Computing με (+) θετικό πρόσημο: Οι βετεράνοι της συνθήκης plus!

Ουφφφ!!! Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να βρίσκετε ακόμα τον τρόπο να κάνετε αυτό που αγαπάτε και σας ξεκουράζει! Εγώ δυστυχώς τον τελευταίο καιρό έχω ελαφρώς στριμωχτεί με αποτέλεσμα τα χόμπι μου να πάνε λιγάκι πίσω! Σήμερα όμως ευτυχώς τα κατάφερα και θα μου περισσέψει χρόνος για να ασχοληθώ  λίγο και με τα "δικά μας".  Έτσι, άλλο ένα αγαπημένο θέμα (παλιό όσο και η γέννηση των home computers) βρίσκεται μπροστά σας!

Εκεί  λοιπόν που καθόμουν και αναπολούσα τον θρυλικό  "Zx-Spectrum + " του θείου (ο καθένας με το βίτσιο του)  μια  σκέψη από το πουθενά με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι το Plus της Sinclair είχε παγιωθεί στην αντίληψη μου ως το ένα και μοναδικό  μηχάνημα που φέρει το θετικό πρόσημο στο όνομα του!  Αυτό βέβαια είναι  πολύ θετικό (πολύ plus δηλαδή!!!)  για την εταιρία του κυρίου Sinclair αφού η συγκεκριμένη κίνηση φαίνεται ότι απέδωσε καταπληκτικά σαν διαφημιστικό τρικ συνεχίζοντας τη δυναστεία  του  ήδη καταξιωμένου Spectrum με επιτυχία!

Ήταν όμως έτσι τα πράγματα; Τι σημαίνει  στη θεωρεία (αλλά και την πράξη) ο όρος Plus; Υπήρξαν και άλλοι computers στο παρελθόν με την ίδια ονομασία; Δικαιολόγησαν όλοι το θετικό τους πρόσημο; Όλα αυτά  λέω να τα ψάξουμε μαζί σήμερα! Για τα μάτια σας μόνο θα ανοίξω τα μπαούλα της συλλογής μου αναζητώντας αυτά τα μηχανήματα. Όλοι οι παλιοί γνώριμοι (και άλλοτε άσπονδοι αντίπαλοι ) βρίσκονται  ξανά στη ζωή ετοιμοπόλεμοι, χαρισματικοί και πρόθυμοι να παλέψουν για να κερδίσουν ξανά την προτίμηση σας. Όσοι δεν έχετε πιει ακόμα καφέ, καλύτερα φτιάξτε γρήγορα έναν αφού η συνέχεια προβλέπεται άκρως ενδιαφέρουσα. Μπορείτε να καθίσετε αναπαυτικά, ξεκινάμε!

Συνθήκη plus!

 Με κάποιους πρόχειρους υπολογισμούς (αλλά και λίγο ψάξιμο) οι όποιες υποψίες που  είχα  στο πίσω μέρος του μυαλού μου δείχνουν να  επιβεβαιώνονται, αφού ο όρος  Plus συναντάται  για πρώτη φορά μάλλον στα computers της Apple! Αυτή η διαπίστωση  αν και σχετικά αναμενόμενη μου προκαλεί έκπληξη  αφού συνειδητοποιώ (για πολλοστή φορά) ότι όλα όσα ξέρουμε σήμερα προέρχονται μάλλον από εκεί! Διαβάζοντας λίγο πιο προσεκτικά  τις πηγές  διαπιστώνω ένα σωρό ακόμα εντυπωσιακές ονομασίες (πατέντες της εταιρίας) που ακολουθούσαν συνήθως το επόμενο tech level ενός μηχανήματος (όπως Plus, enchanted, Platinum). Μανούλα η Apple ε; Τελικά μας έμαθε τα πάντα!  Έτσι, όσοι ασχολήθηκαν από εκεί και έπειτα με την τεχνολογία των computers θα μιλούσαν πλέον αυτή τη γλώσσα! Εμείς στο σημερινό ταξίδι μας θα ασχοληθούμε με τους γνωστούς μας home computers. Κάποιοι  Sinclair  κλώνοι από χώρες της λατινικής Αμερικής, κάποια αντίγραφα  του Apple II διαφόρων εθνικοτήτων και γενικά μηχανήματα διαφορετικού προσανατολισμού από τα δικά μας home (όπως  Alcatel, SWTPC, Victor, Multitech και άλλα) δε θα μας απασχολήσουν εδώ, ενώ δυστυχώς (και το λέω με πόνο καρδίας)  δεν διαθέτω στη συλλογή μου  κάποια BBC+ πατέντα, οπότε υποχρεωτικά μένει έξω από την παρουσίαση.

Τι σημαίνει όμως πρακτικά ο όρος Plus για ένα home micro; Αν προσπαθούσα να ορίσω ένα άτυπο κανόνα θα έλεγα ότι: το "+" καταδεικνύει "το περισσότερο" και άρα "το βελτιωμένο". Για να θεωρείται όμως κάτι βελτιωμένο θα πρέπει και να αναφέρεται άμεσα και σε αυτό που θέλει να βελτιώσει! Συνεπώς,  το  micro που θα προκύψει από αυτή τη συνθήκη θα φέρει πιθανότατα το ίδιο όνομα με το παλαιότερο μοντέλο, διαθέτοντας τις ίδιες δυνατότητες βελτιωμένο όμως αυτή τη φορά με κάποιες εξελικτικές αλλαγές. Αυτές οι αλλαγές θα είναι είτε αυτονόητα βήματα μπροστά εξαιτίας των εξελίξεων στο χώρο των υπολογιστών, είτε (στη χειρότερη περίπτωση) απλά διόρθωση "αβλεψιών",  ελλείψεων και μειονεκτημάτων που ατυχώς μάστιζαν την προηγούμενη σειρά.

Το πρώτο πράγμα που οφείλει να διαθέτει  ένα καθαρόαιμο plus είναι η μαγική backward compatibility, όρος ιερός και απαράβατος  που κρατήθηκε με νύχια και με δόντια    σχεδόν από όλες τις εταιρίες που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι  από τη φύση του λίγο αντιφατικό αφού το "νέο" πρέπει να είναι "βελτιωμένο" (άρα διαφορετικό) αλλά και μόνιμα προσανατολισμένο σαν βαρίδι στο "παλαιό" (άρα το ατελές)!  Έτσι, σύμφωνα με τα προηγούμενα το νέο μηχάνημα θα διαθέτει σίγουρα νέα στοιχεία αλλά οι αλλαγές του δε θα είναι ποτέ τόσες ώστε να δώσουν  κάτι το εντελώς διαφορετικό! Το καινούριο  μοντέλο τόσο στην "αύρα" του όσο και στην "περπατησιά" του θα θυμίζει και θα ταυτίζεται πάντα με την προηγούμενη σειρά  της οποίας  θα αποτελεί βελτιωμένο κλώνο της!  Τα μηχανήματα αυτά περάσαν στην συνείδηση του κόσμου ως αντικείμενα πόθου και λατρείας αφού συνέχιζαν κάτι ήδη επιτυχημένο, ενισχυμένα όμως αυτή τη φορά και με το κάτι παραπάνω!  Η κατηγορία αυτή των μηχανημάτων μας έδωσε μερικούς από τους πιο άξιους και επιτυχημένους αντιπρόσωπους των αγαπημένων μας  home micros αλλά  και παταγώδεις εμπορικές αποτυχίες. Σε κάθε όμως περίπτωση πρόκειται για  μηχανήματα που φτιάχτηκαν με σκοπό να αποτελέσουν το μεγάλο χαρτί των εταιριών, διαθέτουν  ιδιαίτερη προσωπικότητα και απολαμβάνουν την τεράστια αποδοχή και το σεβασμό όλων μας!

Commodore plus/4 - σειρά 264.

Και ξεκινάω την παρουσίαση με το πρώτο χρονολογικά plus της παρέας! Είμαστε στο 1984 και στην  κραταιά τότε  commodore επικρατεί προβληματισμός! H ομαδική αποχώρηση όλου του σχεδιαστικού team που ήταν υπεύθυνο για τη δημιουργία του  Commodore 64 πυροδότησε μια νέα κατάσταση αβεβαιότητας, αφήνοντας  ξαφνικά την εταιρία   χωρίς τους βασικούς της μηχανικούς και σχεδιαστές! Αυτή η "ηρωική έξοδος" δεν θα είναι και η τελευταία  που θα δοκιμάσει την εταιρία  αφού σύντομα  θα  ακολουθήσει και άλλη! Το γεγονός αυτό  είχε πολύ μεγάλες συνέπειες  στην λειτουργία της Commodore αφού θα πλήξει ανεπανόρθωτα την δυναμική της για δημιουργία στο μέλλον. Κατά πολλούς,  από αυτό το  σημείο και έπειτα,  η commodore απόλεσε την έμπνευση ώστε να δημιουργεί πρωτοποριακά μηχανήματα και τώρα απλά συνέχισε κυκλοφορώντας  ανταγωνιστικά αντίγραφα  των μηχανημάτων άλλων εταιριών (killers).

Με την αρχική "μάγια" της χαρισματικής MOS να έχει πια χαθεί  ήταν η ώρα να ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις. Το TED project που "έτρεχε" κατά καιρούς στο εσωτερικό της εταιρίας  (και πολλές φορές είχε βαλτώσει) φαίνεται ότι ήρθε εδώ σαν από μηχανής θεός για τη λαβωμένη πια Commodore. Η αρχική σκέψη των κατασκευαστών του ήταν να αποτελέσει ένα νέο chip-set χαμηλού κόστους (κάτι σαν το πρώτο VIC)  που θα τοποθετούνταν όμως αυτή τη φορά σε μηχανήματα κάτω των 100 δολαρίων  (C16, C116) ώστε να αντιμετωπίσει τον άγριο ανταγωνισμό των φθηνών Sinclair - Timex που "ζόριζαν" επικίνδυνα τα ακριβότερα VIC-20 στις χαμηλές κατηγορίες. Κάτω όμως από  αδιευκρίνιστες συνθήκες η δυναμική του μεταλλάχθηκε σε ένα αμφιβόλου προοπτικής σχέδιο, αφού  αποφασίστηκε να ενσωματωθεί σε μια  ευρύτερη γκάμα μηχανημάτων (από αυτή που είχε αρχικά προβλεφθεί), καλύπτοντας περισσότερες αγορές. Έτσι  υπήρξαν σκέψεις για TED's  που θα  κάλυπταν τον home user, τον μαθητή, τον επαγγελματία (ακόμα και για μηχανήματα με speech synthesis, ψευδό-παραθυρικό interface και φθηνό logo station μίλαγαν). Τελικά κάποια από αυτά  εγκαταληφθησαν ενώ άλλα  πήραν το πράσινο φως και βγήκαν στην παραγωγή. Ένα από αυτά που είδαν τελικά το φως του ήλιου ήταν το περιβόητο Commodore plus/4!!!

Το νέο υπέρ-όπλο της Commodore ακούει στο όνομα TED, σειρά 264 ή αλλιώς Commodore plus/4.

 Όταν  έκανε την εμφάνιση του ως πρωτότυπο (κλεισμένο σε ένα κατάμαυρο βαμμένο case του VIC-20) ίσως κάποιος προληπτικός να διαισθανόταν ότι η μοίρα του ήταν ήδη  προδιαγεγραμμένη. Η μαυρίλα -σήμα κατατεθέν της σειράς 264 (καθώς και όλης της σειράς των Sinclair)- δε φαίνεται να έδωσε και ιδιαίτερη τύχη  στα νέα μηχανήματα της commodore. Ο Commodore Plus/4 στην τελική του μορφή φόραγε  ένα  "τολμηρής αισθητικής" case, σχεδιασμένο δια χειρός (του πασίγνωστου σε εμάς) Ira Valenski. Η επιθετική του εμφάνιση παραπέμπει μάλλον περισσότερο σε κάποιο micro της άπω ανατολής παρά σε κάποιο οικείο δυτικό πρότυπο (σκέψη που ενισχύεται αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Ira Valenski είχε δουλέψει αρκετό καιρό μαζί με τον Sum Tramiel στην Commodore Ιαπωνίας).

Έκπληξη επίσης προκαλεί ότι παρά το minimal μέγεθος του (που θυμίζει  περίπου σε διαστάσεις  ένα μικρό laptop) έχει σχετικά δυσανάλογα μεγάλο βάρος. Μια γρήγορη αδιάκριτη ματιά μέσα από τις κάτω γρίλιες του μας λύνει αυτομάτως την απορία, αφού μια μεταλλική αντανάκλαση μαρτυρά ότι το μηχανάκι κλείνει μέσα του μια φουλ FCC θωράκιση που μόνο φθηνή δε τη λες. Αν αυτά μέχρι στιγμής σας άρεσαν που να δείτε και το πληκτρολόγιο! Ξεχάστε τα χαλαρής αίσθησης πληκτρολόγια που έχουμε δει να κροταλίζουν σαν ξεχαρβαλωμένα σε φθηνές σειρές άλλων micros. Το πληκτρολόγιο του plus/4 έχει μια ανάλαφρη και σταθερή αίσθηση (αν και σαφώς υποδεέστερο από αυτά των Α8) και πραγματικά θα το ευχαριστηθείτε όταν πληκτρολογείτε αθόρυβα τα ατελείωτα listings σας!

Όχι δεν είναι κάποιος εξωτικός MSX κλώνος από την άπω ανατολή, είναι το νέο εγχείρημα της  αμερικάνικής Commodore! 

Μια ακόμα όμορφη πινελιά στο μηχάνημα δίνει και η "φωτεινή οθόνη"  του interpreter που προδιαθέτει πολύ θετικά με το απαλό μοβ border και την άσπρη οθόνη των μαύρων χαρακτήρων. Αυτό το ασπρόμαυρο contrast θα έλεγε κανείς ότι  έρχεται ως  άλλο ένα δάνειο από τα μηχανάκια της Sinclair με πολύ όμως καλύτερα fonts σαν αυτά  που έχουμε συνηθίσει στα αμερικάνικα  μηχανήματα. Το σύνολο συμπληρώνει  αισθητικά το μαύρο κασετόφωνο καθώς  και  το επίσης ασορτί τροφοδοτικό.

Το πιο ενδιαφέρον γεγονός  στο νέο micro είναι φυσικά  το TED  που δίνει μερικά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά στον μαύρο commodore. Έχουμε λοιπόν μια απίθανα ζωηρή παλέτα αποτελούμενη  από 128 χρώματα, αριθμός ρεκόρ για οκτάμπιτα συστήματα, γεγονός που αυτομάτως φέρνει στο μυαλό το βασιλιά των χρωμάτων Atari 600/800. Ο νέος commodore επίσης θα σας εκπλήξει με το μεγάλο μέγεθος  μνήμης που είναι άμεσα διαχειρίσιμο από το χρήστη (60Κ από τα 64Κ μέσα από τη Basic) ενώ μπορεί να δώσει και ένα τυπικό για την κατηγορία high resolution  mode 320Χ200  ακριβώς όπως του C64.  Στον τομέα του ήχου δεν έχουμε να πούμε  και τίποτα το σπουδαίο αφού τα 2 κανάλια (+1 λευκού θορύβου) αν και  φτάνουν για να κατατροπώσουν τον ZX-Spectrum, παρόλα αυτά θεωρούνται λίγα για micro του 1984. Από ένα πρόχειρο άκουσμα η χροιά του ήχου του θυμίζει σε μερικά σημεία περισσότερο Atari Pokey παρά κάποιο AY-3-8912A γεγονός που ίσως του δίνει και ένα μικρό συν  στη δημιουργία ηχητικών εφέ στα παιχνίδια.  Η νέα CPU 8501 τρέχει στα 1.76Mhz και είναι ταχύτερη από την 6502 του C64. Σαν ένα μικρό παράπονο (που όσο και αν θέλω να το καταπνίξω μου βγαίνει να το πω) είναι ότι το TED δε βγάζει  ογδοντάστηλο, χαρακτηριστικό που μετά από κάποια παλιά  PET's  έχουμε καταντήσει στην  commodore να το βλέπουμε με το κιάλι!

