Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Roland MT32: Ήταν η τελευταία ευκαιρία των Adventures του Atari ST;

Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια, όταν σε  κάποιο τεύχος του (νέου τότε) περιοδικού SPRITE, τα μάτια μου έπεσαν σε ένα καταπληκτικό άρθρο, που για λίγο ομολογώ ότι με "κλόνισε", αλλάζοντας τον τρόπο που έβλεπα μέχρι τότε τα κομπιουτερικά δρώμενα! Σε αυτό λοιπόν το "αιρετικό"  κείμενο, ο "προσηλυτιστής" συντάκτης, "ευαγγέλιζε" την παντοδυναμία των PC's στον τομέα του (άκουσον, άκουσον!) gaming!!! Ήταν τόσο μάλιστα μεγάλος ο οίστρος του,  που  έφτασε στο σημείο  να υποστηρίξει,  ότι ο μόνος λόγος που δεν είχε βγει  ακόμα το "Sonic the Hedgehog" στο PC, ήταν το "μπέρδεμα" (α)συμβατότητας, ανάμεσα στις διαφορετικής αρχιτεκτονικής VGA's, που κυκλοφορούσαν τότε!

Χμμμ....λές; Ίσως και να είναι πιθανό, αλλά πως είναι δυνατόν αυτό  το "αρχαίο" μηχάνημα, που μετά βίας θα το χαρακτήριζα Computer, να φτάσει σε σημείο να γίνει η τέλεια παιχνιδομηχανή; Πως θα μπορούσε αλήθεια να συναγωνιστεί μεγαθήρια, όπως το φοβερό και τρομερό Sega Mega Drive; Την εποχή που διάβαζα αυτό το άρθρο, η παντοδυναμία των 16bit home computers έκανε το ενδεχόμενο μιας τέτοιας προοπτικής να δείχνει αρκετά απίθανο, ενώ τα όποια κέρδη  αποκόμιζε η πλατφόρμα του MS-DOS από τις "πολύχρωμες"  EGA και VGA κάρτες γραφικών, εξανεμιζόντουσαν στη στιγμή εξαιτίας της παρατεταμένης αφωνίας που ήταν καταδικασμένοι οι IBM κλώνοι (ούτε όρκο σιωπής να είχαν δώσει!). Χμμμμ... σίγουρα είχε φαντασία και πολύ θράσος ο νεαρός.   

Αφήστε τους Amiga users να ψάχνουν εναγωνίως για συμβατό midi interface! Ο Atari ST μπορεί να "οδηγήσει" χωρίς καμία έξτρα προσθήκη αυτή την "κάρτα όνειρο", αντικείμενο του πόθου όλων των PC's users! Αν βρείτε παιχνίδια που την υποστηρίζουν θα ζήσετε μια εμπειρία που όμοια της δεν είχατε ποτέ ξανασυναντήσει! Μη ξανά ακούσω λοιπόν Amiga user να "στραβώνει" όταν ακούει για το midi του Atari.  Το Midi δεν είναι μόνο για δουλειά αλλά μπορεί να δημιουργήσει μαγεία! Είπαμε, το αμερικανάκι τα έχει όλα και συμφέρει!


Προχωρώντας όμως την ανάγνωση λίγο  παρακάτω (και με την  αμφισβήτηση μου να φουντώνει ολοένα περισσότερο), δέχθηκα  άξαφνα και την χαριστική βολή! Ο "προβοκάτορας" αρθρογράφος άρχισε να εκθειάζει τώρα και τις...ηχητικές δυνατότητες των συμβατών!!!!! Αυτό το ενοχλητικά αλλόκοτο κείμενο,  άρχισε  να με προκαλεί μέχρι δυσφορίας, παίζοντας απροκάλυπτα πια με τη λογική μου! Δεν πίστευα  αυτά που διάβαζα, περί της ανυπέρβλητης πιστότητας των εκπληκτικών (αληθινών) μουσικών οργάνων που έβγαιναν μέσα από τα ηχεία (!!!) του PC! Ένα ηχητικό αποτέλεσμα τέτοιας ποιότητας, που θα έκανε  ακόμα και την τρομερή AMIGA να κοκκινίσει από την ντροπή της!!!

