"I believe in miracles! Where're you from, you sexy thing?"

Χθες το βράδυ που δε με έπιανε ο ύπνος, άρχισα να σκέφτομαι και να αναπολώ! Θυμήθηκα ξανά τα υπέροχα συναισθήματα της απόκτησης του πρώτου μου υπολογιστή (Atari 800 XL)  καθώς και όλων των άλλων μηχανημάτων που έμπαιναν σιγά-σιγά στη ζωή μου. Ο κάθε υπολογιστής ήταν για εμένα και ένα νέο κεφάλαιο, αφού το  κάθε νέο μηχάνημα  είχε  και τη δική του προσωπικότητα! Ερωτεύτηκα  δίχως άλλο, το καταπληκτικό κροτάλισμα του πληκτρολογίου των XL, την ισχυρή 128 Basic του ZX-Spectrum+2, την ανυπέρβλητη ταχύτητα και φινέτσα των Atari ST. Χωρίς συναίσθημα δεν υπάρχει έρωτας και χωρίς τον έρωτα δεν μπορεί να υπάρξει έμπνευση και δημιουργία. Με τους home computers με ένωσε μια σχέση έντονου πάθους, που στην μακρόχρονη συμβίωση μας, με πότισε πολλές φορές με φαρμάκια, χαρές, λύπες, αμφισβήτηση και ότι άλλο συνεπάγεται και κουβαλάει μια έντονη σχέση. Αν τώρα κάποιος με ρώταγε:  "τι ήταν αυτό που σε εντυπωσίασε γενικά από τους υπολογιστές πιο πολύ;",  θα έλεγα ότι μάλλον  το μεγαλύτερο πολιτισμικό σοκ το έπαθα...με τον ήχο τους!

Ιδού οι πρώτοι υπολογιστές που πέρασαν από τα χέρια μου. Όλες οι ηχητικές προσλαμβάνουσες που είχα προέρχονταν από αυτές εδώ τις διατάξεις.  

Συνηθισμένος (αν μπορώ να το ισχυριστώ αυτό, αφού ακόμα και αυτός με ξάφνιαζε) στον ήχο των πρώιμων TOMY handhelds (και ίσως και κάποιων μουσικών calculators), εντυπωσιάστηκα σφόδρα όταν απλώς διάβασα τα περί digitized ήχου σε computer για πρώτη φορά. Έφαγα αρκετούς μήνες από τι ζωή μου διαβάζοντας ξανά και ξανά το ίδιο τεύχος του Pixel με το review του Flayer Fox (με αυτό  ξύπναγα και κοιμόμουν)  που έκανε τον Spectrum  να μιλάει με ανθρώπινη φωνή!!! Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτά τα computers μπορούσαν πραγματικά να μιλάνε κάνοντας τις γιαγιάδες μας να σταυροκοποιούνται! Αργότερα με τα χρόνια  μπόρεσα να συγκεντρώσω αρκετά παιχνίδια με digitized ομιλία θαυμάζοντας τον ήχο τους που ήταν πια  για εμένα θα έλεγα ένα είδος φετίχ που με έφτανε χωρίς να το καταλάβω ολοένα και πιο κοντά στα όρια της εμμονής. Μη φανταστείτε βέβαια ότι  ο ήχος ήταν τότε καθαρός και καταλάβαινα πάντα τι έλεγε, αλλά αυτό δεν είχε απολύτως καμία σημασία αφού αντιπροσώπευε για εμένα το απόλυτο tech level, τελεία και παύλα!

Και εκεί που όλα πήγαιναν καλώς και ζούσα ευτυχισμένος -χαμένος-  μέσα στον μικρόκοσμο μου, ξαφνικά τα παγκόσμια think tanks αποφάσισαν να χτυπήσουν ξανά και η επέλαση της τεχνολογίας ήρθε και πάλι να με ξαφνιάσει  με τη μορφή των πανίσχυρων 16bit Atari ST και Amiga,  που με τη δύναμη των ολοκληρωμένων τους, πέρασαν το sound digitizing σε ένα εντελώς νέο επίπεδο! Ακόμα θυμάμαι τους συντάκτες των περιοδικών πληροφορικής να ψάχνουν το κασετόφωνο πίσω από τον υπολογιστή αρνούμενοι να πιστέψουν ότι αυτή η ηχητική αρτιότητα έβγαινε από τα ηχεία ενός  monitor!!!

