Κάθομαι και σκέφτομαι κάτι τέτοιες στιγμές, τι αξία να έχουν άραγε μονάχα μερικά λόγια; Τι μπορείς να πεις όταν ένα τόσο μεγάλο κακό χτυπάει απροειδοποίητα, μουδιάζοντας τη νόηση και γεμίζοντας τους πάντες με πόνο; Πονάω, νιώθω να πνίγομαι, προσπαθώ συνεχώς να το αναβάλω μα δε βρίσκω και πάλι ανάπαυση. Είναι ειδικά αυτές οι στιγμές που νοιώθω ότι είμαστε υποχρεωμένοι -περισσότερο από όλες τις άλλες φορές- να πούμε μερικές λέξεις, όσο δύσκολο και αν φαντάζει αυτό, όσο και αν νιώθουμε ότι μας σωθήκαν τα λόγια. Θα μου πείτε ίσως, ότι τώρα πια είναι πολύ αργά και δε θα ωφελήσουν κανένα. Ίσως και να είναι έτσι! Όμως μετά από από κάποια ηλικία, όταν οι φιλικές σχέσεις περνάνε από πολύ εξειδικευμένα κόσκινα και η συσσωρευμένη μας πείρα μας προσφέρει αξιόπιστο πια μέτρο σύγκρισης, τέτοιες απώλειες είναι πάντα εκτός από οδυνηρές και αναντικατάστατες! Οι σπάνιοι άνθρωποι δεν πρέπει να φεύγουν έτσι στα μουλωχτά και σιωπηλά σαν να μην υπήρξαν. Αρνούμαι να συμβιβαστώ με το συνηθισμένο καρτερικό μουγκό πόνο, το μοιρολατρικό σήκωμα των ώμων και τους χαμηλούς τόνους που συνηθίζονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Έχω αφιερώσει άπειρες λέξεις σχετικά με τους Retro Computers ή και για την παρουσίαση ενός και μόνο παιχνιδιού! Θα πάθω τίποτα αν γράψω μερικές προτάσεις για ένα άνθρωπο; Όπως μιλάμε για τα απλά και τα ελαφρά, το ίδιο και περισσότερο πρέπει να ασχολούμαστε και με τα σοβαρά και τα αληθινά.
Από αυτούς που ήρθαν και σε χαιρέτησαν ακούστηκαν πολλά από τα θαυμαστά που κατάφερες και πέτυχες στη ζωή σου! Εγώ ήξερα μόλις το 1/3 αυτών και πάλι σε θαύμαζα! Ασυμβίβαστος, προικισμένος με πνεύμα ανήσυχο και σφραγίδα τεχνοκράτη, αλλά και συνάμα και με μια σπάνια καλλιτεχνική φύση που μπόλιαζε τα πάντα με αγάπη και ευαισθησία. Ειλικρινά με ότι αποφάσισες να ασχοληθείς πέτυχες πρωτιές. Έφεδρος Αξιωματικός στο στρατό, Κύπελα και διακρίσεις στον αθλητισμό, αρθρογραφία στα μεγαλύτερα έντυπα της χώρας, ζωγραφική, μουσική, συγγραφή και φυσικά τη γνωστή "τρέλα σου" με την τεχνολογία και τους Computers! Ευαίσθητος και ευπροσήγορος έκανες με τον τρόπο σου αυτούς που βρίσκονταν δίπλα σου να φαίνονται αληθινά σπουδαίοι! Πηγή έμπνευσης για εμάς τους νεότερους, που αντλούσαμε δύναμη βλέποντας σε να αντιμετωπίζεις αδιαμαρτύρητα τις δυσκολίες της ζωής. Μιας ζωής που κρίνοντας από τα σπάνια χαρίσματα που διέθετες αναρωτιόμασταν όλοι με απορία γιατί δε σε αντάμειψε ανάλογα. Ίσως ο ακέραιος χαρακτήρας σου που δεν υπολόγιζε ποτέ το κόστος καθώς και η ευαίσθητη ψυχή σου να ήταν ο λόγος που το σύστημα σου έδειχνε συνεχώς το πιο σκληρό του πρόσωπο.
Σύντομα αναγκάστηκες (όπως είπε κάποιος που σε αγαπούσε) να αγωνιστείς μέχρι εσχάτων -με ότι πια σου είχε απομείνει- στον δυσκολότερο όλων στίβο, αυτόν της σκληρής βιοπάλης, πίσω από όποια εργασία μπόρεσες να βρεις. Οδηγός ταξί, υπάλληλος διαφημιστικής και τελευταία κούριερ. Μου είχες πει πόσο φοβόσουν μήπως σου κλέψουν αυτό το μηχανάκι που ήταν πια το μοναδικό εργαλείο της δουλειάς σου! Δεν είχες τώρα πολλές επιλογές και εισπράττοντας κατάστηθα το κόστος έβαζες κάθε μέρα την ζωή σου σε κίνδυνο. -"Σε φάγανε τόσα χρόνια παιδί μου, θα αναπαυτείς επιτέλους τώρα!!!", είπε μια κυρία που σε ήξερε από παλιά! Από όλους εμάς που σε ζήσαμε έστω και για λίγο, σου στέλνουμε την αγάπη μας μέσα από τα βάθη της ψυχής μας . Όλοι αυτοί που εκείνη την τρομερή νύχτα δεν έκλεισαν μάτι, θα σε αναζητάνε για πάντα αρνούμενοι την απώλεια σου. Όσοι σε γνωρίσαμε από κοντά και σε αγαπήσαμε, θα σε θυμόμαστε όπως ήσουνα να φοράς το αγαπημένο σου αγωνιστικό τζάκετ. Το υποβλητικό μαγικό γαλάζιο σου βλέμμα έσβησε απρόσμενα από αυτή τη γη. Αναπαύσου εν ειρήνη Λάκων...