-"Πέσαμε θύματα αθέμιτου ανταγωνισμού", έλεγε και ξανάλεγε ο "αμήχανος" συντάκτης προσπαθώντας και αυτός σοκαρισμένος  να βρει ένα "καταραμένο" άλλοθι για αυτό που βίωνε! Και ήταν τελικά όλα ακριβώς όπως τα έλεγε...

Ο ήχος φυσικά δεν προερχόταν από το ταπεινό speaker του PC, αλλά  από μια πανάκριβη κάρτα επέκτασης,  που έφερε την υπογραφή  ενός ιαπωνικού κολοσσού, της  ξακουστής ROLAND!!!  Μετά και από αυτό, ο κόσμος μου άρχισε να καταρρέει! Το SPRITE είχε δίκιο! Τα PCs έκρυβαν  μέσα τους αρετές που μέχρι τότε αρνιόμουν πεισματικά να δω. Κάποτε στο μέλλον, οι συμβατοί θα γίνονταν πράγματι η δυνατότερη παιχνιδομηχανή! Η "διαβολική"  τους  άνεση να δέχονται όλες αυτές τις "καταραμένες" μαγικές κάρτες επέκτασης, τους εξασφάλιζε εφόρου ζωής,  ότι θα είχαν πάντα τα καλύτερα γραφικά και ήχο! Ήταν όμως αυτή η αρχή του τέλους των 16bit home computers; Θα μπορούσε άραγε  ο αγαπημένος μου Atari ST να ανταγωνιστεί αυτά τα τέρατα, στο δικό τους γήπεδο, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο;


Εδώ βλέπετε την οπίσθια άποψη του Roland MT32. Η συγκεκριμένη διάταξη, είναι η πρώτης γενιάς υλοποίηση. Από αριστερά βλέπουμε το πλήκτρο ενεργοποίησης, τη θύρα τροφοδοσίας, τις θύρες midi και τις δυο εξόδους Left-Right  των 2X 6.35MM MONO JACK AUDIO για τον ήχο. Η μεταγενέστερη υλοποίηση του MT32 (Με κάποιες αλλαγές- βελτιώσεις στο εσωτερικό του)  είναι εύκολο να αναγνωριστεί αφού έχει συν μια υποδοχή για ακουστικά! Παρόλα αυτά, πολλοί PC χρήστες κυνηγάνε επίμονα αυτή την πρώτη έκδοση προς αποφυγή προβλημάτων συμβατότητας (για κάθε ενδεχόμενο). 


Η θλιβερή αλήθεια είναι βέβαια στις μέρες μας γνωστή (όσο και αυταπόδεικτη), αφού όλα αυτά χρόνια δεν προλαβαίναμε να μετράμε τη μια κατακέφαλη μετά την άλλη! Χάσαμε ένα δύσκολο πόλεμο και είχαμε απώλειες! Σίγουρα θα έχετε συναντήσει  κάποιο παλαίμαχο χρήστη της τότε ένδοξης εποχής, να τριγυρνάει σήμερα μισότρελος στα φόρα,  να ταΐζει στον εθνικό κήπο κοπάδια τις γάτες και να τον κυνηγούν τα παιδιά στις γειτονιές! Σας φαίνεται τραγικό αυτό; Ίσως και να είναι! Όμως φίλοι μου τα πράγματα παραλίγο να μην ήταν ακριβώς έτσι! Σήμερα θα μιλήσουμε για κάτι που δεν έγινε ευρέως γνωστό! Θα προσπαθήσουμε  να "ψηλαφίσουμε" εκείνη την ύστατη αμυδρή πηγή φωτός, που λίγο πριν το τέλος θα μπορούσε οριακά να αναστρέψει αυτήν την κατάσταση, δίνοντας πολύτιμες ανάσες οξυγόνου στα αγαπημένα μας 16bit homes. Τι ήταν αυτό; Συνεχίστε την ανάγνωση.


