!!!! Καταλάβετε φυσικά ότι οποιοσδήποτε άλλος σκεφτόταν να προσφέρει στον κόσμο κάτι ανάλογο,  ουσιαστικά θα αυτοκτονούσε θέτοντας τον εαυτό του εκτός αγοράς! Δεν έγινε όμως το ίδιο με την IBM!!! Το τεράστιο κύρος της και η ιστορία που κουβαλούσε δημιούργησε μεγάλο ρεύμα, δημιουργώντας έκρηξη  στον τομέα του Software. Σύντομα η βιβλιοθήκη του IBM PC έγινε η πλουσιότερη και η πληρέστερη αν και όχι απαραίτητα η ποιοτικότερη.


Οι εποχές αλλάζουν!!! O άλλοτε  "κράχτης" του CP/M, ο "θρύλος"  Wordstar  συνεχίζει την παρουσία του  στην πλατφόρμα του MS- DOS και μέσω του PC-Ditto στον Atari μας!!!



dBASE III μέσα από τον ST!

Τίτλοι όπως το Word perfect, η dBase, το Super calc, το Lotus 1-2-3 και η Turbo Pascal έγιναν έννοιες συνώνυμες με το MS-DOS παραδειγματίζοντας κάθε πλατφόρμα! Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ο IBM είχε  ότι πρόγραμμα  κυριολεκτικά μπορούσες να φανταστείς,  μέχρι και συνταγές μαγειρικής! Αυτή ήταν λοιπόν η αληθινή δύναμη και ο μεγάλος πειρασμός για τις αντίπαλες εταιρίες που όσο φιλόδοξες και αν ήταν,  αναγκαστικά είχαν το ένα μάτι ανοιχτό στραμμένο σταθερά  πίσω στην IBM DOS συμβατότητα! Η κίνηση αργότερα για την ελεύθερη δημιουργία IBM κλώνων από τρίτες εταιρίες που έσπευσαν να επωφεληθούν από αυτό τον λογισμικό παράδεισο,  έδωσε μια νέα  τεράστια έκρηξη στο software δίνοντας στα PCS ένα σαφές προβάδισμα που μελλοντικά δύσκολα θα μπορούσε να ανατραπεί πια από τον καθένα! Το MS-DOS δεμένο γερά επάνω στο άρμα των IBM PC διαδόθηκε μέχρι τα πέρατα του κόσμου σημαίνοντας μια νέα εποχή.


Το "βαρύ πυροβολικό" της εξομοίωσης! Hardware IBM AT 286 emulator στο πρόσωπο του  ATonce της Vortex!




Η δύναμη ενός IBM PC-AT 286 μέσα στον Atari MEGA ST. Ποιος δε θα ήθελε ένα πανίσχυρο Motorola και τη συμβατότητα  με τα  PC's;

Αν θες να παραμείνεις ανεξάρτητος τότε πρέπει να εξομοιώσεις...
Η Atari αφουγκραζόμενη  αυτή τη νέα κατάσταση, δραστηριοποιήθηκε κυρίως σε δύο επίπεδα! Πρώτον, ξεκίνησε (το προφανές) τη δημιουργία των  δικών της IBM κλώνων σε ασύγκριτα χαμηλή τιμή (πράγμα που  επίσης έκαναν και άλλες εταιρίες) και σαν δεύτερη αιχμή του δόρατος χρησιμοποίησε το παιχνίδι της  φημολογίας  περί δημιουργίας hardware και software add-ons που θα έδιναν τη δυνατότητα στην ήδη υπάρχουσα σειρά των ST να γίνουν PC DOS κλώνοι, απολαμβάνοντας της IBM  συμβατότητας μέσω της διχασμένης προσωπικότητας!


Professional Write μέσα από τα CGA γραφικά του PC-Ditto.

Εδώ είμαστε! Δούλεψα στο παρελθόν την Hisoft Pascal αλλά δεν κρύβω την αγάπη μου για την κλασική Turbo Pascal της Borland. Το αποτέλεσμα της Software εξομοίωσης σε συνδυασμό με  το ξεκούραστο Atari High Resolution  SM124 θα σας δώσουν ένα εκπληκτικά ξεκούραστο...ΙΒΜ περιβάλλον εργασίας! 


Ο Atari Mega ST κάτω από το PC-Ditto κάνει απροβλημάτιστα το compiling ενός προγράμματος! Η ένδειξη "Success" εμφανίζεται  στη οθόνη!