Με επιθετική αισθητική ο Commodore plus/4 κυκλοφόρησε σε μαύρο χρώμα που παραπέμπει σε Sinclair! Το κανονικό πληκτρολόγιο και οι προηγμένες δυνατότητες του  το έκαναν υπολογίσιμο αντίπαλο για κάθε computer. Δυστυχώς η υπερβολική του τιμή και η λάθος "σκόπευση" της αγοράς δε το άφησαν να ξεδιπλώσει τα φτερά του.  

Ο plus/4 διαθέτει (επιτέλους) μια βελτιωμένη έκδοση BASIC 3.5 αφήνοντας ανεπιστρεπτί την πρωτόγονη και ημιτελή PET BASIC των προηγούμενων μοντέλων. Ένα πλήθος εντολών εξασφαλίζουν καλύτερο DOS έλεγχο, διαχείριση βρόχων και δίνουν αρκετές ευκολίες  σε διάφορους τομείς όπως  τον τομέα των γραφικών. Ένας εύχρηστος (και στα πρότυπα των Microsoft διαλέκτων  ευτυχώς )  full editor  εξασφαλίζει άνετη εισαγωγή  και προπάντων διόρθωση δεδομένων, εν αντίθεση με τα σπαστικά στερεότυπα τερτίπια που θα σας υποβάλουν οι line editors  πολλών βρετανικών μηχανημάτων. Η διόρθωση των λαθών έχει ελαφρώς πιο κατανοητά Errors codes σε σχέση με το παρελθόν ενώ ένα πάτημα του πλήκτρου help κατά την εμφάνιση του μηνύματος λάθους, θα σας παρουσιάσει τη γραμμή με το πρόβλημα και τη λανθασμένη εντολή  να αναβοσβήνει! Αν και ακούγεται σαν καινοτομία εντούτοις δεν με ξετρέλανε η λειτουργία του αφού μοιάζει να εμφανίζει  τα αυτονόητα και συνεπώς τίποτα το σημαντικό.   Στα χαρακτηριστικά του plus/4 είναι και η ενσωμάτωση στη ROM μιας σουίτας τεσσάρων εφαρμογών καθώς και ενός disassembler.

O  plus/4 σηματοδότησε μια νέα εποχή  για τα computers της commodore αφού ίσως ήταν η πρώτη  φορά που η εταιρία κυκλοφορούσε ταυτόχρονα  μια παράλληλη σειρά που σκόπευε σε διαφορετικό κοινό! Μέχρι τότε απλά το νεώτερο computer αντικαθιστούσε το παλιό.  Αν και από μερίδα του τύπου το μηχάνημα παρουσιάστηκε ως ο αντικαταστάτης του Commodore 64, παρόλα αυτά ο plus/4 ακολούθησε τη δική του ανεξάρτητη πορεία μέχρι που τον έφαγε το μαύρο σκοτάδι!  Τα αίτια της αποτυχίας του θα πρέπει να αναζητηθούν κυρίως στο management που αυθαίρετα και παράδοξα άλλαξε την πορεία ενός θεωρητικά καλά στοχευμένου project  και το έριξε στα βαθιά σε μια κατηγορία που δεν είχε αρχικά  σχεδιαστεί  για αυτή. Το TED είχε δημιουργηθεί  με το σκεπτικό να κοστίζει 50 δολάρια και να πωλείται για 100. Ήταν το τέλειο Sinclair killer αφού υπερτερούσε πολλαπλάσια σε δύναμη από τον αντίπαλο και έπρεπε να μείνει εκεί.

Με υπερηφάνεια η Commodore διατυμπάνιζε ότι το μηχάνημα της προσφέρει  σχεδόν το σύνολο της μνήμης του αληθινά διαθέσιμη στο χρήστη!  

 Αν και η περιβόητη σουίτα των τεσσάρων εφαρμογών  φάνταζε σαν ιδέα  πολύ εντυπωσιακή παρόλα αυτά είχε περιορισμένες δυνατότητες ενώ έβριθε δυστυχώς και από bugs! Κανένας  user που σέβονταν πραγματικά τον εαυτό του δε θα ήθελε να πληρώσει  παραπάνω χρήματα για κάτι που ήταν έξω από τη λογική των computers (να μη μπορεί δηλαδή να διαλέξει αυτός το software που καλύπτει τις ανάγκες του και να το ανανεώνει  όποτε πρέπει). Το management επίσης ατυχώς έκρινε ότι κάποια από τα  δυνατά του χαρακτηριστικά όπως η φουλ χρήση μνήμης από το χρήστη, η "τρομερή σουίτα" με τις εφαρμογές  και το επιτέλους αληθινό RS-232 τοποθετούσε το μηχάνημα κλάσεις επάνω από τον Commodore 64 οπότε έπρεπε να πωλείται και ακριβότερα! Η σκέψη αυτή δεν ήταν απλώς εμπορικά άστοχη αλλά ήταν και παραφωνία ως προς την πολιτική της commodore που την καθιέρωσε όλα  αυτά τα χρόνια ως εταιρία μηχανημάτων αιχμής με τιμές σχεδόν κόστους και πάντα κάτω του ανταγωνισμού!

  Πέρα όμως από αυτό, ο plus/4 βρήκε στο δρόμο του και ένα άλλο ανυπέρβλητο εμπόδιο που λέγονταν Commodore 64!  Μια πρώτη αναγνωριστική ψυχρολουσία έλουσε τους υπεύθυνους της commodore όταν στην πρώτη παρουσίαση του Plus/4  στη  CES του 1984 τρόμαξαν από την επιμονή  των ερωτήσεων του κόσμου περί SID, hardware sprites και κυρίως περί συμβατότητας με τον C64! Φυσικά  κάτι τέτοιο  δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό κανενός αφού ο plus/4 ήταν ένα εντελώς διαφορετικό μηχάνημα! ΄Ένα μηχάνημα που εκείνη τη στιγμή  δέχονταν από την αγορά ένα σαφές μήνυμα ότι μάλλον πρόσφερε λιγότερα και κόστιζε περισσότερα!   Ο  C64  από την άλλη, αν και υστερούσε με τη σειρά του σε κάποια σημεία, είχε όμως hardware sprites και τον καταπληκτικό SID ήχο του. Διέθετε  ήδη  εγκατεστημένη μια  τεράστια βάση χρηστών (που δεν είχαν όρεξη να χάσουν το παλιό software τους)  ενώ απολάμβανε και τρομερής υποστήριξης από τα software houses. Ενώ αρχικά   ο C64 είχε δημιουργηθεί για  να  αντιμετωπίσει  συγκεκριμένα μηχανήματα ανταγωνιστικών  εταιριών, εντούτοις με τα μοναδικά χαρακτηριστικά του και κυρίως με τις συνεχείς πτώσεις της τιμής του κατέληξε να μεταμορφωθεί σε ένα απίστευτο υπέρ-όπλο που ανεξέλεγκτα σάρωσε  και αποψίλωσε  κάθε  micro της  silicon valey καταστρέφοντας την με τρόπο μη αντιστρέψιμο!

Ένα ισχυρό μηχάνημα που δεν μπόρεσε όμως να αντέξει στη σύγκρουση με τον C64! Κάποιοι είπαν ότι αν ο Tramiel ήταν ακόμα στα πράγματα η πορεία του ίσως θα ήταν διαφορετική...

Ήταν τόση η φόρα και το μένος του C64 που "δάγκωσε" μέχρι και τον IBM PC σημειώνοντας εκείνη την εποχή περισσότερες  πωλήσεις από αυτόν. Ήταν ηλίου φαεινότερο ότι το υπέρ-όπλο της Commodore (C64) που απροσδόκητα αποδείχθηκε  IBM, killer, Apple killer, Timex killer, Atari killer, Texas killer, Osborne killer, Radioshark killer θα γίνονταν μεγάλος πονοκέφαλος και για την ίδια την commodore! Μεθυσμένο από την αίσθηση υπεροχής που του έδιναν τα μοναδικά χαρακτηριστικά του ρίχθηκε στη μάχη και  μη βρίσκοντας πια ικανό αντίπαλο, αφιονισμένο στράφηκε εναντίον  πάντων  χτυπώντας  ακόμα και φίλια μοντέλα όπως ο plus/4  παίρνοντας τελικά και τον τίτλο του TED killer!  O plus/4  ένα χρόνο αργότερα και παρά τις σχετικά καλές του πωλήσεις θεωρήθηκε ως αποτυχία από την μετά Tramiel commodore και διακόπηκε η παραγωγή του. Το τέλος του ήταν άδικο γιατί ο Plus 4 είχε δυνατότητες πολύ επάνω από το μέσο όρο και αν ρίξετε μια ματιά στα λιγοστά demos του στο διαδίκτυο θα διαπιστώσετε ότι είναι πολύ εντυπωσιακά.

ZX-Spectrum +

 Στην Βρετανία τώρα, ο Sir Clive Sinclair έχει πετύχει  το δικό του μικρό θαύμα δημιουργώντας  από το 1982 τον πρώτο του έγχρωμο micro που θα εξελιχθεί μελλοντικά ως μια από τις πιο αγαπημένες σειρές υπολογιστών που είδε ποτέ ο κόσμος! Ο ZX-Spectrum  αν και φάνταζε μέσα στην απλότητα του κάτι αρκετά επαναστατικό,  εντούτοις  μόλις ένα χρόνο  μετά  (και εξαιτίας του σκληρού ανταγωνισμού)  έδειχνε πάλι ήδη  γερασμένος! Τα 48Κ ήταν πια λίγα ενώ τα κανονικά πληκτρολόγια τύπου γραφομηχανής είχαν γίνει τώρα το νέο στάνταρ και ζητούμενο. Η αγορά πια περίμενε κάτι νέο και η Sinclair έπρεπε να βρει τρόπο να απαντήσει σε αυτό.

Τον Οκτώβριο του 1984 o Sir Clive (και σε χρόνο ρεκόρ)  κυκλοφορεί το διάδοχο του best-seller του τον ZX-Spectrum plus! Το νέο αυτό εγχείρημα ήρθε να τονώσει τις πωλήσεις του Spectrum (που γνώριζαν μεγάλη πίεση) αλλά και  να  εξορκίσει  μακριά  τον παλιό κακό εαυτό της εταιρίας όταν κάποτε οι γραμμές παραγωγής δοκιμάστηκαν και κατέρρευσαν αδυνατώντας  να καλύψουν τις παραγγελίες (Κάποιοι ίσως  θα θυμούνται ακόμη εκείνη την περιβόητη  δημόσια απολογία της Sinclair  που ζητούσε συγνώμη επιστρέφοντας χρήματα  πίσω)! Σαν να μην έφταναν αυτά, η πρόσφατη ιστορία με τον QL (QL Saga για τους Βρετανούς) κηλίδωνε ανεξίτηλα την όποια νέα προσπάθεια.

Η Sinclair όμως έδειξε ότι δεν πτοείται από κάτι τέτοια και τον Οκτώβριο του 1984 ο Spectrum Plus βρίσκεται  ήδη στα ράφια των καταστημάτων, ταυτόχρονα (!!!) με την αποστολή των πρώτων μηχανημάτων στους Developers!!! Ο βρετανικός τύπος υποδέχεται το νέο μηχάνημα κρατώντας μάλλον επιφυλακτική στάση αφού ο καινούριος micro αποδείχθηκε ότι ήταν ο παλιός ZX-Spectrum ίδιος και απαράλλακτος φορώντας  απλά ένα νέο Case με νέα πλήκτρα! Σαν να μην έφθαναν όμως μόνο αυτά,  με τιμή πώλησης τις 180 λίρες άρχισαν και οι δημόσιες  συζητήσεις περί του αν συμφέρει καλύτερα η αγορά ενός  παλαιότερου και φθηνότερου spectrum σε συνδυασμό με κάποιο πολύ ανώτερο keyboard kit τρίτου κατασκευαστή!

 Αυτή η λύση αν και φάνταζε αρχικά ακραία,  εντούτοις ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο ύστερα από τα πρώτα ανησυχητικά νέα που έφταναν από τους μεγάλους μεταπωλητές  αναφέροντας τεράστια συχνότητα ελαττωματικών μηχανημάτων (πάντα τα spectrum-μηχανήματα είχαν και κάποιο κουσούρι) που προσέγγιζε ακόμα και το 30%!!! Το πρόβλημα αφορούσε κυρίως στο νέο πληκτρολόγιο που είχε την τάση μετά από λίγο να "πέφτει"! Τέρμα όμως με αυτά τα "πεσιμιστικά"! Ήρθε η ώρα να δούμε αυτό το μηχάνημα με τη ματιά του εραστή και το σεβασμό του μυημένου.

O Spectrum  plus ενσωματώθηκε πλήρως στη δυναστεία της Sinclair και σύντομα έγινε  ο μόνος spectrum που ξέραμε!

Πριν αρχίσω (και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων) θα ήθελα να πω ότι για τον Spectrum user το μηχάνημα του είναι ότι πιο τέλειο έχει φτιάξει ποτέ το παγκόσμιο computing! Οι δυνατότητες του είναι υπολογισμένα  ακριβώς αυτές  που μπορεί να αντέξει ο μέσος  άνθρωπος,  χωρίς τίποτα  το περιττό και φιγουρατζίδικο που θα μπορούσε τον αποσπάσει ή να τον βλάψει! Φανταστείτε ότι αν ο ZX-Spectrum  κυκλοφορούσε σήμερα, ακριβώς έτσι θα τον ήθελαν και πάλι χωρίς τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο! Το τέλειο ως γνωστόν δε χρειάζεται  κάτι  παραπάνω που θα του χάλαγε την εμπνευσμένη από το θεό (Εχμμμ...θείο ήθελα να πω...)  ισορροπία του! Υπό αυτό το πρίσμα (μου άρεσε αυτό!) θα προσπαθήσω να αναλύσω  το συγκεκριμένο θαύμ...εεεε...μηχάνημα!

Η συσκευασία του πιο γνωστού plus του home computing!

Κάθομαι και χαζεύω το (μεγέθους  δώρου)  υπέροχο κουτί του! Η συσκευασία δεν έχει αλλάξει και πολύ από αυτή του πρώτου Spectrum. Είναι ότι τελειότερο μπορείς να συναντήσεις  επάνω στο μαξιλάρι σου ή κάτω από ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο! Είναι μικρή, χωράει σε κάθε παιδική αγκαλιά και το κυριότερο κρύβει μέσα της ένα γνήσιο Spectrum plus!  Ανοίγοντας την βρίσκεστε μπροστά σε ένα από τα ομορφότερα micros όλων των εποχών! Το καταπληκτικό στην όψη νέο πληκτρολόγιο (απάντηση επιτέλους σε όσους γκρίνιαζαν με τις γομολάστιχες)  σου δίνει την εντύπωση ότι έχει σμιλευτεί με διαμάντι! Τέτοια γεωμετρικότητα,  τέτοιο σχεδιασμό δεν έχετε δει ποτέ σε κανένα από τα ως τώρα γνωστά micros!