Αλήθεια, η ιδέα να παίξετε παλαιά Adventures της Sierra σε ένα παλαιότερο σύστημα σαν τον Atari ST πως θα σας φαίνονταν; Αν έχετε ενδοιασμούς προχωρήστε παρακάτω στην ανάγνωση!



Και ενώ όλα αυτά που περιέγραψε το περιοδικό SPRITE άρχισαν σιγά-σιγά να γίνονται...η νέα μας πραγματικότητα, πίσω εκεί στο Αταρικό στρατόπεδο επικρατούσε η συνηθισμένη (δεν κάναμε και τίποτα άλλο) παγωμάρα! Και επάνω εκεί, που ετοιμαζόμασταν να "αποχαιρετήσουμε ο ένας τον άλλον, καταδικασμένοι από ασφυξία, και  εγκλωβισμένοι  σαν τα ποντίκια στο κελί της κλειστής αρχιτεκτονικής, που εμείς οι ίδιοι χτίσαμε, ξάφνου κάτι φάνηκε ελαφρά να κινείται από το μέτωπο -μιας γνωστής σε εμάς- εταιρίας, την ηγέτιδα των Adventures Sierra! Ο αμερικάνικος κολοσσός λοιπόν, φιλοδοξώντας να περάσει σε μια νέα εποχή δημιουργίας τίτλων,  σκέφτηκε να δώσει στα προϊόντα του, ένα πιο προηγμένο, κινηματογραφικού τύπου,  οπτικοακουστικό αποτέλεσμα.

Η τέλεια εικόνα θα έρχονταν με τη βοήθεια της υψηλής ανάλυσης και των 256 χρωμάτων της SVGA,  ενώ ο τέλειος κινηματογραφικός  ήχος, θα εξασφαλίζονταν με τη χρήση "εξωτικών"  Sound cards και modules όπως το  Roland MT32. Για να επιτευχθεί μάλιστα το μέγιστο αποτέλεσμα, η Sierra  προσέλαβε για αυτό το σκοπό, επαγγελματίες συνθέτες μουσικούς!  Σύντομα η Sierra και η Roland  ξεκίνησαν μια στενή συνεργασία, με την  πρώτη  να υποστηρίζει  μανιωδώς στα παιχνίδια της την χρήση του MT32 (η Sierra πήρε μάλιστα και τα δικαιώματα πώλησης του MT32 στις Η.Π.Α) ανοίγοντας έτσι νέους δρόμους στην ψηφιακή διασκέδαση. Για όσους δεν έχουν ποτέ ακούσει ή δει τη συγκεκριμένη διάταξη της Roland, θα πω ότι το MT32 ήταν ένα μικρού μεγέθους module synthesizer (έμοιαζε σαν ψηφιακό ξυπνητήρι πρίζας) που θα μπορούσε να συνδεθεί σε ένα PC μέσω της θύρας Midi. Οι βασικές λειτουργίες του ήταν προσβάσιμες μέσω ενός απλοϊκού front panel και της υποτυπώδους LCD οθόνης του, ενώ οι πιο εξειδικευμένες λειτουργίες του, ήταν προσβάσιμες μόνο μέσω ενός computer ή κάποιου  sequencer. 


Ποιες λέξεις σας έρχονται στο μυαλό όταν ακούτε SIERRA; Roberta Williams, όνειρο, παραμύθι, ελευθερία, PC's, 256 χρώματα, πολλά games που τελειώνουν με τη λέξη  quests και απροσδόκητα...Atari ST με Roland. Ζω ένα όνειρο μη με ξυπνάτε!!!