Φυσικά  στη δεύτερη περίπτωση  μιλάμε για τους Emulators, μια μόδα που έκανε "έντονα" αισθητή την παρουσία της τη δεκαετία του 1980 και αποτελεί αναμφισβήτητα ένα τεράστιο κεφάλαιο του Computing! Η μεγάλη σημασία που έδωσε η αγορά στους emulators είναι  σήμερα ιστορικά παραδεκτή και επιβεβαιωμένη. Αξέχαστες έχουν μείνει οι τρομερές εκθέσεις με τους  Acorn Archimedes, Amiga και Atari ST να δημιουργούν αίσθηση τρέχοντας κάτω από το εξομοιωμένο μονόχρωμο  DOS περιβάλλον  κάποιο IBM PC πρόγραμμα. Πλήθος οι διαφημίσεις των εταιριών, πλήθος και οι δηλώσεις σχετικά με τις τρομερές δυνατότητες της εξομοίωσης που μας υποσχόταν ότι μέσα σε μια νύχτα θα δεκαπλασίαζε την βιβλιοθήκη των προγραμμάτων μας! Τρελά τα λεφτά στην βιομηχανία από το  πλήθος μικρών και μεγάλων εταιριών που έσπευσαν να επωφεληθούν δίνοντας μια νέα ώθηση και προσανατολισμό στην αγορά υπολογιστών! Ονόματα που έγιναν σε μερικές νύχτες γνωστά και αργότερα έπεσαν ξανά! Το MS-DOS άρχισε να διαφαίνεται ως η νέα ανατέλλουσα πραγματικότητα! Όπως όλα έδειχναν (και εμείς  ακόμα δε το βλέπαμε) σε λίγα χρόνια θα γινόταν  ο μοναδικός κυρίαρχος.


Ο πανέμορφος ATARI STE επιδεικνύει το κομψό Triangle 5 1/4". Φυσικά στο monitor βλέπετε το διχασμό προσωπικότητας!!!


Ο Atari STE νομίζει ότι είναι Olivetti PC κάτω από το PC-ditto.


Atari MEGA ST2 και PC-Ditto!


Digital Research, μια τραγική στιγμή της ιστορίας της πληροφορικής. Η άνοδος της Microsoft.  
Όταν το πρώτο IBM PC παρουσιάστηκε το 1981, σηματοδότησε ίσως το μεγαλύτερο γεγονός στην σύντομη ιστορία των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Μέχρι τότε η IBM θεωρούσε εξαιρετικά μικρή τη συγκεκριμένη αγορά γεγονός όμως που άλλαξε στη συνέχεια! Έτσι, όταν το 1979 αποφασίστηκε η ριζική αλλαγή του μέχρι τότε δόγματος, στα πλαίσια μιας γενικότερης αναδιάρθρωσης πάρθηκαν κάποιες αποφάσεις  που σαν αιχμή του δόρατος επίτασσε  τη δημιουργία  του δικού της προσωπικού μικροϋπολογιστή. Αφού έγιναν κάποιες διαβουλεύσεις ώστε να απαντηθεί το δίλημμα εξαγοράς έτοιμου υπολογιστή (από Τρίτη εταιρία) ή η δημιουργία ενός νέου εκ του μηδενός,  αποφασίστηκε τελικά το δεύτερο! Βγήκε λοιπόν η IBM στην αγορά και αγόρασε μερικά disk drives από την Tandon στην Αμερική, printers από την Epson στην Ιαπωνία,  monitors από την Taiwan και το θαύμα έγινε! Όταν έφτασε η ώρα για την επιλογή του κεντρικού επεξεργαστή υιοθετήθηκε η επιλογή του 8088 της Intel,  γεγονός που δεν ήταν και άσχημο αφού μάλλον υπερτερούσε ελαφρώς από τους 6052 και Z80 που ήταν εγκαταστημένοι στα περισσότερα micros της εποχής εκείνης,  αν και  όχι τόσο ώστε να υπάρχει τεχνολογικό χάσμα που θα  δημιουργούσε  προβλήματα ασυμβατότητας με τα παλιότερα πρότυπα της εποχής! Φυσικά ένας ακόμα ισχυρός λόγος που προτιμήθηκε το συγκεκριμένο chip ήταν και οι άρρηκτοι δεσμοί του με το παλαιότερο 8080 και τη συμβατότητα του με το περιβόητο τότε CP/M.