 Τα πλήκτρα του είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να εφαρμόζουν τέλεια στην ανατομία των δακτύλων σας ενώ το επίπεδο τους δεν υπερβαίνει ποτέ το ύψος του case δίνοντας μια αίσθηση τέλειου επίπεδου στην κορυφή του spectrum!  Το κάθε πλήκτρο έχει επάνω του τυπωμένες  "ακατανόητες" εντολές και λέξεις δίνοντας την εντύπωση ότι  αυτό το micro είναι φορτωμένο με  πολλές λειτουργίες. Η τελευταία καθοριστική πινελιά έρχεται με τα δυο αναδιπλούμενα ποδαράκια στο κάτω μέρος του Spectrum που δίνουν την απαραίτητη κλίση έτσι ώστε το Sinclair σας να κερδίσει  δικαίως "άριστα" στον τομέα της εργονομίας!  Τίποτα  φυσικά δεν είναι τυχαίο αφού αυτή η αριστουργηματική δουλειά έρχεται δια χειρός Rick Dickinson που κλίθηκε να δανείσει το κοστούμι του ακριβότερου και επαγγελματικού  QL στο νέο σας Spectrum!

Η Σειρά plus βασίστηκε εικαστικά στην ναυαρχίδα της Sinclair τον QL. 

Φυσικά κάτω από το πληκτρολόγιο η μεμβράνη του παλαιού "καλού" Spectrum βρίσκεται ακόμα εκεί, αλλά αυτό είναι κάτι που το υποδέχονται μάλλον με ανακούφιση οι αληθινοί spectrum users που δε μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς αυτήν! Φυσικά μη περιμένετε και εδώ κάποιο ON/OFF διακόπτη, αφού αυτός συνεχίζει να λάμπει δια της απουσίας του κρατώντας τον Spectrum σταθερά στην κορυφή των μηχανημάτων με το πιο γρήγορο boot της ιστορίας!  Στα υπέρ του νέου σχεδιασμού θα πρέπει να προστεθεί και η (επιτέλους) ύπαρξη πλήκτρου Reset που θα σας γλυτώσει από άπειρα ξεμπριζόματα και θα αυξήσει τη ζωή του μηχανήματος! Κατά τα άλλα αυτό το micro είναι ο γνωστός σε όλους σας  Spectrum με τα υπέρ και τα κατά του. Οι εντολές εξακολουθούν να τυπώνονται με το πάτημα ενός πλήκτρου κάνοντας την πληκτρολόγηση αληθινή σπαζοκεφαλιά ενώ η basic του μηχανήματος (που δεν ήταν ποτέ από τις πιο γρήγορες)  αν και σχετικά πλήρης στην εποχή της δείχνει τώρα να χρίζει ανανέωσης. Ο συντακτικός έλεγχος του παρελθόντος είναι ακόμα εδώ καθώς επίσης και ο ιδιότυπος line editor.

Δεν υπάρχει περίπτωση να συναντήσετε ξανά τέτοια έκδοση manual  μαζί με computer!

Στα γραφικά τώρα, ο Spectrum θεωρητικά ήταν πάντα κάτω από το μέσο όρο βγάζοντας  8 χρωματικές αποχρώσεις σε δύο φωτεινότητες  και ένα μοναδικό High-res  mode (192Χ256). Η συγκεκριμένη ανάλυση για τα δεδομένα των παιχνιδιών αξιολογείται ως πολύ υψηλή δίνοντας στον spectrum τα πρωτεία στα καλοσχεδιασμένα sprites και backgrounds! Το color clash  ατυχώς βρίσκεται ακόμα εδώ ενώ ο ήχος παραμένει στο απογοητευτικό ένα κανάλι. Κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και θα πρέπει να το αναφέρω, είναι το εντυπωσιακό εγχειρίδιο χρήσης που δίνει η Sinclair με αυτό το μηχάνημα. Έχω δει άπειρα manuals μηχανημάτων άλλα είναι η πρώτη φορά που αντικρίζω ένα τέτοιο ιλουστρασιόν κόσμημα! Πραγματικά ένα  χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου καθώς ξεφύλλιζα αυτή την επίθεση αισιοδοξίας χρωμάτων και πληροφοριών με ένα layout που θύμιζε περισσότερο κάποιο Sinclair περιοδικό παρά ένα τεχνικό έντυπο. Η καταπληκτική αυτή δουλειά προέρχεται από ένα επαγγελματικό εκδοτικό οίκο (είπατε τίποτα; ) την Dorling Kindersley (DK) που ειδικεύεται στα τεχνικά computer έντυπα όλων των micros και ειδικότερα για αρχάριους και μικρές ηλικίες. Το ίδιο manual συνέχισαν να το δίνουν και με τον ZX-spectrum 128 μέχρι που η εταιρία πουλήθηκε στην Amstrad. Νομίζω ότι ο θείος έβαλε τα γυαλιά σε πολλούς με αυτή του την κίνηση!

Κυρίες και κύριοι, το πιο όμορφο manual του computing!

 Τελειώνοντας μερικές μόνο λέξεις. Ο  Spectrum plus κυκλοφόρησε για να απαντήσει στη κριτική που δέχονταν ο spectrum εξαιτίας της απουσίας επαγγελματικού πληκτρολογίου. Η λύση του νέου πληκτρολογίου αν και πολύ όμορφη δεν κατάφερε να αποδώσει τα αναμενόμενα καθώς ο spectrum  εξακολουθούσε να χωλαίνει και πάλι στον ίδιο τομέα. Σαν αντικαταστάτης όμως του Spectrum   μπορώ να πω ότι πέτυχε απόλυτα αφού μετά από ένα διάστημα  απλά αυτός θα ήταν ο Spectrum που θα γνώριζε κάποιος όταν θα άρχιζε την κομπιουτερική του ζωή τώρα. Αν και αποτέλεσε περισσότερο ένα τρικ του marketing χωρίς να προσθέτει κάτι ουσιαστικό, παρόλα αυτά πέτυχε να ενσωματωθεί τέλεια στην μακρά DNA αλυσίδα των σινκλερο-μηχανημάτων και να συνεχίσει την καταξιωμένη δυναστεία αποτελώντας  μοναδικό μηχάνημα λατρείας και πόθου!

ZX-Spectrum plus 128.

Οκτώβριος 1985 και ο διάδοχος του ZX-Spectrum plus είναι πια γεγονός... αλλά μόνο στην Ισπανία!!!  Οι παλαβομάρες της Sinclair φαίνεται ότι αγγίζουν  πια τα όρια της εκκεντρικότητας  αφού με μια ακατανόητη κίνηση εξαιρούν τη γηραιά Αλβιώνα από  μια δυναμική  πρεμιέρα  μέσα στη χριστουγεννιάτικη αγορά! Κάποιοι λένε ότι στη Βρετανία υπήρχε ακόμα απούλητο stock του παλαιότερου Spectrum plus, άλλοι πάλι ότι για μια ακόμα φορά η Sinclair αδυνατούσε να καλύψει τη μεγάλη ζήτηση. Όπως και να έχει, πολύ σύντομα και ο υπόλοιπος κόσμος θα έχει την ευκαιρία να δει το νέο τεχνολογικό θαύμα από κοντά.

Δεν έχετε δει κάτι πιο όμορφο!

Σαν γνήσιος  απόγονος του Spectrum plus ο 128 φέρει  αυτούσια την extreme εμφάνιση του προγόνου του (Rick Dickinson γαρ) ώστε να ικανοποιήσει τους  εραστές της φράξιας και της αναθεώρησης ενώ για τους φανατικούς της παλαιάς παραδοσιακής ομφαλοσκοπικής  εσωστρέφειας, η μεμβράνη φαντάζει σαν δώρο θεού (θείου)  από τον ουρανό βλέποντας κατευθείαν πίσω στις καταβολές της βρετανικής  εταιρίας! Τα καινούρια νέα είναι ότι στα δεξιά έχει ενσωματωθεί και μια θηριώδης μεταλλική ψήκτρα που μπορείτε άνετα να τη λιώσετε και να την πουλήσετε σαν μέταλλο αν  μεθαύριο τα οικονομικά σας γίνουν άθλια εξαιτίας της κρίσης!  Μικρή προσοχή μόνο χρειάζεται ώστε να μη καείτε επάνω της, αφού έχει την τάση να "ανάβει"  μετά από λίγη ώρα λειτουργίας ενώ αν κατά την επαφή νιώσετε το ρεύμα να σας γαργαλάει άβολα, τότε θα πρέπει να ελέγξτε και τη γείωση της πρίζας σας!

Στην εμφάνιση μοιάζει με αραβούργημα! 

Ο 128 έρχεται σε ένα εντυπωσιακά κατακόκκινο κουτί ελαφρά μεγαλύτερο από εκείνο του αρχικού plus.Το εντυπωσιακό manual του προγόνου του συνεχίζει να δίνεται μαζί με το νέο μηχάνημα ενώ ένα δεύτερο με λίγες μόλις σελίδες αναλαμβάνει να σας  εξηγήσει βιαστικά τα νέα χαρακτηριστικά του  καινούριου σας micro. Η πρώτη έκπληξη έρχεται αμέσως μόλις συνδέσετε το Spectrum στη πρίζα (ούτε εδώ ON/OFF διακόπτης) αφού αντί να σας καλωσορίσει η οθόνη κάποιου Basic interpreter   ένα έγχρωμο menu  πλοήγησης σας αφήνει να επιλέξετε εσείς που θέλετε να πλοηγηθείτε! Αυτός είναι ένας τρομερός νεοτερισμός δίνοντας στο νέο Sinclair ένα παραθυρικό αέρα που δεν είχα δει ποτέ μου σε άλλο 8bit μηχάνημα μέχρι τότε. Μέσω αυτού του menu μπορείτε να επιλέξετε τα 2 modes λειτουργίας, ένα για τον ολοκαίνουριο 128 και ένα για τον κλασικό 48.

Πραγματικό γλυπτό από πλαστικό και μέταλλο!

Στο 48Κ mode το μηχάνημα συμπεριφέρεται ακριβώς όπως ένας παλιός Spectrum διατηρώντας τέλεια συμβατότητα με την πολυπληθή βιβλιοθήκη των προγραμμάτων του! Αν αυτό δε σας είναι αρκετό έχω να σας πω ότι η συμβατότητα έχει κρατηθεί ακόμα και σε επίπεδο Βasic αφού ολόκληρη η παλιά γλώσσα (ακόμα και το τύπωμα  εντολής με το ένα πλήκτρο)  βρίσκεται ενσωματωμένη στο μηχάνημα. Στο 128 mode τα πράγματα γίνονται εμφανώς καλύτερα αφού αυτή είναι και η πλευρά του μηχανήματος που εκμεταλλεύεται τα έξτρα χαρακτηριστικά. Η νέα Βasic είναι εμφανώς πιο σύγχρονη και πλήρης αν και λίγο πιο αργή. Επιτέλους οι εντολές πληκτρολογούνται τώρα κατά γράμμα (όπως σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο), ενώ ο line editor έδωσε τη θέση του σε κάτι που θυμίζει  πιο πολύ full editor  

ΖΧ-Spectrum plus και ΖΧ-Spectrum 128.

.

Κατά τα άλλα ο νέος Spectrum έχει μόνο αρετές για να επιδείξει! Ξεχάστε τα 48Κ, ξεχάστε τα 64Κ, η Sinclair κάνει τη μετάβαση για εσάς κατευθείαν στα 128Κ! Με τόση μνήμη μπορείτε επιτέλους να ελευθερώσετε τη δημιουργικότητα σας αλλά  και να ανακαλύψετε στο spectrum  σας εφαρμογές όπως το ram-disk. Αν σας αρέσει η ενασχόληση με τη μουσική τότε κανένα πρόβλημα με αυτό αφού ο 128 απέκτησε επιτέλους ποιοτικό ήχο 3 καναλιών εφάμιλλο των περισσοτέρων micros του ανταγωνισμού! Σε περίπτωση που δε καταλαβαίνετε την ηχητική υπεροχή του 128mode, δεν έχετε παρά να ακούστε το Out-run  ή το Rastan σε σχέση με την βουβή μονοφωνία ενός απλού spectrum! Τώρα πια δυναμώστε άφοβα το volume και βάλτε στη διαπασών όλα τα καινούρια παιχνίδια  για να μάθει ο Amstrad-ακιας γείτονας σας ότι ήρθε νέος spectrum στην πόλη! Μια σειριακή  midi θύρα ισχυρίζεται ότι μπορεί να συνδεθεί με μουσικά όργανα, ενώ ένα Expansion, ένα  RS-232  και ένα  RGB monitor port θα ικανοποιήσουν τις ανησυχίες των πιο ανήσυχων από εσάς!

Δύο από τα πιο όμορφα κουτιά της Sinclair!

Αν και ο νέος  Spectrum φάνταζε πολλά υποσχόμενος  η παραγωγή του ατυχώς σταμάτησε ένα μόλις χρόνο μετά! Η εταιρία αντιμετωπίζοντας μεγάλα οικονομικά προβλήματα  ( εξαιτίας των παλαβομάρων του θείου)  πέρασε στην Amstrad και τέθηκε υπό καθιστός εξυγίανσης. Το Spectrum 128  δε πρόλαβε να πουλήσει τα νούμερα  που μπορούσε και άξιζε! Παρόλα αυτά, εγώ θα το χαρακτήριζα ως ένα από τα πιο ποθητά και πετυχημένα plus που βγήκαν ποτέ.

ZX-Spectrum plus 2.

Φτάσαμε στο 1986 και τα νέα για την ένδοξη Sinclair δεν είναι και τα καλύτερα!  Οι ατυχείς εμπνεύσεις του χαρισματικού Sir Clive έφεραν τα πράγματα σε ένα αξεπέραστο οικονομικό αδιέξοδο που λύθηκε  μόνο μετά την  πώληση του brand name στην Amstrad. Ο Alan Sugar αγόρασε τα δικαιώματα της Sinclair για κάμποσα εκατομμύρια λίρες και ευτυχώς (για τους οπαδούς του Spectrum) δεσμεύτηκε ότι θα  συνεχίσει να βγάζει μηχανήματα με την ίδια φίρμα.  Ύστερα από αυτό οι φήμες άρχισαν και πάλι να οργιάζουν καθώς  όλοι έβλεπαν  στον νέο εργοδότη αυτόν που θα εκπληρώσει  επιτέλους την  ( από χρόνια ανεκπλήρωτη)  προφητεία, αυτή του Super Spectrum που θα νικούσε κατά κράτος την Amiga! Οι πιο κρυφοί πόθοι  του Sinclair ποιμνίου επιτέλους θα  εκπληρώνονταν  και οι μουδιασμένοι από τα δεινά οπαδοί του Spectrum θα  έβλεπαν τώρα με ύφος υπεροψίας ακόμα και τον πιο προηγμένο δεκαεξάμπιτο ανταγωνισμό!

Δυστυχώς όμως (πάντα υπάρχει ένα δυστυχώς, οι παλιοί θα είσαστε συνηθισμένοι ε;), άνθρακες ο θησαυρός! Η εταιρία από το Essex φάνηκε να είναι πολύ καπάτσα και το χειρότερο πολύ διαβασμένη στα κόλπα του θείου! Έτσι αποφάσισε και αυτή με τη σειρά της να "καινοτομήσει" παρουσιάζοντας τον δικό της  plus 2 στο έκπληκτο κοινό !!!

Ο ZX-Spectrum +2 σε όλο του το μεγαλείο! Είναι ο πρώτος Spectrum που έμοιαζε με κανονικό micro.

Κατά τα γνωστά λοιπόν, ο νέος Spectrum ήταν ο παλιός "καλός" 128,  με κάποιες όμως ενδιαφέρουσες περιποιήσεις που είχαν ως σκοπό να αλλάξουν τελείως την εικόνα του μηχανήματος. Όσοι λοιπόν είχατε εντυπωσιαστεί στο παρελθόν με την super στιβαρή εμφάνιση των στενόμακρων Amstrad,  σήμερα επιτέλους μπορείτε να πανηγυρίσετε αφού τώρα ο Spectrum δεν έχει τίποτα πλέον να ζηλέψει από ένα Amstrad CPC! To κανονικό πληκτρολόγιο καθώς  και το ενσωματωμένο κασετόφωνο  του έδωσαν τα απαραίτητα  εκατοστά  σε μάκρος, ώστε το πρώτο γκρίζο spectrum της ιστορίας να αποκτήσει μπόλικους τόνους έξτρα αυτοπεποίθησης! Ο νέος Specy μοιάζει τώρα  πολύ πιο επαγγελματίας ενώ αντικειμενικά είναι και πολύ όμορφος micro.