Το Roland MT32 χρησιμοποιούσε ένα σύστημα σύνθεσης γνωστό ως L.A.S., συναντούμενο, και στη best seller σειρά  synthesizer Roland  D-50. Θεωρείται μάλιστα ως προάγγελος του General MIDI, ενώ τα κορυφαία για την κατηγορία χαρακτηριστικά του, του έδιναν σαφές προβάδισμα έναντι των φθηνότερων wave table-Fm synthesis καρτών, που κυκλοφορούσαν εκείνα τα χρόνια στα PC's. Τα μουσικά όργανα ακουγόντουσαν πραγματικά φυσικά, ενώ (η αχίλλειος πτέρνα των άλλων καρτών ήχου) τα κρουστά, ακούγονταν επιβλητικά, γεμάτα όγκο,  ικανά να μεταδώσουν την απόλυτη έξαψη στον τυχερό ιδιοκτήτη ακροατή! Αν δε την έχετε ακούσει ποτέ, αξίζει να τη δοκιμάσετε σε παιχνίδια όπως το King.s Quest IV ώστε να ακούσετε  τα πανέμορφα εκκλησιαστικά όργανα με τον μεσαιωνικό  ρομαντισμό!

Η εξέλιξη της χρήσης του MT32 στο PC,  ήρθε  ουσιαστικά με την ISA υλοποίηση του, ως κάρτα πια, με την ονομασία  LAPC-I  (για την ακρίβεια ήταν μια Roland CM-32L μαζί με ένα MPU-401). Στα υπέρ της συγκεκριμένης διάταξης  ήταν και η ύπαρξης  33 samples εφέ (CM32), που έκλειναν το μάτι στο gaming, αφού προοριζόντουσαν για χρήση στα διάφορα παιχνίδια.  Αποτρεπτικός παράγοντας για την απόκτηση ενός MT32 ή μιας  LAPC-I, ήταν δυστυχώς  η πολύ υψηλή τιμή τους, που  παρόλα αυτά, ενδεχομένως δεν θα κρατούσε μακριά τον, αποφασισμένο να  έχει το καλύτερο, power user! Οι κάρτες ήχου της Roland, έμειναν στην ιστορία, ταυτισμένες με την ποιότητα χωρίς παραχωρήσεις, ξαφνιάζοντας μέχρι σήμερα ακόμα και τον έμπειρο χρήστη με τον ήχο τους! Η συμβολή τους στον ήχο του υπολογιστή ήταν δεδομένη, σε μια εποχή μάλιστα που δεν υπήρχε ακόμα  καλά - καλά κάποιο ενιαίο πρότυπο.


"Μαζεμένο" το Roland θα σας θυμίσει σε μέγεθος περισσότερο ένα επιτραπέζιο ψηφιακό ξυπνητήρι παρά ένα synth rack! Σήμερα μπορείτε να αποκτήσετε το δικό σας σε πολύ χαμηλή τιμή - αν και ορισμένοι αρχίζουν να ξυπνάν σιγά - σιγά και να ανεβάζουν τις τιμές εξαιτίας της σημερινής του "ξαφνικής"  ζήτησης! Αν θέλετε το δικό σας πρέπει να βιαστείτε!


Ο Atari ST από την άλλη, με τη δεδηλωμένη του τυφλή υποταγή στα square form κελεύσματα της σειράς AY-3-8910, "χώλαινε" σαφώς έναντι των πιο εξειδικευμένων ηχητικών υλοποιήσεων που βρίσκονταν σε λειτουργία σε άλλα  συστήματα. Η κλειστή αρχιτεκτονική  του, καθώς και η προσπάθεια διατήρησης  της εύθραυστης  συμβατότητας με τους  γενάρχες  της σειράς,  έκανε την οποιαδήποτε προσπάθεια ηχητικής αναβάθμισης αρκετά δύσκολο εγχείρημα. Είναι  πράγματι λυπηρό να βλέπεις τα μισητά PC's,  να δέχονται κατά κόρον αυτές τις καταπληκτικές  Synthesizers κάρτες  με τον εξωπραγματικό ήχο, ενώ ο  Atari ST, ο πραγματικός βασιλιάς των studios,  να παραμένει ίδιος και απαράλλαχτος, όπως την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε! Έπρεπε  όμως να είναι έτσι τα πράγματα; Αν το σκεφτεί κάποιος με την απλή λογική, ο Atari ST δεν είχε την ανάγκη ενός ISA slot στο εσωτερικό του, ώστε να χειριστεί μια synthesizer κάρτα! Το "αμερικανάκι" ήταν εξοπλισμένο από τη γένεση του με standard MIDI θύρες, που του επέτρεπαν να ελέγχει  μεγαθήρια, πολύ μεγαλύτερα ακόμα και από αυτή την κάρτα της Roland!  Θεωρητικά ο ST θα μπορούσε άνετα (και πολύ πιο εύκολα από ένα PC) να δεχτεί εξωτερικά μια τέτοια κάρτα, μέσω των ενσωματωμένων MIDI θυρών του και να απολαύσει  άμεσα των ευεργετημάτων της.