Gary Kildal, ο ιδρυτής της Digital Research!
Και ήταν συνειδητή αυτή η κίνηση της IBM αφού εκείνη την περίοδο το δημιούργημα του ιδρυτή της Digital research, Gary Arlen Kildal το CP/M, ήταν το standard σε κάθε υπολογιστικό σύστημα που  ήθελε να θεωρείται  επαγγελματικό!  Έχοντας λοιπόν κλείσει τα πάντα  στο hardware κομμάτι,  η IBM έπρεπε να κάνει επίσημα τώρα τις επιλογές της για το λογισμικό μέρος του νέου της υπολογιστή. Σε αυτόν τον τομέα τα πράγματα έδειχναν μονόδρομος! Για την Basic εμπιστεύτηκε φυσικά  το  στάνταρ της αγοράς, τον νεαρό ελπιδοφόρο Bill Gates και την Microsoft ώστε να εξασφαλιστεί μια ποιοτική Basic που θα βρισκόταν μάλιστα μέσα στη ROM.

Πριν η Microsoft  κάνει το MS-DOS  αυτό που είναι σήμερα κάποτε όλοι έπιναν νερό στο όνομα του! Το CP/M της DR ήταν απλά ο μονόδρομος!

Για το λειτουργικό σύστημα  εμπιστεύθηκαν την επίσης στάνταρ  κραταιά Digital Research του Gary Arlen Kildal που θα έφτιαχνε (τι άλλο;) μια έκδοση του CP/M για το IBM PC! Εδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση για να μεταφέρω μερικά πράγματα για τον Gary Kildal. Θεωρούταν τεράστιο μέγεθος, πολυπράγμων και γκουρού των υπολογιστών! Πολλοί που μίλησαν για αυτόν είπαν ότι ήταν σε όλα πολύ ανώτερος του Bill Gates άλλα η ζωή μάλλον του φέρθηκε άδικα. Παρένθεση τέλος τώρα με την Microsoft να έρχεται σε συμφωνία για το θέμα της BASIC! Η μοναδική εκκρεμότητα που έμενε τώρα ήταν η αγορά λειτουργικού. Η IBM έρχεται σε επαφή με την D.R. και κάτω υπό... αδιευκρίνιστες συνθήκες, συμβαίνει κάτι τραγικό που γράφτηκε στην ιστορία των υπολογιστών ως κάτι που ακροβατεί  ανάμεσα σε αλήθεια και το urban legend!

Λέγεται  λοιπόν ότι τη στιγμή που οι εκπρόσωποι της IBM καθόντουσαν στον προθάλαμο του γραφείου του,  ο Gary Kildal  τους ξεφτίλισε πραγματικά αφήνοντας τους εκεί, προτιμώντας να πετάξει με το αγαπημένο του αεροπλάνο αποφεύγοντας τελικά να υπογράψει. Μετά από αυτή τη "σφαλιάρα" η IBM ταπεινωμένη  ξαναγυρνάει άπρακτη στην Microsoft και την φέρνει μπροστά στην μεγαλύτερη πρόκληση που θα ήταν καθοριστική για το μέλλον της! Θα αναλάμβανε αυτή να γράψει το λειτουργικό σύστημα για τον νέο IBM PC. Φυσικά η Microsoft δεν είχε τα προσόντα για κάτι τέτοιο αφού  ο Gates όσο χαρισματικός και αν ήταν, δεν ήταν ο Gary Kildal!!! Αναζήτησε λοιπόν κατά την προσφιλή συνήθεια της βιομηχανίας των computers κάποια έτοιμη λύση, που βρήκε αργότερα στο πρόσωπο μιας μικρής εταιρίας (Seattle Computers) που είχε φτιάξει ένα λειτουργικό για το 8086 chip (βελτιωμένη έκδοση του 8088 ) οπότε και η μετατροπή του θα ήταν σχετικά εύκολη. 


Αν ήθελες τότε καλή BASIC απλά πήγαινες στη Microsoft. Αν ήθελες όμως λειτουργικό πήγαινες στην DR...

