Περιοδικό Αγόρι και 2000 AD.

Αξέχαστα χρόνια!!! Αθλητικά, αισθηματικά, μουσική, προβλήματα της ηλικίας σου! Το περιοδικό ήταν φτιαγμένο για εμάς! Α,  και μια νέα περιπέτεια!!! Κάπτεν Μαρκ!!! Τον γνωρίζετε;

Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς πως ένοιωσα όταν διάβασα για πρώτη φορά ένα τεύχος του αγοριού! Μου το έδωσε ο μεγαλύτερος ξάδερφος μου για να δω επιτέλους  τι διαβάζουν οι αληθινοί άντρες (εν αντιθέσει με τα νιάνιαρα σαν και εμένα)! Συνηθισμένος στα πολύχρωμα Ποπάυ και Μίκυ-Μάους με τις αυτοτελείς ιστορίες μάλλον θα ένοιωσα λιγάκι περίεργα ξεφυλλίζοντας ξαφνικά αυτή τη.... μαυρίλα!!! Πραγματικά το χρώμα έλαμπε δια της απουσίας του και οι ιστορίες (δυο - τρεις σελίδες η κάθε μία) κοβόντουσαν μάλλον με άτσαλο τρόπο αφήνοντας σε στα κρύα του λουτρού να περιμένεις μέχρι το επόμενο τεύχος!

Θεε μου!!! Ο Στόουν και οι Γιαντζέ κατόρθωσαν να στοιχειώσουν τα παιδικά μου όνειρα χαμένοι κάπου σε μια άλλη διάσταση!  Αυτό δεν ήταν απλά μια ιστορία αλλά ο ορισμός του σπλάτερ!

Η ποιότητα των σκίτσων παρουσίαζε και αυτή σημαντικές διακυμάνσεις με κάποια να δείχνουν εντυπωσιακά ενώ κάποια άλλα αρκετά πρόχειρα και δυσδιάκριτα! Έβλεπα πρώτη φορά τέτοιο  περιοδικό  και ομολογουμένως οι εντυπώσεις μου δεν ήταν και οι καλύτερες! Θα παρομοίαζα την όλη φάση με ένα παιδί που από την μπλε πορτοκαλάδα πηγαίνει ξαφνικά στην κόκα - κόλα  μόνο και μόνο επειδή  την πίνουν τα μεγαλύτερα παιδιά (και παθαίνει ένα σοκ από την άνοστη γεύση)! Δεν νομίζω  να  άρεσε σε κανένα από την πρώτη δοκιμή άλλα ύστερα τη συνήθιζες και ερχόταν ο εθισμός! Έτσι ακριβώς έγινε  και με το Αγόρι. Το  ένα τεύχος έφερνε το άλλο και σύντομα  χωρίς καλά - καλά να το καταλάβω είχα δημιουργήσει τη δική μου μεγάλη  συλλογή τευχών! 

Με λένε Στόουν κάθαρμα!!! Μπες στη φωτιά να σώσεις τη Λιάνα!!

 (-Θεέ μου!!! Θέλω να του μοιάσω!!!!!!!!).

Πολλές ιστορίες και διάφορα  θέματα γέμιζαν κάθε εβδομάδα τις σελίδες του αγαπημένου μου πια εντύπου! Αργότερα κατάλαβα ότι τα περιοδικά αυτού του είδους αγόραζαν τα δικαιώματα από  (γνωστά και μη) comics του εξωτερικού! Οι συντελεστές προσπαθούσαν να έχουν πάντα  μια (όσο το δυνατόν) ισορροπημένη κατανομή στην ύλη τους ώστε να καλύπτουν όλες τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των αναγνωστών τους. Φυσικά αυτό γινόταν  πάντα  με γνώμονα ότι απευθύνονται σε δυναμικά αγόρια, όπως πρόδιδε και ο τίτλος του περιοδικού  "Δυναμικό Αγόρι"!