Και έτσι πραγματικά έγινε! Με το S.C.I.0 Sierra's Creative Interpreter, ήρθε και η συνεργασία της MT-32 με τον ST!  Διάσημα adventures, που άφησαν εποχή μέσα από τις σελίδες του Pixel (και τα νοσταλγικά κείμενα του Ανδρέα Παρασκευά Τσουρινάκη), ξαφνικά αναγεννήθηκαν στον ST, εμφανώς ωφελημένα από τη δύναμη της Roland!  King's Quest IV, Police Quest 2,  Space Quest 3, Leisure Suit Larry 3 είναι μερικά από τα παιχνίδια που "ρευματοδώτησαν" πανηγυρικά αυτή τη νέα ονειρική προοπτική, στήνοντας το ασφαλές προγεφύρωμα που θα οδηγούσε όλους τους Atari users με σιγουριά στο μέλλον. Ακολουθώντας το παράδειγμα της Sierra, αρκετές ήταν οι εταιρίες που υποστήριξαν  με τη σειρά τους  το νέο αυτό πρότυπο, προσπαθώντας μη χάσουν το τρένο των εξελίξεων. Αν και αυτή η περίοδος έδειξε αρχικά αρκετά υποσχόμενη, εντούτοις η υπόθεση του Atari ST εγκαταλείφθηκε σχετικά γρήγορα, βάζοντας άδοξα τέλος και σε αυτό το όνειρο! Ο αριθμός των παιχνιδιών του Atari  που υποστήριξαν το MT32 πρότυπο δε μου είναι γνωστός, ωστόσο ίσως με το ζόρι να μετρούνται στα δάχτυλα των δυο χεριών. Εδώ θα πρέπει να τονίσω, ότι δεν πρέπει να συγχέουμε το ΜΤ32 πρότυπο με την  General MIDI σύνδεση που υποστηρίζουν άλλα παιχνίδια του Atari ST και είναι περισσότερα.

Θαυμάσια! Συνδέσατε επιτυχώς το MT32 και είσαστε σχεδόν έτοιμοι! Πριν δοκιμάσετε να τρέξετε το παιχνίδι, εκτελέστε το Music.PRG  για να επιλέξετε music device. Σε διαφορετικές εκδόσεις του προγράμματος θα συναντήσετε και μια τρίτη επιλογή για το Casio CZ. Μόλις επιλέξετε μονάδα σώζετε και το πρόγραμμα θα εγκαταστήσει αυτόματα το midi module. Από εκεί και πέρα θα ζήσετε ένα όνειρο από το οποίο δε θα θελήσετε ποτέ να ξυπνήσετε! Δεν υπάρχει πια καμιά επιστροφή μετά από αυτό...