Μήπως κάτι ξεχάσαμε; Μα φυσικά την τεράστια ψήκτρα του 128 προγόνου του!!! Στα πλαίσια λοιπόν της πάγιας βρετανικής παράδοσης που θέλει να υπογειοποιούνται τα πάντα (αγωγοί ΔΕΗ,ΟΤΕ κ.τ.λ) η ψήκτρα αυτή έχει μετακομίσει πλέον (αν και λίγο μικρότερη)   στο εσωτερικό του μηχανήματος μακρυά από εκεί που κυκλοφορούν κατοικίδια και  παίζουν τα μικρά παιδιά. Ένα σωρό επίσης υποδοχές αναλαμβάνουν να σας κάνουν τη ζωή ευκολότερη (όπως : TV, RGB Monitor, ένα (not standard)  MIDI out, Tape/Audio Out, Expansion I/O), ενώ η μεγάλη  είδηση είναι τα ενσωματωμένα  δύο Joystick ports!!! Είπατε τίποτα; Τέρμα τα διάφορα  interfaces που ανεβάζουν το κόστος! Η κίνηση αυτή της Amstrad ήταν  πραγματικά απίστευτη αφού  στο παρελθόν  ένας Spectrum 128  με κανονικό πληκτρολόγιο τρίτου κατασκευαστή  + ένα κασετόφωνο + ένα Joystick interface ανέβαινε δισθεόρατα σε τιμή  σε σχέση με τον νέο Spectrum plus 2! Η χαρά μου είναι πραγματικά απερίγραπτη ιδιαίτερα αν αναλογιστώ ότι ακόμα και στον Amstrad CPC απαιτείται αντάπτορας για δεύτερο joystick! Αχτύπητο ε; Μη βιάζεστε! Το κακό με αυτά τα joystick ports είναι ότι δεν είναι ούτε Atari  αλλά και ούτε kempston  συμβατά οπότε όπως καταλαβαίνετε στο θέμα των χειριστηρίων θα εξαρτάστε  εφόρου ζωής από την νέα σας μητριά την Amstrad καθώς και κάποιους λιγοστούς τρίτους κατασκευαστές.

Τολμώ να πω ότι ήταν ομορφότερος και από τα Amstrad CPC! Δυστυχώς η Amstrad τον προώθησε περισσότερο ως game machine ενώ για χρήση γραφείου πρόβαλε τα Amstrad CPC! 

Μια "χτυπητή"  διαφορά σε σχέση με το παρελθόν (για τους παρατηρητικούς),  είναι ότι τώρα απουσιάζουν οι υπερήφανα ευδιάκριτες  επιγραφές "Made in UK" που υπήρχαν στις 128Κ  συσκευασίες των προγόνων του!  Αυτή η αλλαγή είναι απόρροια του γεγονότος ότι  τώρα οι Spectrum φτιάχνονται σε  καλύτερα οργανωμένες γραμμές παραγωγής του εξωτερικού όπως της Ταϊβάν. Αυτό επέδρασε μάλλον θετικά στην ποιότητα κατασκευής  αφού η Amstrad (που κακά τα ψέματα ήξερε το εμπόριο λίγο καλύτερα από τη Sinclair) κατόρθωσε επιτέλους να ελέγξει το τελικό προϊόν  μειώνοντας το απαράδεκτα υψηλό ποσοστό ελαττωματικών μηχανημάτων που είχε παραδοσιακά  η Sinclair στο παρελθόν.

Μιλήσαμε όμως τόση ώρα  (και ομολογουμένως με ενθουσιασμό) για τα χαρακτηριστικά του μηχανήματος αλλά δε μιλήσαμε καθόλου για  μειονεκτήματα! Λοιπόν ακούστε τώρα πως έχουν τα πράγματα! Λίγο μετά από την πρώτη κυκλοφορία του  +2  άρχισαν τα όργανα αφού οι ανησυχητικές  πληροφορίες που έφταναν από την αγορά  έλεγαν  για μερική ασυμβατότητα με τα παλιά προγράμματα του Spectrum! Κάποιες μάλιστα μεγάλες αλυσίδες μεταπωλητών  ενοχλήθηκαν τόσο εξαιτίας του θορύβου ώστε ακύρωσαν μεγάλες παραγγελίες!

Το πράγμα τελικά ξεχείλωσε και σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα επιβεβαιώθηκε ότι ο plus 2 είχε όντως προβλήματα ασυμβατότητας με τους παλιούς  Spectrum που όμως τελικά  οφειλόταν μάλλον (εκτός από το σχετικό revision) κατά μεγαλύτερο λόγο στο χαμηλής ποιότητας ενσωματωμένο κασετόφωνο που δεν είχε ρυθμιστή έντασης! Έτσι, κάποιες κασέτες του παλιού Spectrum που είχαν γραφεί σε διαφορετικές εντάσεις αντιμετώπιζαν πρόβλημα στο να φορτώσουν στο νέο Spectrum!  Ένα δεύτερο σκοτεινό σημείο του plus 2 ήταν η γνωστή έλλειψη υποδοχής για εξωτερικό disk drive που βασάνιζε από καταβολής όλα τα Sinclair μηχανήματα. Οπότε όσοι λοιπόν είδατε τον plus 2 σαν ευκαιρία να ξεφύγετε από micro drives, πατέντες τύπου opus και άλλα τινά, τότε σας λέω ότι τα πράγματα δεν φαίνονται και τόσο καλά....

Το συγκεκριμένο βιβλίο το αγόρασα από κατάστημα - βιβλιοπωλείο της οδού Στουρνάρα.  

Το πακέτο στη χώρα μας κόστιζε 29.000 με ένα χειριστήριο και 6 παιχνίδια δώρο. Σε αυτή την τιμή καταλαβαίνετε ότι  ο +2 πούλησε σαν ζεστό ψωμάκι και έφερε πολλά σπίτια στο μέχρι πρότινος απαγορευτικό 128Κ tech level. Κάπου εδώ θα ήθελα να πω και λίγα λόγια  για το νέο manual  του μηχανήματος που  αν και έχει απολέσει την" illustration επίθεση" και  ενθουσιασμό των προκατόχων plus,  διαθέτει όμως  μπόλικη ουσία.. Η νέα  δουλειά λοιπόν (των 206 σελίδων)  των Ιvor Spital και  Rupert Goodwins, είναι ιδιαίτερα καλογραμμένη ερχόμενη  απευθείας από τις παλιές καλές  καταβολές της Sinclair. Έχουμε επιτέλους ξανά   πολύ καλή περιγραφή της Basic ενώ οι ομοιότητες με τα παλιά έντυπα  του παρελθόντος είναι εμφανέστατες αφού βασίζεται στο κλασικό  "Basic programming" του γνωστού  Steven Vickers. Δυστυχώς όταν απέκτησα τον δικό μου +2 δεν διέθετε το ελληνικό manual, αλλά σύντομα μόλις γνωστό βιβλιοπωλείο το εξέδωσε (σε μεγαλύτερο μάλιστα μέγεθος) σαν βιβλίο, έσπευσα  και το αγόρασα.

Τα πρώτα μηχανήματα του Θείου Sinclair είχαν κάτι το μαγικό σε εμφάνιση! Γίνετε και πάλι για λίγο παιδιά και φανταστείτε την  εικόνα τους κάτω από το δικό σας χριστουγεννιάτικο δέντρο!

Η Amstrad αργότερα ( μετά την κυκλοφορία του +3)  πραγματοποιησε ακόμα δύο γνωστές revisions του +2  στα πλαίσια  της (συνηθισμένης στα  micros) απλοποίησης για οικονομικούς λόγους. Αυτό το γεγονός έδωσε και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία  για κάποιες άλλες  βελτιώσεις. Έτσι ο +2a και  αργότερα ο +2b κυκλοφόρησαν (όπως και ο +3) στο κλασικό μαύρο χρώμα των Spectrum ( Σαν μακρινάρι QL ένα πράγμα) φέροντας μέσα τους λίγο-πολύ την αναδιαμορφωμένη πλακέτα του +3  και κάποιες αλλαγές στη ROM. Η πιο χτυπητή διαφορά  σε σχέση με τον αρχικό γκρίζο +2  βρίσκεται στην πίσω τους πλευρά και δεν είναι άλλη από την  8bit(!!!) centronics υποδοχή για printer ( Θυμάστε τους Amstrad CPC με το γνωστό θεματάκι που  είχαν με την κουτσουρεμένη 7bit centronics;). 

 Όσοι τώρα από εσάς  περιμένατε από τα νέα μαύρα plus 2  να σας φέρουν και λίγη από την (αλά CPC)  Disk drive αίγλη του plus3, δυστυχώς έρχεται και η μπανανόφλουδα!!! Ο Plus 2 δεν διαθέτει disk drive controller στο εσωτερικό του (όπως άλλωστε και ο CPC 464)! Για να συνδέσετε λοιπόν το 3"  Drive της Amstrad στον Spectrum ( στη γενική θύρα φαντάζομαι)  θα πρέπει πρώτα να αγοράσετε από την Amstrad τον ειδικό αντάπτορα που περιέχει τον controller. Τέτοιος αντάπτορας δυστυχώς αν και ανακοινώθηκε δεν κυκλοφόρησε ποτέ.  Οι μαύροι plus 2 ετέθησαν στην κυκλοφορία μετά τον plus 3 και ήταν ουσιαστικά και οι τελευταίοι spectrum που ήρθαν στη ζωή.

ZX-Spectrum plus 3.

Μέσα στον ερχόμενο χρόνο (1987) το επόμενο λογικό νοητό βήμα στην πορεία των Spectrum έγινε πραγματικότητα! O ZX- Spectrum plus 3 θύμιζε εξωτερικά έντονα τον Amstrad CPC6128 αφού στη θέση του  ενσωματωμένου (και αμφιλεγόμενου) κασετοφώνου  του plus 2, τοποθετήθηκε τώρα το γνωστό  μας 3" disk drive της Amstrad.  Αν έπρεπε να εκφράσω όλο το νόημα σε μερικές λέξεις θα έλεγα ότι ο νέος Spectrum είναι ο ίδιος και απαράλλακτος με τον παλιό σκοπεύοντας μάλιστα να αλλάξει δεκαετία μόνο με την προσθήκη ενός  Drive!!!  Αν δούμε όμως αυτό το νέο μηχάνημα με το πνεύμα του (μπετόν αρμέ)  Spectrum user, τότε άξαφνα  το πράγμα αλλάζει μεταμορφώνοντας αυτό το μηχάνημα ως εξαιρετικής σύλληψης καινοτομία με εύστοχες προσθήκες και ασύλληπτους νεωτερισμούς! Υπό το βάρος του φόβου της πολυπληθούς Sinclair κοινότητος, διαλέγω να δω τα πράγματα υπό το δεύτερο "καλό" πρίσμα (νάτο πάλι!!!)  και συνεχίζω! Ο Zx-Spectrum +3 λοιπόν,  κοιτάζει ξανά το παρελθόν και μετά από το ξεπλυμένο γκρι της χλωρίνης επαναφέρει το κλασικό μαύρο χρώμα!  Είναι δε και ο πρώτος spectrum που αποκτά επίσημα πρόσβαση σε μονάδες δισκέτας! Τέρμα πια η κακοδαιμονία, τέρμα πια οι πατέντες, τέρμα πια οι τρελο-εφευρέσεις!

Είπατε τίποτα;  Ο πιο δυνατός Spectrum που βγήκε ποτέ στην παραγωγή! Για να πλασαριστεί φθηνότερα σε σχέση με τα Amstrad CPC η σειρά  δεν συνοδευόταν από το δικό της monitor!  

Αυτό και μόνο το χαρακτηριστικό μαρτυρά από μόνο του ότι αυτός ο Spectrum καταφέρνει να σπάσει το καθεστώς "σαρίας" που επικρατούσε στις πλακέτες των προηγούμενων spectrum's, που ήθελε δίωξη και ιερό πόλεμο κατά της ξενόφερτης διαφθοράς των πολλών και εξειδικευμένων chips. Ο Plus 3 (εν αντίθεση με τους προγόνους του)  διαθέτει ένα έξτρα chip (από τον 128 στον ήχο είχαμε να δούμε κάτι ανάλογο) που δεν υπάρχει σε κανένα από τα προηγούμενα spectrum μοντέλα, ένα δηλαδή disk controller. Αυτό το chip επιτρέπει στο spectrum να δει το ενσωματωμένο drive αλλά και να συνδεθεί κατευθείαν  μέσω μιας νέας εξόδου με μια δεύτερη μονάδα δισκέτας. Αυτό φαντάζει πραγματικά υπέροχο, ιδιαιτέρα αν αναλογιστούμε ότι οι προηγούμενοι spectrum plus 2 αλλά και το blockbuster της Amstrad CPC464 δε διέθεταν τέτοιο κύκλωμα με αποτέλεσμα να χρειάζονται αντάπτορες με εξωτερικούς controllers  και πατέντες για να δουν drives! Κάτω υπό αυτό το πρίσμα (τρίτωσε!!!), ο plus 3 είναι ένας "υπερσύγχρονος" Spectrum που ατενίζει  την ερχόμενη δεκαετία του ενενήντα με αυτοπεποίθηση.

Τα δύο Amstrad - Sinclair ποζάρουν  μαζί για το φακό. 

Εκτός από τις αλλαγές  σε επίπεδο  hardware (controller, 3"disk drive, disk drive port) αλλαγές υπάρχουν και σε επίπεδο software επεκτείνοντας τη λειτουργικότητα  του νέου spectrum. Ένα νέο λειτουργικό σύστημα (+3DOS),  έρχεται από τη γνωστή Locomotive και όντας σχετικά κρυμμένο από το χρήστη φιλοδοξεί να κινεί αθόρυβα και πιο εύχρηστα από το παρελθόν  τα νήματα στον spectrum. Αλλαγές στον τρόπο χειρισμού της μνήμης έχουν πραγματοποιηθεί, ενώ μικρές τροποποιήσεις έχουμε και σε επίπεδο της αρκετά καλής 128 basic ώστε να μπορεί να διαχειριστεί τώρα και δίσκους. Ιδιαίτερη εντύπωση  προκαλεί η ύπαρξη self tests μέσα στη ROM γεγονός που φέρνει στο μυαλό τα παλαιά Atari 400/800! Ο νέος Spectrum έχει  θεωρητικά φουλ CP/M plus και CP/M 2.2 file compatibility ενώ τα κοινά στοιχεία που μοιράζεται στο disk format με τα διάφορα Amstradειδή κάνει μάλλον δυνατή και σχετικά ευκολότερη τη μεταφορά πληθώρας  CP/M προγραμμάτων από σειρές   όπως πχ. τα PCW!!!

Μιας και μιλάμε για CP/M η έλλειψη για ακόμα μια φορά του κλασικού ογδοντάστυλου  (που ταλανίζει από πάντα τα spectrum) περιορίζει την ταχύτητα και ευχρηστία στα προγράμματα  διότι  ατυχώς βλέπετε  ο νέος Spectrum δεν έχει αποκτήσει κάποιο νέο mode (όπως πολύ έξυπνα έκανε η Timex).

Να και κάτι πολύ ενδιαφέρον! Ο Plus 3 και ο plus 2 μαζί! Ο πρώτος  διαθέτει μια έξτρα  8bit centronics και έξοδο για δεύτερο drive! Εντύπωση προκαλεί η διαφορετική είσοδος  τροφοδοσίας των δυο μοντέλων. 

