Ο Ennio Morricone στο Two Mules for Sister Sara.

Ο υπέροχος "άγριος" Clint Eastwood και η γοητευτική Shirley MacLaine αποτέλεσαν όμορφο δίδυμο

Σήμερα έχω τρελή όρεξη για μουσική και δεν  υπάρχει καλύτερη ευκαιρία  ώστε  να αρχίσω να θυμάμαι μελωδίες από παλιά Westerns! Πολλές από τις μουσικές που ακούστηκαν σε αυτές τις ταινίες ήταν τουλάχιστον συγκλονιστικές! Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην ευρωπαϊκή πολιτιστική συμβολή, αφού οι καλύτερες των μελωδιών ακούστηκαν ίσως στα λεγόμενα "σπαγγέτι Westerns"! Ο Clint Eastwood μετακόμισε για μεγάλο διάστημα στην Ιταλία, γυρίζοντας τις ταινίες πέντε - πέντε! Τα φημισμένα studios chinechita - σε ένα οργασμό παραγωγικότητας - μας έδωσαν αληθινά διαμάντια! 

Όλα αυτά όμως δεν θα σήμαιναν τίποτα, χωρίς τη μουσική σφραγίδα του δασκάλου, Ennio Morricone.... Σήμερα οι σκέψεις μου πάνε σε ένα σχετικά άγνωστο western, που ο τίτλος αποδίδεται ως "Δύο μουλάρια για την αδερφή Σάρα" Την είχα δει στην μαθητική μου ηλικία, σε κάποιο θερινό σινεμά, τότε που ακόμα προβάλλονταν  westerns. Δεν είμαι σίγουρος αν εντυπωσιάστηκα ( είχαν ένα θέμα τα σπαγγέτι  αφού ορισμένα ήταν λίγο αργόσυρτα και βαρετά) αλλά μου έμεινε  η ασυνήθιστη   μουσική του! Τίποτα πιο συγκλονιστικό από το να βλέπεις την οπλή ενός  αλόγου να προσγειώνεται επάνω  σε ένα τεράστιο αραχνοειδές, στην καυτή έρημο, ακούγοντας ταυτόχρονα αυτό το περίεργο ηχητικό ερέθισμα!

Είναι τρελός ο Ιταλος....Ennio Morricone!

Η εισαγωγή αρχίζει με πολύ γλυκιά κιθάρα! Το μουσικό στιλ κάνει μπαμ ότι ο άνθρωπος είναι Ιταλός! Χρόνια ευρωπαϊκής μουσικής  παράδοσης, μπολιάζουν  αυτή την άνυδρη και στείρα πολιτισμού περίοδο της αμερικάνικης άγριας δύσης! Τα strings που ακούγονται στο υπόβαθρο είναι ανάπαυση ψυχής! Αργά και μεθοδικά δημιουργούν εκείνο το πλαίσιο που θα ανταμείψει αργότερα τον υπομονετικό ακροατή. Νωχελικά χάλκινα δίνουν  μια αυτοκρατορική αίσθηση θυμίζοντας μάλιστα τον ύμνο της μεγάλης Βρετανίας! Είπαμε τώρα μιλάει η Ευρώπη! Κάποια τελευταία έγχορδα φτερουγίζουν με κέλτικο-ιρλανδέζικο άρωμα και ξαφνικά.....αρχίζει!!!  Μια ανατριχιαστική κιθάρα παίζεται από κάποιον με πολύ ανορθόδοξο τρόπο! Ο μουσικός τεντώνει  της χορδές της μέχρι το όριο, παράγοντας μια παραμορφωμένη χροιά!

Η Κιθάρα αυτή  -στα όρια να φύγει εκτός τόνου- ακούγεται σχεδόν ενοχλητική! Ομοιάζει με το συνεχές βουητό ενός σμήνους εντόμων που ίπταται  επάνω από ψόφιο κουφάρι ζώου στην έρημο. Επίμονη, ανατριχιαστική, απόκοσμη και  ξαφνικά....Όπα!!!! Πως το έκανε αυτό; Πίσω και ξανά αναπαραγωγή! Ένας υψηλός ήχος φλάουτου ακολουθούμενος ακαριαία από ένα χάλκινο χαμηλότερης οκτάβας δίνουν την αίσθηση ενός τριξίματος σαν ξεχαρβαλωμένο παντζούρι σε εγκαταλειμμένη  πόλη! Το ίδιο φλάουτο αρχίζει μεθοδικά να τριγυρνάει επάνω στον άνυδρο χωρίς σύννεφα πυρακτωμένο ουρανό,  παρέα με τα όρνια που κόβουν κύκλους επάνω από τα κεφάλια  μας. Αυτό το εφιαλτικό τρίξιμο θα επαναληφθεί ανατριχιαστικά πολλές φορές αργότερα! Πρόκειται για ένα περίεργο εύρημα που σου σηκώνει κυριολεκτικά την τρίχα! Δεν είναι κάτι εμπορικό, δεν είμαι σίγουρος ότι είναι καν όμορφο αλλά ο Ιταλός είναι απίστευτος....