Το να προσαρμόσετε το Roland MT32 στον Atari σας είναι πολύ εύκολο αφού το μόνο που θα χρειαστεί να κάνετε είναι να συνδέσετε τα midi καλώδια και τη τροφοδοσία του ρεύματος. Τα παιχνίδια της Sierra που δοκίμασα περιέχουν τους απαραίτητους divers σε ξεχωριστό εκτελέσιμο αρχείο (Music.PRG) και θα απαιτηθεί από εσάς (την πρώτη μόνο φορά) να το εκτελέσετε και να δήλωσετε αν θέλετε "3 voice Atari" ή "MT32". Η επιλογή σας θα σωθεί στο δίσκο εγκαθιστώντας έτσι το σύστημα ήχου της επιλογής σας. Αν όλα πάνε καλά η LCD οθόνη του Roland θα επιβεβαιώσει την αναγνώριση της μονάδας κατά το φόρτωμα του παιχνιδιού, με διάφορα text messages (όπως π.χ. το όνομα του παιχνιδιού ή άλλου είδους χαιρετισμούς) και με το πράσινο λαμπάκι  "midi message"  να επιβεβαιώνει τη ροή δεδομένων. Από εκεί και πέρα είστε έτοιμοι να απολαύσετε μια πρωτόγνωρη εμπειρία, όνειρο, ακόμα και για πολλούς χρήστες των  ταιβανέζικων PC κλώνων.


Τελειώνοντας με λίγες σκέψεις... 
Ένοιωσα διπλή χαρά με αυτά που ανακάλυψα σήμερα, αφού αποδείχθηκε ότι αγνοούσα ένα τεράστιο κεφάλαιο της ιστορίας της πληροφορικής  (που δε θυμάμαι να είχε αναφερθεί ποτέ στα περιοδικά της εποχής). Χάρηκα πολύ για το μεγάλο δώρο της Sierra προς εμάς τους 16bit home users, αφού μας αξίωσε να ακούσουμε αυτά τα αριστουργήματα μέσα από τα αγαπημένα μας home computers απομακρύνοντας προσωρινά το ενδεχόμενο αλλαγής υπολογιστικής πλατφόρμας! Η μεγαλύτερη όμως χαρά μου είναι, ότι επιτέλους ένοιωσα ότι κέρδισα και μια προσωπική δικαίωση, αφού η native δυνατότητα του Atari ST στα Midi αποδείχθηκε τελικά ότι δεν έχει θέση μόνο στα ακριβά -και "αδιάφορα" για το μέσο χρήστη- studios, αλλά μπορεί να βρει εφαρμογή με τρόπο άμεσο και στην ψηφιακή διασκέδαση, συμβάλλοντας στη δημιουργία μιας οπτικοακουστικής εμπειρίας που όμοια της δεν είχαμε ποτέ ξαναζήσει!

Η αξία της Roland MT32 είναι αδιαμφισβήτητη, και είναι αυτός άλλωστε ο λόγος που μέχρι  σήμερα πολλοί χρήστες του PC αρνούνται να συμβιβαστούν με την μέτρια  εξομοίωση του ήχου της μέσω των σύγχρονων καρτών, σπεύδοντας  (ακόμα και σήμερα) άρον-άρον να προμηθευτούν το δικό τους MT32 , συνδυάζοντας το ακόμα και με το Dos Box.


Ανέβασα "βιαστικά" μερικά video για να μπείτε στο νόημα και να καταλάβετε για τι πράγμα  μιλάω! Το "Conquest of Camelot" έκανε "το σαγόνι μου να πέσει" με την έντεχνη μεσαιωνική μουσική του! Πραγματικά ισάξιο του "Conquest of Long bow" του 1992, με κάνει να κοιτάζω απορημένος  το πληκτρολόγιο του Atari μου για να διαπιστώσω αν είναι ακόμα ανοιχτός ή έχει γίνει κάποιο λάθος στις συνδέσεις!  Όχι όμως, όλα είναι σωστά και ο Atari ST ερμηνεύει  με  ακρίβεια και μαεστρία "βιρτουόζου" τα θρυλικά  κομμάτια, με ηχητική απόδοση μάλιστα  ενός Super ακριβού PC!!!!  