Τελειώνοντας, δεν ξέρω πως σας φάνηκαν εσάς όλα αυτά, αλλά το  project δε φαίνεται να έπεισε  την μεγάλη βάση χρηστών αφού μόνο ένα 10% με 15% μετακόμισε στη νέα πλατφόρμα. Μια σειρά από σοβαρά bugs  έγινε το αγαπημένο θέμα στα περιοδικά της εποχής, ενώ η ακριβή τιμή του τον έφερε σε δύσκολη θέση σε σχέση με το best seller Amstrad CPC 6128. Σαν να μην έφταναν αυτά το 1989 μια νέα δύναμη που άκουγε στο όνομα MTG Sam coupe (με ασυγκρίτως καλύτερα χαρακτηριστικά σε σχέση με κάθε spectrum) ήρθε με το θράσος και τη φιλοδοξία  να πάρει για τον εαυτό του τα σκήπτρα του Super Spectrum και του τίτλου του νέου συνεχιστή της Sinclair δυναστείας. Προσθέσετε τώρα σε όλα αυτά και τα σχέδια της Amstrad για τον νέο Amstrad 6128 CPC plus και δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι ο plus 3 γρήγορα έγινε κάτι σαν καυτή πατάτα. To 1990 η Amstrad  "σκότωσε" επίσημα  τον plus 3 ενώ όσα motherboards της είχαν απομείνει συνέχισε να τα διοχετεύει μέσω των νέων μαύρων plus 2 που συνέχισαν να πωλούν καλύτερα.  

Τα 3" drives μπορεί να ήταν ακριβά και ασύμφορα αλλά σε γενικές γραμμές ήταν γρήγορα. Αν αναρωτιέστε  για την μηχανική αξιοπιστία αυτών των διατάξεων θα σας πω ότι χάλαγαν οι ιμάντες για πλάκα όπως και στα Amstrad CPC.

Αντικειμενικά ο plus 3 δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχία- ιδιαιτέρα αν συγκριθεί με τον επίσης αποτυχημένο Commodore plus/4 (που αυτός είχε πουλήσει τουλάχιστον πάνω από ένα εκατομμύριο μηχανήματα). Πέρα όμως από αυτά ο ZX spectrum +3 είναι ένα πολύ ελκυστικό μηχάνημα που αδικήθηκε ως προς την ημερομηνία κυκλοφορίας του αφού αυτός έπρεπε να είναι (αν όχι ο πρώτος) τουλάχιστον ο δεύτερος Spectrum. Δυστυχώς δε του δόθηκε χρόνος να διορθώσει τα λάθη του και να εξελίξει περαιτέρω την ιδέα του. Δε μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν ο Spectrum σήμερα αν είχε χτιστεί από την αρχή σε αυτή τη βάση..

Atari 520 ST plus.

Εδώ φίλοι μου τα πράγματα ξαφνικά σοβαρεύουν αφού ο computer που θα εξετάσουμε ανήκει στην προηγμένη -ξεχωριστή- γενεά των 16bits. Μια γενεά που μεταμόρφωσε τελείως τον τρόπο που θα αλληλεπιδρούν οι μηχανές με το χρήστη! Μπορούμε μετά βεβαιότητας να πούμε ότι από αυτό το σημείο και έπειτα η μορφή των υπολογιστών δεν έχει αλλάξει δραματικά μέχρι σήμερα! Ο πρώτος ST έκανε την εμφάνιση του μέσα στο 1985 με χαρακτηριστικά που έκαναν  τα  super mini computers της προηγούμενης δεκαετίας να χαμογελούν αμήχανα. Ο ST ήταν ο πρώτος micro που πρόσφερε στο ευρύ κοινό  έγχρωμο γραφικό περιβάλλον  (φτυστό στη μορφή με τον Mac), είχε γρήγορα έγχρωμα γραφικά, μοντέρνο disk drive, ενώ ο χειρισμός του γινόταν αποκλειστικά από ένα mouse. Το ενσωματωμένο του midi interface αγαπήθηκε ιδιαίτερα από επαγγελματίες αλλά και ερασιτέχνες μουσικούς. Σύντομα τα 16 bit  computer της Atari κέρδισαν ένα σεβαστό κομμάτι της home αγοράς εκτοπίζοντας τους παλιούς 8bit computers. Οι δυνατότητες των γραφικών και του ήχου τους τα έκανε ικανότατη πλατφόρμα για computer games εμφανίζοντας εκδόσεις ανώτερες από τις  τότε κονσόλες τρίτης γενειάς (καθώς και των 8bit computers συστημάτων).  Αυτά σίγουρα θα τα έχετε διαβάσει και αλλού αφού θεωρούνται πολύ γνωστά.

Έχετε δει πολλές φορές από κοντά ένα Atari plus;

Στην περίπτωση τώρα του ST plus έχουμε να κάνουμε με κάτι παράδοξο αφού κανείς δε γνωρίζει μέχρι σήμερα αρκετά πράγματα για αυτόν! Είναι γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με μια  άγνωστη πτυχή της computer ιστορίας, -γεγονός δικαιολογημένο- αφού το plus της Atari  εκτός του ότι δε κυκλοφόρησε ποτέ σε μεγάλες ποσότητες, είχε και πολύ μικρο χρόνο ζωής.  Από ότι ίσως να φαντάζεστε δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πολλές πληροφορίες για αυτό το μηχάνημα οπότε η συγκεκριμένη αναφορά θα ομοιάζει μάλλον περισσότερο με  άτυπη ιατροδικαστική έρευνα, ή ακόμη καλύτερα με ανασκαφή προς αναζήτηση απολιθωμάτων παρά με μια "εκ του ασφαλούς" βιωματική  παρουσίαση.

 Ο Atari 520 ST+ πρέπει να κυκλοφόρησε ημερολογιακά κοντά στην πρώτη γέννηση του ST (μέσα στο 1985) και προοριζόταν αποκλειστικά για την ευρωπαϊκή αγορά όπου και ο ST γνώριζε μεγάλη δημοφιλία. Ουσιαστικά ήταν ένας 520-ST εξοπλισμένος όμως αυτή τη φορά με ένα megabyte μνήμης (αντί 512Κ) και θεωρείται σήμερα ο πρόγονος του 1040 ST.   Εξωτερικά φοράει το ίδιο case με αυτό του 520 ST δημιουργία του συνήθους υπόπτου  Ira Valenski (που παίρνει μόνιμα την ψήφο εμπιστοσύνης του Tramiel από τα πρώτα χρόνια της commodore)! Φέροντας εκείνο το πρώτο - πρώιμο  (προ STFM) case του,  ο 520 + διαθέτει ομολογουμένως  την πιο σικάτη και συνάμα χρηστική υλοποίηση που είδε ποτέ η σειρά. Συσκευασία δυστυχώς δεν έχω δει ώστε να μπορέσω να σας μεταφέρω ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τα παρελκόμενα και  ατυχώς δε μπορώ να ξέρω και τι είδους τεκμηρίωση συνόδευε το μηχάνημα. Λογικά  πάντως,  μπορώ να υποθέσω ότι θα πρέπει να  συνοδεύονταν από εκείνα τα χαρακτηριστικά πρώτα spiral manuals που είχαν και οι γεννήτορες 520-1040 ST.  Τώρα μάλιστα που το καλοσκέφτομαι  ίσως και μετά βίας να πρόλαβε να δει την ST-BASIC αφού οι παλιότεροι θα θυμάστε τη γνωστή ιστορία  που ήθελε την  Atari  να έχει επιδοθεί σε ένα μακρύ αγώνα δρόμου  μην έχοντας προνοήσει έγκαιρα ώστε να κλείσει οριστική συμφωνία με κάποια εταιρία για τη δημιουργία  BASIC.

O Atari 520 ST plus μου επιφύλασσε μια έκπληξη! Δε ξέρω πως έγινε αλλά το σήμα που έβγαλε στο πιστό μου Atari  SC1224 έδειξε ότι θέλει "καλιμπράρισμα" από τα πίσω ρυθμιστικά του monitor (έβγαινε πιο δεξιά)! Αυτό ήταν πραγματικά κάτι το απρόσμενο και αναρωτιέμαι μήπως τα πρώιμα ST είχαν κάποια διαφορά στο hardware σήμα.  

Σαν συνέπεια αυτής της αργοπορίας της τα  πρώτα μηχανήματα αντιμετώπισαν σοβαρά το ενδεχόμενο να δίνονται χωρίς τη Basic με μελλοντική option ο χρήστης να μπορεί να την παραλαμβάνει αργότερα δωρεάν μόλις (και εφόσον) αυτή ήταν έτοιμη!!!  Ενδεικτικό ήταν -αν θυμάστε- και το σχόλιο του Βασίλη Κωνσταντίνου μέσα από την αγαπημένη μας στήλη του Pixel "Εδώ Λονδίνο" που σας μεταφέρω αυτολεξεί : -" ...και έτσι ο ST είναι το πρώτο micro που έχει LOGO, PASCAL, C και ένας θεός ξέρει τι άλλο, αλλά δεν έχει BASIC!".  Φοβερές εποχές δε συμφωνείτε; Φυσικά η  περιβόητη Basic φιλοτιμήθηκε κάποτε  να έρθει  για να παγώσει όμως το χαμόγελο σε όσους αισιόδοξους πίστευαν ότι οι καθυστερήσεις μπορούν τελικά να βγουν ποτέ σε καλό. Πάντως και για να λέμε όλη την αλήθεια η ST BASIC αν και σε γενικές γραμμές απογοήτευσε,  παρόλα αυτά στο τέλος αποδείχθηκε ότι ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν ο Atari! Αναρωτιέστε γιατί; Μα επειδή κατάφερε να "σοκάρει" χρήστες και τρίτους κατασκευαστές ώστε  να κατασκευάσουν  τις δικές τους διαλέκτους με κάθε κόστος! Έτσι, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα η σειρά των ST αξιώθηκε να προσθέσει στη βιβλιοθήκη της πανίσχυρες BASIC διαλέκτους κάνοντας τώρα αληθινό πονοκέφαλο ποια να πρωτο-διαλέξεις.

Μια σπάνια φωτογραφία από το εσωτερικό του ST plus! Αριστερά τα έξι κάθετα chips είναι το TOS  ενώ κάτω δεξιά η γεφυρωμένη ιδιόμορφη ακολουθία  είναι η "διπλή"μνήμη!

Σας έπιασα όμως στην πολυλογία μου και ξέχασα τον ST plus! Δε θα μου γλυτώσεις σκέφτομαι και αμέσως αρπάζω τα αγαπημένα μου σταυροκατσαβίδα μιας  και ελλείψει άλλων γνώσεων είναι ο μοναδικός τρόπος μήπως μάθω τίποτα! Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα  βρίσκομαι στο εσωτερικό του ST και με αυτό που βλέπω μου φεύγουν τα κατσαβίδια από τα χέρια! Τι στην ευχή είναι αυτό; Ποιος "γάτος" μηχανικός είχε αυτή την ιδέα  και δέχτηκε  μάλιστα να βάλει την υπογραφή του σε κάτι τέτοιο; Εξηγούμαι! Οι ST έχουν από τη φύση τους τις περισσότερες motherboards Revisions σχεδόν από οποιοδήποτε άλλο υπολογιστή. Κανένας δε μοιάζει με τον άλλο! Άλλοι έχουν κενές θέσεις για έξτρα μνήμη, άλλοι όχι, ενώ η χωροταξία τους άλλαζε ανάλογα με τις εκάστοτε διαθέσεις των κατασκευαστών. Για να αποκτήσει ένας  ταπεινός ST (χωρίς κενές θέσεις επέκτασης)  έξτρα μνήμη  επιστρατευόντουσαν  συνήθως κάποιες άλλες τεχνικές όπως π.χ. μικρές πλακέτες που έφεραν επάνω τους την έξτρα μνήμη και κούμπωναν με τη βοήθεια ενός κολλητηριού σε κάποιο "έρημο" ξεδοντιασμένο socket!

Λίγα micros μπορούν να συγκριθούν με τη φινέτσα ενός Atari ST.

Αυτή η λύση ήταν τις περισσότερες φορές μονόδρομος αφού ποτέ τα ST δεν φημίζονταν  για την ανοικτή αρχιτεκτονική τους. Στην περίπτωση μας τώρα, όταν  οι τεχνικοί κλήθηκαν να βάλουν τα πρόσθετα 512Κ μνήμης στον ST plus έκαναν ένα μικρό συμβούλιο και αφού επί ώρες αναρωτήθηκαν που να κολλήσουν άραγε (ελλείψει χώρου) τα καταραμένα έξτρα chips, βρήκαν τελικά την απάντηση! Μα φυσικά επάνω από τα  παλιά!!! Ακριβώς! Η έξτρα μνήμη έχει κολληθεί ακριβώς επάνω στα παλιά chips, chip προς chip! Είναι σαν διώροφες εργατικές πολυκατοικίες από ολοκληρωμένα κυκλώματα! Αν έχετε λοιπόν κάποιες  αμφιβολίες περί της αυθεντικότητος του ST plus σας, τότε απλά ανοίξτε τον και ρίξτε μια ματιά στο εσωτερικό! Το Motherboard REV  C070243REVC και οι "Διώροφες κομμουνάλκες" από πυρίτιο είναι το δικό του σήμα κατατεθέν!.

Αυτό πραγματικά δε το είχα δει ποτέ μου και το φωτογράφισα για εσάς από κοντά! Τα cips μνήμης του ST plus είναι κολλημένα το ένα επάνω στο άλλο δίνοντας το μαγικό νούμερο του 1Mb!

Κατά τα άλλα, το μηχάνημα αυτό είναι ένα από τα πρώτα που φιλοξένησαν το TOS σε ROM (αρχικά τα ST το φόρτωναν μόνο από δισκέτα). Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από την ύπαρξη έξι chips που φέρουν κωδικούς Γερμανικής έκδοσης (TOS 1.0).  Βλέποντας το αυτό και ξέροντας ότι το ROM TOS 1.0 κυκλοφόρησε  το Νοέμβριο του 1985, αυτομάτως μπορώ να συμπεράνω ότι ο ST plus κυκλοφόρησε μάλλον τέλη 1985 αρχές 1986. Σαν επιδώσεις το TOS 1.0 υπολείπεται σε ταχύτητα  αλλά και hardware υποστήριξη σε όλα τα επίπεδα σε σχέση με τις μεταγενέστερες εκδώσεις του λειτουργικού,   ενώ έχει και  αρκετά bugs και περιορισμούς.  Στις γραφικές δυνατότητες ο ST διαθέτει τις τρεις  γνώστες αναλύσεις  (320Χ200-16C, 640Χ200-4C, 640Χ400-Mono) και μια μεγάλη  παλέτα 512 χρωμάτων! Από πλευράς ήχου η Atari έχει εμπιστευτεί το κλασικό YM-2149 ενώ μια σειρά από υποδοχές  όπως (Cartridge, Midi (in, out), centronics, RS232c, Hard Disk, Floppy disk, RGB, Joystick, mouse) δε θα αφήσουν σχεδόν κανένα παραπονεμένο. Ατυχώς απουσιάζει μια θύρα γενικής επέκτασης καθώς και η πρόβλεψη  επέκτασης έξτρα μνήμης. Η απουσία επίσης βάσεων για την εύκολη αντικατάσταση των chips που μάστιζε τους πρώτους ST  φαίνεται δυστυχώς να είναι  επίσης παρούσα στον ST-Plus. Αν άφηνα τον εαυτό μου ελεύθερο να διαλέξει και να ονειρευτεί θα ήθελα επιτέλους και ένα ενσωματωμένο hard disk controler ώστε η εγκατάσταση εσωτερικού σκληρού δίσκου να μην αποτελεί ταμπού για τα ST.  