Το Comic που δίχασε τους αναγνώστες του περιοδικού (για ακόμα μια φορά!). Ατρόμητοι μεταλλάδες vs μαμμόθρεφτων που είδαν φως και μπήκαν!   Όχι απλώς το απόλυτο σπλάτερ......μόνο αίμα σε ένθετο δεν είχε!!!! Αξέχαστο!

Έτσι είχαμε μια μεγάλη ποικιλία στη θεματολογία των  ιστοριών με  αθλητικά θέματα, πολεμικά, επιστημονικής φαντασίας και άλλα τέτοια! Παράλληλα  απευθυνόμενο κυρίως σε εφήβους  ενημέρωνε σχετικά  σε ότι μπορούσε να αφορά σε ένα teenager όπως μουσική, αθλητισμό, τεχνολογία  κ.α. Πέρα από αυτό όμως, νοιώθαμε ότι είχαμε και κάποιον να μας ακούσει αφού δεν ήταν λίγοι αυτοί που έγραφαν και έπαιρναν απαντήσεις μέσα από στήλες όπως αυτή    της αλληλογραφίας. Υποτυπώδη άρθρα  σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης έκαναν κάπου - κάπου την εμφάνιση τους βοηθώντας μας έτσι ώστε να μη φρικάρουμε  με την εικόνα του σώματος μας που εκείνο τον καιρό άλλαζε σε ταχείς ρυθμούς!

Τι να πει κάνεις για τον αλλόκοτο κόσμο του δικαστή Ντρεντ!!! Το μέλλον δείχνει μάλλον  εφιαλτικό!

 Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι διάβαζα με το ίδιο ενδιαφέρον όλες τις ιστορίες! Δεν ήταν άλλωστε και όλες  της ίδιας ποιότητας! Μπορώ όμως να πω ότι κάποιες ήταν αληθινοί κράχτες για το περιοδικό και αυτές ήταν σίγουρα (μέσα σε άλλες) οι ιστορίες της 2000 AD. Οι φοβεροί γραφίστες και η σκληρότητα των χαρακτήρων τους έδιναν ένα ακραίο - αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα! Πολλά παιδιά της εποχής μου είχαν τρομάξει με τον αιμοδιψή Slain και το λουτρό αίματος που τον ακολουθούσε! Ακόμα θυμάμαι τα κλάματα και τα  παρακάλια τους στην στήλη της αλληλογραφίας για τον άμεσο τερματισμό του! Τρομερή ιστορία επίσης ήταν το "Σε άλλη διάσταση" (θα το θυμούνται μόνο οι παλιοί) με τον επιβλητικό Νικ Στόουν να βρίσκεται σε ένα περίεργο κόσμο όπου τα ζώα διέθεταν  ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά! Θυμάμαι κόντεψα να σιχαθώ τότε το κρέας!!!

Λίγο η μαυρίλα του περιοδικού, λίγο η "μαμουνιαστική" θεματολογία,  δίνει σε αυτά τα μυρμήγκια μια εφιαλτική διάσταση! Ετοιμαστείτε για μπόλικους ακρωτηριασμούς και πόνο (από μυρμηκικό οξύ φαντάζομαι).

 Περιττό να μιλήσω για τον αυστηρό "Δικαστή Ντρέντ" και την μανία του για την πιστή επιβολή του νόμου (αυτόν χρειάζεται σήμερα ο Έλληνας).  Δε θα ξεχάσω ποτέ τον  αμείλικτο πόλεμο με τους αντίστοιχους δικαστές της ανατολικής πόλης! Ο "Πόλεμος των μυρμηγκιών!!!!" Η θέα των τεραστίων εντόμων να ακρωτηριάζουν ανθρώπους γοητεύει ακόμα και σήμερα την έβδομη τέχνη! Ο "Ανυπόταχτος" και άλλες.... Σίγουρα η 2000AD ήταν το αεροπλανοφόρο για το Αγόρι. Οι εποχές πέρασαν και οι ιστορίες άλλαζαν. Μια γενιά κιόλας  ενηλικιώθηκε   και ετοιμάζεται δειλά να υποδεχθεί τους πρώτους home computers....