Δοκιμάζοντας ξανά τα παλιά adventures στον Atari μου για τις ανάγκες αυτής της παρουσίασης, ένιωσα  για ακόμα μια φορά  να  υφαρπάζομαι από το πνεύμα της Roberta Williams! Το "King's Quest IV" μεταμορφωμένο και αναγεννημένο, άγγιξε με τις μελωδίες του τις πιο ευαίσθητες πτυχές της ψυχής μου! Ρομαντισμός, λυρικότητα και ορχηστρικές κορυφώσεις που ακολουθώντας το σενάριο θα σας κάνουν να αναρωτηθείτε, πως ήταν δυνατόν τόσα χρόνια να χάνατε αυτή την εμπειρία! Επόμενη προσπάθεια και φορτώνω  το "Conquest of Camelot"!  Εδώ θα  πρέπει να σας πω, ότι ως Atari χρήστης είχα πάντοτε ως σημείο αναφοράς στη μεσαιωνική μουσική, το επικό "Defender of the Crown" της Cinemaware. Τι είπατε; Αλλαγή σχεδίων τώρα, ή καλύτερα, μάλλον ταυτότητος! Με το που άκουσα την "αναγεννημένη" μεσαιωνική  μουσική του Camelot, με τα αληθινά μεσαιωνικά όργανα,  ένας τίτλος μου ήρθε στο μυαλό αυτομάτως, και ήταν το (πολύ μεταγενέστερο) αριστούργημα "Conquest of the Longbow: The Legend of Robin Hood" που είχα παίξει στον 386 μου παρέα με τη "κτηνώδη" Sound blaster!  Για τέτοια μουσική πληρότητα μιλάμε και το κυριότερο, ακούγεται τώρα μέσα από τον Atari μου! Το σκηνικό συνεχίστηκε αργότερα με  τα "Police Quest ΙΙ" και "Space Quest III" να αναδύουν τις "χαμένες" από το χρόνο αρετές τους μέσα από το "ξεχασμένο" GEM περιβάλλον του ST μου, που θύμιζε αυτή τη φορά έντονα κάποιο ακριβό PC. 



King's Quest IV και το όνειρο για εμένα δε λέει ακόμα να τελειώσει!  Θεέ μου!!! Δυσκολεύομαι να κρατήσω τα δάκρυα μου ακούγοντας  αυτή τη μελαγχολική μουσική! Η δύναμη που δίνει αυτό το ηχητικό lifting στον συγκεκριμένο τίτλο είναι πολύ εντυπωσιακή και το παιχνίδι αποκτάει στη στιγμή μια πρωτόγνωρη λάμψη και κινηματογραφική αίσθηση. Τα μουσικά όργανα της Roland ΜΤ32 πραγματικά "κεντάνε" παίζοντας με  τις αισθήσεις σας όπως μια κινηματογραφική ταινία! Ανάπαυση ψυχής σαν ένα χάδι από το περασμένο computer-ικο μας παρελθόν! O Atari μου ακούγεται καλύτερα από το high end PC μου και....μου αρέσει αυτό! Rosellaaaaaaa!!!!


Έφτασα κάπου εδώ στο τέλος αυτής της αναζήτησης και νιώθω για ακόμα μια φορά το χαρακτηριστικό εκείνο περίεργο  συναίσθημα -σαν παράπονο- να με καταλαμβάνει. Βλέποντας αυτό το άρτιο αποτέλεσμα να βγαίνει από τον ST μου, τείνω να πιστέψω ότι με λίγο σπρώξιμο τα 16bit micros ίσως και να είχαν καταφέρει κάτι καλύτερο. Διάβαζα  τότε με δέος τις παρουσιάσεις των κορυφαίων αυτών Adventures  -πίσω  τότε στη χρυσή εποχή τους- και στεναχωριόμουν που έβλεπα   τον ST μου να χάνει σιγά -σιγά ο τρένο της τεχνολογίας. Τώρα όμως με αυτά τα "καινούρια δεδομένα"  τα πράγματα τουλάχιστον για εμένα...αλλάζουν! Ένα μηχάνημα εξαρχής παραθυρικό με mouse, αξιοπρεπή γραφικά (τουλάχιστον στα επίπεδα μιας EGA 16 χρωμάτων), με δυνατότητα σκληρών δίσκων και δυνατότητα σύνδεσης με εξωτερικά synth modules σαν το MT32 (άντε και με κανένα γρήγορο οπτικό mouse), νομίζω ότι θα μπορούσε να αποτελέσει ικανή πλατφόρμα για Adventures games ακόμα και σήμερα.