Έτσι δημιουργήθηκε το PC-DOS της IBM που μετατράπηκε αργότερα σε MS-DOS κατά την ανεξάρτητη πλέον πώληση του από την Microsoft. Φυσικά όσοι το πρωτοείδαν έπαθαν ένα σχετικό σοκ αφού το υποτιθέμενο καινούριο λειτουργικό μόνο καινούριο δεν έμοιαζε να είναι αφού στην όψη  θύμιζε σχεδόν σε όλα το CP/M της DR!!!!! Οι κακές γλώσσες μάλιστα  είπαν ότι ο δημιουργός του το έφτιαξε μόλις μέσα σε  μερικές εβδομάδες (αυτό εξηγεί το πλήθος bugs που ανακάλυψε η IBM όταν το παρέλαβε) με το manual του CP/M ανά χείρας, αλλάζοντας  μόνο όσα χρειάστηκαν ώστε να μην έχει νομικό πρόβλημα! Φυσικά η D.R. δεν κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια και αργότερα  στις αίθουσες των δικαστηρίων πήρε λίγο από το αίμα της πίσω κερδίζοντας κάτι ψιλά! Όπως και να έχει όμως το πράγμα... το πουλί  για την D.R. πέταξε!

Έτσι, οι αρχικές εκδώσεις του MS-DOS (για να μην πούμε και για τα πρώτα Windows που πατούσαν σε αυτό) είχαν κάτι από CP/M μέσα τους. Πέρα από αυτά η ιστορία γράφτηκε και δεν γυρίζει πίσω! Το MS-DOS ελέω IBM πήρε σύντομα τα πάνω του και η D.R. έγινε το τραγικό πρόσωπο της ιστορίας τρέχοντας πίσω από τις εξελίξεις  να προλάβει να μαζέψει τα αμάζευτα! Αργότερα προσπάθησε αρκετές φορές να προσεταιριστεί  την IBM προσφέροντας της διάφορα προϊόντα  όπως το CP/M86 που δυστυχώς δεν είχε την απήχηση που περίμενε! Αργότερα έκανε άλλη μια προσπάθεια με ένα multi tasking λειτουργικό (Concurrent CP/M) που και αυτό όμως δεν απέδωσε την αναμενόμενη επιτυχία! Η περιβόητη Digital Research,  αυτός ο κολοσσός των υπέροχων προϊόντων έχασε πλέον το τρένο των εξελίξεων και απολινωμένη καταδικάστηκε σε σταδιακό μαρασμό. Καμιά προσπάθεια -ούτε καν αργότερα- το GEM και το DR-DOS μπόρεσαν δυστυχώς να τη σώσουν. Ο νέος ηγέτης της πληροφορικής αρχίζει να ανατέλλει! Δεν είναι η IBM άλλα ούτε κάποιος  που φτιάχνει Hardware!!! O Gary Kildal το είχε οραματιστεί αλλά δεν πρόλαβε να το εδραιώσει! Ο Bill Gates βρίσκεται τώρα εδώ με εμάς, για εμάς και θα μας υποσχεθεί την εκπλήρωση όλων μας των ονείρων μέσα από μια παρακαταθήκη προερχόμενη μέσα από το δικό του think tank. Η ώρα της Microsoft έφτασε!

-"Τι κάνεις εκεί;"  -"Φορτώνω ένα παραθυρικό GEM πρόγραμμα!!!"   -"Αργείς!!!Άσε, θα φορτώσω κάτι εγώ να  ευθυμήσουμε!!!" :p
 Ο Atari ST διαβάζει MS-DOS δισκέτες.
Μέσα σε αυτήν την αναμπουμπούλα ξαναγυρνάμε στην περίπτωση της Atari που μέχρι τότε μαζί με  τους άλλους εναπομείναντες κατασκευαστές προσπαθούσε αμήχανα να αφουγκραστεί τις εξελίξεις! Ο Atari ST είχε εντελώς διαφορετική φιλοσοφία, όσο κατασκευαστικά, όσο και από πλευράς Software σε σχέση με τον IBM - PC!  Σήμερα ξέρουμε ότι το λειτουργικό σύστημα του Atari ST λέγεται TOS από το ακρωνύμιο "The operation system"!  Δεν ξέρω όμως αν γνωρίζουν όλοι ότι  τα πράγματα παραλίγο να μην ήταν ακριβώς έτσι!

