Μετοχές Atari Corporation.

Θα μου εξασφάλιζαν σίγουρα και μια θέση δίπλα στον πρόεδρο στα διάφορα συνέδρια και τις παρουσιάσεις του τύπου ανά τον κόσμο!

Πολλοί  είναι αυτοί που με έχουν ρωτήσει μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια,  γιατί υποστηρίζεις τόσο πολύ αυτήν την εταιρία; Η απάντηση δεν είναι απλή και σίγουρα δεν μπορεί να αναπτυχθεί μονάχα μέσα σε δυο - τρεις λέξεις. Είναι κάτι το αγνό κάτι το αμόλυντο! Δεν μπορεί να εξηγηθεί με λόγια παρά μόνο να βιωθεί!  Υπάρχει πιο αγνό όραμα από το να κυβερνήσει τον κόσμο ο Jack Tramiel; Τι πιο όμορφο από το να βλέπεις παντού Atari computers στα σχολεία τις δημόσιες υπηρεσίες στα...πρακτορεία ΠΡΟ-ΠΟ; Κάπου εκεί είχα τοποθετήσει γεωπολιτικά το ιδεολογικό μου μανιφέστο ώσπου μια μέρα στο σχολείο - και ύστερα από κομπιουτερικό διαπληκτισμό που παραλίγο να οδηγήσει στα χειρότερα - άκουσα αυτό....

 - Άστον, αυτός σίγουρα "τα παίρνει" από την Atari για να μιλάει έτσι! Σίγουρα δεν μιλάει η λογική αλλά το συμφέρον!

Αυτή η κουβέντα με συγκλόνισε και μου έκοψε την ανάσα! Παρέμεινα 2-3 δευτερόλεπτα μουγκός και σαστισμένος ακούγοντας ένα υψίσυχνο βουητό συνοδευόμενο από το γνώριμο  ρυθμικό χτύπημα  κατευθείαν μέσα από τα μιλίγκια μου!  Εκείνη τη στιγμή πραγματικά ένοιωσα σαν να δέχθηκα χτύπημα απο δυνατό πυγμάχο και να σωριάστηκα στο καναβάτσο!

Το μεσημέρι στο σπίτι μου δεν είχα όρεξη για τίποτα! Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανένα,  ούτε δεχόμουν να φάω. "- Ερωτευμένο θα είναι το παιδί", έλεγαν οι δικοί μου! Τα άφησα όλα πίσω μου δραπετεύοντας  στην ασφάλεια του παιδικού μου  δωματίου - κλίνοντας δυνατά πίσω μου την πόρτα. Η ησυχία ποτέ δεν ήταν τόσο εκκωφαντική! Τα ίδια  λόγια που άκουσα το πρωί  στοίχειωναν το μυαλό μου ξανά και ξανά, ακολουθώντας τις ίδιες  μυστήριες δαιδαλώδεις   διαδρομές. Οι σκέψεις ακανόνιστες διαδεχόταν η μια την άλλη με πολύ  μεγάλη ταχύτητα πυροδοτώντας  στην ψυχή μου ένα περίεργο αλυσιδωτό  ντόμινο που  δε φαινόταν όμως σε καμιά περίπτωση  ότι θα μπορούσε να με βγάλει από το αδιέξοδο.

Κάπου εκεί στο μεταίχμιο  της λυτρωτικής κάθαρσης και της ολικής  κατάρρευσης γονάτισα  εμπρός στο κομοδίνο μου και άνοιξα με ευλάβεια το τελευταίο συρτάρι.  Με πατρική στοργή έπιασα το όμορφο μεταλλικό κουτί στην αγκαλιά μου και χάζεψα όπως έκανα κάθε ημέρα το περιεχόμενο του! Εκεί βρισκόταν πραγματικά  όλη μου η περιουσία!  Ένας σεβαστός αριθμός από μετοχές τις Atari corporation με τις υπογραφές των Tramiels θα μου εξασφάλιζαν ένα άνετο μέλλον. Θα μου εξασφάλιζαν σίγουρα και μια θέση δίπλα στον πρόεδρο στα διάφορα συνέδρια και τις παρουσιάσεις του τύπου ανά τον κόσμο! Κάθισα και ξανασκέφτηκα με περισσότερη  τώρα ψυχραιμία τα λόγια που άκουσα  το πρωί στο σχολείο. Μήπως τελικά η αλήθεια πονάει;