Τα νέα 16bit Atari του Jack Tramiel είχαν αξιοζήλευτες επιδόσεις στον τομέα του sampling.

Αυτό είναι το Chocomix demo που με έβαλε για λίγο σε μπελάδες, χαλάλι του όμως! Το ανέβασα για να ακούστε και να καταλάβετε την επανάσταση που έφεραν τα 16bit στο sampling. Atari ST με 1Mb.

Άλλο πάλι και τούτο!!!! Είναι δυνατόν να συμβαίνει στα αλήθεια αυτό; Κανονικός ήχος και μουσική από τα home computers; Και όμως έτσι ήταν!!! Ύστερα από κάμποσο καιρό (που προσωπικά μου φάνηκε αιώνας), το επόμενο upgrade έγινε επιτέλους και για εμένα πραγματικότητα και η αιχμή της τεχνολογίας βρίσκονταν τώρα και στα δικά μου χέρια με τη μορφή ενός Atari 1040 STF. Η ζωή είναι όμορφη αλλά μερικές φορές γίνεται...πραγματικά υπέροχη!!! Ζούσα ένα θαύμα! Αυτό  που με ακολούθησε στην υπόλοιπη ζωή μου ήταν κάτι μαγικό! Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχα πια τη δύναμη και την τεχνολογία να βιώνω κάτι τέτοιο! Το πρώτο παιχνίδι με digi ήχο που έτρεξα στον Atari ήταν το θρυλικό Barbarian της Palace που το έβλεπα μήνες σαστισμένος να παίζει σε έναν υπερήφανο CBM 64 στην βιτρίνα του "Πλαισίου". Σοκ και δέος αδέρφια! Ανυποψίαστος έκανα αυτό που συνηθίζει να κάνει το 80% των Ελλήνων όταν βλέπει ένα θέαμα, και άρπαξα μια τεράστια τυρόπιτα στο ένα μου χέρι ώστε να βελτιστοποιηθούν κατακόρυφα οι όποιες δυνατότητες συγκέντρωσης!  Αυτό ήταν λάθος!!! Τα 16bit γραφικά με τα αίματα φάνταζαν τότε στα μάτια μου σαν φωτορεαλιστικά, ενώ ο digitized ήχος (που ήταν από την ταινία Red Sonja) γεμάτος αγωνιώδεις κραυγές απόγνωσης και πόνου έκαναν το στομάχι μου αυτομάτως να αναγουλιάσει! Φυσικά αυτό ήταν απλώς η αρχή και αμέσως μετά φορτώνω το Star Glider II. ΣΟΚ!!!! Η μουσική του.....η μουσική του...αυτή  η μουσική έπαιζε ένα ολόκληρο απόγευμα...για ένα μήνα!!! Σάστισα!!!!

Αυτό το demo έκανε τα σαγονιά μας να πέσουν.  Οι νέοι υπολογιστές ακούγονται όπως ποτέ άλλοτε! Atari ST με 512K.

Έτσι που λέτε είχαν τότε τα πράγματα και κάπου εκεί που αναπολούσα τα παλιά, μου ήρθε η ιδέα να ξανά ακούσω ένα πολύ εντυπωσιακό sampled demo που είχα κάποτε στο οπλοστάσιο μου. Ανοίγω λοιπόν τη μαγική δισκετοθήκη μου και βγάζω το Digimix (Chocomix) φτιαγμένο από κάποιους Γερμανούς (C.C.- Ghostwriter (D.D.D.- Digital Disc Deejey's). Με το που βάζω όμως τη δισκέτα στον Atari μου, παθαίνω τρόμο, αφού ο STE μου μετά από τα τόσα χρόνια έκανε πως δε το γνώριζε  αρνούμενος να το φορτώσει! Μικρό το κακό θα μου πείτε αφού το πολύ-πολύ να το κατεβάσω από το Internet  και να το γράψω ξανά σε δισκέτα. Αμμμ, δε!!! Το συγκεκριμένο δυστυχώς δε   θυμόμουν  ακριβώς πως το έλεγαν, ενώ η ετικέτα της δισκέτας με το γενικόλογο "digimix" δε μπόρεσε να με βοηθήσει στην αναζήτηση. Εδώ κάπου άρχισε να με πιάνει κρίση πανικού αφού κάθε λεπτό που πέρναγε με οδηγούσε ολοένα και περισσότερο στην πεποίθηση ότι η μοναδική λύση σωτηρίας ήταν να... επισκευάσω την δική μου original δισκέτα!!!! Σκούρα τα πράγματα ε;