Όταν ο Tramiel άρχιζε να ψάχνει λειτουργικό σύστημα για τον νέο του υπολογιστή, ήταν  φυσικό να πάει  και αυτός στον καλύτερο καταλήγοντας έτσι στην υπερδύναμη της εποχής Digital Research γνωστή για το CP/M και το GEM. Φυσικά ο ST δεν υπήρχε  καν ακόμα (τουλάχιστον στη φουλ μορφή του) και έτσι ο πρώτος "ST" που επιστρατεύτηκε για να επιδείξει το λειτουργικό στον Tramiel ήταν ένας... Apple Lisa, αφού αυτός ο υπολογιστής ήταν ότι κοντινότερο σε αυτό που είχε στο μυαλό του να φτιάξει ο πρόεδρος της Atari! Κατά τις πρώτες στιγμές της ζωής του ST,  το GEM δεν έτρεχε επάνω στο TOS όπως το γνωρίζουμε σήμερα,  άλλα έτρεχε άρον- άρον κάτω από CP/M 68000, την 16bit έκδοση δηλαδή του γνωστού λειτουργικού της D.R. για τον Motorola.

To CP/M φυσικά εκ πρώτης όψης έμοιαζε σωστή επιλογή αφού ήταν το must της εποχής για όλα τα επαγγελματικά computers και από την άλλη, δεν υπήρχε τότε τίποτα άλλο αξιόλογο για τον εξωτικό Motorola στον ορίζοντα! Ο αρχικός ενθουσιασμός σύντομα  αντικαταστάθηκε από  ένα έντονο σκεπτικισμό αφού το CP/M αν και έμοιαζε να λειτουργεί, έδειχνε σχετικά γερασμένο και  δυστυχώς αρκετά αργό φρενάροντας τον πρωτοποριακό υπολογιστή με τα 8Mhz, τον 68000 και τη DMA υποστήριξη. Τότε ως από μηχανής θεός η λύση βρέθηκε σε ένα καινούριο πρωτοποριακό project που δούλευε μόλις εκείνο τον καιρό (από τις αρχές του 1985) η DR, το GEM-DOS!

Το GEM-DOS προτιμήθηκε εξαιτίας της γενικά καλύτερης του απόδοσης αλλά και του ιεραρχικού συστήματος αρχείων του (Το CP/M δεν είχε) και επάνω του χτίστηκε το TOS. Το λειτουργικό σύστημα του ST θεωρείται ότι είναι ένα υβρίδιο μεταξύ CP/M, MS-DOS και λίγο UNIX καθώς μάλλον έχει δανειστεί στοιχεία από αυτά. Το GEM-DOS με τη σειρά του παρουσιάζει αξιοσημείωτη ταύτιση στις functions με το MS-DOS (ακόμα και στους αριθμούς των functions παρατηρείται αντιστοιχία!!!). Για την ιστορία,  υπάρχουν και κάποιες functions του MS-DOS που για ευνόητους λόγους έχουν αφαιρεθεί από τον Atari. Ειδικά στον τομέα του File management, μόνο οι UNIX συμβατές functions έχουν διατηρηθεί. Το παλιό μπλοκ που περιεχόταν στο MS-DOS και αναφερόταν σε συμβατότητα με το CP/M και στο hardware του 8088 επεξεργαστή απουσιάζει. To GEM-DOS διατήρησε τις ομοιότητες με το MS-DOS και στο Disk management με αποτέλεσμα ο Atari να μπορεί να διαβάσει δισκέτα IBM-PC αφήνοντας έτσι διάπλατο το παράθυρο της επικοινωνίας των δύο αυτών κόσμων! 

To Zaxxon μέσα από τα CGA γραφικά του...Atari STE!!! Το PC-Ditto μπορεί να τρέξει πολλά παιχνίδια αλλά με υπολογίσιμο κόστος στην ταχύτητα.


Το θρυλικό ELITE μέσα από το PC-DItto.


Είπαμε τα PC's είχαν τα πάντα...

Καταλαβαίνετε ότι προσπάθησα να δοκιμάσω ότι PC δισκέτα είχα στα χέρια μου! Το τρομερό triangle  ήταν πολύτιμος συνεργάτης στην προσπάθεια μου αυτή.