Σύντομα αναγκάστηκες (όπως είπε κάποιος που σε αγαπούσε) να αγωνιστείς μέχρι εσχάτων -με ότι πια σου είχε απομείνει- στον δυσκολότερο όλων στίβο, αυτόν της σκληρής βιοπάλης, πίσω από όποια εργασία μπόρεσες να βρεις. Οδηγός ταξί, υπάλληλος διαφημιστικής και τελευταία κούριερ. Μου είχες πει πόσο φοβόσουν μήπως σου κλέψουν αυτό το μηχανάκι που ήταν πια το μοναδικό εργαλείο της δουλειάς σου! Δεν είχες τώρα πολλές επιλογές και εισπράττοντας κατάστηθα το κόστος έβαζες κάθε μέρα την ζωή σου σε κίνδυνο. -"Σε φάγανε τόσα χρόνια παιδί μου, θα αναπαυτείς επιτέλους τώρα!!!", είπε μια κυρία που σε ήξερε από παλιά! Από όλους εμάς που σε ζήσαμε έστω και για λίγο, σου στέλνουμε την αγάπη μας μέσα από τα βάθη της ψυχής μας . Όλοι αυτοί που εκείνη την τρομερή νύχτα δεν έκλεισαν μάτι, θα σε αναζητάνε για πάντα αρνούμενοι την απώλεια σου. Όσοι σε γνωρίσαμε από κοντά και σε αγαπήσαμε, θα σε θυμόμαστε όπως ήσουνα να φοράς το αγαπημένο σου αγωνιστικό τζάκετ. Το υποβλητικό μαγικό γαλάζιο σου βλέμμα έσβησε απρόσμενα από αυτή τη γη. Αναπαύσου εν ειρήνη Λάκων...
Έφυγες τόσο ξαφνικά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήταν μια συνηθισμένη ειδική διαδρομή για σένα, που προετοιμασμένος θα μπορούσες να αντιμετωπίσεις τα εμπόδια που θα σου έβαζαν οι Ολύμπιοι Θεοί...
ήταν κάτι το διαφορετικό!
Η πορεία σου ακολούθησε το δρόμο, που σίγουρα θα έλεγες ότι τη χάραξε κάποιο Χέρι! Ήταν η στιγμή που στο σταυροδρόμι των επαγγελματικών αποφάσεων περίμενες το Χέρι που θα σε έστελνε στην ικανοποίηση της ψυχής σου, στην επιτυχία σου. Η επιτυχία για τον καθένα είναι σχετική! Έχει άλλο χρώμα, άλλο φως! Για σένα δεν ξέρω γιατί θέλησε να πάρει αυτό το χρώμα! Είχες τόσα πολλά ακόμα να δώσεις!
Η Απριλιάτικη μάγισσά σου φόρεσε το φθινοπωρινό της κοστούμι για να έρθει να σε πάρει...δεν πρόλαβε να μπει στις σελίδες κ να πετάξει σε όλο τον κόσμο, όπως ήθελες!
Τώρα εκεί που είσαι θα κάνεις ξανά τις ειδικές διαδρομές κ θα θυμάσαι:
"Πήγαινε μόνος σου! Δεν βλέπω!". H φωνή του συνοδηγού μου, σκέπασε το θόρυβο του αυτοκινήτου που με 6η και 170 χιλιόμετρα κατάπινε τη νοτισμένη άσφαλτο, σπρώχνοντάς μας αμείλικτα μέσα στο στενό τούνελ της ομίχλης που κάλυπτε τη στενή μακρυά ευθεία και τη δεξιά στροφή που ήταν κρυμμένη στο θαμπό βάθος. Mέσα από τα ακουστικά της ενδοσυνεννόησης άκουγα την ανάσα του. Ήταν βαρειά, σημάδι προσπάθειας αλλά και αγωνίας, αφού η ομίχλη του έκρυβε τη στροφή που περίμενε στις σημειώσεις του. Oι Πηλιορείτικοι βράχοι αριστερά και ο γκρεμός δεξιά είχαν "φλουτάρει". Oι Kένταυροι πιό κάτω χαμογελούσαν σαρδώνεια, με ανοικτές αγκάλες. Θυμήθηκα αμυδρά πως το είχα ξαναζήσει..."
Λόγια δικά σου που τα μοιράστηκες, γιατί οι συγγραφείς λειτουργούν διαφορετικά...λόγια δικά σου που θέλησα να τους κάνεις να νοιώσουν μια στιγμή από την ένταση των στιγμών σου κρατώντας το τιμόνι!
Λίγο σε ήξερα μα το βιβλίο σου με το συγγραφικό σου ταλέντο, το ζωγραφικό σου ταλέντο, τις επιστημονικές σου γνώσεις,
έμεινε ανολοκλήρωτο!
Έφυγες μα όσοι σε γνωρίσαμε, θα σε θυμόμαστε!
Δεν έχω λόγια...ήσουν ακριβώς στο πνεύμα που περιέγραψα! Σε ευχαριστώ για όσα μοιράστηκες! Να παραμείνεις πάντα έτσι! Ευαίσθητος δέκτης και επικοινωνιακή!
ΑπάντησηΔιαγραφή