Τώρα, για το αν πέτυχε ή όχι το συγκεκριμένο μηχάνημα δε χρειάζεται να πω τίποτα εγώ  αφού η ιστορία ήδη αποφάσισε. θάβοντας το στην αφάνεια και την ανυπαρξία! Η εύλογη όμως απορία μου   είναι με ποιο άραγε σκεπτικό  κυκλοφόρησε; Γιατί δεν φτιάχτηκε κατευθείαν σαν 1040 ST;  Τι είχε ακριβώς στο μυαλό της  η Atari; Σε περίπτωση που η απάντηση είναι ότι απλά υπήρχε πλεονάζον στοκ από  520 ST motherboards, αυτό δε θα ήταν λογικό αφού και πάλι θα μπορούσαν να τις ξεφορτωθούν αθόρυβα πλασάροντας τα  μέσα στα ολοκαίνουρια 1040 ST χωρίς θεωρητικά το παραμικρό πρόβλημα.

Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Η Διπλή πολυκατοικία μνημών φαίνεται ότι τρόμαξε με το ύψος της και τους τεχνικούς της Atari  που έσπευσαν να τοποθετήσουν αυτή τη μονωτική χαρτοταινία στο κάτω μέρος του case ώστε να αποφύγουν την επαφή με το μέταλλο και το βραχυκύκλωμα! Κάτι τέτοιο το έχω δει μόνο στους πολύ μεταγενέστερους  Falcon's με τους υπερυψωμένους memory adapters!!! 

Υπήρχε μήπως κάποιου είδους άγνωστη αποτυχία; Ήταν άραγε ο plus κάποια αποτυχημένη beta version; Τα ερωτήματα είναι πολλά και ίσως να μη λάβουν ποτέ μια απάντηση. Η μόνη ίσως λογική εξήγηση που μπορώ εγώ να δω βρίσκεται παλιά κάπου  πίσω στην αναγγελία του ερχόμενου 1040STF που οι φήμες τον  ήθελαν να φέρει 1MB μνήμης και  μια ολοκαίνουρια CPU 68020! Τελικά η κυκλοφορία του (ατυχώς) διέψευσε όλους τους ευσεβείς πόθους καθώς ως γνωστόν στο εσωτερικό του έφερε τον παλιό γνωστό  68000 του 520ST προκατόχου του. Από αυτή τη θεωρεία ίσως να προκύπτει ότι η Atari είχε αρχικά οραματιστεί δυο εκδώσεις του 68000-520ST (520ST με 512Κ και  ST plus με1ΜΒ), καθώς  και τον μεγάλο 1040 ST με 1ΜΒ και 68020. Σκέψεις για ένα παρόμοιο Super ST  επανήλθαν στη σκακιέρα και πολύ αργότερα  όταν οι φήμες ήθελαν τα νέα Atari STE να υποστηρίζουν 256 χρώματα ταυτόχρονα στην οθόνη (είναι δύσκολο να γίνει με τον 68000) αλλά όπως πάντα με την κυκλοφορία των STE ο κάθε ονειροπόλος κάθισε και πάλι στον πάγκο του.  Σήμερα ο 520 ST plus θεωρείται αρκετά σπάνιος και κοσμεί τις συλλογές πολλών από εμάς που βλέπουμε σε αυτόν το χαμένο κρίκο στην εξέλιξη των Atari. Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε!

Atari STE Plus ???

Η μυστικοπάθεια με την Atari συνεχίζεται αφού όσο και αν έψαξα δεν μπόρεσα   να βρω το παραμικρό στοιχείο για αυτό το μηχάνημα. Αυτό δικαιολογείται και από το γεγονός ότι ο STE Plus δεν κυκλοφόρησε ποτέ αφού τα λίγα πρωτότυπα που φτιάχτηκαν δε βγήκαν ποτέ στην παραγωγή!  Από αυτά που κατάφερα και συγκέντρωσα έμαθα ότι είχαν ημερομηνία 1989 και κάποιες hardware διαφορές σε σχέση με τα απλά STE. Ποιες ήταν αυτές; Μα ο σύγχρονος  IDE σκληρός δίσκος και η hardware συμβατότητα με τον ΙΒΜ ΑΤ 286! Ναι,σωστά διαβάσατε! Ο STE+, ήταν ο μόνος ST που έφερε μέσα στο ίδιο του το  case ένα εσωτερικό σκληρό δίσκο των 40MB! H Συμβατότητα με τον AT-286  επιτυγχάνονταν ( άλλοι λένε με μια extra C.P.U. Ιntel 286, άλλοι με κάποια AMD) πιθανότατα  με τη βοήθεια κάποιας πατέντας όπως το ATonce!  

Κάπως έτσι έμοιαζε εξωτερικά το "πρωτότυπο" του STE+. Η Atari επιμένει στο ίδιο case για λόγους συμπίεσης του κόστους (και δυστυχώς μαζί συμπιέζεται και  ότι βρίσκεται στο εσωτερικό....)  

Ένα τέτοιο μηχάνημα μοιάζει το τέλειο εργαλείο για κάθε Atari οπαδό! Φανταστείτε ένα micro "σταυροδρόμι των πολιτισμών" με αίσθηση MAC, λειτουργικότητα Enchanted Atari  και άμεση πρόσβαση (έχει  και το πλεονέκτημα του συμβατού drive)  στην τεράστια βιβλιοθήκη των IBM PC's!  Πραγματικά τι άλλο μπορούσε να ζητήσει κάποιος από τη ζωή του; Σήμερα κάποια από τα σχέδια της πλακέτας έχουν δει το φως της δημοσιότητας ενώ φωτογραφίες έτοιμων μηχανημάτων καταδεικνύουν ότι το αινιγματικό "υβρίδιο" είχε περάσει προ πολλού από το στάδιο του σχεδιασμού και βρισκόταν ήδη στα tests περιμένοντας το πράσινο φως ώστε να κυκλοφορήσει! 

Το STE+ υπήρξε με αποδείξεις και ντοκουμέντα!!! Στη φωτογραφία βλέπετε σχέδιο της πλακέτας του μηχανήματος. Κάτω αριστερά είναι τοποθετημένος ο IDE HD των 40MB. Δεξιά (και δίπλα από τις θύρες των mouse/joystick) βρίσκεται το τετράγωνο plcc που είναι υπεύθυνο για την IBM AT 286 εξομοίωση!  Λογικά κάπου μέσα στο χαμό θα υπάρχει και ο ελεγκτής του σκληρού δίσκου...

 Τι πήγε τελικά στραβά; Γιατί η Atari “σκότωσε” ένα τόσο ενδιαφέρον μηχάνημα που θα έδινε αρκετές ανάσες ανανέωσης στην σειρά των ST; Μόνο εικασίες εδώ μπορούν να γίνουν!  Άκουσα μια ιστορία ότι δήθεν ο Tramiel του "τράβηξε τους διακόπτες” εξαιτίας  της μεγάλης εξάπλωσης της VGA, που διαφαινόταν πια ότι θα ήταν το νέο στάνταρ! Έτσι ευνόητα ο Atari με  την υστέρηση του μονόχρωμου  high resolution mode του,  δε θα μπορούσε να  αποδώσει ακριβώς την ανάλυση (δεν αναφέρω καν τα χρώματα)  του νέου  πνευματικού τέκνου  της IBM. Όσο και αν με πονάει πρέπει να παραδεχτώ ότι χρονικά  ήταν ήδη αργά για αυτό το μηχάνημα και ήταν καλύτερα που δε βγήκε. Ένας AT-286 χωρίς VGA και (το κυριότερο) κλειστής κατασκευαστικής αρχιτεκτονικής θα ήταν μια ζωντανή αντίφαση, μια χίμαιρα!  Θα ήταν καλύτερα η Atari να διέσωζε πόρους και έξοδα ανάπτυξης και να έβρισκε  τη γενναιότητα ώστε να περάσει στην επόμενη εποχή του ST με κάποιο μεγαλύτερο επεξεργαστή (ίσως 68020) -συνθήκη απαράβατη- ώστε να αποκτήσει επιτέλους το μηχάνημα το  αναγκαίο στάνταρντ της νέας εποχής, το έγχρωμο δηλαδή mode των 256  χρωμάτων!

Να πάρει η ευχή πλήρωσα για να αποκτήσω αυτή τη φώτο αλλά χαλάλι του! Εδώ βλέπετε  σε μια σπάνια ευκαιρία το εσωτερικό ενός έτοιμου μηχανήματος! Μπορείτε να δείτε  κάτω αριστερά τον στριμωγμένο IDE σκληρό δίσκο καθώς και το ολοκληρωμένο AT-286 (δεξιά) που φέρει  όπως βλέπω το σήμα της AMD τελικά!!! 

Φυσικά ένας  υποτιθέμενος ST με 256 χρώματα και IBM συμβατότητα, που δε διαθέτει καν θύρα γενικής επέκτασης ούτε high-density 1.4 disk drive, δεν θα μπορούσε να έχει το οποιοδήποτε  μέλλον, αφού τα όποια πρόσκαιρα τεχνολογικά πλεονεκτήματα του, θα εξανεμίζονταν στη στιγμή μήνες μετά από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας του! Είναι  εντυπωσιακό το πως οι εποχές δοκίμαζαν τα ανακλαστικά των εταιριών που αναγκάζονταν να πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων ολόκληρα χρόνια δουλειάς! Κρίνοντας το μηχάνημα σήμερα με απολύτως  αντικειμενικά κριτήρια θα λέγαμε  ότι μάλλον δε θα είχε  και κανένα λαμπρό μέλλον. Βλέποντας όμως όλους αυτούς τους Atari users που μέχρι σήμερα κάνουν αγώνα με τα διάφορα mods, προσθήκες και μετατροπές ώστε  ο ST τους να μοιάζει στην τελική κάπως έτσι, τότε εύκολα καταλαβαίνετε ότι στη κοινή Atari συνείδηση ο STE+ αποτελεί μέγιστο upgrade, ιστορική ευκαιρία, μηχάνημα προορισμός, πολύτιμος  κρίκος   και “κολασμένο” κοινό απωθημένο!!!  Είναι το μηχάνημα των ονείρων μου, είναι αυτό που θα μπορούσε να είναι ο Atari και δεν έγινε ποτέ! Μακάρι να είχα ένα, το θέλω, το έχω ανάγκη, το αγαπώ απελπισμένα!

.Amstrad 464/6128 plus.

Φτάσαμε αισίως κοντά στο τέλος του 1990 και άξαφνα τα περιοδικά της Amstrad δείχνουν να  περνούν σε μια ανέλπιστη φάση δεύτερης νεότητας ξυπνώντας  από τον παρατεταμένο λήθαργο! Η έλευση των νέων super Stars των ολοκαίνουριων Amstrad CPC plus, έδωσαν  ζωή σε μια "γερασμένη" κοινότητα που έδειχνε προς στιγμήν μπερδεμένη με τα Sinclair-επιχειρήματα του Sugar! Η διοίκηση  της Amstrad δε μένει όμως μόνο εκεί, αλλά τηρώντας το αρχαίο τυπικό αποφασίζει να ποτίσει με "αίμα" τα θεμέλια θυσιάζοντας τον -μέχρι χθες- νεοφώτιστο ZX spectrum plus 3 (Ζωή σε λόγου σας) δίνοντας το μήνυμα περί του ποια σειρά έχει προτεραιότητα για την εταιρία. Το ενδεχόμενο του Super spectrum φαίνεται τελικά να απομακρύνεται, ενώ το Super Amstrad είναι η σύγχρονη ρεαλιστική πραγματικότητα. Αυτή είναι και η τελευταία απέλπιδα προσπάθεια της Amstrad  ώστε να συσπειρώσει τους εναπομείναντες 8bit πικραμένους για μια  ύστατη τελική επίθεση στα 16bit με στόχο την επικράτηση! Θα τα καταφέρει άραγε;

Ο νέος Amstrad CPC 464 plus!  Όλα σε ένα και νοικοκηρεμένα! Το συγκεκριμένο micro ήταν ίσως ο πιο δυνατός 8bit computer που μπορούσατε να έχετε. Αυτό που δε μπορείτε να νιώσετε από τη φωτογραφία είναι η απίθανη αίσθηση του πληκτρολογίου του που δεν έχει καμία σχέση με τη χλιαρή αίσθηση των παλαιών Amstrad cpc.  

Στη συλλογή μου έχω τον CPC 464 plus (64Κ) αλλά οι διαφορές με τον 6128 plus (128Κ) είναι ελάχιστες οπότε δε θα με επηρεάσει στην παρουσίαση. Εξωτερικά ο νέος CPC είναι εντελώς αλλαγμένος! Ξεχάστε τις παλιές στενόμακρες CPC μπαγκέτες που ήθελες άνοιγμα φτερών ενός άλμπατρος  για να φτάσεις από τη μια άκρη στην άλλη (εμένα πάντως μου άρεσαν!). Το νέο σχήμα είναι σαφώς πιο μαζεμένο ενώ διατηρεί και το σήμα κατατεθέν της εταιρίας, τα ενσωματωμένα δηλαδή κασετόφωνα και drives 3" αντίστοιχα. Τα μηχανήματα πιστά στις παραδώσεις συνοδεύονται για ακόμη μια φορά από τα monitors της εταιρίας που κλασικά παίζουν και το ρόλο της έξτρα τροφοδοσίας (έλεος πια με αυτό). Αν και δε μπορώ να βρω κάτι ιδιαίτερα αρνητικό στην εμφάνιση,  παρόλα αυτά κάτι δε μου κολλάει καλά αφού η όλη εικόνα μου βγάζει κάτι περισσότερο σε Fax ή αυτόματο τηλεφωνητή ( είχε ανέκαθεν παράδοση σε αυτά η εταιρία) παρά σε micro! Στο Case ο συμβολισμός χτυπάει κόκκινο με το  τεράστιο ανάγλυφο λογότυπο χαραγμένο επάνω στο κρεμ πλαστικό! Το πιάσατε το υπονοούμενο ε; Η παραπομπή στην Amiga 500 μόνο τυχαία δεν είναι, αφού το νέο 8bit υπέρ όπλο της Amstrad διαθέτει χαρακτηριστικά που θα του επιτρέψουν να τρέξει  games που θα πλησιάζουν τα 16bit πρότυπα πιο πολύ από κάθε άλλο 8bit computer.

Ο Amstrad CPC 464 plus "μπουτάρει" στην TFT οθόνη μου! Το εισαγωγικό μενού "προκύπτει" από το cartridge του συστήματος που βρίσκεται στα αριστερά.   

Από υποδοχές τώρα  ενώ το νέο μηχανάκι φαίνεται να διαθέτει παραπάνω από ότι μπορεί να ονειρευτεί κανείς: (Light pen / gun port, Stereo sound output, centronics port, Extension port, 2 (Atari) Joystick ports  + 1 analog, External drive port (μόνο όμως στον CPC 6128+), Cartridge slot, RGB monitor) παρόλα αυτά εδώ χρειάζεται λίγη κουβέντα.  Αρχικά θα πρέπει να πω ότι με μεγάλη χαρά  διαπιστώνω ότι σε αυτό το μοντέλο η Amstrad έχει κάνει φιλότιμα το κάτι παραπάνω τοποθετώντας επιτέλους κανονικές υποδοχές και όχι αυτό το χάλι που είχαν οι περισσότεροι  8bit με τις πλακέτες να προεξέχουν ξεδιάντροπα σαν σάρισες  από τις τρύπες του case! Η χαρά μου όμως δεν πρόκειται να κρατήσει για πολύ αφού σε σύντομο χρονικό διάστημα διαπιστώνω ότι η ποιότητα των πλαστικών δεν είναι και η καλύτερη δυνατή. Αλγεινή εντύπωση προκαλεί και η απουσία αναγραφής των ονομάτων των υποδοχών επάνω στο case!!!