Βραδυνή φλυαρία...
Κάτι τέτοιες βραδυνές ώρες που με πιάνει το παράπονο κάθομαι και σκέφτομαι ξανά τα παλιά. Με το MS DOS και τους IBM συμβατούς να κυριαρχούν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, οι ανεξάρτητες φωνές της computer industry άρχισαν μία - μία να αφομοιώνονται και να σωπαίνουν! Εταιρίες  που αρνήθηκαν να ασπαστούν την νέα αλήθεια του MS-DOS απλά βγήκαν καταχρεωμένες εκτός της σκακιέρας παιχνιδιού. Η λύση των  IBM εξομοιωτών αν και φάνηκε αρχικά σωτήρια, τελικά αποδείχθηκε ότι είχε περισσότερο ψυχολογικά παρά πραγματικά  οφέλη να αποδώσει. Η χρήση τους εξαιτίας  των αρκετών περιορισμών και προβλημάτων περιορίστηκε μάλλον σε περιστασιακή χρήση που δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση  να γίνει η  κύρια. Οι hardware εξομοιωτές  αν και ήταν γρηγορότεροι και καλύτεροι σε σχέση με την πρώτη γενιά των software εξομοιωτών, εντούτοις κόστιζαν πολύ ακριβά και πολλές φορές ακριβότερα από το κόστος ενός κανονικού  IBM συμβατού. Πέρα από αυτά αυτά πάντως,  δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω την αίσθηση κύρους και ανωτερότητας που ένοιωθα όταν έβλεπα τον Atari μου να εξομοιώνει ένα άλλο σύστημα. Ο Atari ST εκτός των άλλων είχε και  το χρυσό δώρο του "κοινού drive format" με το MS-DOS που απλοποιούσε κατά πολύ τα πράγματα. Αρκούσε απλά μια αντιγραφή για την  ανταλλαγή αρχείων ανάμεσα στους δύο κόσμους χωρίς την ανάγκη καμιάς μετατροπής  χαρακτηριστικό που εκμεταλλεύθηκαν κατά κόρον  και οι emulators.

Αν νομίζετε ότι ο "Arnold Schwarzenegger" των υπολογιστών Archimedes 3000 δεν είχε την ανάγκη της ΙΒΜ βιβλιοθήκης  κάνετε λάθος! Αίσθηση έκανε τότε στις εκθέσεις η επίδειξη του δικού του PC-emulator! Στη φωτογραφία βλέπετε τον δικό μου Acorn A3000 που στο βασικό πακέτο του φέρει εκτός από τον Emulator και το DR DOS-5.

Ερώτηση: Τι θα γίνονταν άραγε αν συναντιόντουσαν ο Stallone και ο  Schwarzenegger; Σίγουρα η μάχη του αιώνα θα λέγατε αν ήσαστε τη δεκαετία του 1980 παιδί!  Αν ανήκετε όμως σήμερα στην γενιά των σαραντάρηδων θα απαντούσατε: -"Χμμμ... μάλλον θα άνοιγαν μαζί εστιατόριο στο Hollywood"! Όσο δυνατό hardware και αν είχες έπρεπε να ήσουν έξυπνος  αν ήθελες να επιβιώσεις! 

Τελειώνοντας τη σημερινή  μου φλυαρία θα ήθελα να πω ότι το  PC-Ditto ήταν για εμένα ένα όνειρο που με κράτησε στα σύννεφα κατά τα εφηβικά μου χρόνια. Χάρις σε αυτό έκανα τις εργασίες μου  στο σπίτι όταν έφευγα  κουρασμένος από τα εργαστήρια της σχολής. Ανάβοντας τον Atari μου  είχα αυτομάτως  μέσα στο δωμάτιο μου ένα κανονικότατο IBM PC συμβατό με 703K αντί των 640K RAM των συνηθισμένων IBM compatibles και χωρίς κανένα επιπλέον κόστος. Από πλευράς συμβατότητας μάλιστα, τα πήγαινε πολύ καλά διατυμπανίζοντας την επιτυχία του να περάσει το νούμερο ένα test τότε,  να τρέξει δηλαδή το Microsoft Flight simulator!!! Φυσικά όσο  γρήγορος  και να ήταν ο Atari ST του 1MIPS, κυριολεκτικά γονάτιζε υπό την πίεση της εξομοίωσης,  δουλεύοντας αρκετά πιο αργά από τον μέσο IBM. Παρόλα αυτά, το πρόγραμμα ήταν πολύ έξυπνα φτιαγμένο κάνοντας σωστά τη δουλειά του  και στα δύο monitors του Atari. Φυσικά στην περίπτωση που διαθέτατε ένα 5/14" Atari drive,  το PC Ditto θα συνεργαζόταν άψογα  διαβάζοντας απευθείας τις μεγάλες δισκέτες των PC's. Σήμερα η εξομοίωση στα computers έχει περάσει σε άλλα επίπεδα  ως  αναπόσπαστο κομμάτι  της  σύγχρονης computer κουλτούρας μας. Σας αφήνω τώρα για να πάω να εξομοιώσω ένα Atari ST στο σύγχρονο PC μου...