Μέχρι να καταλάβει ο συμπαθέστατος Roger Wilco τι πραγματικά του συνέβη, εγώ πιάνω τον εαυτό μου να χορεύει με τα ρεαλιστικά δυνατά κρουστά και να ανατριχιάζω από το μυστήριο που βγάζει ο ήχος του παιχνιδιού! Φανείτε ειλικρινείς,  αυτό που βλέπετε και ακούτε δεν μπορεί άνετα να σταθεί και σήμερα, παρόλο που οι απαιτήσεις σε γραφικά και ήχο έχουν αγγίξει πια το ταβάνι; Θα έλεγα ότι η Roland MT32 ήταν ένα από τα πιο επιτυχημένα upgrade που έχω κάνει ποτέ στο PC...εεεε...στο Atari μου!


Τα πειράματα μου λόγω ελλείψεως χρόνου τα έκανα απευθείας από δισκέτα και δε δοκίμασα να "πετάξω" το παιχνίδι σε κάποιο γρηγορότερο σκληρό δίσκο! Αυτό φαντάζομαι ότι θα απογείωνε την ταχύτητα του παιχνιδιού και όλη την αίσθηση! Τώρα μπορώ να πω ότι εμπέδωσα καλά αυτό που μου έλεγε κάποτε ο εκδότης του περιοδικού USER, όταν μαζεμένοι μπροστά στο τέρας Mega-ST που είχαν κάποτε στα γραφεία του περιοδικού, φόρτωναν όλες τις δισκέτες ενός Adventure με μιας,  στην τεράστια R.A.M disk του μηχανήματος, παίζοντας ουσιαστικά χωρίς την ανάγκη προσπέλασης δίσκου! Κλείνοντας, δεν μπορώ παρά να διατυπώσω ένα ερώτημα που μου γεννήθηκε καθώς έγραφα αυτό το κείμενο,  αν δηλαδή (μετά από όσα είδα) η συγκεκριμένη μουσική πλατφόρμα (Roland-MT32) θα μπορούσε να τύχει σήμερα μιας δεύτερης ευκαιρίας.  στο "όποιο" μελλοντικό software του Atari ST, ή ακόμα καλύτερα  στο ήδη υπάρχον, δια της μετατροπής του με κάποιο patch! Θα ήταν ιδανικό αυτό!


Police Quest II και ο ρυθμός δίνει τα ρέστα του! Θυμάμαι τις κόντρες με τα videos που έδειχναν PC's με Roland ΜΤ32 vs Adlib κάπου κοντά στο  πρόσφατο παρελθόν! Τώρα ναι, μπορώ και εγώ να πω ότι ο Atari ST μου κάνει σκόνη την ταπεινή Adlib αλλά και τη θρυλική και Sound blaster!!!! Ένα σκληρό δίσκο ακόμα να  έβαζα στο τεστ και θα ήταν η τέλεια εμπειρία!


Μου φαίνεται πάντως άκρως ειρωνικό το γεγονός, ότι ενώ πριν πολλά χρόνια ένα κείμενο του Sprite με "γκρέμισε" δείχνοντας μου την "αλήθεια για το PC μέλλον", εγώ σήμερα προσπαθώ, μετά από κάποιες δεκαετίες,  να ξορκίσω για πάντα το κακό, γράφοντας σε απάντηση ένα δικό μου κείμενο, για να...μου αποδείξω το εντελώς αντίθετο! Να περνάτε καλά όπου και να βρίσκεστε. Εγώ θα  πάω πάλι πίσω  στον Atari μου για να δοκιμάσω τα "Leisure Suit Larry 3" και  "The Colonel's Bequest"!

Εις το επαναδείν...