Ευπρόσδεκτη  βελτίωση τώρα είναι ότι  επιτέλους η centronics έξοδος  γίνεται 8bit γεγονός  που βάζει τέλος στις πατέντες σε ότι αφορά στις συνδέσεις των Amstrad  με standard εκτυπωτές ( η υιοθέτηση 8bit centronics άρχισε αν θυμάστε καλά από τα μαύρα ZX-spectrum +2 ). Δυστυχώς αν και δέχτηκα με ενθουσιασμό  την ύπαρξη στερεοφωνικής εξόδου ήχου (μου έχει μείνει το κόμπλεξ από την Amiga), παρόλα αυτά θα έβρισκα πιο πρακτικό αντ'αυτού  να πρόσφερε τα  standard (Left-Right) RCA που έχουν ο Atari STE και η AMIGA. Καλά νέα ευτυχώς έρχονται από το μέτωπο των joysticks αφού για πρώτη φορά ο CPC αποκτά δύο υποδοχές για Atari joysticks. Θα θυμάστε ότι στο θέμα των χειριστηρίων τα παλιά CPC δέχονταν δεύτερο χειριστήριο μόνο με τον ειδικό αντάπτορα!

Χάλασε ο κόσμος! Το Burnin' Rubber περιλαμβάνεται στο cartridge της Basic!!!

Θα μου πείτε τώρα  σιγά τα αυγά, αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο  απλά  καθώς με το παλιό καθεστώς υπήρχε θεωρητικά και η μαύρη περίπτωση όταν θα παίζατε 2 player (και επάνω στην έξαψη της μάχης) να διαπιστώσετε ότι εξαιτίας της εξαντλήσεως του bandwidth ( ή της ανεπάρκειας  της τάσης ή και δε ξέρω και εγώ τι άλλο) να δείτε να μην λειτουργούν τα auto fires! Τώρα έχετε δύο πανίσχυρες "κονσολάδικες" υποδοχές ικανές να σηκώσουν μάλιστα μέχρι 2 ξεχωριστά fire η καθεμία!!! Ξεχάστε την ηττοπάθεια, ξεχάστε  και την ομφαλοσκοπική  εσωστρέφεια του "Sinclair interface 2"! Αυτή δεν αφορά τους φιλελεύθερους  CPC users! Στα αριστερά του μηχανήματος υπάρχει  ένα cartridge port που χρησιμεύει στην φόρτωση των νέων παιχνιδιών (που θα εκμεταλλεύονται τα έξτρα χαρακτηριστικά του μηχανήματος) αλλά και στο "μπουτάρισμα" του μηχανήματος αφού το μεγαλύτερο μέρος του firmware του Amstrad (μαζί  με την basic φυσικά) έρχεται σε cartridge!!! Ορίστε; Από την εποχή του QL έχω να ακούσω για firmware σε cartridge!  Δε ξέρω τι στην ευχή είχε στο μυαλό της η Amstrad (εύκολες ανανεώσεις λειτουργικού; Πρακτική εύκολης μετατροπής της κονσόλας GX-4000 σε CPC plus; )   αλλά ομολογώ ότι σε κάθε περίπτωση είναι ασυνήθιστο.

Κάπου εδώ θα αρχίσω λίγο και τη γεροντική μου γκρίνια αφού διαπιστώνω ότι ο CPC 464 plus μου (εν αντίθεση με τον 6128), δε διαθέτει έξοδο για εξωτερικό Disk Drive (δέκα χρόνια πριν το 2000 βρε παιδιά, αν είναι πια δυνατόν...). Αυτό το γεγονός μου έφερε άμεσα στο μυαλό κάποιους κακούς συνειρμούς του παρελθόντος και αμέσως αρπάζω χωρίς δεύτερη σκέψη το σταυροκατσάβιδο για να το δω με τα μάτια μου! Βουαλά!!! Από την πλακέτα λείπει για άλλη μια φορά (όπως και στον παλιό κλασικό CPC464)  ο disk controller! Αχ, που είσαι θείε! Τουλάχιστον εσύ μας έδωσες και ένα micro drive για να κοροιδευόμαστε! Αυτό το γεγονός το θεωρώ  "αρκετά χοντρό" και δε γνωρίσω ακριβώς πως η Amstrad σκόπευε να το μπαλώσει. Λογικά ο 464 plus θα δέχεται δίσκο με τον κλασικό - μεσοβέζικο τρόπο του αντάπτορα  που περιέχει τον controller (αν ποτέ τον έβγαλε δε γνωρίζω)  με σύνδεση στη θύρα επέκτασης και τρέχα γύρευε!

Επιτέλους κανονικές υποδοχές! Ανάμικτα συναισθήματα προκαλεί η απουσία επιγραφών στα ports...

Από αυτή την οπτική η αγορά ενός CPC 6128 plus φαντάζει μάλλον ως η πιο συνετή αφού ο μεγάλος Amstrad δείχνει λιγάκι πιο ολοκληρωμένος! Αμ, δε! Το τραγικό με την περίπτωση του 6128 plus (γιατί Amstrad χωρίς κάτι τραγικό δε γίνεται) είναι ότι και αυτός με τη σειρά του δεν έχει έξοδο για κασετόφωνο! Φανταστείτε πως ακούγεται αυτό σε κάποιον παλιό CPC 464 χρήστη που διαθέτει κάποιες εκατοντάδες κασέτες και θέλει να κάνει το μεγάλο upgrade με ένα CPC 6128 plus! Πάντως, από τους πρώτους μήνες κυκλοφορίας του μηχανήματος κάποιοι τρίτοι κατασκευαστές και αλυσίδες αναλάμβαναν να κάνουν τις απαραίτητες  μετατροπές στο μηχάνημα ώστε να ξεπεραστεί το πρόβλημα και να δει ο μεγάλος επιτέλους κασετόφωνο (πίσω λοιπόν ολοταχώς)!

Αν ρίξτε μια γρήγορη ματιά στην πλακέτα του CPC plus θα εντυπωσιαστείτε  από τη δραματική μείωση των ολοκληρωμένων (εννέα τσιπς αντί εικοσιπέντε) σε σχέση με το παρελθόν. Αυτό οφείλεται κατά μεγάλο βαθμό στην ROM του μηχανήματος που μετακόμισε τώρα στο cartridge καθώς και σε ένα νέο τετράγωνο custom chip (που εκτός από τις νέες δυνατότητες) έχει επωμιστεί  και πολλές από τις λειτουργίες παλιών ολοκληρωμένων  που τώρα περισκόπησαν. Κατά τα άλλα οι hardware δυνατότητες του CPC plus μοιάζουν εντυπωσιακές καθώς διαθέτει παλέτα 4096 χρωμάτων, one pixel οριζόντιο και κάθετο hardware scrolling, 16 hardware sprites (16X16 pixels) που μπορούν να μεγεθυνθούν σε διπλό ή τετραπλό μέγεθος φέροντας χρώμα ανεξάρτητα από την παλέτα του τρέχοντος mode.

Το Burnin' Rubber δεν καταφέρνει να εκμεταλλευτεί καμιά δυνατότητα του CPC plus! Αν θέλετε να τεστάρετε το νέο μηχάνημα υπάρχουν πολύ καλύτερα παιχνίδια.

 Στον ήχο έχουμε λίγο πιο "προσγειωμένα" πράγματα με το παλαίμαχο ΑΥ38912 (stereo πια) να δίνει 3 κανάλια ήχου (+1 θορύβου) βοηθούμενο όμως αυτή τη φορά  από DMA εξασφαλιζωντας απαλλαγή φόρτου του (Z80-4Mhz) επεξεργαστή. Αυτό στα δικά μου αφτιά λογικά φαντάζει  αναπαραγωγή Samples χωρίς κωλύματα  στα παιχνίδια. Αναλλοίωτα έχουν μείνει τα κλασικά CPC graphics modes (160 x 200-16 colors, 320 x 200-4 colors, 640 x 200-2 colors) που με τις έξτρα περιποιήσεις του hardware μπορούν  να ανεβάζουν ουσιαστικά τον αριθμό των υποστηριζόμενων χρωμάτων. Στο λειτουργικό σύστημα τώρα έχουμε μάλλον "ξαναζεσταμένο φαΐ" με το γερασμένο πια (AMSDOS)  και  εναλλακτικά  το πεθαμένο CP/M. H Basic παραμένει επίσης η ίδια ( locomotive basic1.0)  που αυτό σημαίνει  (αν δε το καταλάβατε) ότι  η Amstrad δεν έκανε καμιά προσπάθεια εδώ. Αν είσαστε λοιπόν από τους ανήσυχους που περίμεναν να υπάρχει εκμετάλλευση του νέου hardware και αξιοποίηση των εξτρά δυνατοτήτων μέσα από την BASIC  τότε θα λυπηθείτε να μάθετε ότι αυτό είναι εφικτό μόνο μέσω  low level γλώσσας.

Χωρίς το cartrige με το λειτουργικό ο Amstrad  απλά θα μπουτάρει με μια μαύρη οθόνη....

Αν και αγαπώ λίγο-πολύ όλα ανεξαιρέτως τα μηχανήματα, υπάρχουν  και κάποια που μου τραβούν λιγάκι περισσότερο το ενδιαφέρον. Τα CPC plus μου θυμίζουν έντονα (ως βίοι παράλληλοι) την υπόθεση με τα Atari STE  (και ως εκ τούτου τα αγαπώ διπλά) αφού και στις δύο περιπτώσεις οι αλλαγές έγιναν σε ήδη έτοιμους υπολογιστές περιορίζοντας έτσι τις δυνατότητες επέμβασης. Είναι γεγονός ότι ευκολότερα σχεδιάζεις κάτι από το μηδέν έχοντας από την αρχή την άνεση να το υλοποιήσεις, ενώ αντιθέτως δεν έχεις μεγάλες δυνατότητες επέμβασης σε ένα τελειωμένο "κλειστό"  σύστημα. Στην τελευταία περίπτωση η ιστορία  δυστυχώς διδάσκει  ότι μόνο πασαλείμματα μπορούν να γίνουν. Η  Amstrad έκανε λάθος εκτίμηση της αγοράς αφού κυκλοφόρησε το 1990  ως νεοτερισμό μια κονσόλα εστιασμένη στις δυνατότητες των παλαιών 8bit της Sega και Nintendo. Δεν υπήρχε περίπτωση να αντέξει στιγμή αντιμέτωπη στις νέες 16bit κονσόλες που άρχισαν να κατακλύζουν την αγορά, ενώ σαν απόδοση ήταν σαφώς κάτω από ένα Atari ST και AMIGA.

Μια ματιά στον CPC 464 plus! Βλέπετε την κενή θέση του Chip δίπλα στον Z80A CPU (λευκό barcode); Εκεί θα έπρεπε να βρίσκεται ένας Zilog FDC (ελεγκτής δίσκου) που ατυχώς στον 464 plus απουσιάζει!!!

Η σχετικά υψηλή τιμή του σε συνδυασμό με την απουσία σύγχρονου λειτουργικού καθώς και η έλλειψη μοντέρνου disk drive 3,5" του δημιούργησε δυσκολίες προσανατολισμού καθιστώντας το ένα εσωστρεφές μηχάνημα μόνο για τους φαν. Σε κάθε περίπτωση ένας νέας τεχνολογίας 16bit υπολογιστής (έστω και με σύνδεση σε tv) θα αποδώσει ασύγκριτα οφέλη στον χρήστη ενώ στον gamer ανώτερα παιχνίδια! Η μικρή υποστήριξη από τα software houses και τα πανάκριβα cartridges έβαλαν τελικά ταφόπλακα στον super Amstrad.   Σε περίπτωση δυνατότητας επιλογής επιλέξτε καλύτερα τον CPC 6128 plus  αφού είναι πιο ολοκληρωμένος. Ένα αριστούργημα που μόνο εμείς οι "ρετροπαθείς" μπορούμε να εκτιμήσουμε πραγματικά...

Amiga 500 plus.

Αυτή είναι η Amiga! Ένας υπολογιστής που αν και κυκλοφόρησε το 1985 εντούτοις η ανάπτυξη του είχε αρχίσει  αρκετά χρόνια πριν.  Είναι ίσως από τα ελάχιστα παραδείγματα στην ιστορία των υπολογιστών που ένα project αναπτύχθηκε με τόση μεθοδικότητα αποβλέποντας σε ένα ανώτερο όραμα. Με την κυκλοφορία της όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε για τους υπολογιστές ήταν πια παρελθόν αφού για πρώτη φορά ο χρήστης είχε ως περιορισμό μόνο τη φαντασία του.  Με εξωπραγματικές δυνατότητες στα γραφικά και τον ήχο η Amiga σηματοδότησε  ότι πιο προωθημένο κυκλοφόρησε στην αγορά  αλλάζοντας  τα ζητούμενα που θα πληρούν  οι υπολογιστές στο μέλλον. Η κυκλοφορία αυτού του micro έπεσε σαν κεραμίδα στην κομπιουτερική κοινότητα επιδρώντας με τρεις διαφορετικούς τρόπους.

Με το σχήμα και το "DNA" της Amiga 500 η Amiga 500 plus δε θα μπορούσε να γίνει αποτυχία! 

Πρώτον, έδειξε σε όλους το μέλλον! Ένας υπολογιστής πρέπει να μπορεί να προβάλει καθαρές εικόνες υψηλής ανάλυσης με πάμπολλα χρώματα και να τα συνδυάζει όλα αυτά με  videos, animations και ρεαλιστικά αληθινό ήχο. Αυτό είναι ο ορισμός αυτού που θα ονομάζαμε αργότερα  multimedia γεγονός απαραίτητο για παρουσιάσεις υψηλού επιπέδου. Δεύτερον, ισοπέδωσε σαν να μην υπήρχαν όλες τις παιχνιδομηχανές τρίτης γενιάς αφήνοντας  τους αποσβολωμένους  μουστακαλήδες υδραυλικούς να αναρωτιούνται τι στην ευχή πήγε στραβά και δεν πατάει μέρες πελάτης ούτε καν για απόφραξη!  Το Gaming σε αυτό τον υπολογιστή ήταν πραγματικά ονειρεμένο και η βιομηχανία των games είδε ένα νέο πεδίο πειραματισμών και δόξης. Τέλος,  η τρίτη επίδραση ήταν καθαρά  σε  ψυχολογικό επίπεδο αφού έσπασε τα νεύρα χιλιάδων μέχρι χθες τυχερών κατόχων 8bit που ξαφνικά  τώρα  έντρομοι ανακάλυψαν ότι τόσο καιρό είχαν ταχθεί με τη λάθος πλευρά!!!

 Μη μπορώντας πια  να ξανα αντικρίσουν τους υπολογιστές τους με το ίδιο μάτι, υπό το κράτος πανικού άρχισαν  να παίρνουν τους  δρόμους κραυγάζοντας αφού οι τέσσερις τοίχοι των παιδικών δωματίων τους  άρχισαν να τους πλακώνουν! Τα 8bit γραφικά πια τους τρόμαζαν, ο ήχος τώρα δεν ακούγονταν καλά,  ενώ τα κασετόφωνα έμοιαζαν ξαφνικά με κακό ανέκδοτο. Χιλιάδες απελπισμένοι συμπατριώτες μας (ταυτόχρονα με το πωλητήριο στο  pixel)  έτρεξαν κυριολεκτικά να πιάσουν κάθε είδους δουλειά που βρέθηκε μπροστά τους ώστε να αποκτήσουν με κάθε τρόπο το computer των ονείρων τους! Αυτό σαν γεγονός  επέδρασε με ένα τραγικά περίεργο τρόπο στο μέλλον της πατρίδας  μας  αφού τόνωσε την τοπική οικονομία αστικών κέντρων και περιφέρειας, εκτινάσσοντας στο ζενίθ τους οικονομικούς δείκτες. Αυτή η μετρήσιμη πλασματική οικονομική φούσκα των υποψηφίων Amiga users ήταν υπεύθυνη για την πλήρωση των δημοσιονομικών κριτηρίων και τη  μελλοντική  ένταξη μας στο Euro με τις γνωστές σε όλους μας σήμερα καταστροφικές συνέπειες!