Ανάλυση επιφάνειας δισκέτας  από το πολύ καλό ST Recovery" του  Christophe Bertrand.

Σε λίγα λεπτά είχα ένα διορθωμένο και λειτουργικό image της δισκέτας μου! 

Και πάνω που πήγαινα να απογοητευθώ τελείως, να 'σου και πέφτω επάνω σε ένα νέο εκπληκτικό utility που τρέχει κάτω από  windows και υπόσχεται να θεραπεύσει τις παλιές δισκέτες μας που έχουν πάθει ελαφρό αλσχαινερ!!!  Ευτυχώς σκέφτομαι, που ο θεός μας έδωσε την πολυπόθητη συμβατότητα με το IBM drive!!!! Αυτό είναι κάτι που το ζηλεύουν ακόμα και σήμερα οι φίλοι μας οι Amiga users και μας κρατάει ακόμα ζωντανούς! Ο δρόμος του ίντερνετ όπως και γενικά ο έξω κόσμος,  είναι ένα παράθυρο  διάπλατα ανοικτό για τους Atari users! Πανεύκολα τρέχω στο PC μου το "ST Recovery" του  Christophe Bertrand και απλά τοποθετώντας στο PC drive τη "χαλασμένη" δισκέτα του ST demo, αυτό ως δια μαγείας  διασώζεται σαν image file που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο pc από emulators. Φυσικά αν θέλετε να το ξανακάνετε αληθινή  Atari ST δισκέτα μπορείτε τότε να χρησιμοποιήσετε συμπληρωματικά το floimg. Το Chocomix ξανακούστηκε μέσα στο σπίτι μου μετά από χρόνια  και συνεχίζει να μου προκαλεί το θαυμασμό με την ηχητική ποιότητα του!

Οι πρώτες μου δισκέτες με digi demos στον Atari διασώζονται ακόμα. Στο παρασκήνιο βλέπετε παρατεταγμένα τεύχη της βίβλου των υπολογιστών του εγκυροτάτου Personal Computer World. Το περιοδικό που υπήρχε από το 1978 ασχολήθηκε  με όλες της πτυχές του "σοβαρού" computing και πρόλαβε τη γέννηση των προσωπικών υπολογιστών.  Η Atari του Jack Tramiel φιλοξενήθηκε ουκ λίγες φορές στο εξώφυλλο του! Αν ψάξετε τώρα για την νέα Amiga της νέας Commodore θα δυσκολευτείτε λίγο... 

 Όλα καλά, τέλος καλό! Παίρνω στα χέρια μου ένα τεύχος του Pixel, πίνω μια γουλιά από το milko μου (αγαπημένο ρόφημα των Atari users) χαλαρώνοντας με τους ήχους του Chocomix. Ξαφνικά νιώθω αρκετά νεότερος. Σκέφτομαι ότι τελικά ο Atari μου τα έδωσε όλα απλόχερα αφού χάρις τον Jack Tramiel απέκτησα ένα μηχάνημα που συνδύαζε τη φινέτσα ενός φθηνού MAC,  την  δυναμική συνέχεια της COMMODORE, την ψυχή της ATARI και την επικοινωνία με την IBM. Όχι και άσχημος συνδυασμός, δεν νομίζετε; Κάπου εκεί με ένα ελαφρό μηδίασμα πιάνω τον εαυτό μου να σιγοτραγουδάει:



Where did you come from babe?
How did you know I needed you?
How did you know I needed you so badly?
How did you know I give my heart gladly?
Yesterday I was of the alone of people
Now you lying crossed from me making love to me......