H Amiga 500 plus περιμένει τη δισκέτα του λειτουργικού.

 Παρά τα υπέροχα χαρακτηριστικά η Amiga είχε πάντα μια μεγάλη αδυναμία που δεν ήταν άλλη από την  διαστημική της τιμή που την εμπόδιζε να χαρακτηριστεί ως μηχάνημα για τον καθένα. Το  πρόβλημα  αυτό ευτυχώς  έπαψε να υφίσταται με την Amiga 500 που έγινε η πρώτη προσιτή Amiga και καθ όλες τις έννοιες και ένας κανονικός home computer. Η 500ρα μέσα σε τέσσερα περίπου χρόνια ζωής γνώρισε τρομακτική  εξάπλωση σε σημείο να εκτοπίσει από την αγορά τους πάντες και τα πάντα Φτάνοντας  στο 1991 η commodore αποφασίζει να φρεσκάρει την Amiga 500 (αν και μεταξύ μας  δεν υπήρχε ανάγκη για αυτό)  και να μας παρουσιάσει την Amiga 500 plus!  Έχοντας κάπου μια λειψή και  ξεχασμένη στη συλλογή μου θα προσπαθήσω να δω τι τρέχει με αυτή. Θα πρέπει  εδώ να σας προειδοποιήσω ότι δεν είχα ποτέ ιδιαίτερη  επαφή με Αμίγκες οπότε ο θεός βοηθός!

Ενώ στην Amiga 500 plus έχουμε αλλαγή  λογότυπου σε σχέση με την απλή 500, το χαραγμένο λογότυπο της Amiga παραμένει ως σήμα κατατεθέν του super computer της commodore!

Βλέποντας την 500 plus επάνω στο γραφείο μου (Οk... εννοώ στο πάτωμα, δεν έχω χώρο ρε παιδιά!!!)  τη θαυμάζω!  Με χαμηλό κέντρο βάρους και  ένα πραγματικά όμορφο σχήμα σου δίνει την εντύπωση ότι κολλάει  στο έδαφος! Τα υπέροχης υφής  ποιοτικά πλαστικά της σου δίνουν την αίσθηση  μιας ιδιαίτερα προσεγμένης και στιβαρής κατασκευής. Όπως θα καταλάβατε, παλατζαρίσματα, τριγμοί και βαθουλώματα κατά   την πληκτρολόγηση ανήκουν σε άλλες κατηγορίες φθηνών micros και δεν αφορούν την Amiga!  Η Amiga 500 plus έχει ακριβώς την ίδια μορφή με το best sheller Amiga 500, φέρει το ίδιο όνομα, έχει το ίδιο υπέροχο κρεμ χρώμα  και μόνο μια αλλαγή στο λογότυπο μας πονηρεύει ότι κάτι άλλαξε. Η ίδια αίσθηση ποιότητας διατηρείται και στο εσωτερικό με μια minimal πλακέτα "όνειρο" που μου θύμισε λίγο τον Apple ΙΙ GS με την πλήρως "τεκμηριωμένη" πλακέτα που τα ονόματα των chips αναγράφονται αναλυτικά! Ο προσεκτικός σχεδιασμός των μηχανικών είναι προφανής από το γεγονός ότι σχεδόν απουσιάζουν οι ηλεκτρολυτικοί πυκνωτές από το εσωτερικό υποδηλώνοντας ότι ο σωστός σχεδιασμός δεν έχει την ανάγκη περιττών εξισορρόπησεων και "διορθώσεων".

Μια αναζωογωνιτική ανατολή στον μαγικό κόσμο της Amiga!

Το νέο μηχάνημα είναι συμβατό με την προηγούμενη γενιά ενώ διαθέτει και μια σειρά βελτιώσεων φερμένες  κατευθείαν από τη μεγάλη αδερφή Amiga 3000 που αναλαμβάνουν να ανεβάσουν  τον πήχη ακόμα  πιο ψηλά! Πρώτο και καλύτερο είναι  η μνήμη της που από τα 512Κ πήγε τώρα στο 1ΜΒ Chip RAM κοιτώντας επιτέλους απευθείας στα μάτια τον θρασύτατο  Atari ST που πάντα προξενούσε το δέος με τη τη μεγαλύτερη μνήμη του. Όσοι είχατε σοκαριστεί κάποτε που το "It Came From The Desert" απαιτούσε 1Mb επέκταση στην Amiga 500 τώρα μπορείτε να χαλαρώσετε.  Αυτή η κίνηση εκτός από τα προφανή οφέλη  έδωσε και  μια επιπλέον ανάσα στο λειτουργικό ώστε να εκμεταλλευτεί λειτουργίες όπως το multitasking που δυστυχώς με το προηγούμενο καθεστώς αδυνατούσε να προσφερθεί σε πλήρη έκταση. Η δεύτερη προφανής βελτίωση είναι η νέα έκδοση του  Kickstart  που βρίσκεται στην τεράστια  για τα δεδομένα ROM (ξεχάστε τα 256Κ της Amiga 500 αφού τώρα  έχει διπλασιαστεί  και έφτασε τα 512Κ στα όρια ενός Atari falcon και ΤΤ).  Τώρα αντί το γνωστό μπλε χέρι που κρατά τη δισκέτα εμφανίζεται ένα σύντομο animation μιας δισκέτας που μπαίνει στο drive. Η αλλαγή του λειτουργικού ευθύνεται και για μια μικρή ασυμβατότητα με το παλιό software της παλιάς Α500. Το νέο Workbench 2.04 είναι αισθητικά βελτιωμένο (Τέλος επιτέλους το ατελείωτο γαλάζιο) προσθέτοντας μεγαλύτερη αξιοπιστία στην νέα Amiga.

Μια άποψη από το εσωτερικό της Amiga plus. Κάποτε λέγεται ότι η commodore για να καλύψει τη χριστουγεννιάτικη ζήτηση της Amiga 500 "έσπρωξε" πολλές τέτοιες πλακέτες μέσα σε απλές Amiga 500  (το ρολόι αφαιρέθηκε) αφήνοντας τους χρήστες να αναρωτιούνται γιατί δεν τους "έτρεχε" το Lotus Esprit Turbo Challenge!!! Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Προσέξτε τι όμορφα τεκμηριωμένη είναι η πλακέτα με τυπωμένες περιγραφές σε όλα τα υποσυστήματα!

Μια ακόμα προσθήκη που φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού είναι και το εσωτερικό ρολόι. Αυτή η καινοτομία αν και  εκ πρώτης όψεως δείχνει καλοδεχούμενη εντούτοις ευθύνεται για πολλούς ξαφνικούς θανάτους από οξέα μπαταρίας στην πλακέτα. Τώρα μάλιστα που το καλοσκέφτομαι είναι χίλιες φορές προτιμότερο το προηγούμενο καθεστώς της προσθήκης ρολογιού (μαζί και μνήμης) από το trap door παρά να ζει κανείς με αυτό το φόβο!  Το μεγάλο όμως ατού της Amiga 500 plus δεν είναι άλλο από το  Enhanced Chip Set της (κατευθείαν από την A3000). Το ECS ευθύνεται μέσα σε άλλα και για κάποια super hi resolutions  modes όπως (1280×256, 1280×512, 1280×200, 1280×400) με 4 χρώματα. O Blitter έχει δεχτεί κάποιες περιποιήσεις ώστε να μπορεί να λειτουργήσει και σε κάποιες άλλες αναλύσεις ενώ τώρα PAL και NTSC μπορεί να αλλαχθεί με software διακόπτη.

Αυτό που λέγαμε! Η ύπαρξη της μπαταρίας στο εσωτερικό της Amiga ισούται με ένα νεκρό alien στο εσωτερικό του  Nostromo! Με την πρώτη ευκαιρία πρέπει να την ξεριζώσω! Ήδη άρχισε να κάνει ζημιά!

Κατά τα άλλα οι δυνατότητες της παλιάς Amiga είναι ακόμα εδώ με τον motorola 68000 να δουλεύει στα 7.14Mhz και την Paula να παράγει τέσσερα 8-bit PCM dma sample sound κανάλια (δεν ξέρω αν η commodore έχει κάνει  αλλαγές και στο audio filter όπως συνήθιζε σε άλλα μοντέλα). Η παλέτα παραμένει 4096 χρώματα όπως εδώ είναι τα παλιά modes και το περιβόητο HAM mode. Παρούσα  επίσης είναι και η από παλιά ασυνήθιστη δυνατότητα της Amiga να δέχεται Fast Ram (ψευδο-Fast) έννοια που δεν είχαμε συναντήσει ευρέως και τις είδαμε και στα Atari TT. Για την επικοινωνία με τον έξω κόσμο διαθέτει: (RS-232 serial port, centronics parallel port, external disk interface 2x RCA audio, 2x Atari joystick/mouse ports και μια θύρα επέκτασης)

Απόδειξη της εξαιρετικής ποιότητας κατασκευής: Στην κορυφή της φωτογραφίας βλέπετε το κάτω μέρος του πληκτρολογίου της Amiga με το στιβαρό μεταλλικό σασί.  Αυτό είναι κάτι που δε θα το δείτε κάθε μέρα!

Αρνητικά τώρα σε ένα τέτοιο μηχάνημα δεν είναι εύκολο να βρεις αν και κάθε τέτοια προσπάθεια μοιάζει μάλλον με ιεροσυλία. Παρόλα αυτά αισθητή είναι για ακόμα μια φορά η απουσία ενός hard disk controler (μπορεί θεωρητικά να δεχθεί απευθείας  από το trap door) με αποτέλεσμα να μη μπορεί να δεχθεί εσωτερικά σκληρό δίσκο. Ένα πλήκτρο Reset επίσης θα το ήθελα (μα πόσο πια κοστίζει ένα;) αφού οι συνδυασμοί πλήκτρων μου δημιουργούσαν πάντα αίσθημα μεγάλης ανασφάλειας.  Η μπαταρία του εσωτερικού ρολογιού (αναφέρθηκε και πριν) είναι ένοχη καταστροφών από τα οξέα (αν και είναι αρκετά συνηθισμένη παρενέργεια στην επιστήμη των computers)! Από το να με βασανίζει μια ζωή με πολλούς ελέγχους μάλλον θα σκεφτόμουν να την αφαιρέσω.

Προσέξτε πόσο μινιμαλιστική είναι η πλακέτα της Amiga plus!

Εντύπωση προκαλεί και το δύστροπο Amiga disk drive format 880Κ που παρά τα προφανή οφέλη του σε χωρητικότητα, μοιάζει να ευθύνεται κατά πολύ για την απομόνωση της Amiga γεγονός που ίσως να άλλαζε  με την επιλογή κάποιου πιο στάνταρ format. Σαν παρενέργεια αυτής της γραμμής  η  μεταφορά σήμερα Amiga προγραμμάτων από το pc γίνεται ένας μικρός πονοκέφαλος. Για να είμαστε όμως δίκαιοι το Disk drive της plus μοιάζει να δουλεύει πιο αθόρυβα σε σχέση με αυτό της 500ρας.

Η Γενική θύρα επέκτασης στο κάτω μέρος της Amiga!

Τώρα σχετικά με το αν πέτυχε η Amiga 500 plus, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Εμπορικά σίγουρα απέτυχε αφού δεν πρόλαβε να διαδοθεί (ήταν η πιο βραχύβια Amiga που κυκλοφόρησε με ζωή περίπου στους έξη μήνες)!  Για άγνωστη σε εμάς αιτία  η Commodore διέκοψε σχεδόν αμέσως την παραγωγή της και προχώρησε στην αναθεωρημένη της έκδοση, την Amiga 600 (που με τη σειρά της υπέκυψε στην ανωτερότητα της Amiga 1200). Αν δούμε πάντως την Amiga 500 plus ως  ένα micro που φέρει αυτούσια  τη μορφή και το μεγαλύτερο μέρος του DNA της Amiga 500 μόνο ως αποτυχημένη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί! Βλέποντας μάλιστα  σήμερα τους χιλιάδες ανθρώπους που ασχολούνται με τις απλές A500 γίνεται γρήγορα αντιληπτό ότι η Amiga 500 plus σίγουρα  δε θα απογοητεύσει κανένα με τις δυνατότητες της και θα αποτελεί πάντα πολύτιμο εξελικτικό στάδιο στην πετυχημένη δυναστεία της Commodore.

Επίλογος!

Εδώ κάπου φτάσαμε στο τέλος του γιορτινού μας αφιερώματος! Τα computers που παρέλασαν στην οθόνη σας αποτέλεσαν τα υπέρτατα αντικείμενα λατρείας των παιδικών μας χρόνων! Τα plus του home computing (ως η τελευταία λέξη της τεχνολογίας της εποχής τους)  έβαλαν φωτιά σε πολλές γιορτινές περιόδους αλλά και οικογενειακούς  προϋπολογισμούς! Από αυτά τα χαρισματικά micros που αναλύθηκαν παραπάνω μπορώ να πω με σιγουριά ότι η Amiga 500 plus κερδίζει άνετα τα πρωτιά αφού τα εξαιρετικά χαρακτηριστικά της την ανέβασαν σε άλλη κατηγορία αξίζοντας με το παραπάνω το θετικό πρόσημο.

 Το εντυπωσιακό επίσης Amstrad CPC 464 plus κατάφερε να εντυπωσιάσει αφού οι αλλαγές που έφερε σε σχέση με την παλιά σειρά ήταν ιδιαίτερα εκτεταμένες και δε θα απογοητεύσει σε καμία περίπτωση αυτόν που θα το εμπιστευτεί. Το Spectrum plus 128 ήταν σίγουρα το Spectrum που έφερε τις πιο εκτεταμένες αλλαγές στην ιστορία της Sinclair με τα plus2/plus3 να δίνουν επίσης το δικό τους σημαντικό στίγμα στη σειρά. Από εκεί και πέρα  το Atari ST plus ακολούθησε απλά την πεπατημένη προσφέροντας απλά έξτρα μνήμη ενώ ο Spectrum plus πληκτρολόγιο και πλήκτρο reset! Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί ο Commodore plus/4 που κάνει κατάχρηση της ονομασίας plus αφού δεν αποτελεί συνέχεια προηγούμενης σειράς και συνεπώς δεν έχει συμβατότητα με κανένα. Αν και διαθέτει αξιοζήλευτες δυνατότητες  και πούλησε ίσως τα περισσότερα κομμάτια από όλους τους άλλους μαζί,   παρόλα αυτά είναι ο μόνος micro που δεν ανταποκρίνεται στη συνθήκη plus που περιγράψαμε στην εισαγωγή.

Ο QL plus D special υπήρξε μάλλον μόνο στο μυαλό κάποιων Ελλήνων...

Τελειώνοντας  θα ήθελα απλά  να αναφέρω και μια ιδιόρρυθμη περίπτωση, αυτή του "QL plus D special" της Sinclair που όσο και αν προσπάθησα να συλλέξω στοιχεία δεν μπόρεσα να βρω τίποτα οδηγώντας με στο συμπέρασμα ότι αποτέλεσε μάλλον κάποια "ελληνική πατέντα" (εξελληνισμένη ROM και σουίτα εφαρμογών) και όχι κάποια επίσημη διεθνή κυκλοφορία ώστε να αναφερθεί. Μέχρι την επόμενη φορά, να προσέχετε, εις στο επανιδείν!